Παγκόσμια Συνέδρια
Βιβλιοθήκη
Πρακτικά Κεντρικής Επιτροπής 29/08/2015
Παρόντες/Παρούσες: Παναγιώτης Κ. Ηλίας, Κλεάνθης, Μιχάλης Π., Μάνος, Παντελής, Δημήτρης Χ. Βέρα, Χριστίνα, Ζέττα, Κώστας Σκ.
Ενημερώσεις:
1) Αίτημα νέου μέλους: Γιώργος Κασόλας
· Πολλές επαφές σε Λονδίνο, πιο άμεση αυτή του Γιώργου Κασόλα.
· Παλιό μέλος S.W.P., έφυγε με τα γεγονότα. Είχαμε επαφές.
· Είχε έρθει και στον πυρήνα, πολλές φορές μιλάγαμε.
· Αίτημα για μέλος, βγήκαν με Γιάννα και του έκανε πρόταση.
· Μέλος ANTARSYA UK. Έχει άλλα δύο άτομα επαφές. Μαζί με τον Dave Hill προωθούν κανονικά τις απόψεις μας.
Απόφαση: Ψηφίστηκε ομόφωνα να γίνει μέλος της οργάνωσης.
2) Δευτέρα υπάρχει κινητοποίηση για Τούρκους. Το έχει τρέξει ο Αβραάμ. Πήρε απόφαση και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Απόφαση: Την στηρίζουμε, ενημέρωση σε πυρήνες.
3)Έχουμε επαφές και με Μαρόκο. Μεταφράζουν και τις ανακοινώσεις μας στα Αραβικά.
4) Ενημερωτικά ΑΝΤΑΡΣΥΑ:
· Πατήσια-Κυψέλη-Γαλάτσι (Δημήτρης Χ.): 50 ψήφοι υπέρ ΚΣΕ – 10 κατά (ΑΡΑΝ/ΑΡΑΣ). Το ΝΑΡ βγήκε ενιαίο, αλλά έλειπαν οι πιο δεξιοί, π.χ. Σταμούλης, Βουρεκάς.
· ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ζωγράφου (Κλεάνθης): 31 ψήφοι υπέρ ΚΣΕ – 28 κατά. Πολιτική συζήτηση καθόλου. Η ΑΡΑΣ μιλούσε σαν να έχει γίνει συμφωνία με ΛΑΕ. Ο Μαντέλας (ΝΑΡ/κείμενο Μάρκου) είπε ότι θα καταψήφιζε και τις δύο προτάσεις. Τελικά αποχώρησε και δεν ψήφισε.
· Χαλάνδρι (Κώστας Σκ.): Αποφασίστηκε να μην γίνει συνέλευση λόγω μη μαζικότητας.
· Ηράκλειο: Διευρυμένο Συντονιστικό, θα γίνει συνέλευση την Δευτέρα.
· Η Καρδίτσα είναι διαιρεμένη, ωστόσο είναι υπέρ της πρότασης ΚΣΕ.
5) Κείμενο Πλατφόρμας (Μάνος)
· Επειδή βλέπουν μη σταθερότητα ακόμα και στην εναντίωση σε συνεργασία με ΛΑΕ, έχουν μαζευτεί αρκετοί ανένταχτοι.
· Εκτός των αρχικών 12 υπαρχούν 3 από τα Νότια, 2 από Θεσ/νίκη, η Πανταζάκη από Αργολίδα, ένας από Μεσσηνία, ο Γ. Παπαθανάσης από Άρτα και ο Καλαμάρας από Αμπελόκηπους (πρώην ΣΕΚ).
· Κάποιοι έχουν έρθει σε επαφή χωρίς να τους ξέρουμε.
· Αν υπογράψουν και κάποιοι ΝΑΡίτες που το σκέφτονται να βάλουμε και εμείς 4-5 συντρόφους/συντρόφισσες.
· Έχουν προτείνει κάποιοι ανένταχτοι και για εκδήλωση.
· Θα παρουσιαστεί και στο ΠΣΟ.
· Έχουμε επαφές και στην Θεσ/νίκη και πρέπει να κάνουμε και εκεί συναντήσεις. Π.χ. με αφορμή την ΔΕΘ.
· Στη Νάουσα έχουν ενδιαφερθεί, αλλά έχουν τυπικό ζήτημα γιατί κάποια στιγμή είχαν αποχωρήσει από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
6) Παναγιώτης Κ. :
· Δεν ξέρω αν έχει σχέση με Κ.Ε.Τεράστιος κανιβαλισμός και «ξεκατίνιασμα» στο γκρουπ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο facebook.
· Ευτυχώς η οργάνωση δεν έχει εμπλακεί σε αυτό. Να την ενημερώσουμε ότι δεν πρέπει να εμπλακεί και να καταγγέλει τέτοιο τρόπο συζήτησης. Υπάρχουν Διαδικασίες.
ΑΤΖΕΝΤΑ:
1)Ενημέρωση ΚΣΕ.
2)Εισήγηση για την συγκυρία και το ΠΣΟ.
3)Αποτίμηση του Καλοκαιριού (Καμπάνια για τις διώξεις, Κινητοποιήσεις, Κάμπινγκ οργάνωσης).
1) Ηλίας – Ενημέρωση από ΚΣΕ
· Έγιναν τρεις συνεδριάσεις της ΚΣΕ.
· Σχεδόν όλα τα μέλη και άλλοι ανένταχτοι στην 1η συνεδρίαση, κατά την οποία δεν είχαν αναγγελθεί επισήμως οι εκλογές, ούτε και η σύσταση της ΛΑΕ.
· ΑΡΑΝ: Πολύ διαβασμένοι και ήξεραν τι θα γίνει. Να συνεργαστούμε με ότι «σπάσει» από ΣΥΡΙΖΑ. ΝΑΡ: Να δούμε αν μπορούμε να πάμε σε εκλογική συνεργασία με πολιτικούς και δημοκρατικούς όρους. ΣΕΚ: Να βάλουμε όλο το πρόγραμμά μας και αν το δεχτούμε τότε εντάξει, αλλιώς κατεβαίνουμε μόνοι μας. Ανένταχτοι (π.χ. Αλεξίου, Βαϊνάς): Να πάμε με την ΛΑΕ, αλλά όχι διασπασμένοι, όχι διάσπαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. ΟΚΔΕ-Σπάρτακος (Ηλίας): Ταξική ψήφος στο όχι. Η περίοδος έχει τεράστιες δυνατότητες αλλά και κινδύνους. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ «βγαίνει» με εκτίμηση στον κόσμο και πρέπει να το διαφυλάξει αυτό. Διαφωνούμε με εκλογική συνεργασία με ΛΑΕ και δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγματεύσεων (νεοκεϋνσιανό κόμμα, δεν μιλάνε για τον ρόλο του κράτους, δεν μιλάνε για την Ε.Ε.).
· Υπήρχε διαφωνία (τσακωμός) για τον χρόνο διεξαγωγής του ΠΣΟ. Εμείς ψηφίσαμε μαζί με το ΝΑΡ για 30/08. Το ΣΕΚ έλεγε για 13/09.
· Στην 2η συνεδρίαση το ΝΑΡ είπε τελικά ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις συνεργασίας για πολιτικούς (π.χ. η ΛΑΕ δεν είναι ενάντια στην Ε.Ε.) και δημοκρατικούς λόγους. Η ΑΡΑΝ και η ΑΡΑΣ θεωρούσαν αποδεκτό το πλαίσιο της ΛΑΕ. Συγκεκριμένα η ΑΡΑΣ είπε ότι θα κατέβει με την ΛΑΕ αλλά και ότι θα μείνει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το ΣΕΚ έκανε αγώνα για να μείνουν ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Υπήρχε η αίσθηση ότι όλοι πλην της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, ήθελαν αρχικά την εκλογική και πολιτική συνεργασία.
· Κλείστηκε νέα συνάντηση με την ΛΑΕ την Παρασκευή και να πάμε με το κείμενο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η ΑΡΑΝ και η ΑΡΑΣ έκαναν δεκτό το κείμενο της ΛΑΕ. Βαϊνάς, Αλεξίου και Πόπη έλεγαν να διερευνήσουμε τις δυνατότητες, αλλά με κανένα από τα δύο κείμενα. 11 ψήφοι (ΝΑΡ, ΕΚΚΕ, ΑΡΙΣ, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, ΣΕΚ) υπέρ του κειμένου της ΚΣΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κείμενο ΑΡΑΝ/ΑΡΑΣ (υπέρ της καθόδου με ΛΑΕ): 4 ψήφοι συν 3 των ανένταχτων.
