Παγκόσμια Συνέδρια
43 χρόνια μετά το Νοέμβρη του ’73, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί να πάρει, εκ μέρους των αστών, τη μεγάλη ρεβάνς από τη νίκη της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Στις 15 του Νοέμβρη 2016 έρχεται μετά βαΐων και κλάδων ο πιο επιφανής εκπρόσωπος του ιμπεριαλισμού, ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Δύο μόλις μέρες πριν την επέτειο της εξέγερσης, κλείνει το κέντρο της Αθήνας και απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις, με μια απόφαση που θα εφαρμοστεί από την ΕΛ.ΑΣ. με τη συνδρομή 500 αμερικανών πρακτόρων. Το μήνυμα είναι πολύ σαφές: πρέπει να κηλιδωθούν ένα προς ένα όλα τα αγωνιστικά παράσημα της εργατικής τάξης, πρέπει να χάσει κάθε αίγλη η δύναμη που παραδοσιακά εξέφραζε τους καταπιεσμένους, η αριστερά. Κι αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο το θλιβερό παρόν, με «αριστερούς» να ψηφίζουν με «βαριά καρδιά» μνημόνια, στρατόπεδα συγκέντρωσης, χαράτσια, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικούς νόμους. Είναι και το παρελθόν, που εμπνέει ακόμα, αυτό που πρέπει να βουτηχτεί στις λάσπες. Λες και δεν έφταναν οι ταξικές προδοσίες των περασμένων δεκαετιών και η πολιτική καριέρα που έχτισαν πάνω στις αγωνιστικές περγαμηνές τους κάποιοι από τους μετέχοντες στα γεγονότα της Μεταπολίτευσης. Ακόμα τους φοβίζει ο Νοέμβρης, η περήφανη εκείνη εξέγερση της νεολαίας και των εργαζόμενων που σήμανε την αρχή του τέλους για το σάπιο καθεστώς της αντίδρασης που ουσιαστικά δυνάστευε τη χώρα από το 1945 και μετά.
Οι επιδιώξεις της κυβέρνησης είναι σαφείς. Από τη μία η αναβάθμιση του ήδη οργανικού ρόλου που παίζει το ελληνικό κράτος στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, η αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στον άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ-Αίγυπτος. Μέσα από την συμμετοχή στην σκακιέρα της Μεσογείου και -στο βάθος- της Μέσης Ανατολής, η κυβέρνηση στοχεύει στον εξευμενισμό των δανειστών και στην εξασφάλιση νέων πεδίων κερδοφορίας για τους έλληνες καπιταλιστές. Από την άλλη, προσπαθεί να κάνει μια επίδειξη δύναμης κατά του “εσωτερικού εχθρού”, απαγορεύοντας τις συγκεντρώσεις και δείχνοντας πόσο διατεθειμένη είναι να κάνει ό,τι χρειαστεί για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης οικονομικής ολιγαρχίας.
Στις 15 του Νοέμβρη δεν έχουμε απέναντί μας κάποιον τυχαίο. Ο Ομπάμα είναι ο πρόεδρος που συμμετείχε όχι μόνο στους πολέμους των προκατόχων του, αλλά καθοδήγησε τη συμμετοχή των ΗΠΑ σε μια σειρά από περιφερειακούς πολέμους (Λιβύη, Συρία κ.ο.κ.) ή τη στήριξή τους σε υπεραντιδραστικά καθεστώτα (Ουκρανία κ.ά.) με τεράστιες συνέπειες για τους λαούς των χωρών αυτών. Βασικό τμήμα της ατζέντας του ήταν η στήριξη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και η κρατική βοήθεια για να ανακάμψει από την κρίση του (με χρήματα των εργαζομένων), ενώ το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ συνέχισε να κάνει χρυσές δουλειές. Παρά το υποτιθέμενο ανθρωπιστικό και φιλειρηνικό προσωπείο του, δεν ήταν τίποτε άλλο πέρα από ένα γεράκι του πολέμου, ακριβώς όπως και οι προκάτοχοί του. Η απαγόρευση των διαδηλώσεων μας δείχνει πόσο μας φοβούνται. Να μην αφήσουμε κανένα χώρο στον Ομπάμα και τους συνδαιτυμόνες του, να χαλάσουμε τη φιέστα της κυβέρνησης και των παρατρεχάμενών της!
