Βιβλιοθήκη
Παγκόσμια Συνέδρια
Στις 5 και 6 Μαρτίου 2016 συνήλθε η 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έλαβαν μέρος 870 περίπου σύνεδροι που εκπροσωπούσαν πάνω από 2.700 μέλη που έχει σήμερα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι αριθμοί αυτοί, μελών και συνέδρων, που είναι στο επίπεδο εκείνων της 1ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποδεικνύουν ότι οι απώλειες από την αποχώρηση των οργανώσεων ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ, τον περασμένο Σεπτέμβριο, και την πίεση από τη δημιουργία της ΛΑΕ έχουν, τουλάχιστον αριθμητικά, καλυφθεί. Γίνεται επομένως ξεκάθαρο ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παραμένει ζωντανή γιατί καλύπτει έναν πραγματικό χώρο στο πολιτικό πεδίο, στα αριστερά του ρεφορμισμού, που καμία άλλη πολιτική δύναμη δεν είναι σε θέση να τον καλύψει.
Η πολιτική συζήτηση στη Συνδιάσκεψη , που έγινε σε ασφυκτικά περιορισμένο χρόνο, έφερε και πάλι στην επιφάνεια τα πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος. Έτσι από τη μια διατυπώθηκε και πάλι ότι ο προσανατολισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η αυτόνομη αντικαπιταλιστική μετωπική συγκρότηση, αλλά από την άλλη οι θέσεις και η πολιτική απόφαση που υιοθετήθηκε αφήνουν σαφώς περιθώρια μετώπου με ευρύτερες μη αντικαπιταλιστικές πολιτικές δυνάμεις, όχι μόνο στο κίνημα (όπου υπάρχει συμφωνία), αλλά και στο κεντρικό πολιτικό πεδίο, πράγμα που αναγκαστικά οδηγεί σε εκπτώσεις στο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Στην πραγματικότητα, ο χαρακτήρας του μετώπου που χρειαζόμαστε εξακολουθεί να είναι μια βασική διαφωνία με στρατηγικά χαρακτηριστικά.
Άλλο σημείο διαφωνίας ήταν η συνδικαλιστική μας παρέμβαση όπου, ενώ υιοθετείται από όλους η ανάγκη οικοδόμησης εργατικών σωματείων, όπου δεν υπάρχουν, ενεργοποίησης των ήδη υπαρχόντων και καταπολέμησης της ακόμα κυρίαρχης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, η συζήτηση εκφυλίστηκε σε ανούσιες κατηγορίες για συμπόρευση με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ή και για πρόθεση διάσπασης του συνδικαλιστικού κινήματος. Η ουσία του προβλήματος, δηλαδή η διαμόρφωση ενός διακριτού πόλου μέσα στο ευρύτερο εργατικό κίνημα, ο οποίος δεν θα αυτοκαταδικάζεται στην απομόνωση αναχωρώντας από τα πεδία των αναμετρήσεων με τη γραφειοκρατία, αλλά θα οικοδομείται μαζί με την οικοδόμηση των εργατικών αγώνων, πρακτικά δεν συζητήθηκε. Διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλά και σύγχυση, υπήρξαν και σε ό,τι αφορά την εκτίμηση για το ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Στα θετικά σημειώνουμε τη συνεισφορά της γυναικείας και της LGBTQ ομάδας στο πολιτικό κείμενο, ενώ στα αρνητικά τη μη σοβαρή συζήτηση για το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα, παρά την εκρηκτικότητα του.
Στη συζήτηση για το οργανωτικό σημειώνουμε την επίμονη άρνηση του ΝΑΡ και των συμπορευόμενων με αυτό συλλογικοτήτων στη θεσμοθέτηση των πλατφορμών και της απλής αναλογικής (που όλοι μας διεκδικούμε παντού αλλού, από τη Βουλή μέχρι τα σωματεία και τους Δήμους) στην εκλογή των οργάνων και την προσπάθεια τους για μείωση του ποσοστού για τη λήψη αποφάσεων σε 60%, η οποία θα οδηγούσε στον απόλυτο έλεγχο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την πλειοψηφική μερίδα του αμφιθεάτρου – πράγμα που τελικά δεν πέρασε.
