Το φασισμό τσακίζουν αγώνες ταξικοί!

Τρία χρόνια πέρασαν από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά στο Κερατσίνι στις 18 Σεπτεμβρίου 2013. Πριν φτάσουμε όμως στη δολοφονία, είχαν προηγηθεί -πάντα με τις πλάτες του κράτους- η επίθεση εναντίον των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν, η επίθεση σε Αιγύπτιους ψαράδες και εκατοντάδες άλλες επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου σε μετανάστες, αγωνιστές και ομοφυλόφιλους. 

Τρία χρόνια πέρασαν και, λόγω της παροιμιώδους κωλυσιεργίας του δικαστικού μηχανισμού, η δίκη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Οι δολοφόνοι μάλιστα κυκλοφορούν ελεύθεροι, καθώς η δικαιοσύνη, έχοντας εξαντλήσει την αυστηρότητά της στη δίωξη αναρχικών και άλλων αγωνιστών, στάθηκε σκανδαλωδώς επιεικής μαζί τους.  Η Χ.Α. προσπαθεί να δώσει την εικόνα του νόμιμου πολιτικού κόμματος που διώκεται για τις ιδέες του. Η συνέχιση της δίκης όμως, η μεταφορά της στο Εφετείο Αθηνών και η απαγγελία κατηγοριών που σχετίζονται με τη λειτουργία εγκληματικής οργάνωσης ίσως είναι ένα πρώτο βήμα για μια προσωρινή δικαίωση των συγγενών και φίλων των θυμάτων. Είναι σίγουρα μια σοβαρή κατάκτηση του αντιφασιστικού κινήματος που συνεχίζει αδιάκοπα να παλεύει για το τσάκισμα του φασισμού.

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο ραγδαίας όξυνσης της κρίσης, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να εφαρμόζει σκληρή πολιτική λιτότητας, δυσχεραίνοντας τη ζωή των εργαζομένων και των ανέργων. Σε διεθνές επίπεδο, η ίδια περίοδος χρωματίζεται με τα μελανά χρώματα του πολέμου στη Μέση Ανατολή,  με τον εμφύλιο πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή της Συρίας, με τον ξεριζωμό χιλιάδων προσφύγων από τα σπίτια τους και την αναβίωση της φασιστικής απειλής που τρίζει τα θεμέλια των αστικών δημοκρατιών σε όλη την Ευρώπη.

Η ακροδεξιά δε διστάζει να χτίσει την προπαγάνδα της στη βάση του ρατσισμού, της ομοφοβίας και της ισλαμοφοβίας, Το νήμα βέβαια ξετυλίγεται απ’ τις ίδιες τις «δημοκρατίες», με βασικά παραδείγματα την κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» στη Γαλλία και το Βέλγιο, την απαγόρευση των μπουρκίνι στις παραλίες της Γαλλίας ως ένδειξης εξτρεμισμού, την προπαγάνδα των ΜΜΕ της Γερμανίας για βιασμούς από πρόσφυγες, τη στέρηση βασικών δικαιωμάτων των προσφύγων στις χώρες «υποδοχής» κ.ά.

Απέναντι στο δηλητήριο του ρατσισμού που χύνεται αδιάκοπα, βρίσκεται το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα που στηρίζει τα αιτήματα των προσφύγων και των μεταναστών ενάντια στην επαίσχυντη συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία, ένα κίνημα αλληλεγγύης που ενισχύεται καθημερινά και μέσα από τις αυτοοργανωμένες δομές του (καταλήψεις στέγασης, πρωτοβουλίες κ.ά.). Όσο κι αν στραφεί η κυβέρνηση ενάντια στο κίνημα αυτό με  καταστολή και διάλυση των καταλήψεων στέγασης και απαγορεύσεις εισόδου στα στρατόπεδα συγκέντρωσης εθελοντών και αλληλέγγυων, δεν θα καταφέρει τίποτα, γιατί αυτός ο αγώνας είναι πιο συνειδητός από ποτέ.

Μόνο μέσα από τη διεθνιστική αλληλεγγύη η εργατική τάξη μπορεί να ξεδιπλώσει την τεράστια δύναμή της. Ο κοινός αγώνας των καταπιεσμένων είναι αυτός που θα συντρίψει τόσο τη φασιστική απειλή, όσο και τις αστικές τάξεις με το σύνολο των μηχανισμών τους, αμφισβητώντας την εξουσία τους. Η εθνική ενότητα είναι μια απάτη, πάνω στην οποία χτίζεται το μίσος και αναδεικνύεται η φασιστική απειλή. Σ’ αυτήν απαντάμε με κοινούς ανυποχώρητους αγώνες ενάντια στο φασισμό, τον ρατσισμό, τον πόλεμο και κάθε μορφή καταπίεσης.