Παγκόσμια Συνέδρια
Το φοιτητικό και ευρύτερα το πανεκπαιδευτικό κίνημα βρίσκεται στο δρόμο εδώ και δύο μήνες, στον αγώνα ενάντια στο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Εδώ και δύο μήνες οι φοιτητές και οι φοιτήτριες αποφασίζουν καταλήψεις διαρκείας μέσα από τις μαζικότατες Γενικές Συνελεύσεις των Φοιτητικών τους Συλλόγων, και συνεχίζουν να παλεύουν κόντρα στις προσπάθειες της κυβέρνησης να κάμψει τον αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αξιοποιεί κάθε μηχανισμό που έχει στη φαρέτρα της για να αποπροσανατολίσει, να συκοφαντήσει και να τρομοκρατήσει τη φοιτητική νεολαία που εδώ και δύο μήνες μπαίνει σφήνα στην υλοποίηση της πολιτικής της Ε.Ε και του κεφαλαίου: Από τις καθεστωτικές παρατάξεις που ηττήθηκαν στις Γενικές Συνελεύσεις μέχρι τη συκοφάντηση των καταλήψεων στα δελτία ειδήσεων· από την αξιοποίηση των τηλε-εξετάσεων για την παράκαμψη των καταλήψεων μέχρι την εκδικητική απόλυση εργαζόμενου που στάθηκε στο πλάι του αγώνα των Φ.Σ.· από τις απειλές για εισαγγελική παρέμβαση μέχρι τις πολλαπλές επιθέσεις της αστυνομίας στο άσυλο με τη συναίνεση ή ακόμα και πρωτοβουλία των Διοικήσεων, που αποκρούστηκαν από τους φοιτητές (ΕΜΠ, ΔΠΘ, ΑΠΘ).
Το φοιτητικό κίνημα που ξέσπασε έσπασε την αυτοπεποίθηση της κυβέρνησης που νόμιζε πως θα ψήφιζε το νομοσχέδιο μέσα στο Γενάρη. Με τη μαζικότητα και τη μαχητικότητά του, ανατροφοδότησε με κινηματικές αναπαραστάσεις τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια του χώρου της εκπαίδευσης καθώς και το εργατικό κίνημα, στο βαθμό που κατάφερε να συνδεθεί οργανικά με αυτό. Ο αγώνας των φοιτητ(ρι)ών βρίσκει στο πλάι του την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία, ακριβώς επειδή είναι ένας αγώνας που αφορά συνολικά τη νεολαία, την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ένας αγώνας για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς και ταξικούς φραγμούς, χωρίς δίδακτρα και με αξιοπρεπείς δωρεάν παροχές. Ένας αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση ακόμα ενός δημόσιου αγαθού, ενάντια στην επιχειρηματικοποίηση των πανεπιστημίων και την προσαρμογή των γνωστικών αντικειμένων στις ανάγκες της αγοράς, ενάντια στη λειτουργία των σχολών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ένας αγώνας κόντρα στον κατακερματισμό των πτυχίων και των αποφοίτων, που διεκδικεί αξιοπρεπή εργασιακή προοπτική για τους αποφοίτους των σχολών -αλλά και συνολικά για όλη τη νεολαία, φοιτητική και μη. Ένας αγώνας ενάντια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, που όμως έχει αιτήματα και διεκδικήσεις που το κάνουν να στοχεύει μακριά.
Η κυβέρνηση τόλμησε εν μέσω μαζικότατων κινητοποιήσεων και αντιδράσεων να καταθέσει το κατάπτυστο νομοσχέδιο στη Βουλή, ενώ προγραμματίζει να το ψηφίσει την Παρασκευή 8 Μαρτίου! Το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να βγει δυναμικά στο δρόμο εκείνη τη μέρα, με μια μαζική και μαχητική πανελλαδική πανεκπαιδευτική πορεία που θα πρέπει να συγκεντρωθεί έξω από τη Βουλή, κάνοντας ξεκάθαρο πως ακόμα κι αν τολμήσουν να το ψηφίσουν, το φοιτητικό κίνημα δεν θα τους αφήσει να το εφαρμόσουν! Η ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου συμπίπτει με την Παγκόσμια φεμινιστική απεργία της 8ης Μάρτη, και αυτό μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει προωθητικά και πολλαπλασιαστικά με τη συνάντηση των κινημάτων στο δρόμο. Γιατί μπορεί το καθένα να έχει τα “δικά του” αυτοτελή αιτήματα και συνθήματα αλλά δεν περιορίζεται σε αυτά, παλεύει συνολικά για μια απελευθερωμένη κοινωνία και στοχεύει στον ίδιο αντίπαλο, το καθένα από το δικό του μετερίζι. Η αποτελεσματικότητα της ενότητας των κινημάτων στο δρόμο φάνηκε πέρσι στις κινητοποιήσεις για το έγκλημα των Τεμπών που ενώθηκαν με τις φεμινιστικές κινητοποιήσεις και εκείνες των καλλιτεχνών, αλλά και το 2021 με τη συνάντηση των φεμινιστικών κινητοποιήσεων με τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ.Κ.
Η ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου τυχαίνει να βρίσκεται ακριβώς 17 χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου -πλαίσιο της Γιαννάκου, μια μέρα που σημαδεύτηκε από μια μεγαλειώδη πανελλαδική πορεία που δέχτηκε σκληρή καταστολή, που έθεσε τα θεμέλια για την ανατροπή του νόμου που ψηφιζόταν εκείνη την ώρα μέσα στη Βουλή. Δεκαεπτά χρόνια μετά, το φοιτητικό κίνημα είναι ακόμα εδώ, και βρίσκεται για ακόμα μια φορά στο προσκήνιο. Και όπως έχει αποδείξει ιστορικά, είναι εδώ και μπορεί να μπλοκάρει νόμους, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη νικηφόρα έκβαση του αγώνα ενάντια στην εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές, που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση από το 2021. Η πανελλαδική πορεία τη μέρα ψήφισης πρέπει να είναι μια εικόνα που θα θυμούνται οι επόμενες γενιές αγωνιστ(ρι)ών του φοιτητικού κινήματος, με μια μαζική και μαχητική πορεία και συγκέντρωση έξω από τη Βουλή. Θα πρέπει όμως ταυτόχρονα να μην είναι και η αρχή του τέλους του αγώνα που δίνεται, ο οποίος για να είναι νικηφόρος πρέπει να συνεχιστεί.
Το φοιτητικό κίνημα κοντράρεται στα ίσια με την κυβέρνηση της Ν.Δ., χωρίς να ποντάρει ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ ουτε στο ΠΑΣΟΚ για να μην περάσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, γνωρίζοντας καλά ποιός είναι ο ρόλος τους. Το φοιτητικό κίνημα έχει πετύχει όλα αυτά τα χρόνια μεγαλειώδεις νίκες μέσα από τους μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες του, αποδεικνύοντας στην πράξη πως η αντιπολίτευση γίνεται στο δρόμο. Με αυτή τη λογική θα συνεχίσει και θα βγει νικηφόρο!
