Παγκόσμια Συνέδρια
Βιβλιοθήκη
Κάθε μήνα διαβάζουμε για τουλάχιστον έναν βιασμό. Κάθε βδομάδα ακούμε για μια κακοποίηση. Η περίπτωση της Λάρισας, με τον ομαδικό βιασμό ανήλικης, δείχνει ξεκάθαρα ότι όχι μόνο δεν έχουμε ξεμπερδέψει με τη σεξιστική βία, αλλά αυτή καλά κρατεί. Ωστόσο, βία ενάντια στις γυναίκες δεν είναι μόνο ο βιασμός.
Βία είναι το «απλό χαριτολόγημα». Βία είναι το σεξιστικό σχόλιο και το ανέκδοτο. Βία είναι η άνιση αμοιβή για ίση εργασία. Βία είναι ο έλεγχος στον τρόπο που ντύνεσαι. Βία είναι να πρέπει να είσαι πάντα χαρούμενη στη δουλειά. Βία είναι το «απαλό άγγιγμα» του συναδέλφου και του αφεντικού σου. Βία είναι να φτιάχνεις καφέ για το αφεντικό σου. Βία είναι να απολύεσαι επειδή είσαι έγκυος. Βία είναι η άμισθη εργασία στο σπίτι. Βία είναι η ανυπαρξία κοινωνικού κράτους. Βία είναι η διαπόμπευση των οροθετικών. Βία είναι να είσαι μετανάστρια και να θεωρείσαι εκδιδόμενη. Βία είναι να είσαι εκδιδόμενη και να συλλαμβάνεσαι, ενώ ο νταβατζής σου και ο πελάτης σου να θεωρούνται ευυπόληπτοι οικογενειάρχες. Βία είναι να μην μπορείς να χωρίσεις επειδή δεν έχεις δουλειά. Βία είναι να μένεις με τους γονείς σου επειδή δεν έχεις δουλειά. Βία είναι να πρέπει να δουλέψεις, ενώ δεν έχεις τελειώσει το σχολείο. Βία είναι… η καθημερινή ζωή.
Σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης και ανόδου της Ακροδεξιάς, η πατριαρχία συνδέεται θαυμάσια με τις ανάγκες του καπιταλισμού. Η ανισότητα στους μισθούς, η ανεργία που συνεχώς αυξάνεται, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και η ανασφάλιστη και ευέλικτη εργασία, τώρα πια στο όνομα της κρίσης, έρχονται να ανοίξουν τη βεντάλια των έμφυλων ανισοτήτων και να φέρουν τη γυναίκα σε ακόμη χειρότερη θέση. Η διάλυση του «κράτους πρόνοιας» και η μη ύπαρξη των αναγκαίων υποδομών αναγκάζουν τη γυναίκα να δουλεύει όχι μόνο για τον εργοδότη της, αλλά και για την οικογένεια, αφού το σπίτι, τα παιδιά, ο άντρας, οι ηλικιωμένοι αποτελούν αποκλειστικό «καθήκον» της. Η βία ενάντια στις γυναίκες τόσο μέσα στο οικογενειακό της περιβάλλον, όσο και έξω από αυτό, είτε είναι ψυχολογική, είτε σωματική, υπάρχει ακόμα. Μία στις 3 γυναίκες ανά την υφήλιο έχει κακοποιηθεί, ξυλοκοπηθεί, βιαστεί. Η εμπορία του γυναικείου σώματος για σεξουαλική ικανοποίηση και το λαθρεμπόριο γυναικών ακμάζουν, την ίδια στιγμή που η μετανάστευση «θηλυκοποιείται» και χιλιάδες γυναίκες αναζητούν μόνες τους ένα καλύτερο μέλλον. Το δικαίωμα ελέγχου στο σώμα μας συνεχώς υπονομεύεται, με τρανό παράδειγμα την προσπάθεια ποινικοποίησης της έκτρωσης, όπως στην Πολωνία. Η κοινωνική απαξίωση, και στην πράξη απαγόρευση, του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση του σεξουαλικού προσανατολισμού και της σεξουαλικής ταυτότητας και επιλογής των γυναικών αφαιρούν και αυτά με τη σειρά τους το δικαίωμα ελέγχου του σώματος και κατατάσσουν τις γυναίκες σε «εύκολες» και «δύσκολες», σε «γυναίκες για σπίτι» και «γυναίκες για διασκέδαση». Ταυτόχρονα η άρνηση ικανοποίησης των «σεξουαλικών αναγκών» του άντρα είναι αυτή που θα οδηγήσει σε χαρακτηρισμούς όπως «φεμινίστρια» και «λεσβία», με το ιδεολόγημα ότι προφανώς αυτές οι δυο κατηγορίες γυναικών είναι «ανέραστες» και «ανοργασμικές».
