Πρακτικά ΚΕ 5/12/2021

Πρακτικά Κ.Ε 5/12/2021

Παρόντες: Αλεξ. Σ, Χρήστος Αν, Κωστης Π, Χριστίνα Π, Παναγιώτης Καρ., Γιάννα Καρ, Μανος Σ, Κώστας Δ, Βάλια Δ, Θανάσης Αν, Χρήστος Νομ, Κώστας Σκ.

Διαδικτυακά: Μάνος Κ, Νίκος Τ, Πέτρος Ν, Νικόλας Σκ.

Θανάσης Αν. Εισήγηση για εξέλιξη πανδημίας

Η βασική διαφορά στο θέμα της πανδημίας στην Ελλάδα, σε σχέση με την περίοδο της συνδιάσκεψής μας, είναι ότι το σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει. Προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα περιστατικά covid έχουν κλείσει ολόκληρα τμήματα νοσοκομείων, χειρουργικές κλίνες μετατρέπονται σε θαλάμους νοσηλείας, επειδή έχουν κατάλληλα μηχανήματα, χειρουργεία ακυρώνονται. Η κατάσταση έχει ξεπεράσει το όριο. Η κατάσταση δεν απέχει πάρα πολύ από αυτά που βλέπαμε πέρσι να γίνονται στο Μπέργκαμο. Τα περιστατικά είναι περισσότερα από όσα μπορούμε να αντέξουμε και οι ασθενείς με προβλήματα υγείας εκτός covid συχνά δεν βρίσκουν επαρκή περίθαλψη. Η εκτεταμένη ακύρωση προγραμματισμένων χειρουργείων καρκίνων και είναι έγκλημα γιατί δεν μπορούν να πάρουν αναβολή. Πάνε στον ιδιωτικό ή μένουν αθεράπευτοι. Ο καρκίνος αφορά την εργατική τάξη κυρίως.

Τι κάνει η κυβέρνηση: υποχρεωτικότητα άνω των 60, άνοιγμα εμβολιασμού για όλους. Η κυβέρνηση αντλεί εργαλεία από το οπλοστάσιο του ΔΝΤ: τιμωρία, πειθάρχηση. Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός και το 100ρικο δεν είναι τρόπος αντιμετώπισης. Δεν είναι το θέμα αν είναι ταξικό γιατί το να μην εμβολιαστεί κάποιος δεν είναι προνόμιο άρα αυτή η κριτική είναι άκυρη. Είναι μια επικίνδυνη πολιτική που επιτείνει τα αντιδραστικά αντανακλαστικά του κόσμου. Δεν είναι τρόπος αντιμετώπισης της πανδημίας. Οι εικόνες τρόμου επίσης δεν βοηθούν. Χρειάζεται ενημέρωση και όχι ποινές. Αυτή πρέπει να είναι η δική μας κριτική. Η τιμωρία είναι κάτι στο οποίο βασίζεται το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Σε επίπεδο θέσεων πρέπει να αντιταχθούμε στις τιμωρίες.

Στην Ελλάδα το εμβολιαστικό πρόγραμμα είναι αστείο. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν αγγελίες σε ιατρικές σελίδες για υπαλλήλους ιδιωτικών ιατρείων προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα αιτήματα ηλικιωμένων μη δυνάμενων να μετακινηθούν για εμβολιασμό κατ’ οίκον, και αυτό προ υποχρεωτικότητας. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι σε λίστες αναμονής εμβολιασμού για μήνες. Δεν μπορεί το ΕΣΥ να τους εμβολιάσει και η ποινή είναι σε εντελώς λάθος κατεύθυνση.

Το μείζον θέμα είναι αυτό της πατέντας στα εμβόλια. Πρέπει να τονίσουμε ότι ο ιός μεταδίδεται από αυτούς που ταξιδεύουν συχνά, την αστική τάξη, τους επιχειρηματίες και τους διπλωμάτες. Η κουβέντα άρα για την Αφρική είναι ρατσιστική στην ουσία της. Οι φτωχές χώρες δεν μπορούν να αγοράσουν εμβόλια. Υπάρχει ανισότητα. Αν δε ήταν αυτός ο ιός θα ήταν κάποιος άλλος, ο σύγχρονος τρόπος παραγωγής γεννά πανδημίες, σε μεγάλο βαθμό η ανθρωπότητα ήταν τυχερή σε προηγούμενες (SARS, MERS). Δεν μπορούν να κατηγορούνται άνθρωπο ότι δεν προσέχουν και διασπείρουν τον ιό. Οι κυβερνώντες καλούν τους υφιστάμενούς τους να μην κολλήσουν κρυολόγημα. Το κράτος αποφεύγει τις ευθύνες του.

