Παγκόσμια Συνέδρια
Βιβλιοθήκη
Παρόντες/Παρούσες: Τάκης Θ., Βέρα Ρ., Παναγιώτης Κ., Χάρης Μ., Τάσος Αν., Δημήτρης Χαρ., Μιχάλης Π., Χριστίνα Π., Τάσος Γ. Γιάννης Φελ. Κλεάνθης Α., Ηλίας Λ.
(οι υπόλοιποι/ες έλειπαν δικαιολογημένα)
Ενημερώσεις
1. Ενημέρωση Μιχάλη Π. από Αντιφασιστική στο Διμήνι Βόλου μέσω της συντρόφισσας Σούλας: Ο Δήμαρχος Μπέος έδωσε το παλιό δημαρχείο στο Δημίνι (οικισμός έξω από Βόλο) για εκδήλωση των φασιστών της Χρυσής Αυγής με τον ευρωβουλευτή τους Επιτήδειο, και με το προκάλυμμα του νόμιμα ψηφισθέντος κόμματος, όταν μέχρι στιγμής έχει προβεί σε σωρεία αντιδημοκρατικών αυθαιρεσιών. Ενημέρωση κάνει λόγο για 100+ αντιφασίστες/-ριες και πολύ λίγους φασίστες. Ακυρώθηκε η φασιστική εκδήλωση και πληροφορίες αναφέρουν τραυματισμό φασιστών.
2. Ενημέρωση Μιχάλη Π. από ΝΑΡ Βόλου (νΚΑ), και πάλι μέσω της συντρόφισσας Σούλας, λένε ότι βασικός λόγος που καθυστερεί η Συνδιάσκεψη ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι η ΑΡΑΝ αλλά η εσωτερική διαμάχη μεταξύ νΚΑ (υποστηρίζει την αντικαπιταλιστική πλατφόρμα) και της ηγεσίας (παλαιών ΝΑΡιτών) που τάσσονται υπέρ της συνεργασίας με ΜΑΡΣ.
3. Ενημέρωση από ΚΣΕ (Τάκης Θ.): Πιο καθαρή στάση του ΝΑΡ σε σχέση με το θέμα «ΣΥΡΙΖΑ». Αλλά κρατάμε επιφυλάξεις για ΜΑΡΣ. Η ηγεσία του ΝΑΡ επιμένει στην πολιτική συνεργασία. Στην τελευταία συνεδρίαση ειπώθηκε να γίνει κάλεσμα για μαχόμενη διαγραφή του χρέους. Δεν συμφωνήθηκε παρά μόνο πολιτική εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μάλλον θα πάει για 04/06 αφού έχει 05/05 διαδήλωση (ήταν για αυτή την Πέμπτη 28/05). Η συνδιάσκεψη θα πάει λογικά για Φθινόπωρο.
4. Ενημέρωση από Τάσο Γ. για την ΣΑΜ (Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών-ΤΕΕ): Έγινε επανεκλογή προεδρείου ΤΕΕ λόγω υπουργοποίησης του πρώην Προέδρου Σπίρτζη, από την Αντιπροσωπεία. Στον 1ο γύρο κατέβηκε το ΠΑΣΟΚ και ένας του ΣΥΡΙΖΑ όχι πρωτοκλασάτο στέλεχος αφού αυτοί έχουν πάρει θέσεις (είχαν κάνει συνεννόηση με παράταξη Μοροπούλου-πρώην ΠΑΣΟΚ). Η ΣΑΜ (αριστερός ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ πλην ΑΡΑΝ και ΝΑΡ) απείχε. Πρώτος ο Συριζαίος αλλά όχι με απόλυτη πλειοψηφία. Στον 2ο γύρο κατέβηκε ένας δεξιός που ανάμεσα στα άλλα ψήφισε και τις αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές (Στασινός) και βγήκε με ψήφους ΠΑΣΟΚ και δεξιάς. Ο συριζαίος όχι, και υπήρξε εσωτερική τριβή στην ΣΑΜ για την στάση της να απέχει. Παραιτήθηκε ένα από τα ιστορικά στελέχη της ΣΑΜ (Πάνου) – και πιο κοντά στην προεδρική γραμμή – για αυτή την στάση της, να μην ψηφίσει τον Συριζαίο υποψήφιο δηλαδή που και να ψήφιζε δεν κάλυπτε την διαφορά των ψήφων, αλλά και πέρα από την ψηφοφορία ήταν πολιτική η στάση της να απέχει. Διαφωνία για αυτή την παραίτηση ακόμα και από Συριζαίους – ιστορικά στελέχη επίσης (Μαούνης).
5. Τάσος Αν.: Ενημέρωση από τις επερχόμενες εκλογές των δημοσιογράφων στην ΕΣΗΕΑ στις 3 &4 Ιούνη.
6. Τάσος Γ.: Κρίση στο σχήμα στο Χαλάνδρι. Διαφωνίες σε σχέση με την πολιτική που ακολουθεί ο Ρούσσος. Υπάρχει δικαστική διαμάχη μεταξύ δημάρχου και εργαζομένων σχετικά με την διαχείριση ακινήτων κλπ. Η Αγγελοπούλου (Δημοτική Σύμβουλος) παραιτήθηκε με μακροσκελή επιστολή διαμαρτυρίας, μαζί και με άλλους από τον ευρύτερο ΣΥΡΙΖΑ. Οι Αντάρσυοι (ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ-Ανένταχτοι) ταυτίζονται με Ρούσσο και μας εκθέτουν.
Η Αντζέντα της σημερινής Κεντρική Επιτροπής περιλαμβάνει:
1) το Pride
2) τη Συγκυρία και
3) τις εξελίξεις γύρω από τις κινησεις για τη δημιουργία αντικαπιταλιστικής πλατφόρμας στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ
1) Ενημέρωση από Μιχάλη Π.: Αυξήθηκε η εισφορά και από 20 ευρώ για τη συμμετοχή (δωρεά) στο Athens Pride πήγε στα 50 ευρώ για τις πολιτικές συλλογικότητες. Για τις λοατ συλλογικότητες παραμένει 20. Το βασικό αίτημα όμως παραμένει και ανεξαρτήτως χρημάτων: Με ποιους όρους συμμετέχουμε πλέον? Μέχρι τώρα υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για να συμμετέχουμε. Φέτος δείχνει να αλλάζει κάτι. Πολλές ομάδες της lgbt κοινότητας (ΣΥΔ, color youth, ΟΛΚΕ κ.α.) δηλώνουν ότι δεν θα συμμετέχουν πρώτα από όλα γιατί υπήρξαν πέρσι περιστατικά τρανσφοβίας από την οργανωτική επιτροπή του Pride, δεύτερον για την περσινή συμμετοχή του ΚΕΕΛΠΝΟ που συμμετείχε στην διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, τρίτον γιατί η οργανωτική επιτροπή είναι κλειστή και δεν επιδέχεται αλλαγής προσώπων, ιδεολογίας τους και συνολικότερης λοατ εκπροσώπησης, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ικανοποιητική δυνατότητα παρέμβασης και τέταρτον και τελευταίο (κυριολεκτικά) για το θέμα των χορηγών και της λογικής εμπορευματοποίησης.
Το τελευταίο 4μήνο υπάρχει μια πρωτοβουλία η οποία έχει στηθεί κυρίως από άτομα της αυτονομίας με σκοπό την διερεύνηση για το αν μπορεί να υπάρξει ένα εναλλακτικό Pride στο (άμεσο) μέλλον και με κύρια χαρακτηριστικά το αντικαπιταλιστικό, το αντισεξιστικό και το αντιπατριαρχικό πρόταγμα χωρίς την παρουσία χορηγών κλπ, και με κύρια «εστία δράσης» τους το Θέατρο «Εμπρός». Μοναδική παραφωνία η απαγόρευση συμμετοχής πολιτικών κομμάτων ανάμεσα στα οποία λογίζεται και η lgbtq-ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτή ναι, την ίδια την ομάδα ως τέτοια όχι. Έτσι «διώξαν» τις συντρόφισσες που εκπροσωπούσαν την ομάδα μας. Μπορούν να συμμετέχουν ως πολιτικές οντότητες τους ανταπάντησαν.
Προέχει να ανοίξει μια κουβέντα για το τι Pride θέλουμε ιδιαίτερα αν λογιστεί η δυνατότητα ενός εναλλακτικού Pride τις επόμενες χρονιές. Το βασικό όμως είναι αν θέλουμε φέτος να έχουμε τραπεζάκι με όλα αυτά τα συμβάντα. Εκτιμώ πως μπορούμε να έχουμε (το «για τελευταία φορά» το βλέπουμε) και ας φανεί από την προκύρηξή μας κάπως. Ήδη έχω κάνει προσωπικά μια πρώτη κρούση στην μεηλ. Λίστ και υπήρξε θετική ανταπόκριση για εκείνη την μέρα (13 Ιούνη, 11 πρωί, πλ. Κλαυθμώνος). Επίσης απευθύνθηκα στην Συντρόφισσα Ζήνα για να στήσουμε μαζί και με την συντρόφισσα Ελεονώρα την προκήρυξη και αυτή να αποσταλλεί στην συνέχεια στην γυναικεία ομάδα στην ΚΕ, στην οργάνωση για παρατηρήσεις.
Παναγιώτης Κ.: Από ενημέρωση από τον πυρήνα μας, εκφράστηκε παρόμοιος προβληματισμός από τη συντρόφισσα Ελένη Λάλου με αυτόν του σ. Μιχάλη.
Δημήτρης Χαρ.: Να πάμε φέτος αλλά να γράψουμε μια κριτική ως δεύτερο κομμάτι της προκήρυξης μας. Ίσως και οι συντρόφισσες (Ζήνα και Ελεονώρα) μαζί με τον Μιχάλη να αναλάβουν μια εισήγηση/παρουσίαση για όλη την κατάσταση του Pride κάποια στιγμή και να τοποθετηθούν οι σύντροφοι/-ισσες της οργάνωσης.
Τάσος Γ.: Η χρηματική αύξηση είναι πολιτική. Σημαίνει πως σιγά σιγά και σε εποχή οικονομικής κρίσης δεν θέλουν τις πολιτικές/κομματικές οργανώσεις που τους στηρίζουν και τις διώχνουν.
ΑΠΟΦΑΣΗ: Πάμε στο Pride για φέτος και ασκούμε κριτική μέσα από την ανακοίνωση μας σε όλα όσα αναφέρθηκαν. Μετά να κάνουμε μια ευρύτερη κουβέντα για τη συμμετοχή μας στο Pride από εδώ και πέρα (όροι, πολιτικά κριτήρια, συμμετοχή ή μη, κα).
Απάντηση από Μιχάλη Π. σχετικά με το τι γίνεται με το θέμα του Pride Ηρακλείου, μετά από ερώτηση της συντρόφισσας Βέρας Ρ.: Το Pride στο Ηράκλειο εδώ και κάμποσο καιρό είχε πάρει άδεια από τον Δήμο, αλλά μετά από πίεση της τοπικής κοινωνίας (μέχρι και απειλές από φασίστες έχουν ακουστεί), ο Δήμος ανακάλεσε την άδεια του. Παρόλα αυτά το Pride θα γίνει όπως έχουν δηλώσει οι φορείς που το συνδιοργανώνουν έστω και χωρίς τον Δήμο, ανάμεσα στους οποίους είναι και σύντροφοι/-ισσες της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Κάτι παραπάνω δεν γνωρίζω. Ότι κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Η ημερομηνία που προσδιορίζεται για αυτό είναι γύρω στις 6-7 Ιούνη.
Κλεάνθης Α.: Ζητώ συγνώμη που θα φύγω, αλλά υπάρχει ζήτημα στο φοιτητικό (όχι πολιτική διαφωνία), και θέλω να ηρεμήσω για σήμερα.
2) ΣΥΓΚΥΡΙΑ
Εισήγηση από σ. Τάκη Θ., θα γίνει γραπτή τοποθέτηση ούτως ώστε να βγει ως και απόφαση της ΚΕ. Θα πάει μετά και για συζήτηση στους πυρήνες.
Δημήτρης Χαρ.: Χθες στην «Ημερήσια» δημοσιεύτηκαν πολύ αναλυτικά νούμερα για τα μεγάλα ποσοστά της ανεργίας και της μισθωτής εργασίας. Συμφωνώ με τον Τάκη ότι είναι κεντρικό θέμα η ανεργία και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, καθώς επίσης και ότι σχετίζονται με το ζήτημα του ασφαλιστικού. Θα πρέπει να δούμε χωριστά και το θέμα του Τσίπρα. Ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός της Ελλάδας συγκεντρώνει την πλήρη εμπιστοσύνη των ευρωπαϊκών ελίτ, καθώς και της ελληνικής άρχουσας τάξης. Στη συνεδρίαση του ΣΕΒ είχε 1.800 άτομα ακροατήριο ενώ σε αντίστοιχη του Σαμαρά είχε 1.300. Φαντάζει στα μάτια τους ως ο μοναδικός εγγυητής όπως και έμπιστος συνομιλητής. Διαπραγματεύεται με βάση και αυτό.
Έχει δίκιο ο σύντροφος Τάκης Θ. για τα εσωκομματικά κόλπα αλά ΠΑΣΟΚ. Το φαινόμενο Τσίπρας παίζει ρόλο και εσωκομματικά, καθώς και οργανωτικά.
Εσωτερικά υπάρχει μια αναδιανομή. Το Αριστερό Ρεύμα στα 2: α) 53+, β) δεξιά/ενοποίηση με Παπαδημούλη. α) Συμμετέχει σε βασικό κορμό.
Η αντιπολίτευση Αριστερής Πλατφόρμας και η διάσπαση «Ρινάλντι» κινούνται χωριστά προς το παρόν αλλά βρίσκονται σε διαδικασία προσέγγισης.
Το αριστερό κομμάτι είναι σε τρομερό αδιέξοδο. Απαντάει στις ηλιθιότητες του Νταβανέλλου ότι πάνε να πάρουνε το κόμμα.
Έχει μεν μειωθεί το ποσοστό της υποστήριξης προς την κυβέρνηση, αλλά υπάρχει ακόμα. Πρέπει να δούμε όμως την γεωγραφία αυτών που την υποστηρίζουν. Υπάρχουν οι άνεργοι που δεν έχουν τίποτα να χάσουν μη υποστηρίζοντας την και υπάρχουν και οι εργαζόμενοι που αρχίζουν να χάνουν την υπομονή τους μαζί της.
Γιάννης Φελ.: Δεν υπήρξε ενεργή στήριξη της κυβέρνησης. Άλλο πράγμα ψήφος, ανοχή και υπομονή από τον καναπέ.
Και να θέλει να δώσει δεν έχει ο Τσίπρας. Πείθονται ότι δεν μπορεί, ότι είναι μεγαθήρια οι Ευρωπαίοι. Άρα ας συμφωνήσει να τελειώνουμε αφού δεν βλέπουν εναλλακτική.
Χωρίς εναλλακτική, δεν ξέρουμε που θα στραφεί η απογοήτευση.
Ήταν εκ των προτέρων γνωστό που θα πάει η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ εφόσον αποδέχεται το όλο σύστημα και τους αστικούς όρους. Εγχώρια και διεθνώς. Δεν έλειπε ο χρόνος διαπραγμάτευσης, αλλά η πολιτική ισχύς.
Το ζητούμενο είναι πως θα υπάρξει κίνημα και εναλλακτική. Πέραν του να υποστηρίξουμε κινήσεις που ξεσπούν που είναι διστακτικές , πρέπει να κάνουμε προπαγάνδα (όπως είπε και ο Τάκης Θ.): «Αν δεν σπάσεις το πολιτικό καβούκι, τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί προς όφελος των εργαζομένων».
Επειδή η κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχτεί τους όρους και την συμφωνία, δεν μπορεί να επιτύχει τίποτα όσο και αν πιάσει τον καπιταλιστικό ταύρο από τα κέρατα.
Χρειάζεται κίνημα που να τα επιβάλλει, τα είπε ο Τάκης Θ. Ο λαός δεν χρωστάει τίποτα.
Όχι μόνο στήριξη κινημάτων και απογοητευμένων αλλά να βγούμε με προπαγάνδα αντικαπιταλιστική.
Παναγιώτης Κ.: Νομίζω ότι ολοκληρώνεται η σοσιαλφιλελεύθερη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και η οποία είχε ξεκινήσει από το πρόγραμμα της Θες/νίκης.
Η αποδοχή του πλαισίου διαπραγμάτευσης, σημαίνει 3ο μνημόνιο.
Χωρίς οργανωμένο κίνημα από τα κάτω και με δεδομένους τους συσχετισμούς, δεν μας εξηγεί η αντιπολίτευση εντός του ΣΥΡΙΖΑ πως θα έρθει σε ρήξη (βλ. Βασιλόπουλος στην Φιλαδέλφεια). Ενδεικτικό των αυταπατών τους και της ενσωμάτωσής τους.
Συμφωνώ στο δια ταύτα με τον Τάκη.
Οργάνωση του κινήματος και προπαγάνδα αντικαπιταλιστικής πολιτικής.
Τάσος Αν.: Με τα περισσότερα σημεία συμφωνώ. Όμως, το κεντρικό ζήτημα, για μια οργάνωση, δεν είναι ένας καλός σχολιασμός της κατάστασης, αλλά πώς την αλλάζουμε, με τι στόχους/μεθόδους.
Τεταμένη συγκυρία, αλλά εμείς στην ουσία δεν έχουμε γραμμή. Συζητήσεις γίνονται, αλλά τι τοποθετήσεις έχουμε κεντρικά, δεν φαίνεται, δεν βγάζουμε καν ανακοινώσεις -λες και είμαστε σε κατάσταση ρουτίνας.
Το ζήτημα, όμως, είναι ότι δεν πρόκειται μόνο για οργανωτική αδυναμία. Είναι και πολιτικό ζήτημα, που ανάγεται σε διαφωνίες σε σχέση με το τι εκφράζει η άνοδος ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, πως πάει το κίνημα κλπ., καθώς και το τί κάνουμε εμείς. Διαφωνίες που εκφράστηκαν και στην ΚΕ και που αποφεύγοντας τη διευκρίνισή τους αναπαράγουμε μια ρουτίνα που δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες.
Το βλέπουμε και στα επιμέρους θέματα. Δεν είναι σωστή η άποψη ότι η εργατική τάξη είναι ένα συνεχές, όπου το ενταγμένο της κομμάτι θα ήταν έτοιμο να στηρίξει τους συμβιβασμούς της κυβέρνησης, ενώ το πλέον αρρύθμιστο, μαύρη εργασία ή άνεργοι, θα ήταν στα κάγκελα. Ίσως να συμβαίνει και το αντίστροφο: κομμάτια, π.χ., όπως στα Public, θα ικανοποιούνταν με πιο απλές ρυθμίσεις στη δουλειά -ακόμα και χωρίς αποκατάσταση των παλαιών μισθών.
Το βασικό, βέβαια, είναι η κεντρική πολιτική κατάσταση. Στους 4 μήνες, παρόλες τις υποχωρήσεις που έχουν γίνει, δεν υπάρχει κεντρική κινηματική αμφισβήτηση της κυβέρνησης (ούτε άλλωστε και πολλές επιμέρους κινητοποιήσεις). Αντίθετα μεγάλο κομμάτι του κόσμου δείχνει ακόμα, αν όχι υποστήριξη, τουλάχιστον ανοχή ή έστω αναμονή. Μπορεί αυτό σύντομα ή απότομα να ανατραπεί, αλλά θα πρέπει να το δούμε πιο σοβαρά, γιατί δεν αρκεί να λέμε ότι εμείς θέλουμε να το κάνουμε. Τί αυτό εκφράζει. Κατά τη γνώμη μου, για παράδειγμα, είναι λάθος οι απόψεις που θεωρούν ότι η περίφημη “διαπραγμάτευση” κυβέρνησης και τρόϊκας είναι απλώς ένα κόλπο της αστικής τάξης ή έστω και μια διαφωνία στο εσωτερικό της. Μια τέτοια άποψη υποτιμάει το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης, το διεθνή της χαρακτήρα και, κυρίως, το ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προϊόν όχι “κόλπου”, αλλά ενός κινήματος (με τις αδυναμίες του…) -ενώ εξακολουθεί και σήμερα να είναι έκφραση πραγματικών αντιφάσεων…
Το ανομοιογενές κομμάτι διαφόρων σχηματισμών, που βρίσκεται κυρίως μεταξύ ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι μόνο (είναι και ΚΚΕ και αναρχία και αγανακτισμένοι, κλπ.), είναι αυτό που έδωσε το υπόστρωμα της εκλογικής δυναμικής ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κοινωνικά αυτό που οργάνωσε το κίνημα των πρώτων ετών (έως το 12) και που εμπιστεύτηκε το εκλογικό εργαλείο του ΣΥΡΙΖΑ κατόπιν.
Πρέπει να δούμε την κατάσταση της τωρινής αναμονής ως μια πιο βασική μεταβλητή της κατάστασης που ενδεχομένως διαρκέσει και πάντως την επικαθορίζει και πρέπει να δούμε τι κάνουμε. Δεν αρκεί η προπαγάνδα (της ρήξης) -όσο καλή και νάναι- ούτε αρκεί η αφηρημένη καταγγελία της προδοσίας ή της υποταγής. Ακόμα και τώρα με μια υποτιθέμενη “συμφωνία” κυβέρνησης – δανειστών που θα έχει εγκαταλείψει και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και τις προγραμματικές της κυβέρνησης και ακόμα πιο πέρα, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι, καθώς η “αλήθεια” θα έχει “αποκαλυφθεί” στα μάτια των μαζών, αυτές θα περάσουν αυτομάτως στις θέσεις μας!
Έχει σημασία να δούμε πώς προσεγγίζουμε τις μετατοπίσεις ατόμων ή πολιτικών συσχετισμών. Η αναζήτηση μετώπου ή έστω συζήτησης με κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ που διαφοροποιούνται είναι σωστή. Σε σχέση με την αριστερή πλατφόρμα ή τη ΔΕΑ, δεν θα πρέπει να προεξοφλούμε ότι θα συμβιβαστούν. Δεν πρέπει να προδικάζουμε για ορισμένους, ότι είναι για πέταμα. Θα έπρεπε να έχουμε επικοινωνία με οργανωμένα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η ΔΕΑ. Ο λόγος είναι ότι οι μετακινήσεις αυτές δεν είναι αυτόνομες, αλλά προέρχονται από τις πιέσεις και τις αντιφάσεις της κατάστασής τους. Όμως, τέτοιες “επικοινωνίες” δεν είναι το βασικό.
Το βασικό είναι η κινητοποίηση των μαζών και αυτό θέτει το κεντρικό ζήτημα του ενιαίου μετώπου, όπως το έχουμε επεξεργαστεί ως ρεύμα (όχι όπως το παρουσιάζουν ορισμένοι Αντάρσυοι -δηλαδή ως στάδιο συμμαχίας ενός ελάχιστου προγράμματος, π.χ. εθνικής ανασυγκρότησης, ή και, αντίστροφα, ως ριζοσπαστική πολιτική συμμαχία).
Πέρα από το ΚΚΕ, που δεν πρέπει να το αφήνουμε απ’έξω, παρά τις δυσκολίες απεύθυνσης που έχουμε (αλλά αυτό είναι πάντα το πρόβλημα του ρεφορμισμού), πρέπει να δούμε όχι μόνο το κομμάτι που επηρεάζει ο μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ευρύτερα του κόσμου που τον εμπιστεύτηκε. Είναι ένα ζήτημα που προφανώς δεν μπορεί να το λύσει μια μικρή οργάνωση (όπως η ΟΚΔΕ), αλλά που αντιστοιχεί στο βάρος μιας ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Φτάνει να έχει όσο το δυνατόν ξεκάθαρη άποψη για αυτό και εμείς θα έπρεπε προς αυτό να συμβάλουμε, σε αντίθεση με τα σταλινογενή “λαϊκά” ή “επαναστατικά” (ή “αντικαπιταλιστικά”) μέτωπα -άσχετα από τις ταμπέλες τους.
Να δώσω ένα παράδειγμα, χωρίς να μπω εδώ στα ζητήματα με την πλατφόρμα -θέμα με το οποίο συμφωνώ παρά τις δυσκολίες. Έτσι είδα στο κείμενο της πλατφόρμας την έκφραση για ένα “ενιαίο εργατικό μέτωπο στη βάση”! Προφανώς, το ζήτημα δεν είναι οι λέξεις, ιδιαίτερα όταν συνδιαλεγόμαστε με σταλινογενή ρεύματα ή συντρόφους. Όμως, εδώ, ακόμα και λεκτικά, δηλαδή συμβολικά, αυτό που γράφεται επί λέξει δεν είναι καν Μπορντίγκα, είναι Στάλιν!
“Ενιαίο μέτωπο στη βάση”, χωρίς απεύθυνση στην κορυφή, δεν είναι ενιαίο μέτωπο, είναι ένα σταλινικό κολπάκι για να τσιμπίσουμε κόσμο χωρίς να το πάρει πρέφα, είναι ΚΚΕ, είναι η συνταγή της διάσπασης και της ήττας, είναι μια αντίφαση στους ίδιους τους όρους, και μην ξαναπιάσω όλη την εκπαιδευτική φιλολογία των μπολσεβίκων, κυρίως στη δεκαετία του ’20, το οποίο τουλάχιστον για εμάς, στην 4η Διεθνή, αποτελεί αλφάβητο.
Δεν λέω ότι συμβιβαζόμαστε με τέτοιες απόψεις: αυτό που λέω είναι ότι, αν δεν επιβάλουμε στους “συμμάχους” μας τη λογική αυτή (όχι στα λόγια, αλλά στη μέθοδο), αν δεχτούμε τους σταλινικούς βερμπαλισμούς, τότε το πραγματικό ερώτημα που θέτουν οι αρανίτες (της ενιαίας κινητοποίησης) θα τείνει να απαντιέται με το δικό τους τρόπο της “εθνικής ανασυγκρότησης”, της συμμαχίας με τμήματα (ή υποκατάστατα) της αστικής τάξης, ενός “ρεαλιστικού” σταδίου λαϊκού μετώπου (έστω βαπτισμένου ως “ενιαίου εργατικού”), με ένα μίνιμουμ πρόγραμμα (έστω βαπτισμένου ως “μεταβατικού”).
Ηλίας Λ. : Πριν 3 χρόνια γράφαμε ότι ανοίγει μία περίοδος όπου στο τέλος τίποτα δεν θα είναι το ίδιο.
Αυτό που ζητάει ο κόσμος είναι απαντήσεις και όχι ενημέρωση της κατάστασης που βιώνει και γνωρίζει ούτως ή άλλως.
Είχαμε πολλές ήττες αλλά και νίκες. Έπεσαν 3,5 κυβερνήσεις αλλά βγήκε και μία κυβέρνηση που κάνει μεν σοσιαλφιλελεύθερη στροφή, αλλά βγήκε από κοινωνικά οράματα.
Εκεί που διαφωνούσαμε στην αρχή δεν ήταν αν θα δώσουμε ανοχή ή όχι στην κυβέρνηση, αλλά τι θα κάνουμε με τον κόσμο που βγαίνει στο δρόμο προς στήριξη της.
Πέφτει συνεχώς η αποδοχή του κόσμου προς την κυβέρνηση.
Ο κόσμος εξεγείρεται όταν του βάλεις το χέρι στην τσέπη, αμυντικά το κάνει και μπορεί να μην έχει ταβάνι.
Λογική η αμηχανία στο κίνημα, δεν πιστεύει τα παπαγαλάκια, έχει μια μικρή ελπίδα.
Είναι μαθηματικά σίγουρο ότι τα νέα μέτρα θα παρθούν, δεν γίνεται να παγώσει ο χρόνος όπως θέλει ο Τσίπρας.
Πρέπει να είμαστε εκεί μαζί με τον κόσμο. Όχι να απουσιάζουμε όπως έκανε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην απεργία της ΠΟΕΔΗΝ. Να είμαστε στους χώρους με ότι κινείται. Θα είναι σύντομες οι εξελίξεις.
Χάρης Μ. : Για την μειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ: Στην εσωτερική συζήτηση στο Φεστιβάλ του ΝΡΑ, ο Νταβανέλλος έλεγε ότι είναι 45% και μόνο από μέσα μπορεί να ανατραπεί η κατάσταση. Η υποτίμηση του κινήματος είναι χαρακτηριστική. Το κίνημα είναι σε παγωμάρα, αλλά αν θέλουμε να αλλάξει, θα πρέπει με λύσσα να αποφύγουμε την μόνη αντιπολίτευση που κάνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μόνο για το νόμισμα. Ο Τσίπρας απειλεί και στο εσωτερικό με το δημοψήφισμα. Να βάλουμε μπροστά το μεταβατικό πρόγραμμα. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα μια κυβέρνηση διαχείρισης. Στο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να γίνει κάτι θεαματικό, μόνο μεμονωμένες αποχωρήσεις. Αν δεν λέμε ξεκάθαρα τι θέλουμε να είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πως θα παρέμβεις σε αυτούς? Ο Π. Σωτήρης έχει φτιάξει ένα ολοκληρωμένο σενάριο που βασίζεται στην αποχώρηση του Αριστερού Ρεύματος. Δουλεύουμε μαζί στον δρόμο, αλλά να τους γίνει καθαρό τι έχτιζαν τόσο καιρό. Στα φοιτητικά η ΑΡΕΝ έσπαγε κοινά πλαίσια με λόγο ότι δεν πρέπει να υπάρχει κριτική στην κυβέρνηση. Εμείς να ισχυροποιήσουμε την διακριτότητα των απόψεών μας, συχνότερες προκηρύξεις. Πίεση σε ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΥΡΙΖΑ για επανεμφάνιση κινητοποιήσεων σε σωματεία που «ελέγχουμε». Τι κάνουμε σε σχέση με την διεθνή αλληλεγγύη, π.χ. σε σωματεία βάσης όπως μετρό και μεταφορές? Για αρχή χωρίς να περιμένουμε πολλά πράγματα βέβαια.
Χριστίνα Π. : Για την πολιτική και τη φυσιογνωμία της κυβέρνησης και το δια ταύτα, συμφωνώ με την εισήγηση. Θα τοποθετηθώ περισσότερα με σχόλια πάνω στη σημερινή συζήτηση.
Μπορεί όχι επί παντός επιστητού, αλλά τοποθετηθήκαμε σε ένα βαθμό σε διάφορα που έγιναν (πχ πορείες στο σύνταγμα, κα). Για να καθοριστεί η γραμμή μας πρέπει να περιγράψουμε και την κατάσταση, να δούμε και τί πολιτική ασκεί η κυβέρνηση καθώς και τί κυβέρνηση είναι. Είναι πολύ βασικό να δούμε τι διαπραγμάτευση κάνει η κυβέρνηση. Δεν πιστεύω ότι διεξάγεται μια πραγματική σύγκρουση, αλλά ένα αλισβερίσι επιβολής όρων. Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε ότι υπάρχει μια κάποια σύγκρουση, αυτή είναι σύγκρουση αστικών συμφερόντων. Με αυτό εννοώ ότι δεν έχουμε από τη μία τις ευρωαπαικές αστικές τάξεις και από την άλλη μια κυβέρνηση που διαπραγματεύεται στο όνομα των εργατικών συμφερόντων και αναγκών. Μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να έχει την ανοχή της κοινωνίας και να βγει εκφράζοντας ελπίδες, αλλά ούτε κίνημα έχουμε που να δεσμεύει την κυβέρνηση ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την πολιτική θέληση να διεκδικήση τα συμφέροντα των εγαζομένων (τα είπε ο Τάκης, μονομερής παύση πληρωμών, εθνικοποιήσεις, κα). Υπό αυτή τη σκοπιά, δεν μας ενδιαφέρει αυτή η διαπραγμάτευση, δεν θέλουμε καμία διαπραγμάτευση με τέτοιους όρους.
Βασικά ζητήματα κλειδιά, τα πήρε πίσω από την πρώτη στιγμή (ΕΝΦΙΑ, ΣΣΕ, 751 Ευρώ). Επέλεξε να ασκήσει αυτή την πολιτική. Δεν είναι ότι δεν είχε άλλη επιλογή, αλλά κάνει συγκεκριμένη πολιτική επιλογή στο αστικό πλαίσιο, χωρίς ρήξη με θεσμούς, κα. Επομένως και για αυτό το λόγο, δεν έχει νόημα να δείχνει ο κόσμος ανοχή και πρέπει να το εξηγούμε. Θα φέρει απλά ένα άλλο μνημόνιο.
Πολιτική να κάνουμε στη βάση. Με τον κόσμο στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ και οργανωμένους να κατεβαίνουμε μαζί. Δεν έχει νόημα να κάνουμε πολιτική ηγεσιών. Ενιαίο μέτωπο στη βάση, κοινή δράση σημαίνει να πιέζεις την αγωνιζόμενη βάση να κινητοποιηθεί. Απευθύνεσαι και σε ψηφοφόρους εννοείται και σε οργανωμένους του ΣΥΡΙΖΑ για κοινή δράση πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι απαιτείς να φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να πάει σε κινητοποιήσεις (πχ στη διαδήλωση για τα νοσοκομεία), έρχεται αντικειμενικά σε ρήξη με την κυβερνητική πολιτική.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προσβλέπει σε συμφωνία ηγεσιών για νέο πολιτικό, όχι αντικαπιταλιστικό, μέτωπο και αυτό είναι το πρόβλημα. Με ΔΕΑ στρατηγικά μπορεί να βρίσκουμε συμφωνίες (πχ διεθνιστική πάλη), αλλά το σχέδιο της είναι να συμμαχήσει με Λαφαζάνη, κτλ για να πάρει την πλειοψηφία και άρα την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε τεράστια διαφωνία λοιπόν και οι πολιτικές συμμαχίες γίνονται στη συγκεκριμένη τακτική κι όχι σε γενικές ιδεολογικές συμφωνίες. Πρέπει να τους πιέζεις έχοντας μια οργανωμένη αντικαπιταλιστική αριστερά εκτός ΣΥΡΙΖΑ, με πρόγραμμα και δράση.
Έχει σημασία να είσαι εκεί που κινητοποιείται ο κόσμος και να παρεμβαίνεις με το πρόγραμμά σου και να κάνεις προπαγάνδα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει πολιτικές στρεβλώσεις και είναι ελλιπής, αλλά σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που μπλοκάρει τις κινητοποιήσεις για να μην χαθεί η ομαλότητα. Δεν επιδιώκουμε καμία ομαλότητα, αλλά να σπάσει.
Μιχάλης Π. : Προφανώς δεν βάζω όλο τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πακέτο, αλλά δεν μπορεί η ηγεσία/πλειοψηφία του, να μην ήταν υποψιασμένη για όσα θα γινόντουσαν. 2 χρόνια προετοιμαζόταν και μερικούς μήνες πριν είχε ανακοινωθει το πρόγραμμα της Θες/νίκης. Θεωρώ επομένως ότι καλλιέργησε αυταπάτες σκόπιμα, μιλώντας για την ηγεσία. Αυτό φαίνεται στην αλλαγή στάσης της όχι μόνο στις πρώτες «100 μέρες», αλλά και την συμφωνία στις 20 Φλεβάρη, λιγότερο από έναν μήνα από την νίκη στις εκλογές.
Για την λεγόμενη μειοψηφία, θα εκφράσω πιο ολοκληρωμένη άποψη όταν υπογραφεί το νέο μνημόνιο.
Από προσωπικές εμπειρίες, θεωρώ ότι ο κόσμος που πρόσκεινταν μέχρι στιγμής με κλειστά τα μάτια στον ΣΥΡΙΖΑ, κινείται προς 2 κατευθύνσεις την ίδια στιγμή. Από την μια αρχίζει να προσεγγίζει τα ζητήματα που βάζει η Αριστερή Πλατφόρμα αλλά και το κύριο σύνθημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σχετικά με έξοδο από ευρώ και Ε.Ε. Ταυτόχρονα όμως ενώ πριν έδειχνε να γνωρίζει τον έχθρό του (Σαμαράς, Βενιζέλος πχ./κυβερνήσεις γενικότερα), αυτή την στιγμή έχει αναγνωρίσει ως εχθρό του τους εταίρους, την τρόικα, την Μέρκελ και την Γερμανία στο σύνολό της, βλέποντας ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά προσπαθεί να βγάλει την Ελλάδα από την δύσκολη θέση (δεν τα λέω εγώ, οι συριζαίοι που γνωρίζω τα λένε).
Σχετικά με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μου άρεσε αυτό που είπε ο Τάκης Θ. ότι κολλάει δηλαδή η βελόνα της στο: «έξω από το ευρώ και την Ε.Ε.» σε οποιοδήποτε θέμα/ζήτημα και αν της τεθεί. Πρέπει να κάνουμε λιανά την άποψη μας για μια σειρά από ζητήματα με τα οποία καταπιανόμαστε ως Σπάρτακος και να ανοίξουμε με αυτό τον τρόπο την βεντάλια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πέρα από τα ζητήματα που αυτή βάζει και έχουν να κάνουν ως επί το πλείστον μόνο με το εργατικό.
Για την Αριστερή Πλατφόρμα, την ΔΕΑ κλπ, θεωρώ πως δεν προσδοκούν να έρθουν κοντά με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (τουλάχιστον όχι όπως είναι σήμερα αυτή) σε μια ενδεχόμενη ρήξη με την πλειοψηφία και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα επιδιώξουν να φτιάξουν έναν νέο πολιτικό φορέα με κομμάτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ίσως και άλλους) και αυτό ίσως να είναι το κομβικό σημείο στο οποίο θα κληθεί να απαντήσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το μέλλον της. Ίσως ακόμα και διάσπασή της.
Βέρα Ρ. : Διάκριση σε πλειοψηφία/μειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ όπως την έβαλε ο Μιχάλης Π. την κάνουμε εμείς. Παρόλα αυτά δεν υπάρχει μειοψηφία που να εκφράζει κάτι διαφορετικό και να διαφοροποιείται στην πράξη.
Η ΔΕΑ μας κατηγορεί ότι εμείς συνεργαζόμαστε με πατριώτες, αλλά η ίδια είναι στην Αριστερή πλατφόρμα και συνεργάζεται με περισσότερο πατριώτες που έχουν και υπουργεία (βλ. Καμμένο κλπ).
Νομίζω ότι το κείμενο για την πλατφόρμα δεν βάζει το ενιαίο μέτωπο με αντικαπιταλιστικό πρόσημο – θα το είχαμε προσέξει.
Το βασικό που πρέπει να δούμε είναι τι γίνεται στην πραγματικότητα σε σχέση με το ενιαίο μέτωπο. π.χ. φοιτητικό και ο ρόλος της ΑΡΕΝ, που δεν κάνει πίσω πλέον για συγκεκριμένες πτυχές που μπορεί να κάνουμε πρακτική. Η ΑΡΕΝ αντιπαλεύει την οποιαδήποτε κριτική άρα και την οποιαδήποτε πιθανότητα κινητοποίησης.
Άρα ρόλος μας είναι να πιέσουμε την κινηματική βάση (άρα και την βάση του ΣΥΡΙΖΑ) για κινητοποιήσεις.
Δεν είναι ρόλος μας η σταθεροποίηση της κυβέρνησης ή του συστήματος. Εμείς θέλουμε το σύστημα να μην σταθεροποιηθεί.
Να αντιταχθούμε στην λογική των «κακών» Γάλλων ή Γερμανών.
Τάσος Γ. : Πως μπορούμε να συζητάμε για το πώς μπορεί να γίνει οτιδήποτε χωρίς κίνημα από τα κάτω και με αυτή την έννοια είναι και ανοησία το project του Νταβανέλλου.
Αυτό που βλέπω εγώ, με βάση και το παράδειγμα της ΣΑΜ, είναι να «σπάνε» προς τα δεξιά οι Συριζαίοι και όχι προς τα αριστερά, ενώ δεν «σπάνε» και απαραίτητα εύκολα.
Πρέπει να συγκρουστούμε με την λογική ότι πρέπει να δώσουμε χρόνο στην κυβέρνηση.
Δυστυχώς αυτό το βλέπουμε ακόμα και σε κομμάτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (π.χ. στο Χαλάνδρι)
Ο ΣΥΡΙΖΑ σαφώς βαδίζει στην κατεύθυνση συμφωνίας. Ο κόσμος θα βγει μπροστά όταν τον θίγει κάτι, ενώ πάντα έχει την «ελπίδα» ότι θα υπογραφούν πράγματα αλλά στην πράξη αυτά δεν θα εφαρμοστούν.
Υπάρχει ακόμα μάγκωμα και όχι τόσο αυταπάτες.
Τάκης Θ. (κλείσιμο): Θα υπάρξει κίνημα και θα υπάρξει πιο επιθετική κατάσταση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Εμείς θέλουμε να οικοδομήσουμε μια αντικαπιταλιστική αριστερά εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να οικοδομήσεις μια πραγματική εναλλακτική, προγραμματικά και οργανωτικά, αλλιώς ο κόσμος που αποχωρεί από ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έρθει σε εσένα.
Υπάρχει διαφορά στην πολιτική που εφαρμόζεις και στα μέτωπα.
Είναι επιλογή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ να διαπραγματευτεί. Θα συνθηκολογήσει και θα υπογράψει.
Πρέπει να δούμε συγκεκριμένες διαφωνίες. Τα ρεφορμιστικά κόμματα μπορεί να είναι πιο ευάλωτα σε πιέσεις αλλά είναι ταυτόχρονα και δικηγόρος της αστικής τάξης στους εργατικούς χώρους. Μην το ξεχνάμε το δεύτερο.
ΑΠΟΦΑΣΗ: Δεν έχει νόημα ένα κείμενο “σούπα” που θα υποκρύπτει τις διαφωνίες και διαφοροποιήσεις που εκφράστηκαν. Βγήκαν κατευθύνσεις. Θα γράψει ο Τάκης το κείμενο/απόφαση της ΚΕ (αν δεν υπάρξει πλειοψηφία, βλέπουμε).
3) Συγκρότηση Αντικαπιταλιστικής Πλατφόρμας
Χριστίνα-Ενημέρωση: Πάνω στο κείμενο υπήρχε συνολική συμφωνία. Όχι πολιτική διαφωνία.
Θα γίνει 2ος γύρος με πιο επικαιροποιημένα στοιχεία και θα βγει νέο κείμενο που θα είναι τοποθέτηση ενόψει Συνδιάσκεψης ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όταν θα ανοίξει η κουβέντα στις τοπικές.
Και οι υπόλοιποι είπαν ότι θα μιλήσουν και με άλλους/-ες Σ./Σ. που υπάρχει συμφωνία.
Στόχος η αντιπαράθεση με κείμενο/πρόταση της ΚΣΕ προς τη συνδιάσκεψη, που στην καλύτερη θα υποκρύπτει το τι θα ακολουθήσει, κι όχι τροποποιήσεις.
Ηλίας Λ.: Χθες (23/05) στον Μαρξισμό ήταν διάφοροι από άλλες οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ενδιαφέρον είχαν οι τοποθετήσεις Σωτήρη και Δραγανίγου.
Ο Σωτήρης μίλησε για κίνημα κλπ.
Ο Δραγανίγος ανέφερε ότι έχουμε εμπιστοσύνη στον αντικαπιταλισμό. Όποια κομμάτια σπάσουν, θα τα πάρουμε ακόμα και αν δεν υπάρχει συνολική πολιτική συμφωνία, γιατί θα ηγεμονεύσουμε.
Ενδιαφέρουσα τοποθέτηση/παρέμβαση από σύντροφο στην Αργολίδα (Μαραβέλλιας), ότι «η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπολειτουργεί: όχι Συνδιάσκεψη, στο κίνημα παλλινωδίες κλπ». Ο Δραγανίγος απάντησε με χοντράδες ότι π.χ. αν δεν υπάρχει κίνημα δεν μπορούμε να βγάλουμε θέσεις, αν πάμε καλά θα έχουμε Συνδιασκεψη τον Ιούλιο, αλλιώς από Φθινόπωρο (Σεπτέμβρη κλπ). Απάντησε κυνικά εν ολίγοις.
Έγινε αναλυτική κουβέντα ενημέρωση/συζήτηση για την οποία τα μέλη της ΚΕ θα ενημερώσουν τους πυρήνες.