Στις 3 Οκτώβρη στην Πολωνία οι γυναίκες απείχαν από τη δουλειά και από τα μαθήματα και διαδήλωσαν ενάντια στο νόμο για την ποινικοποίηση της έκτρωσης σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν κινδυνεύει η ζωή της εγκύου. Η λεγόμενη «Μαύρη Δευτέρα» ήταν μια διαμαρτυρία με σύνθημα «Δικό μου το σώμα, δική μου η απόφαση» τόσο ενάντια στην αλλαγή του νόμου για τις εκτρώσεις, όσο και στον ήδη υπάρχοντα νόμο που επιτρέπει την έκτρωση υπό προϋποθέσεις (η εγκυμοσύνη αποτελεί κίνδυνο για την εγκυμονούσα, η εγκυμοσύνη προέρχεται από εγκληματική ενέργεια, το έμβρυο είναι σοβαρά παραμορφωμένο). Στις 10 Οκτώβρη η Σαραγόσα διαδήλωσε ενάντια σε βιασμό με σύνθημα «Όχι σημαίνει όχι» και «Κανένας βιασμός δεν θα μείνει αναπάντητος». Την Αργεντινή στις 19 Οκτωβρίου συγκλόνισε η γυναικεία απεργία ενάντια στο βιασμό και τη δολοφονία της 16χρονης Λουσία Πέρεζ. Χιλιάδες γυναίκες ντύθηκαν στα μαύρα και φώναξαν «Δεν θέλουμε ούτε μια γυναίκα λιγότερη». Στις 11 Νοέμβρη οι γυναίκες στην Τουρκία διαδήλωσαν με σύνθημα «Στεκόμαστε ενωμένες με τις συναγωνίστριές μας» ενάντια στο κλείσιμο όλων των γυναικείων οργανώσεων και στις συλλήψεις αντιπολιτευόμενων στον Ερντογάν. Ο νέος νόμος που έφερε το ΑΚΡ στη βουλή προβλέπει την αποφυλάκιση των βιαστών ανηλίκων αν παντρευτούν το θύμα τους. Η οργανωμένη μαζική γυναικεία αντίδραση ευτυχώς πέτυχε την απόσυρση του νόμου αυτού.
Οι γυναίκες λοιπόν, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως, παρ’ όλο που βρίσκονται στο στόχαστρο των επιθέσεων, κατεβαίνουν μαζικά στο δρόμο. Όλο και πιο πολλές είναι οι γυναίκες που συμμετέχουν στις απεργίες και στις διαδηλώσεις, ακόμα και σε «ανδροκρατούμενους» κλάδους, όπως οι μηχανικοί ή οι εργαζόμενοι στους δήμους. Όλο και πιο πολλές είναι οι γυναίκες που συμμετέχουν στα σωματεία. Όλο και πιο πολλές είναι οι γυναίκες που αγωνίζονται.
Κάθε απόλυση εγκύου, κάθε σεξουαλική παρενόχληση στο γραφείο ή στο σχολείο, κάθε «άγγιγμα», κάθε ξυλοδαρμός, κάθε βιασμός δεν θα μείνει αναπάντητος. Θα αγωνιζόμαστε μέχρι κάθε γυναίκα να είναι ελεύθερη, μέχρι κάθε βιαστής να μπει στη φυλακή. Θα μας βρίσκει μπροστά του κάθε ένας που αστειεύεται με τις γυναίκες, που χουφτώνει στα ΜΜΜ, που αναρωτιέται για το μήκος της φούστας μας.
Όλες/ όλοι στη συγκέντρωση στην Πλατεία Καπνικαρέας, την Παρασκευή 25 Νοέμβρη στις 8 μ.μ. και την πορεία που θα ακολουθήσει.
Γυναικεία Ομάδα της ΟΚΔΕ – ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