Στις 17 δε γιορτάζουμε μόνο τα 43 χρόνια από εκείνο το Νοέμβρη. Διαδηλώνουμε περήφανοι για την ανυπακοή των αυτοοργανωμένων φοιτητών και εργαζομένων απέναντι στις ρεφορμιστικές ηγεσίες της αριστεράς που κήρυτταν την υπομονή για τον «εκδημοκρατισμό» της χούντας. Για τη μαχητική αναμέτρησή τους με τη χούντα των συνταγματαρχών και τον εσμό των εκπροσώπων των ιμπεριαλιστών και της οικονομικής ολιγαρχίας που συντάσσονταν πίσω τους, τους παρακρατικούς, τους νεοφασίστες, τους βασανιστές, τους χαφιέδες και τους κάθε λογής λακέδες της εξουσίας που υποστήριξαν εκείνο το σάπιο σύστημα. Διαδηλώνουμε για να διαφυλάξουμε τη μνήμη της εξέγερσης εκείνης που κούνησε συθέμελα το σύστημα και έδειξε πως η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να οργανωθεί και να πετύχει νίκες. Διαδηλώνουμε ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό, ενάντια στους νοσταλγούς της χούντας, τους νεοναζί της ΧΑ και σε όλα τα ακροδεξιά και φασιστικά κατακάθια που προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι στις γειτονιές μας.
Οι διαδηλώσεις αυτών των ημερών δε μπορούν παρά να έχουν ένα και μόνο μήνυμα. Δε θέλουμε τα ξεροκόμματα που μας πετάει η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Δε θέλουμε μια καλύτερη μεταχείριση από τους «δανειστές», δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος σ’αυτούς. Το μόνο χρέος που έχουμε είναι σε εκείνη τη γενιά που αγωνίστηκε, που βασανίστηκε, που πέρασε χρόνια στις φυλακές και στην εξορία, για να δικαιωθεί ο αγώνας τους στη χώρα μας και σε όλες τις χώρες που δοκιμάζονται από την καπιταλιστική κρίση και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Στο τριήμερο και τη διαδήλωση του Πολυτεχνείου θα ενώσουμε και πάλι τις φωνές μας για δουλειά για όλους, με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα. Για να διαγραφεί το χρέος. Για να γίνουν οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις δημόσιες και να δουλεύουν κάτω από το έλεγχο των ίδιων των εργαζομένων. Για να διαλυθούν τα ΜΑΤ και οι ειδικές δυνάμεις και να αφοπλιστεί η αστυνομία. Για να τσακιστεί η Χρυσή Αυγή και όλες οι φασιστικές οργανώσεις. Μαζί με τους ταξικούς μας συμμάχους, τους μετανάστες και τις μετανάστριες, που έζησαν στο πετσί τους τι πάει να πει «δημοκρατία» και «ελευθερία» για τις ΗΠΑ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις και τους διεθνείς οργανισμούς (ΕΕ, ΔΝΤ, ΝΑΤΟ) . Μαζί με όλους τους καταπιεσμένους στη χώρα μας και παντού.
Το μόνο μέλλον που χωράει την εργατική τάξη περνάει από την αντίσταση στα σχέδιά τους, την ανατροπή των πολιτικών που φέρνουν και την αυτοοργάνωση των καταπιεσμένων, μέσα από τα δικά τους όργανα. Κι ο μόνος δρόμος για την ανατροπή είναι ο δρόμος!
Όλοι και όλες στις συγκεντρώσεις των ημερών σε όλη την Ελλάδα!