· Έγινε συνάντηση με ΛΑΕ και δεν αποδέχτηκε το κείμενο. Παρασκευή βράδυ έγινε ΚΣΕ και βγήκε η απόφαση που δημοσιεύτηκε ως πρόταση ΚΣΕ για το ΠΣΟ. Μόνο ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ κατά και κατεβαίνουν με «ΛΑΕ» ή «ΛΑΕ – Δυνάμεις που στήριξαν το όχι μέχρι τέλους».
2) Εισήγηση Πολιτικού Γραφείου – Μάνος και Χριστίνα
Τοποθέτηση της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για τις επερχόμενες εκλογές
1. Αγνοώντας προκλητικά το κίνημα του ΟΧΙ και το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμφώνησε, σχεδίασε και ψήφισε το 3ο μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε να επιβάλει ένα τεράστιο πακέτο λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων για λογαριασμό της εγχώριας και των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων, η συντριπτική πίεση των οποίων δεν άφηνε κανένα περιθώριο για «έντιμους συμβιβασμούς». Και ανέλαβε να την επιβάλει με κάθε μέσο, έτσι όπως γίνονται αυτές οι δουλειές: με καταστολή, αστυνομική βία και δίκες εναντίον των αγωνιστών και αγωνιστριών που αντιτάχθηκαν στο νέο μνημόνιο.
Η εξέλιξη αυτή κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Ήταν η φυσική και προβλέψιμη κατάληξη μιας βαθιά εμπεδωμένης πολιτικής διαχείρισης του αστικού κράτους και ταξικής συνεργασίας, η οποία οδηγεί νομοτελειακά στην πλευρά του ισχυρού, της καπιταλιστικής τάξης. Αγωνιστικά τμήματα της εργατικής τάξης χάνουν τις αυταπάτες τους για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ή για τις υποτιθέμενες ανατρεπτικές εξελίξεις που αντικειμενικά θα προκαλούσε η κυβέρνησή του κατέρρευσε με πάταγο. Ο ίδιος ο μηχανισμός του αποσαθρώνεται με τις καθημερινές αποχωρήσεις μελών και στελεχών.
2. Η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ είναι τμήμα μιας ευρύτερης βαθιάς κρίσης του πολιτικού συστήματος, που έχει ως υπόβαθρο τη συνεχιζόμενη διεθνή καπιταλιστική οικονομική κρίση, η οποία στη χώρα ξέσπασε με ιδιαίτερη βία. Τα σύμμαχα αστικά κόμματα του παλιότερου μνημονιακού μπλοκ δεν δείχνουν ικανά να εκμεταλλευτούν την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ αναβάλει την επιχείρηση ανασυγκρότησης με τη μεταβατική ηγεσία Μεϊμαράκη, που απλώς συμβιβάζει πρόσκαιρα τις αντιτιθέμενες μερίδες. Το ΠΑΣΟΚ της μετά Βενιζέλου εποχής έχει χάσει προ πολλού το τρένο της επιστροφής στις παλιές του δόξες, όσα παπανδρεϊκά στελέχη κι αν επιχειρήσει να επαναφέρει η Γεννηματά. Το Ποτάμι, το νεότερο αγαπημένο παιδί της αστικής τάξης, προαλείφεται ασφαλώς για κυβερνητικό ρόλο, όμως δεν έχει τη δυναμική να ηγηθεί μιας κυβέρνησης. Τη ΔΗΜΑΡ δεν τη θυμάται κανείς πια και την ίδια τύχη θα έχουν μάλλον σύντομα και οι ΑΝΕΛ.
Σε αυτές τις συνθήκες, προς το παρόν η αστική τάξη πιθανόν δεν έχει άλλη επιλογή από έναν αστικά αναβαπτισμένο ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης συνεργασίας με πιο αξιόπιστους, για αυτή, παίκτες.
3. Το κίνημα του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, σε πείσμα των προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, αποτύπωσε έναν καθαρότατο ταξικό διχασμό της κοινωνίας. Παρά το μούδιασμα εξαιτίας των κοινοβουλευτικών αυταπατών που είχαν για καιρό αμβλύνει τις κινητοποιήσεις, το κίνημα των εργαζομένων και των καταπιεσμένων ξαναβγήκε στο προσκήνιο. Άνοιξε μια νέα ρωγμή στο σύστημα και άφησε σημαντική παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται εναντίον των μνημονιακών μέτρων. Στο πλαίσιο αυτής της νέας δυναμικής, η στρατηγική είναι φλέγον ζήτημα. Η λογική της αντίθεσης στα μνημόνια και τη λιτότητα, χωρίς ρήξη με τους θεσμούς του αστικού κράτους, την ΕΕ και τον ίδιο τον καπιταλισμό, έδειξε τα όριά της. Δεν ήταν η πολιτική αγυρτεία του Τσίπρα που έφερε το μνημόνια, ήταν η πολιτική της ρήξης με τη λιτότητα χωρίς ρήξη με το σύστημα. Καπιταλισμός σε κρίση σημαίνει επίθεση στους εργαζόμενους και λιτότητα, και αυτό θα κάνει κάθε κυβέρνηση που επιχειρεί να διαχειριστεί το σύστημα, όσο αντιμνημονιακή και αν δηλώνει. Αυτό σήμερα σημαίνει ότι ένα μέτωπο του ΟΧΙ ή και του “ΟΧΙ μέχρι το τέλος”, όσο απαραίτητο και αν είναι στο επίπεδο της κοινής δράσης σε απεργίες και αγώνες, θα ήταν σε πολιτικό επίπεδο απολύτως ανεπαρκές.
4. Το βασικό που θα πρέπει σήμερα να πει η αντικαπιταλιστική και επαναστατική αριστερά είναι ότι υπάρχει η αναγκαιότητα για ένα νέο κινηματικό γύρο, που θα πιάσει το νήμα των εργατικών και νεολαιίστικων αγώνων των τελευταίων χρόνων. Η ενότητα στη δράση και ο συντονισμός όλων όσων θέλουν να αγωνιστούν είναι αποφασιστικής σημασίας. Χρειαζόμαστε τοπικές επιτροπές, αυτοοργάνωση και ένα κεντρικό συντονιστικό, υπόλογο στη βάση. Σε αυτές τις δομές είναι ευπρόσδεκτα όλα τα ρεύματα που θέλουν να αγωνιστούν: το ΚΚΕ (όσο πεισματικά και αν το αρνείται), η ΛαΕ, οι οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, οι αναρχοσυνδικαλιστικές και οι αναρχικές συλλογικότητες. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με το σημαντικό κεφάλαιο που της άφησε ο κεντρικός ρόλος που έπαιξε στο κίνημα του ΟΧΙ, μπορεί και πρέπει να πρωταγωνιστήσει σε αυτό το κίνημα. Ταυτόχρονα, όμως, μπορεί και πρέπει να διατηρήσει την πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια, την αντικαπιταλιστική φυσιογνωμία και το πρόγραμμά της. Χτυπάμε κινηματικά μαζί, βαδίζουμε πολιτικά χώρια— δεν υπάρχει τίποτα το σεχταριστικό στο να διεκδικεί κανείς το δικαίωμα να είναι διακριτός πόλος σε ένα ευρύτερο κίνημα.
5. Ιδιαίτερη αιχμή του κινήματος σήμερα πρέπει να είναι η αλληλεγγύη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τα ταξικά μας αδέρφια που ρισκάρουν τη ζωή τους στα σύνορα και τους δρόμους για να διαφύγουν τον πόλεμο και την οικονομική ασφυξία. Τα αιτήματα για άσυλο σε όλους τους πρόσφυγες, νομιμοποίηση και πλήρη δικαιώματα για όλους τους μετανάστες, ανοιχτά σύνορα και αξιοπρεπή στέγη και σίτιση είναι στοιχειώδη καθήκοντα ταξικής αλληλεγγύης. Το κίνημα οφείλει να σηκώσει το τείχος της ταξικής ενότητας με τους ξένους εργάτες και εργάτριες απέναντι στο ρατσισμό του κράτους, της ΕΕ και των φασιστών. Κανένας χώρος δεν πρέπει να δοθεί στη Χρυσή Αυγή, που με το ξενοφοβικό της δηλητήριο προσπαθεί να ανέβει πάλι στον αφρό.
6. Ο νέος κινηματικός γύρος που κυοφορείται όμως υπάρχει κίνδυνος να εγκλωβιστεί σε αδιέξοδα. Στο αδιέξοδο ενός πατριωτικού διαταξικού προσανατολισμού, για την ανασυγκρότηση και το “καλό της χώρας”, σαν η χώρα να μην είχε αντιτιθέμενες τάξεις. Στο αδιέξοδο μιας νέας κοινοβουλευτικής στρατηγικής, που, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, είναι για κάποιους και ευκαιρία να μπουν ή να μείνουν στη Βουλή. Αυτά τα αδιέξοδα εκφράζει, όπως όλα δείχνουν, το νέο μέτωπο της Λαϊκής Ενότητας του Λαφαζάνη.