Στα νοσοκομεία υπάρχει πολύ μεγάλη δυσαρέσκεια. Υπάρχει κοινός τόπος από τις περισσότερες παρατάξεις ότι το κράτος δεν έχει να κάνει τίποτα. Οι λίστες για διορισμούς περιλαμβάνουν πάρα πολλούς γιατρούς, εκκρεμούν κρίσεις για μόνιμες θέσεις ακόμα και σε κεντρικά νοσοκομεία της Αθήνας πάνω από δύο χρόνια. Είναι μύθος ότι δεν υπάρχουν γιατροί. Θα μπορούσαν να προσληφθούν.

Αν δείτε τον προϋπολογισμό του 2022, πέραν του ότι έχει κάποια υπεραισιόδοξα σημεία ( προβλέψεις για τις τιμές του πετρελαίου, αναμονή επενδύσεων, ανάπτυξη 6% κ.ά, έχει λιγότερα 600εκ. για τις δαπάνες υγείας, αντίστοιχη μείωση για τις κοινωνικές δαπάνες κ.ά. Ο προϋπολογισμός είναι ποσοτικά και ποιοτικά χειρότερος από των προηγούμενων ετών. Και είναι ο τελευταίος που δεν περιλαμβάνει τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος, ο οποίος υποτίθεται ότι θα αποκατασταθεί στον προϋπολογισμό του 2023.

Για την υγεία, φαίνεται πως προετοιμάζονται εκτεταμένα ΣΔΙΤ και εκχώρηση τμήματος του ΕΣΥ στον ιδιωτικό τομέα. Ο Γεωργιάδης πρόσφατα παρουσίασε στις ΗΠΑ σχέδια τέτοιου τύπου σε επίπεδο κατευθύνσεων.

Η απεργία για τον προϋπολογισμό δεν μπορεί να είναι εθιμοτυπική φέτος. Υπάρχει κοινός τόπος για την κατάσταση σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Συνδικαλιστικές απαντήσεις δεν μπορούν να δώσουν διέξοδο. Πρέπει να διοργανωθεί πανεργατική απεργία στις 16 του μήνα την μέρα που ξεκινάει η συζήτηση στην βουλή, στις αιχμές της να έχει και για το ΕΣΥ. Αυτό συζητούν και οι υγειονομικοί. Πρέπει και εμείς να έχουμε αντίστοιχη παρέμβαση ανακοίνωση και καμπάνια. Να είναι πολιτικό γεγονός η απεργία.

Κώστας Δ

Για την πανδημία: ένα παράδειγμα είναι η μαθήτρια που πέθανε προχθές. Η μαθήτρια ήταν ανεμβολίαστη. Αλλά η πλατφόρμα 11-15 άνοιξε προχθές. Το σχολείο της είχε κρούσματα αλλά για να κλείσει η τάξη πρέπει να αρρωστήσει 50%+1. Τεστ κάνουν όσοι κάθονται σταυρός γύρω της. Ούτε καν ο διδάσκων. Πρόκειται για έγκλημα.

Για τη διεθνή. Υπάρχουν δύο κύρια θέματα. Το ένα αφορά την σύγκρουση στην Ουκρανία. Την Ρωσία και τους δυτικούς ιμπεριαλιστές. Είχε απογειωθεί από την Σούδα το κατασκοπευτικό…. Οι δυτικοί θέλουν να κάνουν επέμβαση στις αυτόνομες περιοχές και οι Ρώσοι συγκεντρώνονται και θα απαντήσουν επιθετικά. Έχουν συνάντηση ο Μπαιντεν με τον Πουτιν αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα αποφευχθεί. Θα επηρεάσει και την Ελλάδα, την εργατική τάξη και τη νεολαία.

*μεγάλη πόλωση στις κοινωνίες ανάμεσα στους ακροδεξιούς αλλά και σε ζητήματα κοινωνικών κινημάτων νεολαίας που επίσης ενισχύονται. Υπάρχει μια σχετική ενίσχυση των συνδικάτων.

Το δεύτερο ζήτημα. Η παγκόσμια οικονομική κατάσταση. Ακρίβεια στην ενέργεια που αποδίδεται στην ανισορροπία (..) Υπάρχει αύξηση της ζήτησης προϊόντων γιατί είχε κολλήσει η παραγωγή στην Κίνα. Η ακρίβεια στην ενέργεια αποδίδεται στην ανισορροπία, στην διαφορά ζήτησης και προσφοράς λόγω κοβιντ, το σπάσιμο της ανεφοδιαστικής αλυσίδας. Η FED και το ΔΝΤ έβγαλαν ανακοινώσεις ότι ο πληθωρισμός δεν είναι παροδικό και ζητούν το σταμάτημα της επιδοματικής πολιτικής και της χαλάρωσης. Για την Ελλάδα αυτό μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό. Αν κλείσει η στρόφιγγα τα όνειρα του Μητσοτάκη για επενδύσεις θα εξαφανιστούν και αυτό θα σημάνει ανεργία και φτώχεια. Η Ευρώπη θεωρεί πως είναι παροδικός ο πληθωρισμός. Εδώ έχουμε τις μικρότερες επιπτώσεις του πληθωρισμού. Υπάρχει η συζήτηση για την αναθεώρηση του χρηματοπιστωτικού προγράμματος. Σε αυτό αποβλέπει η κυβέρνηση. Αλλά αν τα επιτόκια αυξηθούν θα αναγκαστεί να βάλει μνημόνια.

