Editorial
Η κοινή γνώμη καλείται, διαρκώς, να καταναλώσει τα απορρίμματα της κυρίαρχης πολιτικής: σκάνδαλα, εκβιασμοί, καυγάδες εκδοτικών συγκροτημάτων, αδιαφανείς συναλλαγές μεταξύ δημοσιογράφων, πολιτικών και μεγαλοκαπιταλιστών, κυνική αρπαγή δημόσιου χρήματος κ.ο.κ. Το πραγματικό σκάνδαλο, όμως, για το οποίο σε κανένα πάνελ δεν θα γίνει κουβέντα, είναι η ίδια η κυρίαρχη πολιτική, η πολιτική που αναπαράγει την κυριαρχία των καπιταλιστών, ακυρώνοντας δικαιώματα, ενισχύοντας την ταξική εκμετάλλευση και υπεξαιρώντας συστηματικά τον πλούτο που παράγει η εργασία. Και όλα αυτά στο φόντο μιας οξυνόμενης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, με εκφράσεις όπως το πρόσφατο σχεδόν-κραχ των χρηματιστηρίων σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία, και η επαπειλούμενη κατάρρευση του αμερικάνικου τραπεζικού συστήματος, που προοιωνίζουν παραπέρα επιδείνωση της κατάστασης.
Η κυβέρνηση, στην θητεία της οποίας μεσουρανούν πολυάριθμοι Ζαχόπουλοι, μπορεί να έχει πλέον να διαχειριστεί πυκνές μαύρες κηλίδες στην επικοινωνιακή της εικόνα, αλλά πίσω από την αντεστραμμένη πραγματικότητα των δεσμεύσεων για διαφάνεια η κατά μέτωπο επίθεση στην εργατική τάξη συνεχίζεται, παρά τις όποιες προσωρινές καθυστερήσεις ή αναβολές. Στην μάχη για την κοινωνική ασφάλιση η εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στρατηγικής του κεφαλαίου, μέσω της δρομολογούμενης αντιμεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος, συναντά σοβαρές κοινωνικές αντιστάσεις, όπως φάνηκε με την επιτυχία της απεργίας στις 12 Δεκέμβρη, δεν πρόκειται όμως να βγει απ’ την ατζέντα των άμεσων κυβερνητικών προτεραιοτήτων. Μόνο με επιμονή στην ταξική εναντίωση, με κλιμάκωση των μαζικών απεργιών και ανυποχώρητη ενιαία δράση του προλεταριάτου, μπορεί να αναχαιτιστεί η καπιταλιστική επιθετικότητα. Όλα συνεχίζονται, αλλά θα κριθούν στους δρόμους.
Μέσα σ’ ένα πολιτικό κλίμα όπου δύσκολα πια μπορεί να κρυφτεί η αποφορά των αστικών επιτελείων, η απήχηση της ρεφορμιστικής Αριστεράς, σε επίπεδο εκλογικού σώματος, μοιάζει να ενισχύεται σημαντικά. Αυτή η διαφαινόμενη από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις τάση εκφράζει, έστω και μέσα απ’ τις παραμορφώσεις των υπαρκτών πολιτικών μεσολαβήσεων, την ελπίδα των καταπιεσμένων για μια ριζική αλλαγή στη σχέση εξουσίας και κοινωνίας. Για τις γραφειοκρατίες όμως του ΣΥΝ και του ΚΚΕ αποτελεί μια ακόμα ευκαιρία για αναβάθμιση της θέσης τους στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό και πρωταγωνιστική εμπλοκή τους στο παιχνίδι της εξουσίας, τους όρους του οποίου ούτε θέλουν ούτε μπορούν, λόγω της σχέσης τους με τις διάφορες βαθμίδες του κράτους, να αμφισβητήσουν. Η ελπίδα για μιαν άλλη, ταξική πολιτική δεν πρέπει, ωστόσο, να διαψευστεί. Και είναι ως προς αυτό που στο επόμενο διάστημα θα κριθεί η αντικαπιταλιστική Αριστερά: αν δηλαδή κατορθώσει να δημιουργήσει, μέσα από την κοινωνική της γείωση και την επίτευξη ενός ενωτικού πολιτικού βηματισμού των οργανώσεών της, τις συνθήκες για την συγκρότηση μιας αξιόπιστης ανταγωνιστικής πολιτικής δύναμης.