Είναι αναμφίβολα θετικό το γεγονός της αποχώρησης της ΛαΕ από το ΣΥΡΙΖΑ, από τα αριστερά, και της πρόθεσής της να αντισταθεί στο νέο μνημόνιο. Φαίνεται πως το νέο μέτωπο θα έχει μαζικότητα και κάποια γείωση στα συνδικάτα (ταυτόχρονα βέβαια και στις γραφειοκρατίες τους). Όμως ο πολιτικός χαρακτήρας της ΛαΕ δεν θα κριθεί από τις καλές της προθέσεις, όπως δεν κρίθηκε από αυτές και ο πολιτικός χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ. Το αντιμνημονιακό, πατριωτικό, δημοκρατικό, προοδευτικό μέτωπο του Λαφαζάνη είναι προγραμματικά πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, των ανέργων και των καταπιεσμένων. Αρνείται το μνημόνιο και το ευρώ, χωρίς όμως να απορρίπτει τίποτα από όλα αυτά που οδήγησαν το ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρη αφοσίωση στα μνημόνια και το ευρώ: τον κυβερνητισμό, τη διαχείριση και μεταρρύθμιση του κράτους, τη λογική της εθνικής ενότητας, το ίδιο το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν φαίνεται, άλλωστε, και τόσο δημοκρατικό, αφού μάλλον αντιγράφει την αρχηγική δομή και τη χαλαρή συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ανεξαρτήτως των δεδηλωμένων προθέσεων, λοιπόν, η αντικειμενική λειτουργία της ΛαΕ είναι η ανάσχεση της ριζοσπαστικοποίησης του κόσμου που εγκαταλείπει το ΣΥΡΙΖΑ.
7. Η δυνητική αυτή ριζοσπαστικοποίηση, μετά την κατάρρευση των αυταπατών για το ΣΥΡΙΖΑ, κάνει εφικτά άλματα στην ταξική συνείδηση, τα οποία θα εξαρτηθούν από τις αγωνιστικές εμπειρίες στο άμεσο μέλλον. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρά τα προβλήματα πολιτικού προσανατολισμού και λειτουργίας όλη την προηγούμενη περίοδο, έχει καταφέρει να προσελκύσει αγωνιστικά στοιχεία, να κερδίσει συμπάθεια και αναγνώριση μέσα στο κίνημα και να αναδειχτεί στο βασικό κέντρο και σημείο αναφοράς της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Καθήκον της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σήμερα είναι να μην αφήσει τα τμήματα της εργατικής τάξης που ριζοσπαστικοποιούνται να καθηλωθούν σε ενδιάμεσα βήματα, όπως είναι ο ρεφορμισμός της ΛαΕ. Ταυτόχρονα, να εμπνεύσει και να συσπειρώσει όλα εκείνα τα νέα στρώματα αγωνιστών και αγωνιστριών, που απεχθάνονται την τριβή και τις διαπραγματεύσεις με τις φθαρμένες γραφειοκρατίες του ρεφορμισμού.
8. Δυστυχώς, οι πιέσεις της πολιτικής λογικής την οποία εκπροσωπεί η ΛαΕ είναι ισχυρές και μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό δεν γίνεται τυχαία. Στην πραγματικότητα είναι φυσική απόρροια της ίδιας στρατηγικής που επέβαλε προηγουμένως τη συμμαχία με τη ΜΑΡΣ και το Σχέδιο Β’ του Αλαβάνου (και επίσης όχι τυχαία αυτές οι δυνάμεις έσπευσαν πρώτες στη ΛαΕ, πουλώντας εν μια νυκτί όλους εκείνους στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ που φαντασιώνονταν ότι τις είχαν μετατοπίσει). Πρόκειται για τη στρατηγική του Λαϊκού Μετώπου, την οποία η ΟΚΔΕ—Σπάρτακος έχει περιγράψει και αντιπαλέψει εδώ και πολύ καιρό. Η ΜΑΡΣ δεν ήταν παρά ένα βήμα για το Λαφαζάνη, και όσοι και όσες δεν ήθελαν να το δουν πρέπει τώρα να το κοιτάξουν κατάματα. Η “συμπόρευση” βασιζόταν στην ιδέα ότι τα αντικαπιταλιστικά μέτωπα ξεπεράστηκαν, και πλέον χρειαζόμαστε κάτι ευρύτερο αριστερό-εν προκειμένω ένα πολιτικό μέτωπο του ΟΧΙ. Ο προσανατολισμός αυτός είναι πλέον ασυμβίβαστος με το σχέδιο ενός πολιτικά αυτοτελούς αντικαπιταλιστικού πόλου.
9. Είναι σαφές ότι πολιτική και εκλογική συνεργασία με τη ΛαΕ δεν είναι σε καμία περίπτωση δυνατή. Ούτως ή άλλως, προγραμματικά οι όροι δεν υπάρχουν, και αυτό διαπιστώθηκε και στις συναντήσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη ΛαΕ. Και αυτό δεν αφορά μόνο την άρνησή της να θέσει το αίτημα της αποδέσμευσης από την ΕΕ, στο οποίο κάποιοι και κάποιες εξαντλούν την κριτική τους, παρότι η αντιΕΕ πάλη σήμερα είναι ασφαλώς σημαντικότατη. Αφορά όλο τον προσανατολισμό της ΛαΕ, που στην ουσία συνιστά μια επιστροφή στον αυθεντικό ΣΥΡΙΖΑ και στην προεκλογική του κυβερνητική συνταγή, συν το αίτημα για εθνικό νόμισμα. Ο ορίζοντας της ΛαΕ είναι ένα στάδιο αυτάρκους εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης, εντός καπιταλισμού, και αυτό σίγουρα θα το επιβεβαίωναν όλα τα γνωστά της στελέχη. Το επιχείρημα ότι ένα αντιμνημονιακό αντι-ευρώ πρόγραμμα σήμερα δεν μπορεί να γίνει δεκτό από καμία μερίδα της αστικής τάξης, και επομένως η ΛαΕ θα πρέπει αντικειμενικά να κινηθεί αντικαπιταλιστικά, δεν έχει μεγαλύτερη αξία από το επιχείρημα ρευμάτων που στήριξαν το ΣΥΡΙΖΑ το Γενάρη με το σκεπτικό ότι η αδιαλλαξία των δανειστών θα ανάγκαζαν την κυβέρνησή του να πάρει μέτρα ρήξης-και είδαμε τι έγινε.
Πέρα από την αναμενόμενη προγραμματική ασυμβατότητα, ο ίδιος ο πολιτικός χαρακτήρας της ΛαΕ θα έκανε μια συμμαχία μαζί της επιζήμια, καθώς θα υπονόμευε σοβαρά την αντισυστημική εικόνα και φυσιογνωμία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι ηγέτες της ΛαΕ έχουν πολύχρονη θητεία στο ρεφορμισμό και στις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, το πιο βασικό όμως είναι ότι έχουν ήδη διαπλακεί με την κρατική γραφειοκρατία. Η εξάμηνη θητεία 4 υπουργών, που βαρύνονται με τις υποθέσεις των ΕΛΠΕ, των ορυχείων στις Σκουριές, της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά, της στρατιωτικής συμμαχίας με το Ισραήλ, όπως και η υπερψήφιση της κυβερνητικής συνεργασίας με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και του στρατηγού της καταστολής της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008 Παυλόπουλου είναι από μόνα τους αρκετά. Για αυτό, άλλωστε, ως ΟΚΔΕ-Σπάρτακος διαφωνήσαμε στην ίδια την πρόσκληση για πολιτική και εκλογική συνεργασία με τη ΛαΕ, έστω με προγραμματικά προαπαιτούμενα, και αντιπροτείναμε πρόσκληση σε κοινές δράσεις στο δρόμο ενάντια στα νέα μέτρα.
Άλλωστε μια συνεργασία με τη ΛαΕ δεν θα είχε κανένα νόημα ούτε τακτικά. Η ΛαΕ, σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ του Γενάρη, δεν διεκδικεί την κυβέρνηση, επομένως δεν μπορεί να επενδύσει κανείς πάνω της για την αλλαγή ενός γενικού ταξικού συσχετισμού (όσο κι αν για εμάς το κριτήριο αυτό είναι ανεπαρκές). Επιπλέον, ούτε η αντικαπιταλιστική αριστερά έχει μπροστά της καμία τεράστια ευκαιρία να αυξήσει το ειδικό της βάρος διεκδικώντας την ηγεμονία στο νέο μέτωπο, αφού όλα, ο επικεφαλής, το όνομα, η ηγεσία κλπ εμφανίζονται εκ των προτέρων κλειδωμένα.
