Παγκόσμια Συνέδρια
Ανακοίνωση για τις Ελληνικές Εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου
Ενάντια στη λιτότητα του ΣΥΡΙΖΑ και τις πλαστές εναλλακτικές της Λαϊκής Ενότητας και του ΚΚΕ
Για μια ανεξάρτητη εργατική πολιτική – Την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές
1-Η συνθηκολόγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την υιοθέτηση του τρίτου μνημονίου ήταν το αποκορύφωμα μιας σειράς υποχωρήσεων του Τσίπρα προς την Τρόικα. Το τρίτο μνημόνιο δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια νέα «αποικιακή συνθήκη»: με την αύξηση των φόρων για το λαό, τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις επιθέσεις στις συμβάσεις εργασίας και νέες περικοπές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μεταμορφώθηκε στον εφαρμοστή των σκληρότερων νεοφιλελεύθερων μέτρων ενάντια στους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό. Σε αυτές τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να αντλήσει νομιμοποίηση ούτως ώστε να επιβάλει αυτές τις πολιτικές στους εργαζόμενους και στο λαό. Είναι πιθανό τα αποτελέσματα να καταλήξουν σε μια κυβέρνηση συνασπισμού όπως θα ήθελε η Τρόικα. Το απίστευτο άνοιγμα προς το ΠΑΣΟΚ εν όψει λιγότερο ευνοϊκών αποτελεσμάτων στις κάλπες είναι μια ένδειξη για το παραπάνω.
2-Αυτό το καλοκαίρι στην Ελλάδα απέδειξε την τραγική χρεοκοπία της «αριστερής κυβέρνησης» και της νέο-ρεφορμιστικής στρατηγικής – που υποστηρίχτηκε από την πλειοψηφία των οργανώσεων της Ευρωπαϊκής και διεθνούς αριστεράς από το 2012. Η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ καταδεικνύει την αποτυχία μιας πολιτικής που επιχειρεί να «μετριάσει» τα σχέδια λιτότητας με τη διαπραγμάτευση των πακέτων ρευστότητας με τους «Ευρωπαίους εταίρους» μέσα στους αντιδραστικούς θεσμούς της ΕΕ.
3-Η Λαϊκή Ενότητα, το κόμμα που δημιουργήθηκε μετά την αποχώρηση της Αριστερής Πλατφόρμας και άλλων αριστερών οργανώσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ, αμφισβητεί το μνημόνιο και τις πολιτικές λιτότητας, αλλά συμμερίζεται την ρεφορμιστική και κοινοβουλευτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ στην οποία το κλειδί είναι το κέρδισμα θέσεων μέσα στους καπιταλιστικούς θεσμούς αντί για την κινητοποίηση των εργαζόμενων και του ελληνικού λαού.
Η στρατηγική της «συντεταγμένης εξόδου από το Ευρώ» επιχειρεί να ανοικοδομήσει την ελληνική οικονομία μέσω της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα ούτως ώστε να εξασφαλίσει τη ρευστότητα και να υποτιμήσει το νέο νόμισμα έναντι του ευρώ για να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα. Το πρόγραμμα βασίζεται στη μείωση της αγοραστικής δύναμης της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, που ήδη έχει πληγεί στα χρόνια της ύφεσης και της λιτότητας. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να διαλέξουν κανένα από αυτά τα προγράμματα, είτε τη λιτότητα είτε την υποτίμηση, που δεν αμφισβητούν τα κέρδη των καπιταλιστών. Η Λαϊκή Ενότητα συνεχίζει με άλλο τρόπο την ολέθρια στρατηγική της ταξικής συνεργασίας που οδήγησε στην καταστροφή.
Στην περίπτωση του ΚΚΕ, που επίσης αντιτάχθηκε στο τρίτο μνημόνιο και τοποθετείται στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, η μόνιμη άρνησή τους να οικοδομήσουν ένα ενιαίο μέτωπο στέκεται εμπόδιο στην τόσο αναγκαία κινητοποίηση των εργαζομένων απέναντι στα κυβερνητικά σχέδια.
4-Τους επόμενους μήνες, η νέα κυβέρνηση θα εφαρμόσει τα προγράμματα λιτότητας που απαιτεί η Τρόικα. Μετά τη χαμένη μάχη με την ΕΕ, έχει ενισχυθεί ο σκεπτικισμός και η απογοήτευση στην εργατική τάξη και το λαό, έχουν χάσει την πίστη τους σε μια βραχυπρόθεσμη διαφυγή από αυτή την κατάσταση.
