Παγκόσμια Συνέδρια
Βιβλιοθήκη
Το 20ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ λαμβάνει χώρα στην Αθήνα, σε μια περίοδο που τα κράτη της Ευρώπης επιλέγουν να ενισχύσουν τα σύνορά τους με πλεονάζουσα ξενοφοβία και μισαλλοδοξία προκειμένου να δικαιολογήσουν την αυξημένη στρατιωτική παρουσία και να μεταθέσουν το πρόβλημα της καθημερινότητας των καταπιεσμένων στο «διαφορετικό».
Οι παγκόσμιοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί διαλύουν τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων, και στον απόηχο των επιθέσεών τους, επιλέγουν το πόσο «φιλάνθρωποι» ή «μετριοπαθείς» θα δείξουν ανάλογα με το δημοσκοπικό τους προφίλ. Παράλληλα εξελίσσεται νέο κύμα επιθέσεων των Ταλιμπάν στο βόρειο Πακιστάν εν όψει της γιορτής Ιντ. Στον «χαμένο παράδεισο» της Ευρώπης, οι πρόσφυγες καταλήγουν σε κέντρα κράτησης μακριά από την ελπίδα για ζωή και ευημερία. Το ανθρωπιστικό προσωπείο που χρησιμοποιούν η κυβέρνηση και η πλειοψηφία των ΜΚΟ είναι ψευδεπίγραφο. Τα περιστατικά βίας και αυτοκτονιών σπάνε κάθε πρόσχημα που θέλει να κρατήσει η κυβέρνηση. Η περιθωριοποίηση, η ανέχεια, η αλλοτρίωση στο σημείο του να χάνεται κάθε επίπεδο συνείδησης και ελπίδας για διεκδίκηση, είναι τα όπλα του κεφαλαίου εναντίον των λαών που ξεριζώνονται και μετατρέπονται σε εκμεταλλεύσιμα και αποπροσανατολισμένα στρώματα εργασίας.
Το παράδειγμα του Ασπρόπυργου, όπου τοπικά φασιστικά τάγματα εφόδου φροντίζουν να τρομοκρατούν τακτικά τους μετανάστες εργάτες γης, φωνάζει περίτρανα ότι αυτή είναι η χρήση που επιφυλάσσει το σχέδιο της ΕΕ και της κυβέρνησης για τους πρόσφυγες, και ότι η Χρυσή Αυγή και οποιαδήποτε φασιστική ομάδα φροντίζει να εξασφαλίσει αυτά τα συμφέροντα με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Η εθνικιστική ιδεολογία συμβάλλει πρωτοπόρα στην εμπέδωση του ρατσιστικού μίσους και στην αποχαύνωση των ταξικών αντανακλαστικών των χαμηλότερων οικονομικών στρωμάτων. Τα αντιρατσιστικά μας συνθήματα συντάσσονται με τον σκοπό του αντιφασισμού, και καλούνε στον ενιαίο αγώνα του ντόπιου και ξένου εργατικού δυναμικού στον δρόμο της απελευθέρωσης από τα δεσμά του κεφαλαίου.
Μπορούμε αλλιώς;
Το αντιρατιστικό φεστιβάλ έρχεται φέτος να μεταφέρει το μήνυμα του ότι μπορούμε. Οι πολυάριθμες πορείες αλληλεγγύης, οι καταλήψεις στέγης, το αντιφασιστικό κίνημα, η εργατική αλληλεγγύη, είναι τα βήματα που επιλέγουμε για να ανοίξουμε ένα νέο δρόμο, μια προοπτική στην οποία ο πρόσφυγας και ο μετανάστης είμαστε εμείς.
Οι πρόσφατες εισαγγελικές παρεμβάσεις που στοχοποιούνε τις καταλήψεις στέγης, η στοχοποίηση της κοινότητας των Ρομά, είναι πρόσφατες εικόνες που σφραγίζουν την επιθυμία του κεφαλαίου για εξάλειψη των αντιρατσιστικών αντανακλαστικών και την πρόοδο της αντιδραστικής ιδεολογίας, στον δρόμο για την διαμόρφωση καλύτερων όρων εφαρμογής των αστικών μνημονιακών διατάξεων.
Αρχίζοντας από την απάντηση κάθε συγκεκριμένου περιστατικού βίας έναντι προσφύγων/μεταναστών, να επιδιώξουμε να κάνουμε το βήμα για δομές που θα μπορούν να εξασφαλίσουν καλύτερους όρους διαβίωσης στον πρόσφυγα/μετανάστη, στοχεύοντας στον ευρύτερο συντονισμό των εργατικών στρωμάτων.
Η πολιτική που εγκλωβίζει και εξαθλιώνει δεκάδες χιλιάδες στις δύο όχθες του Αιγαίου διαμορφώνει ένα σκηνικό που εγείρει την απύθμενη οργή για την αντικαπιταλιστική ανατροπή σήμερα.
