Παγκόσμια Συνέδρια
Από τη ΔΕΘ, από το Παρίσι (όπου έγινε η συνάντηση με την τρόικα) και από τα δελτία των ειδήσεων η κυβέρνηση του Σαμαρά και του Βενιζέλου διαφημίζει τις επιτυχίες της και υπόσχεται ότι βγαίνουμε από την κρίση. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει, και δεν είναι η πρώτη φορά που θα διαψευστεί με τον ποιο γελοίο και τραγικό τρόπο. Κανένα φως στο τούνελ δεν υπάρχει, εκτός από τα φώτα του τρένου που έρχεται.
Η ανεργία καλπάζει. Οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα συνεχίζονται αμείωτες και στο δημόσιο ετοιμάζονται νέες, με το πρόσχημα της «αξιολόγησης». Όσοι και όσες εξακολουθούν να δουλεύουν παίρνουν 400 ή 500 ευρώ για εξαντλητικά ωράρια, ακόμα και τις Κυριακές. Η φορολογία εξαντλεί την εργατική τάξη και τα φτωχά στρώματα, την ίδια στιγμή που προσφέρει την πιο σκανδαλώδη ασυλία στις επιχειρήσεις, το κεφάλαιο, τους εφοπλιστές και τους παπάδες. Όλα βγαίνουν στο σφυρί: η ΔΕΗ, τα λιμάνια, ακόμα και οι παραλίες. Η κυβέρνηση διαγράφει τους φοιτητές από τις σχολές τους και κλείνει τους μετανάστες σε ναζιστικής έμπνευσης στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κι όμως, το χρέος εξακολουθεί να μεγαλώνει και η χώρα στροβιλίζεται στο βυθό της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού, που έχει κηρύξει πόλεμο εναντίον των εργαζομένων όλου του κόσμου.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, που είναι γνωστό σε όποιον έχει ρίξει έστω και μια ματιά έξω από το παράθυρο του γραφείου του, είναι πραγματική πρόκληση να μιλάει κανείς στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες για επιτυχίες. Κάθε επιτυχία της κυβέρνησης, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι και μια μαχαιριά για την εργατική τάξη – και κάθε δική μας επιτυχία είναι και ένα χαστούκι σε αυτούς.
Κι όμως, μετά από 5 χρόνια εξαντλητικών μέτρων, κρατικού αυταρχισμού, αστυνομικής βίας και φασιστικών επιθέσεων, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, οι άνεργοι και οι άνεργες, η νεολαία δεν τα παρατάνε. Ο αγώνας των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών και των εργαζομένων της Coca Cola δίνουν λαμπρά παραδείγματα ανυποχώρητης μάχης. Η μαζική ανυπακοή στο δημόσιο ενάντια στην αξιολόγηση, δηλαδή ενάντια στον κανιβαλισμό μεταξύ των εργαζομένων για το ποιος θα απολυθεί, μπλοκάρει τα κυβερνητικά σχέδια. Η νίκη στην COSCO στο λιμάνι του Πειραιά φέρνει μήνυμα ελπίδας σε όλους τους εργαζόμενους. Η αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ και η ΒΙΟΜΕ δείχνουν ότι μπορούμε χωρίς αφεντικά. Το αντιφασιστικό κίνημα, που έδιωξε τους ναζί από τους δρόμους και ανάγκασε την κυβέρνηση να βάλει στη φυλακή τους αρχηγούς της Χρυσής Αυγής, την οποία προηγουμένως εξέθρεψε συστηματικά, δείχνει ότι μπορούμε να νικήσουμε, με μαζικότητα, μαχητικότητα και χωρίς καμία αυταπάτη για τον υποτιθέμενο αντιφασισμό του κράτους και της “δικαιοσύνης”. Δίπλα σε αυτά, το κίνημα των ΛΟΑΤ ατόμων, η αλληλεγγύη στις γειτονιές, ο ξεσηκωμός των μεταναστών στην Αμυγδαλέζα και τη Μανωλάδα είναι επίσης σημαντικές μάχες που δίνει το κοινωνικό μας στρατόπεδο.
Νέες μάχες έρχονται στο δημόσιο, στους ΟΤΑ, στα πανεπιστήμια. Οι αγώνες αυτοί θα πρέπει να γενικευτούν και να ξαναπιάσουν το νήμα των μαζικών γενικών απεργιών και των καταλήψεων που έριξαν την κυβέρνηση Παπανδρέου το 2012. Με τη μεγάλη πολιτική εμπειρία που απέκτησαν τα εργαζόμενα και καταπιεσμένα στρώματα από τους αγώνες τους (ακόμα και από τις ήττες τους) αυτά τα χρόνια, είναι σήμερα σε θέση να πάνε τον επόμενο γύρο της εξέγερσης μέχρι το τέλος, μέχρι την ανατροπή της κυβέρνησης και του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου, τη ρήξη με την ΕΕ και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, τη σύγκρουση με τον ίδιο τον καπιταλισμό και τους κανόνες του.
Για να γίνει αυτό πρέπει να στηριχθούμε στις ίδιες μας τις δυνάμεις. Η εναπόθεση των ελπίδων στις εκλογές, σε μια μελλοντική αριστερή κυβέρνηση που θα φέρει τη λύση από τα πάνω, μόνο παθητική αναμονή και μούδιασμα μπροστά στις συνεχόμενες συνθηκολογήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της κοινοβουλευτικής αριστεράς μπορεί να προσφέρει. Η στρατηγική της εκλογικής αναμονής είναι στρατηγική ήττας. Είναι σήμερα, με την αυτοοργάνωση, τις απεργίες και τις καταλήψεις, που πρέπει να δοθεί η μάχη, μακριά από την ηττοπάθεια, το γραφειοκρατικό συντηρητισμό και τον κοινοβουλευτικό «ρεαλισμό».
Έχουμε μεγάλους και δυνατούς αντιπάλους να νικήσουμε. Έχουμε όμως και τη μεγαλύτερη δύναμη: τη δύναμη των εργαζομένων, των καταπιεσμένων, της νεολαίας, της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτή η δύναμη, ενωμένη και αποφασισμένη, μπορεί να διώξει κάθε τύραννο, κάθε καπιταλιστή, κάθε έλληνα ή ευρωπαίο τεχνοκράτη, κάθε ναζί και φασίστα.
– Γενική πολιτική απεργία διαρκείας! Εξέγερση, αυτοοργάνωση, συντονισμός!
– Κάτω η κυβέρνηση, τα μνημόνια, η ΕΕ!
– Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, απαγόρευση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα!
– Κρατικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων, χωρίς αποζημίωση και κάτω από τον έλεγχο των ίδιων των εργαζομένων!
– Διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση!
– Να εξαφανίσουμε τους ναζί και τη Χρυσή Αυγή!
– Για μια ισχυρή και πολιτικά αυτόνομη αντικαπιταλιστική αριστερά! Για μια εργατική κυβέρνηση κάτω από τoν έλεγχο των γενικών συνελεύσεων! Για την εξουσία των ίδιων των εργαζομένων!
