Παγκόσμια Συνέδρια
Η απεργιακή κινητοποίηση στις 14 Νοέμβρη είναι μια ευκαιρία να διεκδικήσουμε αυξήσεις στους μισθούς και προσλήψεις προσωπικού στις ρημαγμένες υπηρεσίες του Δημοσίου από όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια των περικοπών σε σχολεία, νοσοκομεία, δήμους, υπηρεσίες καθαριότητας και πρασίνου, ασφαλιστικά ταμεία, παιδικούς σταθμούς, ΚΑΠΗ, βοήθεια στο σπίτι κλπ. Να απαιτήσουμε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, που βγάζουν όλη τη λάντζα στις υπηρεσίες του δημοσίου με μισθό χαρτζιλίκι και κάτω από άθλιες εργασιακές συνθήκες.
Την κατάσταση που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους τη δείχνει ανάγλυφα η εργοδοτική δολοφονία του εργαζομένου στον δήμο Ασπροπύργου την Παρασκευή 9 Νοέμβρη. Ο συγκεκριμένος συνάδελφος, πατέρας δύο ανήλικων κοριτσιών, υποχρεώθηκε να δουλέψει πάνω στη λεωφόρο Ασπροπύργου, παρότι ήταν γνωστό πως ήταν κωφάλαλος, με αποτέλεσμα να παρασυρθεί από διερχόμενο αυτοκίνητο. Το μακάβριο ρεκόρ θανάτων σε δήμους έφτασε έτσι στους 46 νεκρούς την τελευταία τριετία.
Πίσω από τις υποσχέσεις Τσίπρα για 30.000 προσλήψεις στο δημόσιο σε βάθος τριετίας κρύβονται οι φόβοι της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα για έναν νέο γύρο εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων, όπως αυτές που έγιναν τα πρώτα μνημονιακά χρόνια. Κρύβεται ακόμα ο δικαιολογημένος φόβος του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα μαυριστεί στις εκλογές. Το ίδιο φοβάται ωστόσο και η ΝΔ, κι έτσι ακόμα και ο σκληρός νεοφιλελεύθερος Κούλης Μητσοτάκης, ο οποίος διακηρύσσει ότι θα βάλει τάξη στο δημόσιο (όσο τα κατάφερε και το 2014 με την αξιολόγηση, που έπεσε στο κενό με την κινητοποίηση των εργαζομένων), αναγκάζεται να υποσχεθεί, δια στόματος Σπυράκη, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα νοσοκομεία.
Τώρα είναι η ευκαιρία να τους στριμώξουμε όλους και να επιβάλουμε τη δική μας ατζέντα και τις ανάγκες της τάξης μας για εργασία, για αξιοπρεπείς και ασφαλείς συνθήκες στη δουλειά, για εκπαίδευση, για ανθρώπινη ζωή, σε μια χώρα με χιλιάδες ανέργους και μια νεολαία που κατέχει το πανευρωπαϊκό ρεκόρ αναγκαστικής μετανάστευσης. Να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας αδέρφια, τους μετανάστες, που καταφεύγουν σε αυτή τη μεριά του κόσμου κυνηγημένοι από τους πολέμους, τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών και τη φτώχεια. Να φράξουμε τον δρόμο στην άνοδο του τέρατος της ακροδεξιάς και των ναζί, που έχουν δείξει ότι είναι οι πιο αφοσιωμένοι φίλοι των αφεντικών (πχ η πρόσφατη απεργοσπασία με χρυσαυγίτες στην COSCO).
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κάνουν ό,τι μπορούν για να διασπάσουν τους αγώνες μας. Η άθλια ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν συμμετέχει στην απεργία της 14ης Νοέμβρη, που είναι βέβαια γνωστή από καιρό, και βγάζει άλλη για τις 28 Νοέμβρη, διασπώντας για άλλη μια φορά επίτηδες το κοινό μέτωπο των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα απέναντι στα κοινά τους προβλήματα. Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, αλλάζει την απόφαση που είχε πάρει για συμμετοχή στις 14, με τεράστια ευθύνη όχι μόνο των δυνάμεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ΠΑΜΕ, και δίνει ένα ακόμα χτύπημα στον κοινό αγώνα.
Δεν ξεχνούμε, άλλωστε, ότι οι ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν οργάνωσαν ούτε μισή διαμαρτυρία τον Γενάρη ενάντια στον απεργοκτόνο νόμο για τα πρωτοβάθμια σωματεία, ούτε ότι την άνοιξη υπέγραφαν μαζί με τα αφεντικά συμφωνίες «παραγωγικής ανασυγκρότησης» και κοινωνικής ειρήνης. Οι γραφειοκρατικές ηγεσίες προκαλούν με τη στάση τους τη βάση των εργαζομένων και έχουν αντικειμενικά βοηθήσει την άρχουσα τάξη στην Ελλάδα να περάσει όλα αυτά τα μέτρα. Πρέπει να ξεπεραστούν από τα κάτω, από εμάς τους ίδιους και τις ίδιες, παίρνοντας τον αγώνα στα χέρια μας, όπως το κάναμε τα πρώτα χρόνια των μνημονίωναναγκάζοντας τις ομοσπονδίες να καλέσουν γενικές απεργίες. Με μαζικές συνελεύσεις, καταλήψεις, απεργίες, κινητοποιήσεις, μπλοκαρίσματα δρόμων, εργασιακών χώρων, δήμων και υπουργείων. Με αυτοοργάνωση, δημοκρατία στη λήψη των αποφάσεων και κοινό αγώνα εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων, νεολαίας, για να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές μας.
Θα κάνουμε τις 14, τις 28 και κάθε άλλη ημερομηνία μέρα εργατικής αντεπίθεσης, και όχι μέρα κοινωνικού συμβιβασμού!
· Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού τώρα
· Νομιμοποίηση όλων των συμβασιούχων
· Αυξήσεις στους μισθούς
· Καμία ιδιωτικοποίηση
· Κρατικοποίηση των υπηρεσιών που ιδιωτικοποιήθηκαν και των στρατηγικών κλάδων της οικονομίας
· Απαγόρευση των απολύσεων
· Αυξήσεις στις συντάξεις, κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων
· Όχι στα ματωμένα πλεονάσματα κυβέρνησης και ΕΕ
· Διαγραφή του χρέους
· Εργατικούς έλεγχος παντού