10. Στις επερχόμενες εκλογές, το επίδικο για εμάς είναι η αποτύπωση μιας αριστεράς αντικαπιταλιστικής, μαχητικής και ανεξάρτητης από κάθε ρεφορμισμό, χρήσιμης για τους νέους αγώνες που έρχονται. Ο κύκλος της εκλογικής προσμονής και της κοινοβουλευτικής απάτης πρέπει να κλείσει. ΑΝΤΑΡΣΥΑ αυτόνομη (ή αν είναι δυνατό διευρυμένη με επαναστατικές οργανώσεις που έχουν μείνει εκτός), με σύνθημα την επιστροφή στους δρόμους και την αναγκαιότητα των εργαζομένων και των καταπιεσμένων να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις, την ολοκληρωτική ρήξη με το σύστημα. Εξυπακούεται ότι αν επιλεγεί η αυτόνομη κάθοδος, μέλη και οργανώσεις που ενδεχομένως επιλέξουν να προσχωρήσουν εκλογικά στη ΛαΕ δεν είναι δυνατόν πλέον να ανήκουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν χωράει όσους παίζουν διπλά πολιτικά παιχνίδια, χωράει όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που κατανοούν ότι μάχη για τα δικαιώματά μας σήμερα σημαίνει πόλεμος ενάντια στον καπιταλισμό.
Χωρίς καμία αυταπάτη για εκλογικά άλματα, μια τέτοια εκλογική κάθοδος στη βάση ενός πραγματικά αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος, που θα καταλήγει στην εξουσία των εργαζομένων, μπορεί να ωθήσει αριστερά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να βοηθήσει στην υπέρβαση των παλινωδιών της προηγούμενης περιόδου. Γνωρίζοντας, όμως, ότι για την πλειοψηφία της ηγεσίας ένας τέτοιος προσανατολισμός θα επιλεγεί με εμπειρικά και ασταθή κριτήρια, και επομένως θα είναι στο μέλλον επαπειλούμενος, όπως ακριβώς έχουμε δει να γίνεται και στο παρελθόν, διεκδικούμε τη συγκρότηση ενός αντικαπιταλιστικού/επαναστατικού ρεύματος εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, συμφωνώντας με τη γενική κατεύθυνση που θέτει το συλλογικό κείμενο “Για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ αντικαπιταλιστική και επαναστατική” το οποίο έχει κατατεθεί.
Κλεάνθης:
· Υπήρχε η αναγκαιότητα να γίνει νωρίτερα Κεντρική Επιτροπή σε μία τέτοια τόσο σημαντική συγκυρία. Και για την οργάνωση και για τους φίλους μας (ενόψει και των τοπικών επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Δεν αναλογεί στην συγκυρία.
· Έχουμε κάνει δύο πυρήνες και επιβεβαιώνεται η διάσπαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από τα δεξιά. Δεν μας συμφέρει όπως γίνεται. Θα κρατήσει αποχαυνωμένο ένα κομμάτι αγωνιστών. Πρέπει να ξεπεράσουμε λίγο τον «καλό» διάλογο με ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ. Να σαμποτάρουμε την στροφή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς τα δεξιά. Είναι πολύ αρνητική η στάση της ΑΡΑΝ και της ΑΡΑΣ που βρίσκονται συνέχεια σε δύο μέτωπα.
· Δεδομένη η διάσπαση, αλλά πρέπει να γίνει με βάση συγκεκριμένο πολιτικό επίδικο.
· Τις συνεχόμενες εκλογικές διαδικασίες και την αστάθεια αντί να τις βλέπουμε σαν ευκαιρία για αγώνα, τις βλέπουμε ως ένα νέο «τυράκι» για καλύτερη εκπροσώπηση (και κοινοβουλευτική).
· Εντείνεται η απάθεια και η κοινοβουλευτική αναμονή.
· Προεκλογική καμπάνια: Ελπίδα για αγώνα σήμερα, όχι άλλη αναμονή και αποκούμπια. Ευκαιρία για αγώνα τώρα.
Παντελής:
· Θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι αύριο στο ΠΣΟ κλείνει η κουβέντα για την κάθοδο στις εκλογές και ότι από την Δευτέρα αρχίζει η προεκλογική καμπάνια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το λέω αυτό γιατί ήρθε γράμμα του Τόλιου που δεν αλλάζει τίποτα στο πολιτικό περιεχόμενο, αλλά αντίθετα κρατάει ανοιχτή την κουβέντα.αύριο πρέπει να κλείσει, δεν μπορεί να μείνει η εκκρεμότητα για το εκλογικό κατέβασμα.
· Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οδεύει προς διάσπαση που δεν την ωφελεί αυτή την στιγμή. Η ΛΑΕ είναι μία ρεφορμιστική διάσπαση προς τα αριστερά. Ο συσχετισμός στην σημερινή διάσπαση θα τραβήξει κομμάτια εκτός ΑΝΤΑΡΣΥΑ (πιο θελκτική προοπτική για τα μέλη της ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ από ότι μία διάσπαση προς ΜΑΡΣ).
· Η εκλογική μάχη είναι μία από τις ποιο κεντρικές πολιτικές μάχες στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αποκρυσταλλώνονται συσχετισμοί για την άσκηση της διακυβέρνησης. Επομένως διαφορετική εκλογική επιλογή δεν επιτρέπει την ύπαρξη σε κοινό πολιτικό μέτωπο/οργάνωση. Άρα αν η ΑΡΑΝ και η ΑΡΑΣ κατέβουν με την ΛΑΕ, δεν μπορούν να παραμείνουν εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
· Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα ήταν διαφορετικές από πλευράς ΛΑΕ αν δεν είχαν δώσει διαπιστευτήρια η ΑΡΑΝ και η ΑΡΑΣ ότι θα πάνε έτσι και αλλιώς με ΛΑΕ. Δεν δικαιολογεί αυτό την στάση της ΛΑΕ και της ηγεσίας ΔΕΑ, αλλά φέρουν τεράστια ευθύνη η ΑΡΑΝ και η ΑΡΑΣ που δεν προχωράει η βαθύτερη ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου.
· Οι εξελίξεις από τον Γενάρη ως το δημοψήφισμα αυξάνουν τις αγωνιστικές δυνατότητες και την αριστερή στροφή. Δεν υπήρχε ξέσπασμα εργατικού κινήματος, ωστόσο είχαμε μεγάλη και μαζική κινηματική ανταπόκριση τον Ιούλιο με το δημοψήφισμα, υπήρχε ταξική πόλωση που έκανε δυνατή την δημιουργία ενός κοινωνικού μπλοκ των καταπιεσμένων απέναντι στην άρχουσα τάξη.
· Υπάρχει ο κίνδυνος να ακολουθηθεί η τύχη των αραβικών ανοίξεων, δηλαδή η απογοήτευση.
· Η απόφαση της ΚΣΕ με βρίσκει σύμφωνο και θα την ψήφιζα χωρίς επιφυλάξεις. Διαφωνώ με το σημείο της εισήγησης που συζητάμε το οποίο λέει ότι δεν ήταν δυνατή ούτως ή άλλως η εκλογική συνεργασία με την ΛΑΕ. Ενιαίο μέτωπο όχι μόνο στην βάση αλλά και στην κορυφή, διατηρώντας η αντικαπιταλιστική αριστερά την αυτοτέλεια της.
· Έπρεπε να γίνει η εκλογική συνεργασία αλλά με συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα και όπως το έβαζε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και με ένα ψηφοδέλτιο που να αποκρυσταλλώνει και τους πολιτικούς και τους κινηματικούς συσχετισμούς. Η ηγεσία της ΛΑΕ πρέπει να χρεωθεί την αποτυχία.
· Η ΛΑΕ είναι αριστερή διάσπαση ρεφορμισμού όπου η βάση κινείται πιο αριστερά από την ηγεσία. Προφανώς δεν μιλάμε για μετακίνηση του Λαφαζάνη και της ηγεσίας, αλλά πάλη για μετακίνηση της βάσης. Έχει σημασία πως εξηγείς στον κόσμο την μη κοινή εκλογική κάθοδο.
Ηλίας:
· Το κείμενο του Κλεάνθη ήταν καλό και κάλυψε την σχετική καθυστέρηση της οργάνωσης.
· Κρίσιμες ημέρες. De facto διάσπαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
· Το δημοψήφισμα ήταν η απόλυτη ταξική ψήφος και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε την μάχη καλύτερα από όλους.
· Η αστική τάξη τρόμαξε, το ίδιο και ο Τσίπρας. Το 63% ήταν που συνέβαλε στο σπάσιμο της Αριστερής Πλατφόρμας, που μέχρι τότε «έκανε την πάπια».
· Τα τελευταία πέντε χρόνια είχαμε το πιο δυνατό κίνημα στην Ευρώπη και αυτό επέβαλλε τις εξελίξεις.
· Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το μέτωπο του όχι και παρότι θεωρητικά είναι καλή ιδέα ως κινηματική συνεργασία, δεν λειτούργησε. Έγινε παραγοντομάζεμα και αυτοί που έχουν την ηγεσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκαναν όρεξη για κοινό εκλογικό κατέβασμα.
· Σωστό ότι ο Λαφαζάνης ήταν ασφαλής γιατί ήξερε ότι θα διασπαστεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
· Διαφωνώ ότι έπρεπε να γίνει εκλογική συνεργασία. Δεν υπάρχει κριτική ψήφος στο ρεφορμισμό σήμερα. Κανένας δεν το καταλαβαίνει, θα χάναμε την αντισυστημική εικόνα. Πολύς κόσμος θεωρεί την ΛΑΕ μέρος του προβλήματος.
· Χαζό το επιχείρημα του Γκαργκάνα. Ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ένα χαλαρό μέτωπο) είναι KPD, ούτε ο Λαφαζάνης USPD.
· Η ΜΑΡΣ πήγε «σούμπιτη».
· Βραχυπρόθεσμα θα αποδυναμωθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και θα υπάρχουν πιέσεις και μετεκλογικά.
· Δεν βοηθάει και η στάση του ΣΕΚ που έβλεπε υπό όρους μία συνεργασία με Λαφαζάνη, αν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν όλοι πιο συνειδητοί.
· Δεν είναι τυχαίο ότι μας θεωρούν γενικά ως τους πιο συνεπείς μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μπορούμε να πλησιάσουμε πιο πολύ κόσμο.
Παναγιώτης Κ. :
· Σήμερα να ψηφίσουμε στην βάση της εισήγησης στην Κ.Ε. Συμφωνώ με το κείμενο στο σύνολό του.
· Συμφωνώ με τα σημεία 1), 2) για την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ.
· Η ΛΑΕ δεν είναι μια ψεύτικη διάσπαση. Έχει να κάνει με την επαφή των γραφειοκρατών με το μαζικό κίνημα.
· Πρέπει όμως να εξετάσουμε τον πολιτικό της χαρακτήρα. 1) Είναι απαραίτητο να συγκροτηθεί ανεξάρτητα η επαναστατική αριστερά? Ναι, αποδείχτηκε από το πώς η ΔΕΑ και οι άλλοι έχασαν όλες τις μάχες. 2) Υπάρχει ευθύνη της ΛΑΕ για τον ΣΥΡΙΖΑ? Ασφαλώς έκαναν ταξική πολιτική. Υπέγραψαν στις 20/02, χαιρέτισαν τις 47 σελίδες μνημονίου Τσίπρα κλπ. 3) Καμία σχέση με την διάσπαση του ’89. Το ΝΑΡ είχε σπάσει σε προγραμματική βάση, ενώ η ΛΑΕ υπερασπίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ του ’12.
· Δεν μπορεί να υπάρξει καμία πολιτική συμπόρευση με την ΛΑΕ.
· Δεν έχουμε κανένα λόγο να επαναφέρουμε τις τραγωδίες του ΣΥΡΙΖΑ, της Rifondazione κλπ.
· Πρέπει να απευθυνθούμε στην ΛΑΕ? Προφανώς, δεν είμαστε σεχταριστές. Πως όμως? Στην δράση και όχι για εκλογές ή κοινό μέτωπο. Σε: Απεργίες, Αντιφασιστικούς αγώνες (Βέβαια να δούμε τι θα έλεγε η Κωνσταντοπούλου και η Μακρή για αυτό) κλπ. Αυτό είπε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ? Όχι, προσπάθησε πολιτική συμφωνία.
· Διάσπαση με ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ θα είναι Πύρρειος νίκη. Θα πρέπει να αντιπαρατεθούμε σε συντροφικό ύφος, αλλά αποφασιστικά. Δεν είναι δυνατή η παραμονή τους στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε καμία περίπτωση, για τους λόγους που αναφέρθηκαν.
· Αν φύγουν θα φύγει ένα δεξιό βαρίδι, αλλά οι δυσκολίες δεν τελειώνουν.
· Το ΝΑΡ έχει μεγάλη φιλοΛΑΕ μερίδα και θα επαναφέρει συνεχώς την κουβέντα.
· Το ΣΕΚ είχε κακή στάση και ηλίθιες ιστορικές αναφορές στη Γερμανία και στο USPD/KPD. Στην πραγματικότητα θέλουν και αυτοί να διαπραγματευτούν για βουλευτές με τους καλύτερους όρους. Δεν ξέρω αν μπορούμε να είμαστε μαζί σε ένα ρεύμα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
· Άρα εμείς πρέπει να δουλέψουμε για την επαναστατική αντικαπιταλιστική τάση στην οποία καλέσαμε.
Δημήτρης Χ. :
· Το κείμενο του Τόλιου δεν είναι τυχαίο αλλά τακτικισμός ενόψει ΠΣΟ για να ενισχύσει την τάση ΑΡΑΝ/ΑΡΑΣ. Και πρέπει να μπει και να χαρακτηριστεί ως τέτοιος.
· Η εισήγηση έχει ένα έλλειμμα: Στο σημείο 1) δεν υπάρχει αναφορά στην τρομακτική πίεση που ασκήθηκε από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και ειδικά τους τρομακτικούς εκβιασμούς από μέρους τους στις 12-13 Ιούλη. Παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήγαινε ανοχύρωτος δεν άφηναν κανένα περιθώριο ούτε για τον λεγόμενο «έντιμο συμβιβασμό».
· Μετά το δημοψήφισμα υπήρξε ευρύτερη απογοήτευση και στο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και στο κόσμο του Κινήματος. Αλλά δεν μπορούμε να πάμε σε λογικές αμυντικής συσπείρωσης όπως π.χ. την δεκαετία του ’90. Όχι στην αμυντική λογική να τα βρούμε με τον ρεφορμισμό (π.χ. γιατί είμαστε λίγοι).
· Δεν είμαι από θέση αρχής ενάντια στην εκλογική συνεργασία με τον ρεφορμισμό, αλλά μα βάση την συγκυρία. Είμαι εντελώς εναντίον σήμερα. Σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης όχι με ρεφορμιστικό σχέδιο, αλλά με καθαρό αντικαπιταλιστικό σχέδιο που θα μπορέσει να δώσει μια προοπτική στην πρωτοπορία των εργαζομένων για λύση εκτός συστήματος.
Βέρα:
· Συμφωνώ γενικά με την εισήγηση.
· Η συζήτηση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγινε όπως είχαμε εκτιμήσει εξ αρχής. Δηλαδή η διαδικασία που έγινε τότε με την ΜΑΡΣ, ήταν η αγκαλιά υποδοχής όσων αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι με την λογική να τους πείσουμε για το αντικαπιταλιστικό σχέδιο, αλλά για να τα βρούμε μαζί τους απλώς.
· Αγώνας για θέσεις και καρέκλες. Το κείμενο του Σαραφιανού το λέει ανοιχτά.
· Ακόμα και η πρόταση της ΚΣΕ είναι θολή όπως διατυπώνεται και φαίνεται να επαναλαμβάνεται η ιστορία. Όπως με ΜΑΡΣ την γλιτώσαμε αρχικά αλλά η κουβέντα έμενε ανοιχτή.
· Πρέπει να δούμε τα πρόσφατα ευρωπαϊκά παραδείγματα συμμαχίας με τον ρεφορμισμό. Όπου έγινε καταστράφηκε τελικά η αντικαπιταλιστική αριστερά. Δεν υπάρχει πολιτική αποφασιστικότητα και ενιαία συγκρότηση για να παλέψει για συσχετισμούς.
· Στηρίζω την σκληρή στάση και κριτική, που κρατήσαμε και στην ΚΣΕ.
· Πολύ σκληρή κριτική αύριο στο ΠΣΟ και στις δύο πλευρές. Το ΝΑΡ φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
· Πρέπει να λήξει η διπλή ένταξη σε διαφορετικά μέτωπα. Και επίσης αν πάνε με ΛΑΕ πρέπει να φύγει και το «ΜΑΡΣ» από το «ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ».
· Δύσκολη περίοδος και πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα. Έχει δίκιο ο Κλεάνθης στην κριτική που κάνει.
· Πρέπει να είμαστε πιο μάχιμοι, τα πράγματα δεν είναι σταθερά. Να λήξει αύριο η κουβέντα, γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει να παίξει ρόλο και στο κίνημα και στις εκλογές. Καλύτερο τοπίο για μία αυτόνομη εκλογική κάθοδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
· Άρα να δούμε τι κάνουμε και με το κείμενο της πλατφόρμας. Και πως το δουλεύουμε και πως το ενισχύουμε. Δεν μπορούμε να στηριχτούμε στο ΣΕΚ.
Κώστας Σκ. :
· Συμπληρωματικές τοποθετήσεις/όχι αποκλίσεις ουσίας.
