Παγκόσμια Συνέδρια
Βιβλιοθήκη
Αποτίμηση:
Η φοιτητική ομάδα αντιμετωπίζει δυσκολία αναπαραγωγής εδώ και αρκετά χρόνια και σήμερα έχει συρρικνωθεί με παρουσία σε τρεις σχολές: στους μηχανολόγους και πολιτικούς μηχανικούς του ΕΜΠ και το φυσικό του ΑΠΘ. Πρακτικά σε λίγο καιρό θα έχουμε παρουσία μόνο σε ένα μονοτασικό σχήμα στους μηχανολόγους.
Πρακτικά, οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε ήταν: 1) το μεγάλο διάστημα αδράνειας του ΦΚ και η απαξίωση της ταύτισης με την “αριστερά” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, 2) οι οξυνόμενες αποκλίσεις των γραμμών των οργανώσεων εντός ΕΑΑΚ και το τοξικό αντισυντροφικό κλίμα που επικρατούσε μέσα στα σχήματα των ΕΑΑΚ και που δεν επέτρεπε να σε μεμονωμένες επαφές σε άλλες σχολές να δράσουν εκφράζοντας τις πολιτικές απόψεις της φοιτητικής ομάδας. Στις νέες συνθήκες 3) η οικοδόμηση των πολυτασικών σχημάτων δεν σήμαινε και αναπαραγωγή δική μας, 4) δεν ξέραμε πως να δουλέψουμε σε μονοτασικά σχήματα και 5) δεν βρήκαμε έναν αποτελεσματικό τρόπο επικοινωνίας και συνεργασίας των μελών ή επαφών μας μεταξύ Αθήνας, Θεσσαλονίκης και παλιότερα Κρήτης.
Παρότι στο πρώτο διάστημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ενέπλεξε κόσμο η γραμμή που προέτασε την ανεξαρτησία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα πανεπιστήμια από τις συνδιαχειριστικές λογικές της ΑΡΕΝ, στη συνέχεια μετα τα εκφυλιστικά φαινόμενα των συγκρούσεων μεταξύ ΑΡΙΣ-ΑΡΑΣ, και τη συγκάλυψη εκ μέρους της ΑΡΙΣ και της νΚΑ μιας σεξιστικής επίθεσης, ο ζωτικός χώρος οικοδόμησης και παρέμβασης εντός ΕΑΑΚ μειώθηκε δραστικά.
Πολιτικά, ήταν λάθος η εκτίμησή μας ότι τα ΕΑΑΚ βαίνουν προς μία βέβαιη διάσπαση και ο ρόλος μας εξαντλούνταν στο να εκφράζουμε αντικαπιταλιστικές αντι-συνδιαχειριστικές απόψεις που θα χρησίμευαν και θα επηρρέαζαν το που θα κάτσει η μπίλια την επόμενη μέρα για την αντικαπιταλιστική αριστερά στα πανεπιστήμια. Πρακτικά, αυτό που προσπαθούσαμε ήταν να επηρεάσουμε τις ασυγκρότητες φυγόκεντρες τάσεις εντός ΕΑΑΚ, τους αγωνιστές που απογοητεύονταν απο την κατεύθυνση των ΕΑΑΚ και την στάση των μεγάλων οργανώσεων (κυρίως της νΚΑ), με στόχο να χτιστεί ένας πόλος αμφισβήτησης εντός ΕΑΑΚ. Αυτή η γραμμή φάνηκε αναποτελεσματική και δεν ενέπνευσε τις επαφές μας να παραμείνουν, ούτε στα σχήματα ούτε στην φοιτητική ομάδα.
Σήμερα φαίνεται ότι η πορεία που έχουν πάρει τα ΕΑΑΚ είναι μη αναστρέψιμη όπως αναφέρουμε και στο πολιτικό κείμενο. Το γεγονός ότι πλέον η μεγαλύτερη και ηγεμονική οργάνωση είναι η ΑΡΑΣ και ότι η νΚΑ δεν επηρεάζει καθόλου τον κεντρικό σχεδιασμό, δημιουργεί ένα ασφυκτικό περιβάλλον για εμάς. Η πλήρης απουσία συντονιστικών διαδικασιών μας στερεί κάθε πεδίο παρέμβασης ούτως ή αλλως. Αποτύχαμε λοιπόν να δούμε ότι έπρεπε να θέτουμε εμείς το ζήτημα της διάσπασης, ότι δεν ήταν προδιαγεγραμμένο. Αυτό ίσως έδινε μεγαλύτερη αξιοπιστία στην απεύθυνση στις επαφές μας.