Για την εσωτερική κατάσταση πάλι 2 σημεία.

Πρώτον, δύο μεγάλες νίκες για το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα cosco και efood. Και οι δύο είναι αμυντικές νίκες αλλά μπορούν να τροφοδοτήσουν την άνοδο του εργατικού κινήματος. Η efood είναι στον τομέα των υπηρεσιών και έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Για την COSCO είναι πιο σημαντικό και πρέπει να το δούμε καλύτερα στην οργάνωση αν και υπάρχει άρθρο στον Σπάρτακο. Είναι πιο σκληρός πυρήνας της εργατικής τάξης. Έχει θορυβήσει την αστική τάξη το γεγονός ότι υπάρχει τάση στους εργαζόμενους να επιστρέψουν σε επισφαλείς θέσεις εργασίας. Προτιμούν τις ενισχύσεις που δίνονταν μέσα στην πανδημία. Υπάρχουν ελλείψεις σε θέσεις εργασίας στις υπηρεσίες κυρίως αλλά και σε εργατικές θέσεις . Στην Κίνα αυτό εκφράζεται επίσης και αποτελεί πολιτική κίνηση… Είναι μορφές αντίδρασης της εργατικής τάξης σε παγκόσμιο και πρέπει σε αυτό το πλαίσιο να μπουν οι κινητοποιήσεις στην Ελλάδα, στην Λατινική Αμερική και στη Μέση Ανατολή. Δεν έχει κατορθώσει να σηματοδοτήσει κάτι ακόμα. Οδηγεί στην ενίσχυση των συνδικάτων και της ρεφορμιστικής αριστεράς ενδεχομένως ς γραφειοκρατία των συνδικάτων. Δεν εκφράζεται σε πολιτικό επίπεδο. Για αυτό ούτε το ΚΚΕ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύεται και μπορούν να εκφράσουν την δυσαρέσκεια. Αν και για παράδειγμα η ΕΣΑΚ ενισχύεται στα σωματεία. Παρά τις κινητοποιήσεις και την συμμετοχή της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε αυτές. Οι κινήσεις είχαν έναν αυθόρμητο χαρακτήρα. Η συμμετοχή της αντικαπιταλιστικής αριστεράς δεν ήταν καταλυτική. Θα πρέπει να δούμε αυτό το θέμα. Θα πρέπει το επόμενο διάστημα να εμπλακεί τόσο με ελευθεριακά, αυτόνομα αντιεξουσιαστικά κινήματα αλλά και με τα παραδοσιακά συνδικάτα κλπ.