· Το κείμενο να βγει ως Κ.Ε. άμεσα.
· Το προηγούμενο διάστημα είχα εκτίμηση για τον Λαφαζάνη και θεωρούσα ότι θα πρέπει να πάμε. Τώρα δεν το θεωρώ. Έτσι θα έπρεπε να γίνει με βάση τις παραδόσεις μας. Οι προϋποθέσεις τώρα δεν υπάρχουν και θα ήταν αυτοκτονικό.
· Σπάει κόσμος από ΣΥΡΙΖΑ (από δεξιά και από αριστερά) και δεν πάει στην ΛΑΕ.
· Στρατηγικά θεωρώ ότι η ήττα που θα «φάει» η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την αποχώρηση θα είναι «χοντρή». Να βάλουμε και μία παράγραφο: «Ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα κλπ., χτίζουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
· Δύο τα σχέδια στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 1) Βλέπουν μεταβατικά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για συμμαχία με ρεφορμισμό. 2) Η δική μας άποψη για συγκροτημένη αντικαπιταλιστική αριστερά.
· Θα πρέπει να κάνουμε ξεκάθαρο πως χτίζοντας ένα αντικαπιταλιστικό μέτωπο, χτίζεις μια επαναστατική στρατηγική.
· Τακτικά: Αύριο-μεθαύριο ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ θα φύγουν. Λυπούμαστε για την ΑΡΑΝ, αλλά δεν μπορούν να μείνουν μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
· Προώθηση τάσης: Βλέποντας και κάνοντας.
· Όχι αυταπάτες για αντικαπιταλιστές βουλευτές κλπ, όπως λέει το ΣΕΚ.
Ζέττα:
· Υπάρχει μία σοβαρή διαφορά από τώρα (ΛΑΕ) σε σχέση με τον Αλαβάνο.
· Ο Αλαβάνος είναι «πουθενάς»/παράγοντες χωρίς βάση. Τώρα έχουμε ένα σημαντικό σπάσιμο της βάσης στον ρεφορμισμό που κερδίζει και κόσμο.
· Δεν διαφωνώ ότι εν τέλει δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Αλλά το ερώτημα είναι πως θα τραβήξει η αντικαπιταλιστική αριστερά τον κόσμο που σπάει από τον ρεφορμισμό.
· Η τοποθέτηση του αριστερού ΝΑΡ που διαφωνεί με τη συνεργασία είναι πολύ σεχταριστική. Το ζήτημα δεν είναι να περιγράφεις πόσα κακά έχει κάνει ο ρεφορμισμός, αλλά να πεις με ποιον τρόπο θα τραβήξουμε τον κόσμο.
· Η τοποθέτηση που είχαμε για την «κεντρική» επιτροπή του «όχι» ήταν να μην μπούμε και διαφωνούσα σε αυτό.
· Δεν είναι λύση το να στρατολογούμε έναν-έναν, αλλά να δούμε πως θα μπορέσουμε να τραβήξουμε μαζικά τον ρεφορμισμό.
· Η βάση της ΛΑΕ είναι πιο αριστερά από τον Λαφαζάνη. Υπάρχει ήδη αποχώρηση για λόγους δημοκρατίας στη συγκρότηση.
· Φοβάμαι ότι μέσα από την διαδικασία των εκλογών θα πολωθούμε με αυτόν τον κόσμο και θα τον χάσουμε και πρέπει να το αποφύγουμε.
· Μετά τις εκλογές να δούμε και την συμμετοχή μας στις επιτροπές του «όχι μέχρι τέλους».
· Τακτικά η τοποθέτηση του ΣΕΚ είναι σωστή, γιατί άπαξ και εμφανίζεται μαζικό σπάσιμο από τον ρεφορμισμό πρέπει να το προσεγγίζουμε.
· Αν ο Λαφαζάνης δεν ήξερε ότι ένα κομμάτι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάει έτσι κι αλλιώς, θα ήταν αλλιώς οι διαπραγματεύσεις. Φταίνε ΑΡΑΝ/ΑΡΑΣ.
· Η ΔΕΑ δεν θέλει σε καμία περίπτωση να πάει με το ΣΕΚ. Και αυτό παίζει ρόλο που δεν ευδοκίμησαν οι συνομιλίες.
· Θα έχουμε μεγάλα προβλήματα με την αποχώρηση της ΑΡΑΝ σε γυναικείου, ΛΟΑΤ, αντίφα τα οποία στήριζε.
· Θα πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά ένα πλαίσιο λειτουργίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και μια συνολική πρόταση για την προοπτική της μετά την αποχώρηση ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ το θέμα της πλατφόρμας είναι δευτερεύον.
· Με τις αποχωρήσεις θα πρέπει να δούμε μία συνολική πρόταση που θα απαντά σε όλα. Από την λειτουργία, τις δράσεις κλπ, μέχρι το πώς τραβάμε τον ρεφορμισμό..
· Να παίξουμε τον συνδετικό κρίκο.
Μιχάλης Π.
· Συμφωνώ να παίξει η οργάνωση τον συνδετικό κρίκο στην «νέα» ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις νέες σχέσεις που θα αναπτυχθούν μεταξύ των οργανώσεων.
· Ίσως η πλατφόρμα που προωθούμε να μην έχει ρόλο ως πολιτικό σχέδιο τώρα μιας που φεύγει η δεξιά πτέρυγα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και φαίνεται η ΛΑΕ να είναι το νέο μέτωπο του ρεφορμισμού.
· Οι επιτροπές για το «όχι μέχρι τέλος» λόγω της πολύ γρήγορης εκλογικής διαδικασίας και πριν προλάβουν να αναπτυχθούν, φαίνεται να μετασχηματίστηκαν εκλογικά στην ΛΑΕ.
· Μετά τις εκλογές θα δείξει αν επανασυσταθούν αυτές οι επιτροπές και με ποιο τρόπο. Πιστεύω πως κύριο ρόλο θα έχει η ΛΑΕ «από τα πάνω» αυτήν την φορά. Συμφωνώ να τις παρακολουθούμε για το κινηματικό ενδιαφέρον που μπορεί να προκύψει.
· Δεν συμφωνώ στο: «ενότητα για την ενότητα» σε πολιτικό επίπεδο. Η κοινή δράση είναι δεδομένη.
· Δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει 2η φορά αριστερά (με την έννοια της ΛΑΕ ή άλλου ρεφορμιστικού σχεδίου) στην εξουσία, επομένως θα πρέπει να δούμε πως παλεύουμε εκεί που το κατέχουμε περισσότερο από το εκλογικό (κίνημα στον δρόμο κλπ)
· Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία φαίνεται πως είναι χρεοκοπημένη στις συνειδήσεις του κόσμου και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που 3+ χρόνια παίζει αυτό το λαϊκομετωπικό παιχνίδι φαίνεται πως είναι και εκείνο που της έχει στοιχίσει.
Χριστίνα:
· Δεν είναι το ίδιο ο Λαφαζάνης με το ΜΑΡΣ. Το ΜΑΡΣ μας άφηνε αδιάφορους και δεν εκπροσωπεί τίποτα.
· Για αυτό συζητάμε για το πώς θα βρεθεί κανείς με τον κόσμο της ΛΑΕ, όχι με την ηγεσία. Άλλος ο τρόπος που τους απευθύνεσαι.
· Υπάρχει κόσμος που κάνει το άλμα και δεν πάει στην ΛΑΕ.
· Η κεντρική πρωτοβουλία του «όχι» (ΑΣΟΕΕ) δεν είχε σχέση με τις τοπικές του επιτροπές, αλλά πολιτική πρωτοβουλία οργανώσεων. Η πλειοψηφία ήθελε κυρίως πολιτική συνεργασία.
· Ο Λαφαζάνης είναι μία ρεφορμιστική διάσπαση, όχι μια διάσπαση από τον ρεφορμισμό (ίδιο διαχειριστικό πλαίσιο).
Δεν λέω ποτέ και πουθενά, αλλά πρέπει να βλέπουμε τις συμμαχίες πάνω στη συγκεκριμένη πολιτική και ερωτήματα όχι στη βάση γενικών αρχών.
Να μην αφήσουμε τον Λαφαζάνη να ενσωματώσει και να εγκλωβίσει το κίνημα όπως δεν έπρεπε να αφήσουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μια τέτοια συνεργασία θα κατάστρεφε τον στόχο μας για μια συγκροτημένη αντικαπιταλιστική αριστερά.
Δεν είναι μόνο το πρόγραμμα, αλλά και το πολιτικό σχέδιο και η τακτική που εφαρμόζει.
· Οι εκλογές είναι όντως πολύ κεντρική μάχη. Τις χρησιμοποιείς για το δικό σου πολιτικό σχέδιο. Για την αυτοοργάνωση, αντισυστημικά κλπ.