Στην Αθήνα, το τελευταίο διάστημα πειραματιστήκαμε με συμμαχίες με αναρχικές συλλογικότητες και αυτόνομα/ελευθεριακά σχήματα. Φυσικά, προσπαθήσαμε να απευθυνθούμε και σε αριστερές οργανώσεις (νΚΑ, ΑΡΕΝ, ΣΣΠ) αλλά δεν ανταποκρίθηκαν. Οι συμμαχίες αυτές μας επέτρεψαν να εμπλακούμε ουσιαστικά στους αγώνες ενάντια στο νόμο Κεραμέως και να αποκτήσουμε ξανά πεδίο παρέμβασης ενώ οι σχολές ήταν κλειστές. Καταφέραμε να έχουμε μία δράση και να εκφράζουμε ένα λόγο για το κινημα. Αυτό δίνει ελπίδα για την συνέχεια της φοιτητικής ομάδας αλλά σίγουρα δεν επαρκεί από μόνη της για να δούμε κάποια προοπτική για το μέλλον. Το βασικό πρόβλημα αυτή την στιγμή είναι ότι δεν υπάρχει ένα μαζικό μέτωπο που να προσφέρεται για δράση, οικοδόμηση και αναπαραγωγή εντός του.
-
Τα ΕΑΑΚ δεν μπορούν να αποτελέσουν πια ένα τέτοιο μέτωπο λόγω της πολιτικής τους κατεύθυνσης και της παράλυσης των διαδικασιών τους.
-
Η νΚΑ δεν φαίνεται να θέλει να απαγκιστρωθεί σύντομα και η σχετική μαζικότητα που ακόμα έχει την κάνει να πιστεύει ότι μπορεί να αναπτυχθεί αυτόνομα με τα σχήματα που πρόσκεινται σε εκείνη.
-
Η ΑΔΚ πρακτικά δεν δρα εντός ΕΑΑΚ, θέλει να αποχωρήσει συγκροτημένα αλλά δεν μπορεί να το υποστηρίξει από μόνη της, ενώ βλέπει ανταγωνιστικά τη ΝΚΑ (φυσικά αυτή η σχέση είναι αμφίδρομη). Έχει απευθυνθεί σε εμάς για μια τέτοια αποχώρηση, αλλά 1) δεν βλέπει την αναγκαιότητα να πιεστεί και η νΚΑ σε αυτή την κατεύθυνση και 2) η μετατόπισή της προς την αυτονομία οξύνει τις εσωτερικές της αντιφάσεις και την καθιστά αναξιόπιστο σύμμαχο. Συνολικά υπάρχει μία ασυνέπεια μεταξύ των προθέσεών της και των πρακτικών που ακολουθεί.
-
Τα ελευθεριακά σχήματα με τα οποία συντονιζόμαστε στην Αθήνα (μαζί και με τα σχήματα της ΑΔΚ) δεν μπορούν να αποτελέσουν ένα μόνιμο δίκτυο σχημάτων στο οποίο να έχουμε αναφορά γιατί, ενώ έχουν εξώστρεφη δράση, δεν αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα του συνδικαλισμού παρά δρουν σαν ομάδες προπαγάνδας. Προφανώς και υπάρχει αγεφύρωτη διαφωνία για τις φοιτητικές εκλογές. Όμως αυτή η συμμαχία προσφέρεται για κινηματικές πρωτοβουλίες.
-
Το ριζοσπαστικό ρεύμα που εκφράστηκε (και ηγεόνευσε) στην Θεσσαλονίκη, μέσα από νέες ανοιχτές πρωτοβουλίες πλαισίων, με συμμετοχή αυτόνομων και αριστερών σχημάτων που δεν χωρούσαν στο γραφειοκρατικό μπλοκ ΕΑΑΚ-ΚΝΕ, δυσκολεύεται να αποκτήσει συνέχεια. Παρότι έγιναν κάποιες κινήσεις, δεν υπήρξε κάποια πολιτική δύναμη εντός του που να ηγεμονεύσει προτάσσοντας την δημιουργία μιας πολιτικής δύναμης στα αριστερά των εκφυλισμένων ΕΑΑΚ. Τώρα που το κίνημα είναι σε ύφεση, δεν έμεινε κάτι στο οποίο να μπορεί κανείς να αναφερθεί και είναι πιθανό αυτή η εμπειρία να χαθεί.
Σχεδιασμός:
Εκτιμούμε ότι ανοίγεται μία περίοδος πολύ δυσμενής για την αντικαπιταλιστική δράση στα πανεπιστήμια. Στον βαθμό που από την μία, η νΚΑ απαγκιστρώνεται από τα ΕΑΑΚ και, όταν το κάνει, είναι αυτοαναφορική, και από την άλλη, τα ελευθεριακά σχήματα δεν είναι συνδικαλιστικά σχήματα, δεν υπάρχει καμία πολιτική δύναμη να παίξει τον ρόλο που κάποτε έπαιζαν τα ΕΑΑΚ. Ανά περιόδους έξαρσης θα προκύπτουν ίσως αυθόρμητες αγωνιστικές τάσεις τις οποίες θα ακολουθούν – ή θα καθοδηγούν – τα ελευθεριακά σχήματα και οι αναρχικές συλλογικότητες, όμως δεν θα υπάρχει μία δύναμη μονίμως στα αριστερά της ΚΝΕ για να αλλαξει τον συσχετισμό και να κάνει το φοιτητικό κίνημα πολιτικά επικίνδυνο. Τα ΕΑΑΚ είναι μία γραφειοκρατική δύναμη στο κίνημα και σε μεγάλο βαθμό ουρά της ΚΝΕ.