Μάνος

Θα πρότεινα να μείνουμε στις διαφορές από τη συνδιάσκεψη, δεν έχουν αλλάξει ριζικά τα πράγματα από τότε, πέραν του νέου κύματος της πανδημίας. Να εστιάσουμε στη φάση του κινήματος, τις τακτικές της κυβέρνησης και τις εξελίξεις στην πολιτική σκηνή και την αριστερά. Είμαστε σε μια περίοδο ανασύνταξης του κινήματος, όχι μόνο από την καραντίνα, αλλά και από τις ήττες που έχουμε υποστεί κατά την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ελαχιστοποιήθηκαν οι αντιστάσεις. Ξεπερνάμε ακόμα το σοκ αυτής της περιόδου. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει η μνημονιακή πολιτική που είχαμε την προηγούμενη δεκαετία οδηγεί σε ανάκαμψη των συνδικάτων, πρέπει να το δούμε αυτό. Υπάρχουν γι’ αυτό αντικειμενικοί λόγοι (νέοι εργαζόμενοι, ΣΣΕ) καθώς και υποκειμενικοί λόγοι (κινητοποιήσεις πολιτικών χώρων 17/11, 6/12, σύνδεση φοιτητικών αγώνων με εργατικούς αγώνες, αγώνες στις γειτονιές, φεμινιστικές κινητοποιήσεις). Το ΚΚΕ κατακτά χώρο, αλλά διαχειρίζεται τελείως γραφειοκρατικά και εγκλωβίζει τα συνδικάτα σε κλαδικές κινητοποιήσεις, όπως το ΠΑΣΟΚ παλαιότερα. Εξάλλου, η αύξηση της συνδικαλιστικής του επιρροή δεν συνοδεύεται από ανάπτυξη της πολιτικής ή εκλογικής του επιρροής, η ΚΚΕ δεν είναι σε καλή κατάσταση κλπ. Διαφωνώ με την εκτίμηση ότι οι εργαζόμενοι στην COSCO είναι σκληρή εργατική τάξη, ενώ αυτοί στην efood είναι στις υπηρεσίες, διότι το έτοιμο φαγητό είναι προϊόν, όχι υπηρεσία, και συνεπεία αυτού οι διανομείς ανήκουν στις μεταφορές, δηλαδή στο δευτερογενή τομέα. Επίσης, ρόλο στις κινητοποιήσεις παίζει και το ότι τελείωσαν μαζικά οι θητείες ηγεσιών μέσα στην καραντίνα και τώρα πρέπει πλέον να γίνουν παντού εκλογές, οπότε αποτυπώνονται και οι αλλαγές συσχετισμών. Βλέπουμε ότι το ΠΑΜΕ ενισχύεται, αλλά και ο δικός μας χώρος όπου υπάρχει. Παράλληλα, υπάρχει κάμψη των δυνάμεων και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η περίοδος που διανύουμε θα έχει ενδιαφέρον, δεν είναι μια περίοδος αναμονής. Ήδη έχουν ξεκινήσει αγώνες από τον πυρήνα της εργατικής τάξης, αν και δυστυχώς, όπως είπε και ο Θανάσης, δεν υπάρχει η προοπτική της γενικής απεργίας, κυρίως λόγω της πολιτικής των μεγάλων ομοσπονδιών και των γραφειοκρατιών, περιλαμβανομένου του ΠΑΜΕ. Η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει προβλήματα αλλά δεν έχει σοβαρό αντίπαλο. Περνάει μια δύσκολη περίοδο με μεγάλες αντιφάσεις (Lockdown οδηγεί σε κατάρρευση κερδών, ανοιχτή οικονομία εγκυμονεί τον κίνδυνο κατάρρευσης του συστήματος – αυτό είναι το μυστικό πίσω από την αντιφατική πολιτική όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων). Βέβαια, από την αρχή της καραντίνας ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γελοιοποιηθεί και φαίνεται πως έχει εκπληρώσει το ρόλο που του ανέθεσε η αστική τάξη. Παρά τις περί του αντιθέτου εκκλήσεις της κυβέρνησης και την παθητική αντιπολίτευση, γίνονται αγώνες, έσπασε η απαγόρευση των διαδηλώσεων που ήταν αυστηρή, αναβλήθηκε η πανεπιστημιακή αστυνομία,, μπλοκαρίστηκε η αξιολόγηση στα σχολεία, ξέσπασε το Me Too κλπ κλπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται πλέον χαλαρά σε κινητοποιήσεις, αλλά το κέντρο της πολιτικής του είναι να πείσει την αστική τάξη ότι μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά από τη ΝΔ. Η δε ΝΔ ζυγίζει τι μπορεί να περάσει έως τις επόμενες εκλογές και μόλις εξαντλήσει το πολιτικό της κεφάλαιο θα πάει σε εκλογές, πιθανότατα διπλές λόγω της απλής αναλογικής. Αυτή τη στιγμή η ΝΔ στερείται κοινωνικών συμμαχιών. Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, σε αυτό φαίνεται να παίζεται μια διελκυστίνδα κεντροδεξιάς-κεντροαριστεράς για τα μάτια της αστικής τάξης. Το ΠΑΣΟΚ παραμένει το κόμμα με κυβερνητικό παρελθόν με τα περισσότερα μέλη (και από τη ΝΔ και από το ΣΥΡΙΖΑ), αν και πλέον η κυβερνητική προοπτική δείχνει πολύ μακρινή. Το στοίχημα είναι το ποια θα είναι η πιθανή συγκυβέρνηση μετά από εκλογές απλής αναλογικής (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ με Λοβέρδο, ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ με ΓΑΠ, πιο ανεξάρτητη πορεία με Ανδρουλάκη). Ο πολιτικός χαρακτήρας των εκλογών του ΠΑΣΟΚ είναι αυτός, αν θα παραμείνει σχετικά ανεξάρτητος μηχανισμός ή θα προσκολληθεί περαιτέρω στη ΝΔ – για αυτό νομίζω ότι η μόνη στρατηγική επιβίωσης είναι ο Ανδρουλάκης και, ας μην κάνω προβλέψεις, αλλά λογικά αυτός θα βγει. Για την αριστερά, ναι μεν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις ενισχύονται, αλλά αυτό δεν εκφράζεται σε ενίσχυση των κομμάτων της. Ειδικά για το ΚΚΕ, αν και στα σωματεία αυξάνει επιρροή, τα φάουλ του δεν του επιτρέπουν να ενισχυθεί, είναι μίζερο, ακόμα και προκλητικό (πχ εκδήλωση με τον Κιμούλη μετά το MeToo). Πρέπει να δούμε ότι λίγο-λίγο παίρνει το χώρο που αφήνει για βιολογικούς λόγους (ηλικία) η ΠΑΣΚΕ στα συνδικάτα. Δε βάζει πολιτικό στόχο για τα συνδικάτα, αλλά περιορίζεται στο ρόλο μια συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, με την ιδιαιτερότητα ότι είναι σταλινική. Παντού επιβάλλει το ν.1264, ο οποίος είναι νόμος του ΠΑΣΟΚ. Ειδικά για το δικό μας χώρο, και παρά την αποδιάρθρωσή του, οι εκπροσωπήσεις μας στα σωματεία πάνε καλά. Διαφωνώ με το σ. Κώστα, όπου μπορούσαμε σα χώρος παίξαμε ρόλο, πχ στην αξιολόγηση, στα πανεπιστήμια, στο αντικατασταλτικό και αλλού. Από μια άποψη, η άκρα αριστερά ήταν ο σταθερός παράγοντας σε όλα τα κινήματα της περιόδου. Υπάρχει πλέον ένα αναρχικό συνδικάτο (ΣΒΕΟΔ), πράγμα το οποίο έχει αρχίσει να αναγνωρίζει και το ΚΚΕ. Σε γενικές γραμμές, όμως, και η αναρχία περνάει κρίση, οι χώροι τους στις γειτονιές δε δουλεύουν. Συμφωνώ με τον Κώστα ότι για να αναπτυχθούμε σα χώρος πρέπει να εκμεταλλευτούμε το ότι έχουμε τις λιγότερες αγκυλώσεις από όλους και μπορούμε να παρέμβουμε σχεδόν σε ό,τι κινείται. Αν και ο χώρος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι σχετικά εκτεταμένος αυτή τη στιγμή, η πολιτική του κατάσταση είναι προβληματική. Για να προχωρήσουμε σε γενική απεργία πρέπει να αναδείξουμε το ότι χρειάζονται μορφές αυτοοργάνωσης της εργατικής τάξης, δε μπορούμε χωρίς αυτό. Γι’ αυτό χρειάζεται αυτοτελής αντικαπιταλιστικός χώρος, το είδαμε να αναδεικνύεται και στη χτεσινή συζήτηση της ΠΑΑΕ. Από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ βγήκαν προωθημένα πολιτικά συμπεράσματα, έχουν βελτιωθεί πολύ τα πράγματα σε επίπεδο πολιτικής ανάλυσης από όταν ξεκίνησε. Βέβαια, έχει αυτοδιαλυθεί ατύπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και γι’ αυτό πρέπει να αναζητήσουμε μαζί με τις δυνάμεις εκεί ένα πολιτικό χώρο μαζί με τις άλλες αντικαπιταλιστικές-διεθνιστικές δυνάμεις με βασικό στοιχείο την πολιτική ανεξαρτησία από το ρεφορμισμό. Υπάρχει αντικαπιταλιστικό δυναμικό, το οποίο πρέπει να καλέσουμε σε αντικαπιταλιστικές συνελεύσεις και μέσα από αυτές να προκύψει νέος πολιτικός φορέας. Αν δε μπορεί να το κάνει άλλη οργάνωση, να το κάνουμε εμείς. Σήμερα μπορούμε να πούμε καθαρά ότι όσοι εγκατέλειψαν το σχέδιο της αυτόνομης οργάνωσης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς (πλην ΕΕΚ, ΟΚΔΕ που διάλεξαν έναν μοναχικό δρόμο), όλοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ενσωματώθηκαν στην πρώην Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ μαζί και με τους πρώην αριστερούς προεδρικούς του ΣΥΡΙΖΑ. Κινήθηκαν όλοι προς τα δεξιά. Δεν έκαναν ούτε νέες μορφές οργάνωσης ούτε κάτι άλλο, αλλά μια συμμαχία με την “αριστερά” του ΣΥΡΙΖΑ, τίποτα καινούριο, τίποτα από τα κάτω. Δείτε το κοινό κείμενο Αναμέτρησης-Συνάντησης πχ. Πλέον δε μπορεί να μας πει κανείς για Κασσάνδρες κλπ, αυτό που θέλουν-κάνουν είναι ένας ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση.

Χρήστος Νομ.

Πράγματι, δεν έχουμε κάποια κοσμογονική αλλαγή από τη συνδιάσκεψη ως σήμερα, αλλά πρέπει να δούμε ότι έχουμε κάποιες σημαντικές εξελίξεις. Ενώ φαινόταν από το καλοκαίρι ότι τα πράγματα δεν έχουν τελειώσει, η κυβέρνηση διακήρυξε το τέλος της πανδημίας και την ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας και πάνω σε αυτή στήριξε ελπίδες για ανάκαμψη του συστήματος.  Οι εκτιμήσεις αυτές διαψεύδονται, η διαχείριση της πανδημίας δεν πάει καλά και η οικονομία έχει τεράστια προβλήματα. Επανεμφανίστηκε ο υψηλός πληθωρισμός, ο οποίος ορθώνει εμπόδια στον τρόπο με τον οποίο έγινε παγκοσμίως η διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Τα τεράστια προγράμματα των κεντρικών τραπεζών από το 2008 και μετά πιέζονται για να λήξουν, με έναν μη σχεδιασμένο και απότομο τρόπο, πιθανώς ενάντια στις επιθυμίες και τους σχεδιασμούς των εμπνευστών τους. Αυτό θα φέρει επιπτώσεις στον τρόπο ζωής της εργατικής τάξης σε όλες τις χώρες και μια όξυνση των αντιθέσεων και των συγκρούσεων. Προχωράει γρήγορα η όξυνση μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας και ΗΠΑ-Κίνας-Ταϊβάν, οι αμερικανοί διαρρέουν σχέδια κατάληψης της Ουκρανίας και της Ταϊβάν και απειλούν με πόλεμο, ενώ παράλληλα αυξάνουν σημαντικά τα εξοπλιστικά προγράμματα. Ρόλο παίζουν και οι επιτυχίες Ρώσων-Κινέζων σε αμυντικά οπλικά συστήματα, εξέλιξη η οποία πιέζει τις ΗΠΑ σε ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί περιφερειακά διάφορες πιέσεις, με αποτελέσματα ορατά ακόμη και στα Βαλκάνια, γι’ αυτό και υπάρχει αυτή η πίεση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να προχωρήσει η συμφωνία με τη Βόρεια Μακεδονία. Δεν ισχύει ότι το σύστημα επιστρέφει σε κάποια κανονικότητα, αλλά πάμε σε όξυνση αντιθέσεων-αντιπαραθέσεων και οικονομική αστάθεια. Όλα αυτά είναι καμπανάκια συναγερμού, εγκυμονούνται σημαντικοί κίνδυνοι σε όλα τα επίπεδα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπέγραψε δύο σημαντικές συμφωνίες (Γαλλία αεροπλάνα και φρεγάτες, ΗΠΑ βάσεις), με συνέπειες που θα βρούμε μπροστά μας. Ειδικά η συμφωνία με τις ΗΠΑ για τις βάσεις στην Αλεξανδρούπολη δεν έχει προηγούμενο (αυτόματη ανανέωση χωρίς ημερομηνία λήξης αν δεν υπάρξει καταγγελία). Ήδη οι ΗΠΑ μεταφέρουν σημαντικές δυνάμεις και οπλισμό στην Αλεξανδρούπολη. Οι Γάλλοι ανέλαβαν Αφρική και Ανατολική Μεσόγειο, οι Αμερικανοί στρέφονται αλλού και η Ελλάδα δεσμεύεται να στηρίξει τις επιχειρήσεις της Γαλλίας στο Σαχέλ και αλλού. Ήδη ο Παναγιωτόπουλος προανήγγειλε τις πρώτες αναχωρήσεις ελληνικών στρατευμάτων προς το Σαχέλ.

Όσον αφορά την πανδημία, να δούμε μια πιο γενική εικόνα. Υπάρχουν δύο σχολές αντιμετώπισης της πανδημίας. Η μία είναι η δυτική, εμβολιασμός και κανονική λειτουργία της οικονομίας και η τακτική που εφαρμόζεται στην Ασία, χωρίς lockdown, αλλά με διαρκή προσπάθεια για περιορισμό της πανδημίας (καταστολή εξάπλωσης, επιτήρηση, περιορισμοί στις μετακινήσεις, πολλά τεστ). Συγκέντρωσα κάποια σχετικά στοιχεία, αλλά θα σταθώ σε ένα δείκτη, τους θανάτους ανά 100.000 κατοίκους σε διάφορες χώρες από την αρχή της πανδημίας. Στις ΗΠΑ είναι 234, στη Γερμανία 120, στην Αγγλία 220, στη Βραζιλία 300, στην Αργεντινή 260, στην Κούβα 75, στην Ελλάδα 160. Στην Κίνα είναι 0.33/100.000, η Ν. Κορέα 6, η Ιαπωνία 15/100.000. Ακόμα στο Βιετνάμ είναι 24/100.000, με 40% του πληθυσμού μόνο εμβολιασμένους. Η διαφορά είναι χαοτική. Στην Κίνα, με το που εμφανίστηκε η Ο, ανακοίνωσαν πως δικαιώνεται η πολιτική τους για μηδενική εξάπλωση του ιού στην κοινότητα. Μπαίνει ένα ερώτημα λοιπόν για το αν επαρκεί ο εμβολιασμός για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Τα εμβόλια σχεδιάστηκαν προ Δ και με εκτίμηση για ανάγκη εμβολιασμού άνω του 67% του πληθυσμού, η Δ πήγε το στόχο πάνω από 80% και τώρα η Ο που θα τον πάει; στο 99%!; Πρέπει να δούμε ότι η πολιτική αυτή εφαρμόζεται γιατί ταιριάζει με το κυρίαρχο δόγμα, είναι ένα τεράστιο ΣΔΙΤ, μετακίνηση χρήματος από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Όλα τα άλλα παραμελούνται: πρωτοβάθμια υγεία, επενδύσεις στα δημόσια νοσοκομεία, ΜΜΜ, υγιεινή, ιχνιλάτηση, τεστ κλπ. Ακόμα και ο ΠΟΥ διαφωνεί με αυτά που γίνονται. Επίσης, το ζήτημα του εμβολιασμού όπως διεξάγεται καταλήγει να είναι η μόνη πρόταση και η κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει καμία άλλη ευθύνη της προς την κοινωνία, μένει στο επικοινωνιακό κομμάτι και τέλος. Αν οι ΗΠΑ είχαν την αναλογία θανάτων που έχει πχ το Βιετνάμ, δε θα είχαν πεθάνει 700.000 άνθρωποι. Μπορεί τα στοιχεία για κάποιες χώρες να μην είναι αξιόπιστα, αλλά και πάλι, είναι τεράστιες οι διαφορές. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Ιάπωνες κατάφεραν να κάνουν Ολυμπιακούς Αγώνες με εκτεταμένα τεστ και ελέγχους. Επίσης, οι εμβολιασμοί δε δείχνουν να ανταποκρίνονται επαρκώς στις μεταλλάξεις και είναι ουτοπικό να εμβολιαστεί ταυτόχρονα ο παγκόσμιος πληθυσμός. Ο ΠΟΥ ασκεί κριτική στην τρίτη δόση και στη διάθεση εμβολίων σε νέους όταν υπάρχουν χώρες χωρίς καθόλου εμβόλια ή χωρίς να έχουν εμβολιάσει ούτε καν το υγειονομικό προσωπικό. Πρέπει να δούμε τα κατασταλτικά μέτρα για την εργατική τάξη (υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, αναστολές εργασίας, περιθωριοποίηση), τις παραβιάσεις στα προσωπικά και ιατρικά δεδομένα: υποχρεώσεις δήλωσης του εμβολιασμού στον εργοδότη ή το κράτος. Από την άλλη για το κεφάλαιο καμία καταστολή ή καταναγκασμός, μόνο μια “έκκληση” από τον Μπάιντεν να παραιτηθούν οι εταιρείες από τις πατέντες για κάποιο χρονικό διάστημα.

Στην Ελλάδα η κυβέρνηση είναι σε δύσκολη θέση, ακόμα και αν δεν έχει αυτή τη στιγμή σοβαρό πολιτικό αντίπαλο. Ο προκλητικός τρόπος διαχείρισης καταστάσεων δημιουργεί τριγμούς, οι χειρισμοί τους, η απογύμνωση του ΕΣΥ κοκ έχουν φέρει σοβαρή φθορά. Αν μπορούσαν να κάνουν εκλογές θα είχαν ήδη κάνει, τώρα είναι εγκλωβισμένοι στην πορεία που διαγράφουν.

Υπάρχει μια ανάκαμψη στο εργατικό κίνημα, την οποία πρέπει να αναγνώσουμε. Συμφωνώ ότι έχει να κάνει με μια διαδικασία ανάκαμψης από το lockdown. Να συμβάλλουμε και εμείς σε αυτό, να βοηθήσουμε όπως μπορούμε και να βοηθηθούμε μέσα από αυτή, να διευρύνουμε το ακροατήριό μας, να δέσουμε την οργάνωση και την επιρροή της σε κάποιες παρεμβάσεις. Έχει ενδιαφέρον ότι αυτή η βελτιωμένη εικόνα στον εργατικό χώρο προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Οι περιπτώσεις efood, COSCO είναι πολύ σημαντικές. Για την  efood, έχει όντως αλλάξει το πράγμα, ο ρόλος των επιχειρήσεων μεταφοράς έχει αλλάξει μέσα στην πανδημία, τα μαγαζιά ήταν κλειστά και δούλευαν όλα με διανομείς. Αυτός ο τομέας άλλαξε ρόλο μέσα στην πανδημία και αυτό δε θα είναι συγκυριακό. Μπήκαν μεγάλα κεφάλαια μέσα σε αυτό το χώρο (συγκριτικά με το τι γινόταν πιο πριν), μιλάμε πλέον για εταιρείες διανομής με χιλιάδες εργαζόμενους και όχι για συνοικιακά μαγαζιά με λίγους υπαλλήλους. Να δούμε τι γίνεται σε αυτές τις εταιρίες, υπάρχουν και τα πολύ ενδιαφέροντα παραδείγματα με τα σωματεία στην Amazon. Στην COSCO γίνεται πολλά χρόνια δουλειά συνδικαλιστικά και ήταν στοίχημα αυτή να αποδώσει. Πιθανώς αρχίζει μια ανοδική πορεία για το εργατικό κίνημα, μάλλον αναμενόμενα. Να ανιχνεύσουμε αυτή την τάση, να τη βοηθήσουμε και να βοηθηθούμε.

