Ολόκληρο το τεύχος εδώ
Editorial
Και τώρα
Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου σηματοδότησαν μια ανακοπή της διαδικασίας αποσύνθεσης του πολιτικού συστήματος αλλά δεν έκλεισαν το ρήγμα που άφησε ο σεισμός της 6ης Μάη. Αφήνουν παρολαυτά μια πικρή γεύση. Μετά τρία χρόνια αγώνων κατά του μνημονίου και δύο μήνες ελπίδων για μια ριζική αλλαγή της κατάστασης στην Ελλάδα, μας προέκυψε κυβέρνηση… μνημονίου και μια κοινοβουλευτική σφηκοφωλιά φασιστών εγκληματιών που έκαναν προεκλογική καμπάνια με μαχαίρια και ρόπαλα.
Ένα κυβερνητικό σενάριο που κάποτε θα φάνταζε εφιαλτικό έχει τώρα μια νωπή «λαϊκή εντολή»: συνασπισμός ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και – του εκλεκτού «εταίρου στην αριστερή κυβέρνηση» που ήθελε να σχηματίσει ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα! – ΔΗΜΑΡ.
Η κυβέρνηση αυτή λέει ότι θα αναδιαπραγματευτεί / αναθεωρήσει το μνημόνιο χωρίς να κάνει τον «τζάμπα μάγκα» στην Ευρώπη. Με τη χώρα βυθισμένη στη χειρότερη μεταπολεμική ύφεση, την ανεργία να καλπάζει, με την κοινωνία σε απόγνωση και την ευρωζώνη σε νευρικό κλονισμό, οι προοπτικές «βελτιώσεων», «τροποποιήσεων», «διορθωτικών κινήσεων» στη… βαρβαρότητα είναι απατηλές και με ημερομηνία λήξης λίγων μηνών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καβάλησε το κύμα της κοινωνικής διαμαρτυρίας, συσπείρωσε την εργατική και αριστερή ψήφο κάτω από τη σημαία της «κυβέρνησης της αριστεράς» και από ένα κόμμα του 5% βρέθηκε με μια ομάδα 70 βουλευτών καταλαμβάνοντας τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το εκλογικό σουξέ του ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε διεθνείς προσδοκίες και ενέπνευσε με ενθουσιασμό το διεθνές «τζετ-σετ» της ριζοσπαστικής ιντελιγκέντσιας που από το Ζίζεκ μέχρι τον Τάρικ Άλι ήρθαν για να αποτίσουν φόρο τιμής στην Ελλάδα. Απ’ αυτό τον αβασάνιστο ενθουσιασμό δεν γλίτωσε ούτε το Εκτελεστικό Γραφείο της 4ης Διεθνούς. Η προβολή φαντασιώσεων στο «αριστερό πείραμα του Τσίπρα» έχει καλύψει την πραγματικότητα της ταχύτατης δεξιάς μετατόπισής του που συναγωνίζεται σε ταχύτητα την εκλογική του άνοδο.
Πώς φτάσαμε εδώ; Ποιες είναι οι προοπτικές της τρικολόρ κυβέρνησης αλλά και της ορατής εναλλακτικής της «αριστερής κυβέρνησης», που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποια τα καθήκοντα της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς μπροστά στη νέα κοινωνική και πολιτική κατάσταση στη χώρα; Μ’ αυτά και άλλα σχετικά ζητήματα καταπιάνονται σ’ αυτό το τεύχος τα άρθρα των Ζέτα Μελαμπιανάκη / Παντελή Αυθίνου και του Μάνου Σκούφογλου. Ο διάλογος που αναπτύχθηκε στην Τέταρτη Διεθνή στιγμές του οποίου αναπαράγουμε σ’ αυτό το Σπάρτακο είναι από κάθε άποψη διδακτικός.
Καμία προοπτική και μέλλον για την αριστερά και το κίνημα της εργατικής τάξης δεν θα υπάρξει όμως χωρίς τη νικηφόρα αντιπαράθεση με τη φασιστική απειλή. Οι φασίστες συμμορίες με τα εκατομμύρια από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι η πραγματική, ορατή εφεδρεία του συστήματος την ώρα που το πολιτικό σύστημα καίει πλέον και τις τελευταίες εφεδρείες του ανάμεσα στις «υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις του τόπου». Ο Κώστας Κούσιαντας με το άρθρο του «Η ανάπτυξη του φασισμού στην Ελλάδα» αναλύει και περιγράφει μια πολιτική απάντηση στον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει για την εργατική τάξη η ενίσχυση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Η ανάδυση του φασισμού ως πολιτικού ρεύματος/κινήματος είναι από τις εκφράσεις της σύγχρονης βαρβαρότητας που σπέρνει η βαθιά κρίση του συστήματος. Ένα από τα αποκρουστικά πρόσωπα αυτής της βαρβαρότητας είναι και ο υγειονομικός ρατσισμός με έντονα στοιχεία σεξισμού/μισογυνισμού, που πήρε τη μορφή του κυνηγιού των οροθετικών γυναικών και μ’ αυτό το σοβαρό θέμα ασχολείται το άρθρο που υπογράφει η Ομάδα Γυναικών της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος.
Περιεχόμενα
17η Ιούνη: Μια προσωρινή και ασταθής λύση για το αστικό πολιτικό σύστημα – Νίκος Τ.
ΟΚΔΕ-Σπάρτακος: Αποτίμηση εκλογών
Το μήνυμα των εκλογών και η επόμενη μέρα για το κίνημα – Ζέττα Μ. και Παντελής Α.
Το εκκρεμές – Μάνος Σκ.
Διάλογος στην 4η Διεθνή
Ποιο είναι το πραγματικό αντικείμενο της συζήτησής μας για την Ελλάδα; – Ανδρέας Κ.
Η ανάπτυξη του φασισμού στην Ελλάδα – Κώστας Κ.
Σημειώσεις για το στρατό και την ιδεολογία – Μάνος Σκ.
Ο σεξισμός στην υπηρεσία του ρατσισμού και του αυταρχισμού – γυναικεία ομάδα ΟΚΔΕ-Σπάρτακος
Εργατικός έλεγχος – Έφη Κ.
Γαλλία: Διώξαμε το Σαρκοζύ, να διώξουμε την πολιτική του – Χρήστος Ι.
Λίτσα Σωτηροπούλου-Κατσορίδα: In memoriam – Δημήτρης Κ.
Βιβλιοπαρουσίαση – Δημήτρης Κ.
Νεκρολογίες – Γιάννης Φ.