Βιβλιοθήκη
Παγκόσμια Συνέδρια
Ολόκληρο το τεύχος εδώ
Editorial
Η πρόσφατη συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους «θεσμούς» στις 20 Φλεβάρη, ακριβώς 2 χρόνια μετά την πρώτη συμφωνία, επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά τον εμελιωδώς αντιδραστικό, αντεργατικό ρόλο του ρεφορμισμού στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης. Είναι ένα ακόμα πικρό μάθημα για τη χρεοκοπία της στρατηγικής της «αριστερής κυβέρνησης» που, μέσα στους καπιταλιστικούς θεσμούς, είναι «καταδικασμένη» να αναλάβει τον βρώμικο ρόλο της προώθησης μέτρων οικονομικής εκμετάλλευσης, κοινωνικής εξαθλίωσης και πολιτικής καταπίεσης, ως συνεχιστής των σοσιαλφιλελεύθερων ή των κλασικών δεξιών κυβερνήσεων. Είναι σαφές ότι, από οικονομικής σκοπιάς, το πρόγραμμα που συμφώνησε η κυβέρνηση, ανεξαρτήτως των επιμέρους λεπτομερειών που θα προκύψουν στο επόμενο διάστημα, δεν βγαίνει. Αποκαλύπτει την αδυναμία εκπόνησης ενός πειστικού, βιώσιμου στρατηγικού σχεδιασμού εκ μέρους της ελληνικής αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού. Ταυτόχρονα, φανερώνει και το τέλμα στο οποίο βρίσκεται διεθνώς το οικονομικό και πολιτικό σύστημα, με την κρίση να σοβεί μέσα στην ΕΕ και σε άλλες μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες και να δημιουργεί καθημερινά ανεξέλεγκτα και πρωτόγνωρα πολιτικά φαινόμενα. Ο μόνος λόγος για τον οποίο οι αστικές τάξεις μπορούν ακόμα να ασκούν την εξουσία τους είναι το μούδιασμα και η σχετική αδυναμία του εργατικού κινήματος και της επαναστατικής αριστεράς. Το άρθρο του Ν.Ταμβακλή περιγράφει το ρόλο βαριδιού που παίζει ο ρεφορμισμός στην ανάπτυξη της συνείδησης της εργατικής τάξης και την αγεφύρωτη στρατηγική αντίθεση ανάμεσα σε αυτόν και τις επαναστατικές δυνάμεις. Αντλώντας από την ιστορική εμπειρία της Οκτωβριανής Επανάστασης, αναδεικνύει την επικαιρότητα και τη δυνατότητα της επαναστατικής πολιτικής, ως της μόνης που μπορεί πραγματικά να αποτελέσει ανάχωμα τόσο στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας μέσα στην κρίση όσο και των παράπλευρων φαινομένων που αυτή γεννάει (αυταρχισμός, άνοδος ακροδεξιάς κλπ). Ο Αλαίν Κριβίν σκιαγραφεί τους κινδύνους και τις δυνατότητες της περιόδου, η οποία χαρακτηρίζεται από έντονη πολιτική αστάθεια. Ο Τάκης Θανασούλας περιγράφει τα οικονομικά αδιέξοδα των συνταγών των γκουρού του φιλελευθερισμού σε Αθήνα, Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη και Ουάσινγκτον, που άπτονται των δομικών αδιεξόδων του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, η ανατροπή των κανόνων του οποίου προβάλλει ως μόνη διέξοδος από την κρίση του. Η οικοδόμηση επομένως της επαναστατικής αριστεράς ως αυτοτελούς πολιτικής οντότητας με ταυτόχρονη προωθητική, μαχητική και ενωτική δράση μέσα στους αγώνες είναι το κεντρικό καθήκον της περιόδου, μακριά από προτάσεις για πολιτικά μέτωπα χωρίς στρατηγικές οριοθετήσεις, μέτωπα πολιτικής ενοποίησης επαναστατικών και ρεφορμιστικών δυνάμεων, που είναι καταδικασμένα να ακολουθήσουν τη χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ. Η τοποθέτηση