Παγκόσμια Συνέδρια
Ο πρώτος γύρος των γαλλικών εκλογών ανέδειξε τον φιλελεύθερο Μακρόν και την ακροδεξιά Λεπέν ως υποψηφίους για την προεδρεία στον δεύτερο γύρο. Το αποτέλεσμα δείχνει την βαθειά πολιτική κρίση στην οποία βρίσκεται η γαλλική κοινωνία, μια κοινωνία της οποίας ένα κομμάτι μάχεται και εμπνέει το εργατικό κίνημα παγκοσμίως ενώ ένα άλλο κομμάτι βαδίζει στον δρόμο του συμβιβασμού, του φιλελεύθερου προγράμματος και του εθνικού οράματος.
Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει προϋπηρεσία στην επενδυτική τράπεζα Rothchild ενώ έφυγε από την κυβέρνηση Ολάντ επιθυμώντας μια πιο επιθετική αντεργατική πολιτική. Η υποψηφιότητά του, που ήδη υποστηρίζεται από τους περισσότερους υποψηφίους πλην Μελανσόν, έναντι της Μαρίν Λεπέν προβλέπει μια συνεπή φιλελεύθερη πολιτική που περιλαμβάνει μείωση των κρατικών δαπανών και μια συνέχιση της καταπάτησης των εργατικών διεκδικήσεων, όπως έγινε πέρυσι με τον αντεργατικό νόμο El-Khomri.
Η Μαρίν Λεπέν, εναλλακτική αστική επιλογή, προσπάθησε να οξύνει το ρατσιστικό μίσος, εδραιώνοντας μια νέα ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη, χαρακτηριστική η στήριξή που έλαβε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόλαντ Τραμπ πριν τις εκλογές. Ακόμα και αν η εκστρατεία της δεν έλαβε την προβλεπόμενη επιτυχία, σίγουρα ριζοσπαστικοποίησε το ηθικό της γαλλικής ακροδεξιάς, δημιουργώντας ένα νέο περιβάλλον στο οποίο θα διεξάγεται η ταξική πάλη στο εξής.
Οποιοδήποτε και να είναι το αποτέλεσμα της 7ης Μάη, του δεύτερου γύρου των εκλογών, κεντρικό στοιχείο παραμένει ότι δεν αμφισβητήθηκε η πολιτική εκμετάλλευσης του γαλλικού κράτους στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων, ούτε και η εμπλοκή του στον πόλεμο στην Συρία, στο πλευρό των ΗΠΑ. Και αυτό δεν έγινε μόνο από τους δύο υποψηφίους που θα αντιπαρατεθούν στον δεύτερο γύρο, αλλά σχεδόν από το σύνολο των υποψηφίων που δώσανε την μάχη για την προεδρεία.
Εκτός από την αναμενόμενη πορεία του υποψηφίου του παραδοσιακού δεξιού κόμματος, Φιγιόν, ανάλογη στάση στα θέματα οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής του γαλλικού κράτους κράτησε και ο υποψήφιος του Αριστερού Μετώπου Ζαν Λυκ Μελανσόν. Ερχόμενος από την παράδοση της ρεφορμιστικής αριστεράς του Αριστερού Μετώπου, δόμησε την καμπάνια του με το όραμα της 6ης Γαλλικής Δημοκρατίας , μιας πιο κοινωνικά αμερόληπτης αστικής δημοκρατίας. Ενώ σε ένα βαθμό συσπείρωσε τον κόσμο που συμμετείχε ενεργά στις τελευταίες κινητοποιήσεις, ειδικά τη νεολαία, αγνόησε αυτές τις φωνές, δίνοντας προβάδισμα στην εκλογική επιτυχία.
Το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (ΝΡΑ), έδωσε το παρόν στην εκλογική μάχη, δεν κατάφερε ωστόσο να συσπειρώσει τον κόσμο με τον οποίο δίνει την μαζί τον αγώνα εδώ και χρόνια στο δρόμο, στους χώρους εργασίας και στα πανεπιστήμια. Ο Φιλίπ Πουτού είχε ξεκάθαρο λόγο καταγγελίας του γαλλικού καπιταλισμού κάτι που τον διέκρινε σε μια εκλογική καμπάνια ηγεμονευόμενη από σκάνδαλα και κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Ο εργαζόμενος λαός της Γαλλίας, οι πρόσφυγες και οι νέοι/ες μένουν ακόμα να δώσουν την απάντηση που αξίζει αυτό το σύστημα εκμετάλλευσης και καταστολής, ειδικά σε ένα κράτος με τόσο μεγάλη ευθύνη στην ανθρωπιστική καταστροφή της Συρίας, σε ένα πόλεμο που έχει ήδη κοστίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες.
Η απόσταση στις απαντήσεις που δίνει η γαλλική κοινωνία είναι ευδιάκριτη. Η μόνιμη παρουσία των αγωνιστών στο δρόμο το 2015-2016, η εξέγερση στα βόρεια προάστια του Παρισιού πριν μερικούς μήνες, οι συνεχείς αγώνες στους χώρους εργασίας, μένουν να συγκεντρωποιηθούν σε μια ενιαία ώθηση που θα καταφέρει να καθηλώσει την οικονομία. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειαζόμαστε ένα κόμμα που θα παράγει την πολιτική γραμμή που θα βοηθήσει την τάξη να απαλλαγεί από τα δεσμά του αστικού πλαισίου και να απαλλαχθεί από κάθε μορφής καταπίεση.
Η πληττόμενη πλειοψηφία του γαλλικού κράτους θα δώσει το παρόν εκεί που μαθαίνει ότι ακούγεται πιο καθαρά η φωνή της, στους αγώνες που έρχονται. Στον δεύτερο γύρο καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε δύο υποψηφίους ταγμένους στην εκπροσώπηση των αστικών συμφερόντων, ως εκ τούτου δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει από την πολιτική αποχή ή το λευκό.Μέχρι τις επερχόμενες αναμετρήσεις, θα φωνάζουμε μαζί τους ni patrie, ni patron, ne LePen, ni Macron*.
*ούτε πατρίδα, ούτε αφεντικό, ούτε Λεπέν, ούτε Μακρόν.
