Παγκόσμια Συνέδρια
Πόλεμος στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών. Όχι στην συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ
Στις 12 Μαΐου η κυβέρνηση φέρνει για ψήφιση την επέκταση της αμυντικής συμφωνίας Ελλάδας-ΗΠΑ. Μια τέτοια κίνηση αποτελεί κλιμάκωση της επεκτατικής πολιτικής του ΝΑΤΟ στην περιοχή σε μία περίοδο οξυμένων αντιπαραθέσεων με τη Ρωσία και αναβαθμίζει την εμπλοκή του ελληνικού κράτους το οποίο επιδιώκει να έχει περιφερειακά ηγετική θέση. Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και προετοιμάζεται η ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, η κίνηση αυτή συνιστά κίνδυνο και για το εξωτερικό και για το εσωτερικό, καθώς μονιμοποιεί τον χαρακτήρα της ελλαδικής επικράτειας ως πολεμικό ορμητήριο.
Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ουκρανία αποτελεί την κλιμάκωση της σύγκρουσης μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και πλέον όλο και περισσότερο της ΕΕ από τη μία και της Ρωσίας από την άλλη, μιας σύγκρουσης άδικης και από τις δυο μεριές. Η δικαιολόγηση της επίθεσης ως κίνηση υποστήριξης στις Λαϊκές Δημοκρατίες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ ή ως κίνηση με σκοπό την αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας είναι ενδεικτική της υποκρισίας με την οποία οι ιμπεριαλιστές ντύνουν τους πολέμους τους. Θυμίζει τη σταυροφορία του Μπους για την “απελευθέρωση του πλανήτη” από τους τρομοκράτες του Αφγανιστάν ή το χημικό οπλοστάσιο του Ιράκ και παλιότερα το “ενδιαφέρον” του Κλίντον για τους καταπιεζόμενους Κοσοβάρους. Το πύρινο αντικομμουνιστικό διάγγελμα του Πούτιν και ο ακραία εθνικιστικός του λόγος απέναντι στο δήθεν κατασκευασμένο ουκρανικό έθνος δείχνουν το πραγματικό περιεχόμενο της εισβολής. Εξάλλου, η συστηματική καθυπόταξη των Λαϊκών Δημοκρατιών και η μετατροπή τους σε προτεκτοράτα, με την εξόντωση των πιο πληβειακών και προοδευτικών στοιχείων των ηγεσιών τους και την επιβολή του μεγαλορωσικού σοβινισμού, δείχνουν το πόσο τον ενδιαφέρει η απελευθέρωση του πληθυσμού της Ουκρανίας, Ανατολικής και Δυτικής. Το Κίεβο προστίθεται στη σειρά των μαρτυρικών πρωτευουσών της σύγχρονης εποχής, μετά το Βελιγράδι, την Καμπούλ, τη Βαγδάτη, τη Δαμασκό, τη Σαναά. Οι εικόνες προκαλούν οργή και αποτροπιασμό, φόβο και ανασφάλεια σε κάθε λογικά και δημοκρατικά σκεπτόμενο άνθρωπο. Δεν μπορεί να υπάρχει καμία έκπτωση στην καταδίκη της εισβολής και στην απαίτηση να φύγουν τώρα τα ρωσικά στρατεύματα από την Ουκρανία.
Τον αποτροπιασμό και τη φρίκη προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οι παγκόσμιοι εμπρηστές, τα γεράκια του πολέμου σε Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Η υποκριτική τους ευαισθησία για τη διατήρηση της ειρήνης δεν μπορεί να πείθει κανέναν και καμία. Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές δεν κόπτονται καθόλου για την ανεξαρτησία και ευημερία της Ουκρανίας και δεν μάχονται καθόλου για την υποστήριξη της δημοκρατίας ενάντια στον ρωσικό δεσποτισμό. Σκοπός τους είναι η περαιτέρω προώθηση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, η στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας και η αποκοπή της οικονομικής της επιρροής στην Ευρώπη. Υποστηρίζουν πολιτικά και εξοπλίζουν στρατιωτικά το καθεστώς του Κιέβου, ένα καθεστώς ακραία νεοφιλελεύθερο, σε διαρκή συμμαχία με παρακρατικές ακροδεξιές ή και ανοιχτά ναζιστικές ομάδες, που έχει επιβάλει φτώχεια στους πολίτες του και ακραία πολιτική φίμωση στους αντιφρονούντες και επιχειρεί διαχρονικά εθνικές εκκαθαρίσεις στα ανατολικά του.
