Παγκόσμια Συνέδρια
Ολόκληρο το τεύχος εδώ
Editorial
Το παρόν τεύχος του Σπάρτακου κυκλοφορεί σε μια ιδιαίτερα πλούσια σε εξελίξεις χρονική συγκυρία. Από τη μία, η φωτιά στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής καίει για τα καλά,παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και απειλεί να επεκταθεί και σε πολύ μεγαλύτερο τμήμα του πλανήτη. Ένα μωσαϊκό ντόπιων δικτατοριών και ανελεύθερων καθεστώτων, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων από παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις και υπεραντιδραστικών πολιτικοστρατιωτικών ομάδων, δημιουργεί μια ασφυκτική κατάσταση με θύματα χιλιάδες εργαζόμενους και εργαζόμενες που παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης προς τη Δύση. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, για την οποία είναι τουλάχιστον συνυπεύθυνα, τα κράτη της ΕΕ θωρακίζονται με τον πιο αντιδραστικό τρόπο που έχει γνωρίσει η ήπειρος από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σύνορα κλείνουν, φράχτες υψώνονται και οι πρόσφυγες και μετανάστες αντιμετωπίζονται ως κίνδυνος για την «πολιτισμένη δύση» στην οποία συγκρούονται όλο και πιο έντονα ο κρατικός και κοινωνικός ρατσισμός με την έμπρακτη δι εθνιστική αλληλεγγύη και την ανάπτυξη ενός ισχυρού αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τις υποκριτικές κορώνες ενάντια στην έλλειψη αλληλεγγύης από τους ευρωπαίους εταίρους, διόλου δεν τηρεί πιο προοδευτική στάση. Αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες και μετανάστες ως εισβολείς και επιστρατεύει, μετά τη διαβόητη Frontex, πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ προς φύλαξη των συνόρων. Η παρουσία των πολεμικών πλοίων στο Αιγαίο προοιωνίζει αφενός την επαναπροώθηση/βύθιση των σκαφών που φτάνουν στην ακτίνα δράσης τους, και αφετέρου την πιο ενεργητική και άμεση εμπλοκή του οργανισμού στη Συρία και στην περιοχή συνολικά.
Από την άλλη, στο εσωτερικό, η κυβέρνηση καλείται να θερίσει ό,τι έσπειρε με την ψήφιση του 3ου Μνημονίου. Τα αγροτικά μπλόκα, οι κινητοποιήσεις πρακτικά όλων των επαγγελματικών κλάδων ενάντια στο νέο ασφαλιστικό, οι αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις, ο αγώνας των λιμενεργατών στο λιμάνι του Πειραιά και πάνω απ’όλα η μεγάλη πανεργατική απεργία στις 4 Φλεβάρη σηματοδοτούν ξεκάθαρα το τέλος της σχετικής κινηματικής υποχώρησης και αμηχανίας και την είσοδο σε ένα νέο κύκλο ταξικών αγώνων που κάνουν την «νωπή λαϊκή εντολή» του Σεπτέμβρη να μοιάζει ήδη μπαγιάτικη.
Το άρθρο του Ν.Ταμβακλή σκιαγραφεί τη χρονική αυτή συγκυρία και περιγράφει τις πολιτικές απαντήσεις που αντιτάσσουν στην κρίση διάφορες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και διεθνώς.
Η ανακοίνωση της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για το ασφαλιστικό αποδομεί την κυβερνητική προπαγάνδα και συγκροτεί πρόταση για την οικοδόμηση και τον εξοπλισμό ενός μαχόμενου και ανατρεπτικού εργατικού κινήματος, για τα οποία η τοποθέτηση της αντικαπιταλιστικής αριστερός και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ιδιαίτερα, είναι καθοριστικής σημασίας. Οι δύο συμβολές, από τον Μ.Σκούφογλου και τον Π.Σηφογιωργάκη, εν όψει της 3ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιχειρούν μια αποτίμηση της μέχρι τώρα συγκρότησης και πορείας της και μια μάχιμη πρόταση για τον προσανατολισμό της στην επόμενη περίοδο. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται το άρθρο της Χ.Πάλλιου, που τοποθετείται σε μια σοβαρή διαφωνία που αναπτύχθηκε στο εσωτερικό του μετώπου σχετικά με τα κριτήρια και τον τρόπο παρέμβασης στο εργατικό κίνημα.
Μια πολύτιμη εμπειρία από τον υποδειγματικό αγώνα τους, μας καταθέτουν από κοινού μέλη του Συντονιστικού Αγώνα Εργαζομένων στα 5μηνα και ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Ηρακλείου Αττικής.
Η πλούσια διεθνής κατάσταση αντιπροσωπεύεται στο παρόν τεύχος από δύο άρθρα: του Α.Τ., που παρακολουθεί από κοντά την κατάσταση σε Συρία, Κουρδιστάν και Τουρκία και περιγράφει τον διπλό πόλεμο του τουρκικού κράτους σε εσωτερικό και εξωτερικό και του Tomas Martinez Pena που εκθέτει το σύνθετο μετεκλογικό τοπίο στο Ισπανικό Κράτος και την αδιέξοδη πρόταση του Podemos, που κινείται στα ίχνη του ΣΥΡΙΖΑ.
Μια ενδιαφέρουσα άποψη για τον ΣΥΡΙΖΑ από τη σκοπιά ενός αγωνιστή του εξωτερικού εκφράζει ο Steve Bloom.
Τέλος, καθώς η πολιτική δράση δεν μπορεί να είναι ξεκομμένη από την πολιτική θεωρία, στο παρόν τεύχος υπάρχει μια πλούσια συλλογή ιστορικο-θεωρητικών κειμένων.
Ο Ν.Ταμβακλής απαντάει στα πρόσφατα άρθρα του Δ.Μπελαντή, υπό το πρίσμα του επαναστατικού μαρξισμού, ενώ το τεύχος κλείνει με ένα απόσπασμα του Ι.Ντόιτσερ για τη δίκη του Τρότσκι, ένα κείμενο του Ε.Μαντέλ για το θεατρικό «Ο Τρότσκι στην Εξορία» και μια θεωρητική συμβολή του Μ.Λεβί για τη διαλεκτική και την επανάσταση.
Περιεχόμενα:
Η πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ και οι συνέπειες στην Ευρωπαϊκή αριστερά – Νίκος Τ.
Ανακοίνωση της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για το ασφαλιστικό
Πολιτικά στοιχήματα της 3ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Μάνος Σκ.
Μια αντικειμενική ματιά στην πονεμένη ιστορία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Παναγιώτης Σ.
Ένα συντροφικό σχόλιο… σε μια συντροφική απάντηση και μια συντροφική κριτική – Χριστίνα Π.
Ο αγώνας των πεντάμηνων εργαζομένων στους ΟΤΑ – Συλλογικό Κείμενο
Τουρκία-Συρία-Κουρδιστάν: Ζήσαμε εμείς κακά και αυτοί χειρότερα – Α.Τ.
Οι συμμαχίες στο Ισπανικό Κράτος δε θα καλυτερεύσουν τη ζωή της εργατικής τάξης – Tomas M. P.
Ελλάδα: ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και η έννοια της εργατικής κυβέρνησης – Steve Bl.
Διανοούμενοι και σταλινισμός – Νίκος Τ.
Ένα μικρό απόσπασμα από τη “Νύχτα της Μαύρης Κόλασης” – Ισαάκ Ντόιτσερ
Ο Τρότσκι στην εξορία – Ernest Mandel
Διαλεκτική και Επανάσταση: Τρότσκι, Λένιν, Λούκατς – Michael Lowy