της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος σχετικά με τις διεργασίες στην ελληνική αριστερά κινείται με γνώμονα αυτό το καθήκον. Την ίδια στιγμή, η παγκόσμια κατάσταση χαρακτηρίζεται από την κλιμάκωση των καπιταλιστικών ανταγωνισμών, που από τη μεριά των αστικών τάξεων έχει ταυτόχρονα χαρακτήρα αντιπαράθεσης στο εξωτερικό και αγώνα κατίσχυσης στο εσωτερικό. Ο εθνικισμός και η κατασκευή «εθνικών απειλών» είναι ένα χαρτί που παίζει κατά κόρον η κυβέρνηση με σκοπό το χτίσιμο της εθνικής ενότητας στην υποστήριξη των εθνικών επιδιώξεων, των επιδιώξεων δηλαδή των κυρίαρχων τάξεων. Το άρθρο του Μάνου Σκούφογλου περιγράφει αυτούς ακριβώς τους επικίνδυνους χειρισμούς. Η πολιτική αστάθεια που μένεται σε παγκόσμιο επίπεδο εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο και ταχύτητα κατά τόπους, ωστόσο, διεθνές κοινό στοιχείο σίγουρα είναι η αποφασιστική απόρριψη των κεντρικών πολιτικών προτάσεων, όπως φανερώνουν τα πρόσφατα δημοψηφίσματα σε χώρες της ΕΕ, εξηγεί ο Μάνος Σκούφογλου. Τα άρθρα των συντρόφων μας από την Ιταλία, τις ΗΠΑ και την Τουρκία αναφέρονται σε καθοριστικά πολιτικά γεγονότα, τα οποία, αν και διαφέρουν εντελώς μεταξύ τους (συντριβή της κυβέρνησης Ρέντσι στο δημοψήφισμα) εκλογή Τραμπ, ποτυχημένο πραξικόπημα και καθεστώς έκτακτης ανάγκης στην Τουρκία), έχουν ένα κοινό στοιχείο: αναδεικνύουν τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα στην πολιτική διαχείριση για τους από πάνω, από τη μία, και, από την άλλη, τις κατευθύνσεις, πολλές φορές αντίρροπες, στις οποίες κινούνται οι από κάτω. Το τεύχος ακόμη περιλαμβάνει την εισαγωγή του Μαντέλ στο βιβλίο του Λεμπλάν για τις απόψεις του Λένιν για το επαναστατικό κόμμα, απόψεις εντελώς επίκαιρες, με βάση την περίοδο που περιγράφηκε. Η πάλη για το επαναστατικό κόμμα έχει μακρά ιστορία και μας προσφέρει πολύτιμα διδάγματα, όπως αυτά του άρθρου του Πιέρ Μπρουέ για τις δίκες της Μόσχας που εξαπέλυσε το σταλινικό θερμιδοριανό καθεστώς απέναντι στις επαναστατικές φωνές στην ΕΣΣΔ. Η σύγχρονη θεωρία απαιτεί και τον διάλογο μεταξύ των ρευμάτων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Ο Ν. Ταμβακλής συνεχίζει την αντιπαράθεση με τη θεωρία του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, ακολουθώντας τα βήματα της λενινιστικής ανάλυσης για τον ιμπεριαλισμό.
Περιεχόμενα
Ρεφορμιστές και Οκτωβριανή Επανάσταση/Νίκος Τ.
Η πολιτική διάσταση της καπιταλιστικής κρίσης και τα καθήκοντά μας/Alain K.
Στον αστερισμό των μνημονίων/ Τάκης Θ.
Για τις μετωπικές πρωτοβουλίες/ Απόφαση ΟΚΔΕ-Σπάρτακος
Οι Τούρκοι και οι Έλληνες εργαζόμενοι δεν έχουν “ελληνοτουρκικές διαφορές”/ Μάνος Σ.
Τι λένε τα δημοψηφίσματα για την επαναστατική πολιτική/ Μάνος Σ.
Η ανάληψη της εξουσίας των ΗΠΑ από την κυβέρνηση Τράμπ/ Mark U.
Κράτος έκτακτης ανάγκης και κοινωνική αγώνες στην Τουρκία/ συνέντευξη με τον Veli Umut A.
Το δημοψήφισμα και η κατάσταση των εργαζομένων στην Ιταλία/ Angelo C.
Η λενινιστική αντίληψη για το κόμμα/ Ernest Mandel
Οι τροτσκιστές στη Σοβιετική Ένωση (1929-1938)/ Pierre Broue
Μια “κριτική απάντηση” χωρίς ίχνος κριτικής/ Νίκος Τ.
