Η φύση και η ζωή να νικήσουν το κεφάλαιο και τον καπιταλισμό!!
Εν μέσω των έκτακτων μέτρων περιορισμού της κοινωνικής ζωής λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ως υπηρέτης της πολιτικής του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού έρχεται να εφαρμόσει πιστά ακόμα μια επιταγή του: να μετατρέψει την καταστροφή του περιβάλλοντος σε πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Στο νομοσχέδιο για τον «Εκσυγχρονισμό της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» όπως αυτάρεσκα το αποκαλεί, περιλαμβάνονται διατάξεις που διευκολύνουν την μετατροπή του φυσικού περιβάλλοντος από κέντρο ανάπτυξης της ζωής σε επιχείρηση παραγωγής υπερκέρδους για το κεφάλαιο.
Συγκεκριμένα το νομοσχέδιο:
1. Καταργεί ουσιαστικά την προστασία των περιοχών Natura 2000 και προωθεί ακόμα και μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε περιοχές προστασίας της φύσης.
2. Καταργεί την αυτοτέλεια των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ), που επόπτευαν τις προστατευόμενες περιοχές και γνωμοδοτούσαν για τα σχέδια διαχείρισης και για δραστηριότητες μέσα σε αυτές, συγκεντρώνοντας τις αρμοδιότητές τους στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, και υπονομεύοντας την αποτελεσματικότητά τους.
3. Εκχωρεί τον έλεγχο των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) σε ιδιώτες, ακόμα και στον ίδιο τον «επενδυτή», επιβάλλοντας προθεσμίες για γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών.
4. Προωθεί την επέκταση των τεράστιας κλίμακας βιομηχανικών ΑΠΕ, κυρίως των αιολικών, που έχουν ήδη προκαλέσει ανυπολόγιστη υποβάθμιση του περιβάλλοντος όπου εγκαταστάθηκαν, με αμφίβολα αποτελέσματα ως προς την ενεργειακή τους απόδοση.
5. Νομιμοποιεί τα αυθαίρετα εντός δασικών εκτάσεων και κατά περίπτωση εντός υγροτόπων και ρεμάτων.
6. Αναθεωρεί τις διαδικασίες διαχείρισης στερεών αποβλήτων και δε λαμβάνει μέτρα κατά της υποβάθμισης των ρεμάτων από την ανεξέλεγκτη διάθεση αστικών και βιομηχανικών λυμάτων μέσα σε αυτά.
7. Παραβιάζει ακόμα και τις Ευρωπαϊκές οδηγίες όπως αυτή για την Προστασία Οικοτόπων και Ειδών 92/43/ΕΟΚ, για την προστασία των άγριων Πτηνών 2009/147/ΕΚ, για τα Νερά 2000/60, για την Θαλάσσια Στρατηγική στη Μεσόγειο 2008/59, και Διεθνείς Συμβάσεις όπως τη Σύμβαση Ραμσάρ για τους Υγροτόπους, τη Συνθήκη της Βαρκελώνης για την Προστασία της Μεσογείου κα. τις οποίες υποκριτικά και κάτω από την πίεση του οικολογικού κινήματος συνυπέγραψαν οι αστικές κυβερνήσεις.
Δεν θα επιτρέψουμε την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Όχι μόνο γιατί θέλουμε να το απολαμβάνουμε κάνοντας βόλτες με τις/τους φίλες/ους μας, ούτε μόνο γιατί πρέπει να σταματήσουμε έναν καταστρεπτικό και ενεργοβόρο καπιταλισμό, αλλά κυρίως γιατί «η φύση είναι το ανόργανο σώμα του ανθρώπου», όπως είπε ο Μαρξ. Ο αγώνας μας για την προστασία της φύσης είναι αγώνας για την προστασία των συνθηκών ύπαρξης της τάξης μας, κι ακόμα περισσότερο για την ίδια τη ζωή, όχι μόνο του ανθρώπου αλλά όλων των ειδών και των υπάρξεων.
Δεν θα αφήσουμε τον καπιταλισμό να καταστρέψει τη ζωή!