Η μία μετά την άλλη χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ προχωρούν σε οικονομικές κυρώσεις εξοντωτικές για τον πληθυσμό της Ρωσικής Ομοσπονδίας και στέλνουν πολεμικό υλικό ή ακόμα και στρατιώτες. Ο εκπρόσωπος Εξωτερικών της ΕΕ είπε καθαρά ότι σπάει το “ταμπού” της ειρηνικής ένωσης, γεγονός που δείχνει την ετοιμότητα του δυτικού ιμπεριαλισμού να κλιμακώσει τη συμμετοχή του.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η εισβολή και οι πολεμικές συγκρούσεις μόνο δεινά θα φέρουν για τον πληθυσμό της Ουκρανίας. Το καθεστώς του Κιέβου θα ενισχυθεί, καθώς η κυβέρνηση της Ουκρανίας μπορεί να παίζει το χαρτί της υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας και άμυνας της χώρας. Η αυτοδιάθεση του Ντονμπάς θα υπονομευτεί περαιτέρω, καθώς οι πληθυσμοί θα στοχοποιηθούν ευκολότερα ως μακρύ χέρι του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Η οικονομική και διοικητική παράλυση της χώρας θα έχει διαλυτικές συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο των ήδη δοκιμαζόμενων λαϊκών τάξεων.
Ο αποτροπιασμός και η φρίκη δεν θα πρέπει όμως ούτε να μας αποπροσανατολίζουν από το βασικό καθήκον που αναλογεί στην εργατική τάξη και το λαό στη χώρα μας. Το καθήκον αυτό δεν υπαγορεύεται από τις αποστάσεις που πρέπει να πάρεις από το ένα ή το άλλο στρατόπεδο, το ποιο από αυτά τα στρατόπεδα είναι πιο ισχυρό ή ποιος έριξε την πρώτη σφαίρα. Υπαγορεύεται από τον άδικο και αντιδραστικό χαρακτήρα της σύγκρουσης, η οποία γίνεται για την υπεράσπιση συμφερόντων που είναι εντελώς ξένα για τις εργατικές τάξεις του πλανήτη. Το μόνο συμφέρον μας είναι να συμβάλουμε στον τερματισμό του πολέμου και στην ήττα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων.
Η Ελλάδα είναι χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με δυσθεώρητα ύψη δαπανών για πολεμικούς εξοπλισμούς και με πολυάριθμες στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στο έδαφός της. Την ίδια στιγμή, επιδιώκει την οικονομική και πολιτική επέκτασή της στην περιοχή, συμμαχώντας με τα αντιδραστικά καθεστώτα Ισραήλ και Αιγύπτου, στον τετραμερή άξονα, μαζί με την Κύπρο, προκειμένου να επιβάλει τα συμφέροντα της ελληνικής άρχουσας τάξης, των εφοπλιστών, των κατασκευαστικών και των επενδυτών, στην αντιδραστική σύγκρουσή της με την τουρκική.
Το πραγματικό διεθνιστικό καθήκον της εργατικής τάξης στη χώρα δεν περιορίζεται στο να καταγγέλλει μόνο τον αντιδραστικό και από τις δύο πλευρές χαρακτήρα της σύγκρουσης. Πλάι στο καθήκον της εκδήλωσης έμπρακτης διεθνιστικής αλληλεγγύης, μακριά από τους διπλωματικούς, δηλαδή ιμπεριαλιστικούς, σχεδιασμούς κρατών, οργανισμών και κυβερνήσεων, μπαίνει το καθήκον να μπλοκάρουμε τις οικονομικές, πολιτικές, μέχρι και πολεμικές επιδιώξεις της δικής “μας” αστικής τάξης. Αυτό σημαίνει ότι πραγματική υπηρεσία στους δοκιμαζόμενους λαούς της Ουκρανίας μπορεί να προσφέρει ένα κίνημα που θα ακυρώσει την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο, θα παλεύει να κλείσουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, θα απαιτεί να μη βγει κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα.
Η εργατική τάξη σε κάθε χώρα πρέπει να πει ένα ισχυρό ΟΧΙ στις πολεμικές τυχοδιωκτικές περιπέτειες στις οποίες τη σέρνουν οι αστικές τάξεις και τα κράτη τους. Αυτό σημαίνει την ανάπτυξη ενός διεθνιστικού, ταξικού, αντιπολεμικού κινήματος, που χωρίς συμψηφισμούς θα πολεμάει ενάντια στον βασικό εχθρό που βρίσκεται στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Το “Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε” συνδέεται αναγκαστικά με το “Ο κύριος εχθρός είναι στη χώρα μας”.
– Έξω οι ιμπεριαλιστικοί στρατοί από την Ουκρανία – Κανένας νεκρός για τα συμφέροντα ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ρωσίας.
– Αυτοδιάθεση στους λαούς του Ντονμπάς.
– Να κλείσει η Σούδα, η Αλεξανδρούπολη και όλες οι βάσεις ΝΑΤΟ και ΗΠΑ.
– Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο. Κανένας φαντάρος σε ιμπεριαλιστική αποστολή, όχι στην αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού.
– Έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, διάλυση της συμμαχίας.
– Διάλυση του αντιδραστικού άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου.
– Τέρμα στους πολεμικούς εξοπλισμούς.
– Ανοιχτά σύνορα για όλους τους πρόσφυγες. Διάλυση της FRONTEX. Γκρέμισμα του φράχτη στον Έβρο. Όχι στα pushbacks.
