Παγκόσμια Συνέδρια
αναδημοσιεύουμε από τη σελίδα νεολαίας ΟΚΔΕ-Σπάρτακος
Ως ΟΚΔΕ-ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ καταγγέλλουμε απερίφραστα την τραμπούκικη και οργανωμένη από μεριάς ΚΝΕ, επίθεση σε μέλη των σχημάτων ΕΑΑΚ ΕΜΠ και ΕΚΠΑ την Πέμπτη 23/3. Καταγγέλλουμε επίσης την απαράδεχτη κατηγορία του ΜΑΣ που προηγήθηκε της επίθεσης που παρουσίαζε τα ΕΑΑΚ ως συνεργούς της αστυνομίας και της κυβέρνησης, η οποία στάθηκε και ως αφορμή για τα γεγονότα της Πέμπτης.
Συγκεκριμένα, στην κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας την Τετάρτη 22/3, τα σχήματα της ΕΑΑΚ βρέθηκαν στα πανό των φοιτητικών συλλόγων στηρίζοντας έμπρακτα τα αιτήματα των μαθητών που βρίσκονταν εκεί αλλά και τα αιτήματα των γενικών συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων. Είναι πεποίθηση μας ότι πέρα από το περιεχόμενο του πολιτικού πλαισίου μέσα στο οποίο εντάσσονται οι όποιες διεκδικήσεις μας, το αποτέλεσμα ενός αγώνα, κρίνεται επίσης από την μαζικότητα αλλά και από πρακτικές επιθετικής διεκδίκησης. Έτσι, πήραμε την επιλογή να μπούμε στον χώρο του Υπουργείου αψηφώντας τις απαγορεύσεις, εξασφαλίζοντας την είσοδο σε όλους τους φοιτητές και μαθητές, ώστε να μπορέσουμε όντως να ασκήσουμε την πίεση που είναι απαραίτητη ώστε αυτός ο αγώνας να είναι νικηφόρος. Λόγω αυτής της επιλογής μας, κατηγορηθήκαμε ότι προσπαθούμε αντιθέτως να υπονομεύσουμε την κινητοποίηση, καθώς δεν επιθυμήσαμε μια συζήτηση δια αντιπροσώπων, χωρίς το ίδιο το φοιτητικό/μαθητικό κίνημα. Η πάγια στάση της ΚΝΕ για κλειστές συζητήσεις αντιπροσώπων, όπως συνηθίζεται στις διαδικασίες φοιτητικών συλλόγων όπου το Διοικητικό Συμβούλιο αποτελεί τον χώρο όπου αρχίζει και τελειώνει η πολιτική της, δείχνει την περιορισμένη προοπτική που δίνει στον ίδιο τον αγώνα, διατηρώντας το προφίλ της δύναμης απόσβεσης αντιπαραθέσεων και περιχαράκωσής οποιαδήποτε στοιχείου αυθορμητισμού υπάρχει στις συγκρούσεις της ταξικής πάλης.
Την επόμενη μέρα, 23/3, η ΚΝΕ, μέσω του ΜΑΣ, επιχείρησε να διαπομπεύσει τον ρόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο κίνημα, διατυμπανίζοντας τις κατηγορίες για εξίσωση της δράσης της με την δράση των μονάδων καταστολής της αστυνομίας. Τα βίαια γεγονότα που ακολούθησαν βασίστηκαν σε αυτή την υπερφυσική αφορμή. Μέλη του ΜΑΣ, επιτέθηκαν σε συντρόφους μας στο χώρο του Φυσικού, ενώ τα γεγονότα κορυφώθηκαν στο χώρο της ΣΕΜΦΕ, με μία οργανωμένη επίθεση μελών του ΜΑΣ και του ΠΑΜΕ σε φοιτητές και φοιτήτριες, προξενώντας τους σωματικές βλάβες. Πρωτοφανής ωστόσο είναι και η ακόλουθη στάση της ΚΝΕ, καθώς εκλάπησαν προσωπικά αντικείμενα συντρόφων και συντροφισσών.
Η στροφή στην πολιτική στάση της ΚΝΕ μετά το 2013 και το ξεπούλημα της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων έρχεται να δέσει με μια σειρά τέτοιων γεγονότων πανελλαδικά. Το κλίμα συσπείρωσης που δημιουργούν οι τεχνητές αφορμές λειτουργεί ως αντίβαρο σε ένα γενικότερο κλίμα, που την ΚΝΕ, όσο και να προσπαθεί να το αποφύγει, την έχει περικυκλώσει. Τόσο στο επίπεδο νεολαίας, με την ΚΝΕ να αναλαμβάνει τον ρόλο της υπεύθυνης αριστερής δύναμης που υπερασπίζεται τα συντηρητικά μικροαστικά συμφέροντα εντός του φοιτητικού κινήματος, όσο, και πιο έντονα, συνολικότερα στα επίπεδα της ταξικής πάλης, με το ΚΚΕ να δίνει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τον πρώτο λόγο για το πότε θα μπει απεργία για το ασφαλιστικό την άνοιξη του 2016, με όλη την συνδικαλιστική γραφειοκρατία να υποστηρίζει τον σχεδιασμό του και την μάχη να χάνεται, αλλά και λίγο νωρίτερα, στο αγροτικό κίνημα, να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στον συμβιβασμό με την κυβέρνηση.