Σε αυτό το Σπάρτακο, εκτός από ορισμένα κείμενα που πραγματεύονται εκτενώς όσα παραπάνω θίχτηκαν (άρθρα για το ασφαλιστικό, την κρατική καταστολή και την πολιτική συγκυρία), ο αναγνώστης/στρια μπορεί να βρει και κείμενα για ζητήματα που αναδεικνύουν τόσο τις καταστροφικές συνέπειες της κυρίαρχης πολιτικής, σε πλανητικό επίπεδο, όσο και τις εμφανιζόμενες, τοπικές ή διεθνείς, εστίες αντίστασης. Από την μία μεριά, η παγκόσμια οικονομική κρίση, η αύξηση των κρουσμάτων ρατσιστικής βίας, το φιάσκο της Συνδιάσκεψης του Μπαλί για τις κλιματικές αλλαγές, τα παρατεινόμενα αδιέξοδα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής σε Ιράκ και Παλαιστίνη, καθώς και η εμβάθυνση της πολιτικής κρίσης στο Πακιστάν. Από την άλλη, τα κινήματα πόλης, το ριζοσπαστικό φοιτητικό κίνημα, οι εξελίξεις στην πορεία της μπολιβαριανής «επαναστατικής διαδικασίας» στη Βενεζουέλα, οι εργατικές αντιστάσεις στον νεοσυντηρητισμό του Σαρκοζί στη Γαλλία και η προσπάθεια οικοδόμησης εναλλακτικής πολιτικής λύσης, η αποχώρηση της Κριτικής Αριστεράς από την Επανίδρυση στην Ιταλία, και η διεθνής μάχη των συνόρων μεταξύ μεταναστριών/ών και καπιταλιστικού κράτους. Φιλοξενούνται, επίσης, κείμενα συντρόφων από την Κύπρο για την εκεί πολιτική κατάσταση. Κι επειδή η πράξη είναι τυφλή χωρίς την θεωρία, στην ύλη του τεύχους περιλαμβάνονται μια ανάλυση για τον Γκράμσι και το εθνικό ζήτημα, μια παρουσίαση του βιβλίου του Ερνέστ Μαντέλ για την Οκτωβριανή Επανάσταση, καθώς και τα τελευταία μέρη από τα άρθρα «Ο εθνικισμός στο ΚΚΕ: οι απόψεις της κ.Κανέλλη», και «Πού Βαδίζει η Ρωσία».
Περιεχόμενα
Αστάθεια και ανακατατάξεις – Νίκος Μ.
Μακεδονικό: Στρατός, τσολιάδες & επενδύσεις – Γιάννης Γκ.
Απεργιακή κλιμάκωση για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής – Παντελής Α.
Τι κρύβεται πίσω από τις πρόσφατες ρατσιστικές επιθέσεις – Γιάννης Φ.
Τα «ανοιχτά μέτωπα» και τα καθήκοντα της ΕΑΑΚ – Δημήτρης Η.
Κρατική καταστολή: Νέα επεισόδια – Μαρία Λ.
Κινήματα πόλης και επιτροπές κατοίκων – ανταποκρίσεις
Ενδοοικογενειακή βία & κοινωνική συναίνεση – γυναικεία ομάδα ΟΚΔΕ-Σπάρτακος
Οι προεδρικές εκλογές στην Κύπρο – συλλογικό κείμενο
Πακιστάν: Ένας γάμος και πολλές κηδείες – Βαγγέλης Κ.
Συνδιάσκεψη του Μπαλί: Ένας οδικός χάρτης για το πουθενά και την καταστροφή- Χρήστος Τζ.
Ιταλία: Η Κριτική Αριστερά αποχαιρετά την Κομμουνιστική Επανίδρυση – Δημήτρης Χ.
Γαλλία: Μερικά ερωτήματα όχι χωρίς σημασία – Χρήστος Ι.
Το αδιέξοδο του Παλαιστινιακού στην Ανάπολη – Ανδρέας Κ.
Η διαρκής κατοχή του Ιράκ & οι κλιματικές αλλαγές – Ανδρέας Κ.
Η ήττα του Chavez στο δημοψήφισμα – -Κωστής Πλ.
Ισπανία: Ένα μεγάλο βήμα προς μία νέα οργάνωση – Gilbert, Espacio Alternativo
Ε. Μαντέλ: Οκτώβρης 1917 «Πραξικόπημα ή κοινωνική επανάσταση;» – Νίκος Μ.
Μια αποτίμηση της Οκτωβριανής Επανάστασης – Νίκος Σ.
Οι απόψεις της κας Κανέλλη. Ο εθνικισμός στο ΚΚΕ (μέρος 3ο) – Χρήστος Κ.
Πού βαδίζει η Ρωσία (μέρος 6ο) – Μηνάς Φρ.
Μετανάστευση & κρίση του έθνους-κράτους – Άρης Κ., Βαγγέλης Κ., Ίλια Φ.
20 χρόνια «Δίκτυο για τα πολιτικά και τα κοινωνικά δικαιώματα» – Βαγγέλης Κ.
Ο Γκράμσι και το έθνος – Ελένη Λ.
Βιβλιοπαρουσιάσεις