Η διαδικασία υπήρξε εξαιρετικά προβληματική. Ο χρόνος για τοποθετήσεις ήταν πολύ περιορισμένος, η επιλογή των ομιλητών δεν έγινε ισότιμα, αλλά αναλογικά με βάση την τεκμαιρόμενη ισχύ των συλλογικοτήτων όπου συμμετέχουν οι ομιλητές (τη στιγμή που η αναλογική εκπροσώπηση στα όργανα απορρίφθηκε!), η πολυσέλιδη Πολιτική Απόφαση μοιράστηκε την Κυριακή το πρωί λίγο πριν τεθεί σε ψηφοφορία και θεωρήθηκε ότι εγκρίνεται, ενώ συγκέντρωσε λιγότερο από τα 2/3 των ψήφων των παρόντων, στις ψηφοφορίες υπήρξε συμπεριφορά κομματικών στρατών, υπήρξαν φαινόμενα αντιπαράθεσης, που μετατράπηκαν ακόμα και σε συμπλοκή, ενώ κατά την ψηφοφορία για εκλογή οργάνων υπήρξε βίαιη άρνηση ελέγχου των στοιχείων εκείνων που ψήφιζαν, γεγονός που αφήνει υπόνοιες ότι ψήφισαν άτομα που δεν ήταν εκλεγμένοι σύνεδροι στη θέση συνέδρων.
Η ΟΚΔΕ παρενέβη στη Συνδιάσκεψη, αλλά και στον προσυνδιασκεψιακό διάλογο, στα πλαίσια της Πρωτοβουλίας για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντικαπιταλιστική και Επαναστατική, προσπαθώντας να ξεκαθαρίσει τη διατήρηση και ωρίμανση του αντικαπιταλιστικού χαρακτήρα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των πολιτικών της παρεμβάσεων και να προωθήσει τη δημοκρατία στο εσωτερικό της, με την υιοθέτηση της ανοιχτής συζήτησης αντί για τους κομματικούς στρατούς, των πλατφορμών και της απλής αναλογικής στην εκλογή οργάνων και της επιδίωξης ευρύτερων συναινέσεων για τη λήψη αποφάσεων, όσο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παραμένει μέτωπο οργανώσεων και ανένταχτων αγωνιστών. Στο ζήτημα της εκλογής οργάνων επιλέχθηκε συνειδητά η μη υπόγεια συνεργασία με άλλες συλλογικότητες, θεωρώντας ότι ο καθένας πρέπει να αντιπροσωπεύεται στα όργανα κατά το ποσοστό απήχησης των απόψεων του χωρίς κρυφές και άνευ πολιτικών αρχών αλληλοσταυροδοτήσεις.
Στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας, η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος δούλεψε ισότιμα με όλους τους συντρόφους και συντρόφισσες, καταθέτοντας και τις ιδιαίτερές της απόψεις. Θεωρεί την εμπειρία αυτή πολύ θετική, και θα συνεχίσει να τη στηρίζει.
Στην ψηφοφορία για την εκλογή οργάνων φάνηκαν οι αντιφάσεις της μη υιοθέτησης της απλής αναλογικής. Η Πρωτοβουλία, με 7% των ψήφων, εξέλεξε μόλις 2 στους 95 εκλεγμένους αντιπροσώπους. Την αναντιστοιχία στην εκπροσώπηση της την παραδέχθηκε και η απόφαση της ΚΣΕ της 18/3. Εναπόκειται σε εκείνους που απέρριψαν την πρόταση για απλή αναλογική και επέβαλαν την ενιαία λίστα να δώσουν λύση στο πρόβλημα που δημιούργησαν.