· Για την ενδεχόμενη διάσπαση, μας στεναχωρεί που ηττάται το σχέδιο για την αντικαπιταλιστική αριστερά. Ο λόγος και η δράση σου στο κίνημα θα αποδυναμωθεί. Αυτό είναι το πρόβλημα.
· Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντικειμενική, όχι μόνο λόγω πολιτικών επιλογών.
Κλεάνθης:
· Είναι επιτακτικό να συνεχιστεί η κουβέντα για την πλατφόρμα. Ξεπερνάει με θετικό πρόσημο τα όρια της οργάνωσης. Προβάλλει και προς τα μέσα και προς τα έξω ένα σχέδιο για να ορθοποδήσει η αντικαπιταλιστική αριστερά.
· Έχει συσπειρώσει και έχει δώσει προοπτική και σε μέλη στην επαρχία που είχαν απομακρυνθεί. Πρέπει να την συνεχίσουμε με πυγμή.
· Μας ενισχύει για να βάλουμε ζητήματα οργανωτικά και να πιέσουμε.
Μάνος:
· έχει αποτυπωθεί μια σημαντική διαφωνία που δεν επηρεάζει, όμως, νομίζω την στάση μας πρακτικά. 1) υπερψήφιση ΚΣΕ, 2) στήριξη για αυτόνομη κάθοδο, 3) μαζική και δυναμική δουλειά. Εκπροσώπηση.
· Συμφωνώ με την παρατήρηση του Δημήτρη Χ. Θα βρούμε τρόπο να μπει.
· Συμφωνώ να προσθέσουμε αυτό που είπε ο Κώστας ότι δεν εξαρτάται η βιωσιμότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από το εκλογικό αποτέλεσμα. Που δεν πιστεύω ότι θα είναι καταστροφικό.
· Δεν συμφωνώ ότι αυτό που χαρακτήρισε την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνει αριστερή στροφή. Ούτε και δεξιά βέβαια. Είναι αντιφατική η κίνηση του κόσμου. Συμφωνώ στο 2ο που είπε για αυτή την φράση.
· Οι παραδόσεις δεν είναι για να είναι αιώνια. Προφανώς δεν υπάρχει λόγος για να πούμε ποτέ και πουθενά πολιτική συνεργασία με τον ρεφορμισμό. Ωστόσο στην Ελλάδα υπάρχει ήδη ένα αντικαπιταλιστικό μέτωπο. Έχουν γίνει εξάλλου αλλαγές ειδικά στις δυτικές χώρες, στο πολιτικό σκηνικό και στις πολιτικές εκπροσωπήσεις (σχέση ηγεσίας-βάσης).
· Στην Ελλάδα, δεν γίνεται διάκριση μεταξύ εκλογικής συνεργασίας και πολιτικής. Δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε. Ακόμα και αν το καταλάβαινε ο κόσμος, σίγουρα δεν το καταλαβαίνουν οι πολιτικές δυνάμεις. Η εκλογική συνεργασία για δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι και πολιτικός γάμος.
· Διαφωνώ με την στάση του ΣΕΚ, όχι μόνο επειδή διαφωνώ με την πολιτική του γραμμή όπως είπα. Αλλά και γιατί κατάλαβε ο κόσμος ότι έκανε μυστικές συνεννοήσεις. Επίσης, τα ιστορικά παραδείγματα ήταν έωλα.
· Την ενότητα στην δράση την θέλουμε και θα την επιδιώξουμε. Θέλουμε κινηματικό μέτωπο και κεντρικά, αλλά όχι πολιτική συνεργασία. Πρέπει να δούμε ειλικρινά ότι πιο πολύ στο 2ο λογοδοτούσε η προσπάθεια του “κοινωνικής και πολιτικής” πρωτοβουλίας. Να δούμε και αν θέλουμε να μείνω στο συντονιστικό γιατί και η δική μου θέση ήταν λίγο αυθαίρετη. Ωστόσο δεν υπέγραψα γιατί είχαμε πει όχι στο Π.Γ. Ήταν χαλαρές μεν οι διαδικασίες, ωστόσο δεν είχε μπει η διαφωνία. Δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να δούμε απροειδοποίητα υπογραφές μελών μας στο κείμενο της πρωτοβουλίας.
· Θα μας κοστίσει η αποχώρηση της ΑΡΑΝ, αλλά όχι όσο φαίνεται. Ήδη η ΑΡΑΝ είχε σταματήσει να δουλεύει για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θα μας κοστίσει κυρίως στα ΕΑΑΚ, για το οποίο λυπάμαι πολύ. Όμως, είμαι αισιόδοξος γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο κίνημα είναι κάτι παραπάνω από απλώς το άθροισμα των οργανώσεων της.
· Εμπιστοσύνη στον κόσμο χτίζεται με την αποφασιστικότητα και την ενότητα στον δρόμο και τον αγώνα. Δεν σημαίνει πως αν δεν κατέβουμε μαζί στις εκλογές θα επέλθει απογοήτευση
· Η τάση πρέπει να προτείνει και άλλη οργανωτική δομή, εκτός από άλλο πολιτικό σχέδιο. Για αυτό μιλάμε για πλατφόρμα και όχι απλώς για κείμενο κριτικής. Συμφωνώ με Κλεάνθη ότι χρειαζόμαστε πολιτικό περίγυρο. Πρέπει να την ενισχύσουμε γιατί δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι έκλεισε το θέμα. Το ΝΑΡ έχει μεγάλο κομμάτι αντιπολίτευσης.
· Πρέπει να ψηφίσουμε στο ΠΣΟ την εισήγηση της ΚΣΕ με επιφύλαξη, δεν συμφωνούμε με τις ανοιχτές πόρτες. Να κάνουμε τροποποίηση αν υπάρχουν κομμάτια που λένε ότι «συνεχίζουμε…». Ίσως δεν χρειάζεται να το δούμε αύριο.
Παντελής
· Θα ψηφίσω λευκό στο κείμενο της Κ.Ε. Συμφωνώ με την κατάληξη ότι δεν υπάρχουν οι όροι για εκλογική συνεργασία με ΛΑΕ, όμως δεν μπορώ να πω υπέρ γιατί ειδικά με το κλείσιμο του σ. Μάνου δεν συμφωνώ ούτε σε μία λέξη.
· Δεν χρειάζεται να κρύβουμε τις διαφωνίες επειδή συμφωνούμε στο διά ταύτα.
· Καταθέτω ως δικαιολόγηση ψήφου, το κείμενο που γράψαμε με την σ. Ζέττα και τον σ. Κώστα Κ.
· Θα μου ήταν δύσκολο να ψηφίσω τροποποίηση σαν αυτή που λέει ο σ. Μάνος, να φύγουν δηλαδή –αν υπάρχουν- στην απόφαση του ΠΣΟ τα κομμάτια που λένε ότι συνεχίζουμε να απευθυνόμαστε στην ΛΑΕ.
Απόφαση:
Υπέρ εισήγησης: 8 ψήφοι
Κατά εισήγησης: 0 ψήφοι
Λευκό : 1 ψήφος
Κείμενο αιτιολόγησης ψήφου από τον Παντελή
Η πολιτική και οργανωτική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ λίγες μόλις ημέρες πριν την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου δεν έχει ιστορικό προηγούμενο στον χώρο της αριστεράς.
Η απόφαση του Τσίπρα να παραιτηθεί και να προκαλέσει εκλογές, με στόχο την σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού σκηνικού, μετατρέπεται σε νέο γύρο πολιτικής αστάθειας, μέσα από την κρίση του κόμματος που πρόδωσε τις ελπίδες και τους πόθους του εργαζόμενου λαού για τερματισμό της λιτότητας και της μνημονιακής βαρβαρότητας.
H συγκλονιστική επικράτηση του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και η μαζική λαϊκή απόρριψη των μνημονίων αποτέλεσε το αποκορύφωμα μιας μεγάλης μάχης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και ταυτόχρονα το ξεκίνημα ενός νέου πολιτικού γύρου συγκρότησης του εργατικού κινήματος με στόχο την εργατική – λαϊκή αντεπίθεση, για μια εργατική διέξοδο από την κρίση.
Μια μεγάλη μάχη που ξεκίνησε με τις γενικές απεργίες του 2010, πέρασε μέσα από το κίνημα των πλατειών και την γενική απεργία του Φεβρουαρίου του 2012 και την μάχη της ΕΡΤ, έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015 και κορυφώθηκε με την πολιτική λαϊκή απειθαρχία του δημοψηφίσματος του περασμένου Ιουλίου.