Αργά ή γρήγορα, η μόνη δυνατή προοδευτική λύση είναι αυτή που καθοδηγείται από την κινητοποίηση των εργαζόμενων και των μαζών-η οικοδόμηση ενός ενιαίου μετώπου που θα παλέψει στους δρόμους ενάντια στα μέτρα λιτότητας. Οι έλληνες εργαζόμενοι έδειξαν φοβερή διάθεση να παλέψουν και να αντισταθούν μέσα από τις 30 γενικές απεργίες και εκατοντάδες μερικές απεργίες στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα τα τελευταία χρόνια.
Παρ’όλα αυτά, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία συνέβαλαν στον περιορισμό και τη διάσπαση αυτής της δυναμικής. Είναι αναγκαίο να κινητοποιήσουμε οργανώσεις βάσης στους χώρους εργασίας και τις σχολές προκειμένου να υπερβούμε αυτά τα όρια και να ενισχύσουμε την δύναμη της εργατικής τάξης με ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που προσφέρει λύση στην κρίση.
5-Παρ’ότι έχουμε προγραμματικές και στρατηγικές διαφορές με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ειδικά επειδή δεν προτάσσουν καθαρά την προοπτική μιας εργατικής κυβέρνησης και τη μάχη για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης ενάντια στην ΕΕ του κεφαλαίου-θεωρούμε προοδευτικό το ότι η πλειοψηφία των οργανώσεων αποφάσισαν να πουν όχι στη Λαϊκή Ενότητα και την «αντι-ευρώ» πολιτική της ταξικής συνεργασίας. Το έκαναν παίρνοντας μια ανεξάρτητη θέση ενάντια στις ρεφορμιστικές επιλογές, ως αριστερή εναλλακτική ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, τη Λαϊκή Ενότητα και το ΚΚΕ. Γι’αυτό το λόγο καλούμε σε υπερψήφιση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτές τις εκλογές.
6-Τους προηγούμενους μήνες, η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε σημαντική μιντιακή και κοινοβουλευτική παρουσία, αλλά στάθηκε ανίκανη να κινητοποιήσει τη μεγάλη κοινωνική δύναμη των εργαζομένων που αντιτάχθηκαν στο τρίτο μνημόνιο.
Είναι αναγκαία η υπεράσπιση ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος που περιλαμβάνει ενέργειες όπως η απόρριψη όλων των μνημονίων, η μη-πληρωμή του εξωτερικού χρέους, η εθνικοποίηση των τραπεζών κάτω από εργατικό έλεγχο και άλλες άμεσες ενέργειες που μπορούν να επιβληθούν μόνο μέσω της κινητοποίησης των εργαζομένων και των μαζών, στην πάλη για μια εργατική κυβέρνηση.
Με αυτό το στόχο, είναι αναγκαία η οικοδόμηση ενός εργατικού επαναστατικού κόμματος βασισμένου στην ταξική πάλη, που θα εκπροσωπείται ισχυρά σε όλους τους κύριους εργασιακούς χώρους και μέσα στη μαχόμενη νεολαία.
7-Αφού στραγγάλισε τον ελληνικό λαό για να επιβάλει το τρίτο μνημόνιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί να δείχνει το αντιδραστικό της πρόσωπο δίνοντας μια ξενοφοβική απάντηση στην μεταναστευτική κρίση, με μέτρα που περιορίζουν την ελευθερία και ενισχύουν τους ελέγχους στους πρόσφυγες και τους μετανάστες χωρίς χαρτιά. Η Ελλάδα είναι κομβικό σημείο της μεταναστευτικής κρίσης. Ενάντια στην άνοδο της ξενοφοβίας και των αντιδραστικών πολιτικών των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, είναι αναγκαίο να οικοδομήσουμε την προοπτική της ενοποίησης της πάλης για τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών και του ανοίγματος των συνόρων με την πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στους καπιταλιστές.
Ενάντια στην Ευρώπη του κεφαλαίου, που δεν προσφέρει παρά φτώχεια και κοινωνικές τραγωδίες για τους εργαζόμενους και τους λαούς, υποστηρίζουμε την πάλη για εργατικές κυβερνήσεις με την προοπτική των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης.
Νικολάς Ντελ Κάνιο, Μύριαμ Μπρέγκμαν και Κριστιάν Καστίγιο (PTS– Αργεντινή)
Ντιάνα Ασουνσάο (MRT-Βραζιλία)
Ντανιέλα Κομπέ (CCR,NPA-Γαλλία)
Για την Τροτσκιστική Φράξια-Τέταρτη Διεθνή
PTS (Αργεντινή) – MRT (Βραζιλία) – PTR (Χιλή) – MTS (Μεξικό) – LORCI (Βολιβία) – LTS (Βενεζουέλα) – JRI (Ουρουγουάη) – Clase contra Clase (Ισπανικό Κράτος) – RIO (Γερμανία) – αγωνιστές του CCR militants στο NPA – Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία
