Σπάρτακος 108, Μάρτιος 2012

Ολόκληρο το τεύχος εδώ

Editorial

Αντίσταση στην εξαθλίωση

Μπήκαμε στην τρίτη χρονιά των μνημονίων, που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε πειραματόζωο των αρχουσών τάξεων και σε κοινωνικό σφαγείο. Το «μνημόνιο 2» δείχνει την αναγκαιότητα της ενωμένης αντίστασης των εργαζομένων, της νεολαίας και όλων των καταπιεσμένων που πρέπει να κατευθυνθεί επειγόντως στην ανατροπή όχι μόνο της σημερινής κυβέρνησης αλλά και της κυρίαρχης πολιτικής, καθώς και της σάπιας αστικής δημοκρατίας και του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.

Σ’ αυτό το τεύχος επιχειρούμε να παρουσιάσουμε αναλύσεις για την πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων, της τρόικας και του κεφαλαίου που είναι αποφάσισμένες να ολοκληρώσουν το «έργο» τους, που δε σημαίνει παρά εξαθλίωση, μαζική ανεργία και πτώση ευρέων στρωμάτων του πληθυσμού στην άβυσσο της μιζέριας. Σίγουρα, έχει ενδιαφέρον με ποιο τρόπο οι δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος και τα Μ.Μ.Ε. χειρίζονται την πολιτική πορεία της χώρας, στο πλαίσιο των αποφάσεων που βγαίνουν από τα επιτελεία της τρόικας.

Είναι γεγονός ότι η κοινωνική αντίσταση στην καταστρεπτική αυτή πολιτική αναπτύχθηκε από τις αρχές του 2010, με ραγδαίους ρυθμούς, αν και όχι με γραμμική πρόοδο και προφανώς υπό συνθήκες τεράστιων προβλημάτων, τρομοκρατίας, δισταγμών και μεγάλου φόβου. Το 2011 το κίνημα αντίστασης έκανε άλματα πρόοδου, κυρίως με το κίνημα κατάληψης της πλατείας Συντάγματος και τόσων άλλων πλατειών σε όλη την Ελλάδα καθώς και με την 48ωρη απεργία στις 19-20 Οκτωβρίου και τις πανελλαδικές διαμαρτυρίες στις 28 Οκτωβρίου που οδήγησαν στην παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Μετά από ένα «διάλειμμα» του κινήματος, στη συνέχεια η 12η Φεβρουαρίου ήταν νέο αποκορύφωμα της αντίστασης με 500.000 έως 1.000.000 διαδηλωτών υπέρ της ανατροπής της ακολουθούμενης πολιτικής.

Ο Νίκος Ταμβακλής, ο Παναγιώτης Σηφογιωργάκης και ο Μιχάλης Σκούρτης αναγιγνώσκουν διαφορετικές σκοπιές της σημερινής πραγματικότητας τόσο αναφορικά με την πολιτική της αστικής τάξης όσο και με τις αντίστασεις των καταπιεσμένων την τελευταία περίοδο, ενώ ο Γιάννης Κόνιας μας γράφει για τις τοπικές αντιστάσεις στη γειτονιά της Ν. Σμύρνης. Ο Ανδρέας Κλόκε παρουσίαζει τη θέση της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή ιμπεριαλιστική αλυσίδα.

Σε αυτό το τεύχος δημοσιεύονται και αποσπάσματα της πολιτικής απόφασης της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος από τη συνδιάσκεψη του 2011. Μεταξύ των άλλων το κείμενο αυτό προσπαθεί να ορίσει το προγραμματικό πλαίσιο με το οποίο θα μπορέσουν το εργατικό και τα άλλα κινήματα να αντιστρέψουν τη ροή των ιστορικών εξελίξεων και να βρουν διέξοδο από την άνευ προηγουμένου οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση την οποία το εκμεταλλευτικό σύστημα έχει δημιουργήσει.

Ένα κείμενο της γυναικείας ομάδας της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος ασχολείται με τα ιδιαίτερα προβλήματα των γυναικών στον αστερισμό της καπιταλιστικής κρίσης. Μια ιδιαίτερη διάσταση των εξελίξεων είναι η επικίνδυνη άνοδος της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού, της φαιάς πανούκλας, που εκδηλώνεται τόσο στις δολοφονικές επιθέσεις της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής όσο και σε κυβερνητικό επίπεδο, δηλαδή με τη βαθμιαία κατάργηση των δημοκρατικών κεκτημένων και του ίδου του περιεχομένου της δημοκρατίας, έστω και στα στενά όρια του αστικού κοινοβουλευτισμού. Με αυτό το θέμα καταπιάνονται οι Έφη Κοσκώση και Μιχάλης Σκούρτης.

Δέκα χρόνια μετά την εξέγερση των αργεντίνων καταπιεσμένων ενάντια σε «όλους που έπρεπε να φύγουν», ο Jean-Philippe Dives φωτίζει την άνοδο αυτής της μεγαλειώδους αντίστασης, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η αστική κυριαρχία μπόρεσε να σταθεροποιηθεί και πάλι στην Αργεντινή. Ο Κώστας Κούσιαντας καταπιάνεται με τον κίνδυνο πολέμου απέναντι στο Ιράν, που συστηματικά αναζωπυρώνεται και προωθείται από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και ειδικά το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ.

Ένα κρίσιμο θέμα στους ταξικούς αγώνες σε ολόκληρο τον 20ο αι. ήταν η αναγκαιότητα του «ενιαίου μετώπου» ενάντια στο φασισμό και στις επιπτώσεις των καπιταλιστικών κρίσεων. Ο Θανάσης Αντωνίου εξηγεί ότι το «λαϊκό μέτωπο» αποτελεί τον εκφυλισμό αυτής της αναγκαιότητας αλλά και το λόγο για τον οποίο τα καίρια ζητήματα τακτικής παραμένουν επίκαιρα.

Τέλος, με αφορμή το θάνατο του Θεόδωρου Αγγελόπουλου δημοσιεύουμε μια σύντομη κριτική αποτίμηση του έργου του μεγάλου έλληνα σκηνοθέτη.

Περιεχόμενα

Το αστικό πολιτικό σύστημα εγκλωβισμένο σε φαύλο κύκλο – Νίκος Τ.

Εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες μπροστά στο δεύτερο μνημόνιο – Παναγιώτης Σ.

Πολιτική απόφαση ΟΚΔΕ Σπάρτακος

Για μια φεμινιστική πολιτική στον καιρό της κρίσης – γυναικεία ομάδα ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

Η Ελλάδα των μνημονίων εξαρτημένη ή ιμπεριαλιστική χώρα; – Ανδρέας Κ.

Κρίση; Κρίση έχεις και φαίνεσαι… – Μιχάλης Σκ.

Ακροδεξιά και (νεο)φασισμός – Έφη Κ. και Μιχάλης Σκ.

Αργεντινή: Δέκα χρόνια επαναστατικές μέρες! – Dives Jean–Philippe

Ποιός φοβάται το Ιράν; – Κώστας Κ.

Ζητήματα τακτικής: Ενιαίο εργατικό ή λαϊκό μέτωπο – Θανάσης Α.