Στα πλαίσια αυτής της λαϊκής απειθαρχίας συγκροτήθηκαν για πρώτη φορά με τόσο ξεκάθαρο τρόπο τα δύο ταξικά ανταγωνιστικά μπλοκ στην πλαίσια της ελληνικής κοινωνίας. Από την μια μεριά -με το ΟΧΙ- η εργατική τάξη, νεολαία, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι αγρότες. Από την άλλη -με το ΝΑΙ- οι έλληνες καπιταλιστές και τα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα που μοιράζονται μαζί τους την διαχείριση του ελληνικού καπιταλισμού.
Και μέσα από αυτήν την σύγκρουση διαμορφώθηκε μια εν δυνάμει λαϊκή συμμαχία που για πρώτη φορά –αν πάρει συγκεκριμένα προγραμματικά, πολιτικά και οργανωτικά χαρακτηριστικά- θα μπορούσε να απειλήσει την αστική κυριαρχία, στην μετεμφυλιακή ιστορία της χώρας. Το πρώτο σημάδι εξάλλου αυτής της απειλής για το αστικό καθεστώς ήταν η παραίτηση του Σαμαρά από την ηγεσία της ΝΔ το βράδυ του δημοψηφίσματος και το βάθεμα της κρίσης και της απαξίωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.
Ακριβώς επειδή η απειλή για το αστικό καθεστώς που κρύβει αυτή η εξέλιξη είναι τόσο σοβαρή, ο Τσίπρας και το επιτελείο του έκαναν την αποφασιστική στροφή και από πολέμιοι των μνημονίων έγιναν υποστηρικτές και υλοποιήτες τους. Μετέτρεψαν μαζί με το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων το ΟΧΙ σε ΝΑΙ και έφεραν μια νέα βάρβαρη μνημονιακή συμφωνία λεηλασίας όσον εργατικών–λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών έχουν απομείνει όρθια.
Μας έδειξαν έτσι ένα ακόμα από τα πολλά πρόσωπα του ρεφορμισμού. Εκτός από την αδιέξοδη προσπάθεια να συμβιβάσουν ασυμβίβαστα ταξικά συμφέροντα (στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, τερματισμός των μνημονίων όπως ζητούσαν τα λαϊκά στρώματα, με διατήρηση των μέχρι τώρα βασικών μνημονιακών «κεκτημένων» και παραμονή στην ευρωζώνη, προκειμένου να συμφωνήσει και η αστική τάξη σε αυτήν την προοπτική) οι ρεφορμιστές ηγέτες αναδεικνύονται και στους ποιο αποφασιστικούς υπερασπιστές της αστικής σταθερότητας όταν διαφανεί μια σοβαρή απειλή εναντίον της.
Όμως η δυναμική συγκρότησης λαϊκού – πληβειακού κοινωνικού μπλοκ είναι υπαρκτή, και γι’ αυτό έχουμε την δυνατότητα για άμεση ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και των κοινωνικών κινημάτων, παρά την σύγχυση που έχει προκαλέσει στον εργαζόμενο λαό η προδοσία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτη αδιαμφισβήτητη απόδειξη για αυτό, είναι η έναρξη της συγκρότησης επιτροπών του «ΟΧΙ μέχρι το τέλος», που με πρωτοβουλία αγωνιστών και αγωνιστριών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και πολλών ανένταχτων ξεκίνησε ήδη από το τέλος Ιουλίου με ένα σημαντικά προχωρημένο πολιτικό και κινηματικό πλαίσιο συγκρότησης.
Δεύτερη απόδειξη, η οργανωτική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, η αποχώρηση πολλών μελών και στελεχών του, και η δημιουργία της Λαϊκής Ενότητας, μια ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη, που προέκυψε από την πίεση όλου αυτού του κόσμου με τον οποίο οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάλεψαν μαζί ενάντια στην μνημονιακή επίθεση.
Η ενωτική δράση μέσα στο κίνημα μαζί με όλον αυτόν τον κόσμο, η συνέχιση της οικοδόμησης των ενωτικών επιτροπών του «ΟΧΙ μέχρι τέλους» στην βάση που ήδη έχουμε ξεκινήσει να κάνουμε, είναι ο δρόμος μέσα από την οποίο θα δώσουμε συνέχεια στον αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση. Είναι ταυτόχρονα και ο δρόμος μέσα από τον οποίο θα πάρει σάρκα και οστά το πολιτικό-κοινωνικό μπλοκ εξουσίας που έγινε ορατό από την μάχη του ΟΧΙ και κυρίως ο δρόμος μέσα από τον οποίο θα αποκτήσει προλεταριακή ηγεμονία.
Όμως, ταυτόχρονα με το ζήτημα του κινήματος, πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τις πολιτικές προκλήσεις που αναδεικνύει η ταξική πάλη. Ο βασικός λόγος της πρόωρης προκήρυξης εκλογών, είναι η σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού σκηνικού, ο αποκλεισμός του πληβειακού ταξικού μπλοκ του ΟΧΙ από μια πολιτική πανεθνική εκπροσώπηση.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατανοεί την ανάγκη να δοθεί η μάχη για να αποτύχει αυτός ο σχεδιασμός της αστικής τάξης.
Απευθύνθηκε λοιπόν στην Λαϊκή Ενότητα για εκλογική συνεργασία στις προσεχείς εκλογές.
Μια συνεργασία όμως για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει να εξοπλίζει την εργατική τάξη και τα κοινωνικά κινήματα με όλα τα εργαλεία για απάντηση στις πολιτικές προκλήσεις της άρχουσας τάξης. Μια συνεργασία που θα δείχνει ότι έχουν βγει τα πολιτικά συμπεράσματα από τα αδιέξοδα και τις προδοσίες της ρεφορμιστικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα ξεκαθαρίζει δηλαδή ότι για το χρέος απαιτείται συνολική μονομερής διαγραφή του και όχι διαπραγμάτευση που θα ρίξει την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό στα ίδια ναρκοπέδια που τον έριξε και ο Τσίπρας το περασμένο επτάμηνο.
Η έξοδος από το ΕΥΡΩ και από την ΕΕ και η ρήξη με κάθε διεθνή ιμπεριαλιστικό οργανισμό είναι βήματα που επιβάλλεται να γίνουν αμέσως. Είναι επικίνδυνη αυταπάτη να νομίζει η ηγεσία της Λαϊκής Ενότητας ότι μπορεί να βρει συμμάχους μέσα από μια πιθανή αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στα πλαίσια του ιμπεριαλισμού.
Ο εργατικός έλεγχος του νομίσματος, η κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση του τραπεζικού συστήματος και των μεγάλων επιχειρήσεων και ο έλεγχός τους από τον εργαζόμενο λαό είναι προϋπόθεση για κάθε εργατικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση – για μια παραγωγική ανασυγκρότηση με εργατικό ταξικό πρόσημο.
Το ίδιο άμεση είναι και η ανάγκη για επιβολή του εργατικού ελέγχου στο σύνολο της οικονομίας και της κοινωνίας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να διασφαλίσουμε ότι τα μέτρα για την ικανοποίηση των εργατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών θα εφαρμοστούν στην πράξη και δεν θα υπονομευτούν από τους καπιταλιστές.
Το τσάκισμα των φασιστικών συμμοριών και πρώτα από όλες της Χρυσής Αυγής, η διάλυση των ΜΑΤ-ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ, ο αφοπλισμός της αστυνομίας, ο ελεύθερος συνδικαλισμός των φαντάρων, είναι μέτρα άμεσης εφαρμογής αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε ότι θα ξεδοντιάσουμε τα εργαλεία καταστολής και καταπίεσης που διαθέτει το κεφάλαιο.
Τα πλήρη πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και η ρήξη με την Ευρώπη-φρούριο, όχι η αναζήτηση «νέων ευρωπαϊκών πολιτικών για το μεταναστευτικό» είναι η βάση για ενότητα ντόπιων και μεταναστών εργαζομένων.
Αν η ηγεσία της Λαϊκής Ενότητας δεν είναι σε θέση να κατανοήσει την αναγκαιότητα αυτών των βασικών πολιτικών θέσεων, τότε δεν είναι έτοιμη να προσφέρει την πολιτική προοπτική που έχει ανάγκη το πληβειακό – ταξικό μπλοκ του ΟΧΙ, και άρα δεν είναι έτοιμη για την ουσιαστική εκλογική συνεργασία που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Σε κάθε περίπτωση όμως είναι απαραίτητη η κοινή δράση σε όλα τα μέτωπα του κινήματος και πρώτα από όλα στις κοινές επιτροπές του «ΟΧΙ μέχρι το τέλος» που πρέπει να συνεχιστεί, να δυναμώσει και να αποτελέσει τη βάση για τη συγκρότηση ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής της καπιταλιστικής επίθεσης.
3) Το τρίτο θέμα για την αποτίμηση του καλοκαιριού (διώξεις, κάμπινγκ, κινητοποιήσεις) δεν πρόλαβε να συζητηθεί.