Τίθεται το δίλημμα της αποχώρησης ή μη από τα ΕΑΑΚ. Στην ουσία ελέγχουμε ένα σχήμα ΕΑΑΚ. Θα προτείνουμε την αποχώρηση αυτού, μόνο αν κάτι τέτοιο θα σηματοδοτούσε ένα επόμενο βήμα, δηλαδή την συγκρότηση ενός νέου μετώπου ή δικτύου, χρήσιμου για το φοιτητικό κίνημα (ως πυροδότη ευρύτερων κοινωνικών διεργασιών και όχι ως συντεχνιακού κινήματος) και την ανεξαρτησία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Όσον αφορά την οργάνωση ως τέτοια, θα διακηρύτταμε την αποχώρηση μας από τα ΕΑΑΚ μόνο αν η παραμονή σε αυτά μας έφθειρε περαιτέρω. Προς το παρόν η τυπική παραμονή μας, δεν μας επηρεάζει κάπως γιατί δεν υφίσταται ΕΑΑΚ με τον τρόπο που την ξέραμε (με μαζικές συντονιστικές διαδικασίες, με πρωταγωνιστικό ρόλο στο κίνημα, με σχήματα που προσελκύουν τον κόσμο των σχολών που ριζοσπαστικοποιείται κλπ). Θα παραμείνουμε όσο μπορούμε και υπάρχει η πιθανότητα να επηρεάσουμε κόσμο εντός. Δεν έχουμε την πολυτέλεια όμως να αποκτήσουμε ξανά επαφές και τελικά να τις χάσουμε επειδή δεν πείθονται από την στάση μας εντός ΕΑΑΚ.
Στον βαθμό που δεν υπάρξουν τεκτονικές αλλαγές στον χάρτη των πολιτικών δυνάμεων στο φοιτητικό κίνημα, συνεχίζουμε να επιδιώκουμε την κοινή δράση με ελευθεριακά σχήματα. Ξέρουμε ότι προς το παρόν δεν μπορούμε να επιτύχουμε ανώτερη συμφωνία. Στα πλαίσια της ΕΑΑΚ, κάνουμε κριτική στη νΚΑ για την μετριοπαθή της στάση, που την έφερε στο σημείο να μην επηρεάζει καθόλου τις εξελίξεις στην πρόσφατη έξαρση του φοιτητικού κινήματος, και επιδιώκουμε να την επηρεάσουμε να αναλάβει ενωτική δράση με δυνάμεις εκτός ΕΑΑΚ σε μία αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Ξέρουμε ότι αυτό θα είναι δύσκολο λόγω της εμμονής της νΚΑ να έχει την ηγεμονία σε όποια πρωτοβουλία συμμετέχει. Επίσης, ανοίγουμε διάλογο με την ΑΔΚ, η οποία θέλει να αποχωρήσει από τα ΕΑΑΚ συγκροτημένα και επιδιώκει τη συγκρότηση ενός συντονισμού “αντικαπιταλιστικών” σχημάτων που περιλαμβάνει πρωτίστως ελευθεριακά και αυτόνομα σχήματα. Μέσα από αυτόν τον διάλογο θέλουμε να αποτρέψουμε μία αποχώρηση από τα ΕΑΑΚ “από θέση αρχής” σε κενό πολιτικά χρόνο. Δεν θέλουμε να αποχωρήσουμε από τα ΕΑΑΚ επειδή διαφωνούμε, θέλουμε μία αποχώρηση που θα σηματοδοτήσει εξελίξεις και θα συμβάλει στην υπόθεση της συγκρότησης ενός μετώπου ή δικτύου σχημάτων με σταθερή παρουσία, συνδικαλιστική αντισυνδιαχειριστική δράση, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση με ριζοσπαστικά μέσα πάλης.
Ενδυναμώνουμε τον λόγο μας ως φοιτητική ομάδα και προσπαθούμε να πολιτικοποιήσουμε τις επαφές μας στο ρεύμα του επαναστατικού μαρξισμού. Είναι σημαντικό σε μία περίοδο που συχνά γεννά απογοητεύσεις και που είναι δύσκολο να προκύψουν στρατολογήσεις βασισμένες στην τακτική μας, να οπλιστούμε με τα θεωρητικά εργαλεία για μια ολόπλευρη στράτευση.