Τα σχήματα ΕΑΑΚ Αθήνας, λίγες μέρες μετά το συντονισμό τους σε επίπεδο πόλης, ήρθαν αντιμέτωπα με δυσκολίες που αφορούσαν στην αντιμετώπιση της επανεμφάνισης τόσο των φασιστών στις σχολές όσο και μίας πολύ επιθετικής ΠΑΣΠ, που επίσης κινείται επιθετικά απέναντι σε σχηματίες σε διάφορες σχολές. Ωστόσο, η ΚΝΕ επιλέγει να αποπροσανατολίσει. Αυτή η διαστρέβλωση εκφράζεται καθημερινά και ανέκαθεν, με τις αμέτρητες καταγγελίες και συκοφαντίες προς τα ΕΑΑΚ, ταυτόχρονα με την παντελή απουσία της ενάντια στις πραγματικές δυνάμεις καταστολής και την φασιστική απειλή. Εδώ μπαίνει ένα πολύ σοβαρό ερώτημα για τον ποιον θεωρεί εν τέλει εχθρό της η ΚΝΕ. Η συγκεκριμένη τακτική δείχνει ότι η ΚΝΕ βασίζει την επιτυχία της όχι στο αποτέλεσμα της αποτελεσματικότητας της δικής της πρακτικής, αλλά στο κατά πόσο θα απονεκρώσει τα υγιή κομμάτια του κινήματος γύρω της.
Οι αλλεπάλληλες προσπάθειες του αστικού μπλοκ να υπονομεύσει τους αγώνες της νεολαίας, με ποινικές διώξεις αγωνιστών, με την αμφισβήτηση του πανεπιστημιακού ασύλου ως ορμητήριο κοινωνικών αγώνων, με όξυνση της καταστολής, με το παραλήρημα των ΜΜΕ περί «κόκκινης ανομίας» κλπ, λειτουργούν ως μοχλός πίεσης για την εμπέδωση της αστικής επίθεσης στη νεολαία. Σε αυτή την κατάσταση, η ΚΝΕ, αντί να αντιπαρατεθεί με το αστικό ιδεολόγημα που λέει ότι «οι αριστεροί είναι τραμπούκοι» κατέληξε να προσθέτει το επιχείρημα «οι αριστεροί δέρνονται σαν τα σκυλιά στην ΣΕΜΦΕ». Το ζήτημα της υπονόμευσης του πανεπιστημιακού ασύλου είναι μία μάχη που περνά μέσα από την καθημερινή σύγκρουση με το αστικό μπλοκ, δηλαδή ακόμα μία μάχη που η ΚΝΕ αρνείται να δώσει. Στόχος των ΕΑΑΚ είναι το άσυλο να πάρει σάρκα και οστά μέσα από τους μαχητικούς συλλόγους και τις δράσεις τους, και όχι μέσα από μικροπολιτικά παιχνίδια ηγεμονίας.
Συμπερασματικά, δεν μπορεί να υπάρχουν παρερμηνείες ως προς την αιτία των γεγονότων. Μία κομμουνιστική οργάνωση που λόγω των αντιφάσεων της δικής της γραμμής είναι ανεπαρκής στο κίνημα, καταλήγει να είναι ανεπαρκής και για τα ίδια της τα μέλη. Και όταν αυτά τα μέλη δεν μπορούν να συγκροτηθούν πάνω σε ένα κινηματικό σχέδιο, η γραφειοκρατία αυτών των οργανώσεων διαλέγει να τα ενοποιήσει στην αντιμετώπιση ενός φανταστικού «εξωτερικού εχθρού». Ως ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, με την παρέμβαση μας στα σχήματα, παλεύουμε για την ενιαία έκφραση του κινήματος απέναντι στις αστικές πολιτικές, τους μηχανισμούς και τους εκφραστές τους, και σε αυτή την κατεύθυνση, τα ίδια τα σχήματα πάντα καλούσαν όλες τις αριστερές μαχόμενες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της ΚΝΕ, σε κοινή πάλη. Η λογική της διάσπασης του κινήματος, την οποία πρεσβεύει η ΚΝΕ, που την έχει φέρει στο σημείο να απέχει απ’ όλες τις σημαντικές μάχες της γενιάς μας τα τελευταία χρόνια, μας βρίσκει ανέκαθεν αντίθετους και μας έχει φέρει και πολλές φορές σε αναβαθμισμένη αντιπαράθεση. Μία ΚΝΕ που προσπαθεί να ντουρώσει τα μέλη της με ξύλα και με τη στοχοποίηση αγωνιστών/τριών, που θυμάται τους φασίστες και τους μπάτσους μόνο στα κείμενα της και όχι στην καθημερινή παρέμβαση, που δεν αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα της επιθετικής διεκδίκησης στους αγώνες του σήμερα, είναι μία ΚΝΕ επικίνδυνη για το κίνημα. Τα σχήματα ΕΑΑΚ, που προσπαθούν να συσπειρώσουν όλο το αγωνιζόμενο κομμάτι των φοιτητικών συλλόγων, είμαστε σίγουροι/ες ότι δεν θα καταδικάσουν απλώς τις λογικές αυτές, αλλά θα κάνουν στην πράξη ό,τι περνά απ΄ το χέρι τους, ώστε αυτές να απομονωθούν.
