Σπάρτακος 95, Οκτώβριος 2008

Editorial

Big Business

Η κυβέρνηση της δεξιάς περνάει δύσκολες ώρες διερχόμενη, καθώς φαίνεται, ένα σημείο καμπής μετά το οποίο η εικόνα της φθοράς της, που μπορεί να ισοδυναμεί και με τη φθορά της την ίδια, επιταχύνεται. Το ενδιαφέρον που παρουσιάζει η τρέχουσα πολιτική συγκυρία για μας δεν αφορά τα απανωτά «σκάνδαλα» που συνεχίζουν να επιπλέουν στην επιφάνεια της λεγόμενης επικαιρότητας, όπως τα σκατά στον υπόνομο, αλλά μάλλον τον ιδιόμορφα υπόκωφο χαρακτήρα της. Ότι το παπαδαριό κάνει χοντρές μπίζνες και στο χώρο του real estate και ότι ο Βουλγαράκης εκτός από πολλά κομψά σακάκια στη γκαρνταρόμπα του έχει και πολλά (και μιλάμε για πολλά) λεφτά είναι πράγματα γνωστά που δε θα έπρεπε να προκαλούν και μεγάλη εντύπωση. Εξάλλου, η καθαρά θεαματική επικέντρωση στα  «σκάνδαλα», η μετατόπιση στο πεδίο -μιας κάποιας- ηθικής, ανέκαθεν προνομιακού πεδίου κάθε δεξιάς και ακροδεξιάς, αποτελεί ξεκάθαρο σύμπτωμα πολιτικού αδιεξόδου. Αδιεξόδου κυρίως των καταπιεσμένων. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι η κυβέρνηση της δεξιάς δε βρίσκεται στριμωγμένη από μια κατά μέτωπο αντιπαράθεση με τον ταξικό της αντίπαλο. Βρίσκεται, μάλλον, αντιμέτωπη με τα αποτελέσματα διάχυτων μοριακών διογκώσεων μιας δυσφορίας που πηγάζει από τη ραγδαία χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των υποτελών τάξεων κατά τα τελευταία χρόνια αλλά που δε έχει κατορθώσει να συγκροτήσει ένα σχηματισμό μάχης ικανό να μεταβάλλει τον ταξικό συσχετισμό. Γι’ αυτό και η φθορά αυτή, παρά τις δημοσκοπικές φλυαρίες, δεν αρκεί. Όπως επισημαίνει και το άρθρο του Νίκου Συμεωνίδη η κυβέρνηση αυτή παραμένει «εξαιρετικά επικίνδυνη».Οι ίδιοι εξάλλου δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους ότι θα συνεχίσουν «αποφασιστικά στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων» δείχνοντας τα δόντια τους στην Ολυμπιακή, τον ΟΣΕ, τα βαρέα και ανθυγιεινά. Δηλαδή, έχει κι άλλο.

Σε μια άλλη περιοχή του κόσμου τώρα, μια εντελώς διαφορετική κυβέρνηση διέρχεται επίσης ένα κρίσιμο σημείο καμπής. Ως αποτέλεσμα μιας διαρκούς υποχωρητικότητας απέναντι στα αφεντικά της Βολιβίας η κυβέρνηση του Έβο Μοράλες βρίσκεται αντιμέτωπη με μια καθαρή αμφισβήτηση της εξουσίας της από μια άκρα δεξιά που σηκώνει κεφάλι και προχωρά σε σφαγές αγωνιστών-τριών των κινημάτων του φτωχού λαού και των ιθαγενών ακτημόνων. Ο Νίκος Μανωλάς στο άρθρο του επισημαίνει την κρισιμότητα της κατάστασης ισχυριζόμενος ότι αν «πριν από 35 χρόνια στη Χιλή αποδείχτηκε ότι δεν υπάρχει “ειρηνικός δρόμος για το σοσιαλισμό”, με τα γεγονότα στη Βολιβία αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει ούτε “ειρηνικός δρόμος για πραγματικές φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις” στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού».

Επίσης, σ’ αυτό το τεύχος του Σπάρτακου υπάρχουν κείμενα ανάλυσης για τη συγκυρία στο μέτωπο των εργατικών αγώνων, τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά και τον πρόσφατο πόλεμο στον Καύκασο. Επιπλέον, μια ανάλυση για το κράτος και τις ταξικές σχέσεις στην Κίνα καθώς και για τη διαρκώς εντεινόμενη επισιτιστική κρίση που καλύπτει πια μεγάλες εκτάσεις του πλανήτη. 

Περιεχόμενα

Μια κυβέρνηση σε πορεία φθοράς …αλλά εξαιρετικά επικίνδυνη – Νίκος Σ.

Το εργατικό κίνημα μετά το ασφαλιστικό – Παντελής Α.

Τα ανοικτά μέτωπα της εκπαίδευσης – Νίκος Π.

Διεθνής οικονομική κρίση: Οι εγγυήσεις των τραπεζών δεν αρκούν – Τάκης Θ.

Βολιβία: Η δεξιά επιτίθεται, η κυβέρνηση διστάζει – Νίκος Μ.

Όχι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στον Καύκασο – Παναγιώτης Τσ.

Vperied: Καμία αλληλεγγύη στο ρώσικο μιλιταρισμό –

Κίνα: Νέο μοντέλο ανάπτυξης ή «κομμουνιστικός» καπιταλισμός; – Ανδρέας Κ.

Επισιτιστική κρίση: Τα πρόσωπα της πείνας – Αιμιλία Μ.

Η πορεία προς τη συγκρότηση ενός αντικαπιταλιστικού κόμματος στη Γαλλία – Ανδρέας Γ.

Μια ψύχραιμη και εκ των υστέρων ανάλυση για το βιβλίο ιστορίας της Στ’ Δημοτικού – Δημήτρης Κ.

Ο Μαρξ και «το τραστ ανεγκεφάλων» του ΚΚΕ – Χρήστος Κ.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για σκελετούς: Η Σρεμπρένιτσα και οι αριστεροί ψάλτες του σέρβικου εθνικισμού – Βαγγέλης Κ.

Γιώργος Κατσαρλίνος 1928-2009 – Γιάννης Φ.

Σχόλια