Παναγιώτης Κ.

Για τα διεθνή, ήθελα να πω κάτι για την Αργεντινή. Έγιναν οι βουλευτικές εκλογές και η άκρα (FIT) αναδείχτηκε τρίτη πολιτική δύναμη με ποσοστό πάνω από 6%, ενάμιση εκατομμύριο ψήφους, με ένα επαναστατικό πρόγραμμα, και όχι κεντριστικό. Σε φτωχές-εργατικές περιοχές πήρε 25% και διεμβόλισε τους περονιστές από παραδοσιακά τους κάστρα, Μπουένος Άιρες και επαρχίες. Πρέπει να αποκαταστήσουμε τις επαφές μαζί τους, έχει πολύ ενδιαφέρον τι γίνεται εκεί. Δεν είναι πρόσκαιρο το ποσοστό αυτό αλλά αντικατοπτρίζει μια δουλειά χρόνων. Παρά την προσπάθεια καπιταλιστικής επιβολής στη Λ. Αμερική, υπάρχει σημαντική ανάκαμψη της αριστεράς. Στη Χιλή βγήκε στο δεύτερο γύρο ο Γκάμπριελ Μπόρις, με σημαντικό παρελθόν στο φοιτητικό συνδικαλισμό, ακόμα και αν δίνει διαπιστευτήρια στην αστική τάξη ότι δε θα ακολουθήσει πολιτική τύπου Τσάβες. Ωστόσο, ξεπέρασε τον παραδοσιακό υποψήφιο της κεντροαριστεράς και έχει μεγάλη πιθανότητα να κερδίσει τις εκλογές απέναντι στον ακροδεξιό αντίπαλό του. Το παράδειγμα Μπολσονάρου έχει αρχίσει να γίνεται πρότυπο για όλη τη Λατινική Αμερική. Ωστόσο, το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα στην ήπειρο κλονίζεται και αναπτύσσουν δυναμικές τα άκρα του πολιτικού φάσματος. Στη Γαλλία, οι δύο προβεβλημένοι ακροδεξιοί (Λεπέν, Ζεμούρ) παίρνουν 35%, ενώ η αριστερά (ΝΡΑ, LO) παίρνουν λιγότερο από 1%. Πρέπει να δούμε ότι στη Γαλλία η πολιτική του μη χείρον βέλτιστον και της κριτικής ψήφου στη σοσιαλδημοκρατία έχει ηττηθεί και οδηγήσει σε απώλεια ακροατηρίου. Αυτό πρέπει να το έχουμε κατά νου σε περίπτωση αποδόμησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει υιοθετήσει ένα πρόγραμμα κοινωνικού φιλελευθερισμού. Αν καταρρεύσει αυτό το σχήμα, είναι πιθανό να τραφεί από μια τέτοια κατάσταση ένα ακροδεξιό σχήμα.

Να δούμε τι γίνεται στη Βοσνία. Οι Σέρβοι προσπαθούν να δώσουν περισσότερες αρμοδιότητες στη Δημοκρατία της Βοσνίας, οδηγώντας σε σημαντική αναζωπύρωση του εθνικισμού εκεί.

Για την πανδημία, να θυμηθούμε κάτι. Οι μεγάλες πανδημίες ξεπεράστηκαν είτε με εκατόμβες νεκρών είτε με προγράμματα εμβολιασμού. Η αριστερά προσπαθεί να ετεροκαθοριστεί από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση πέφτει διαρκώς σε αντιφάσεις. Το θέμα είναι τι ζητάμε εμείς σαν εργατικό κίνημα. Πέρα από την πρωτοβάθμια, πρέπει να δούμε την πρόληψη πέρα από την αντιμετώπιση. Μέσα στην πρόληψη περιλαμβάνεται ο εμβολιασμό. Όποτε άσκησε εξουσία η αριστερά, πήρε μέτρα υπέρ του καθολικού (άρα υποχρεωτικού) εμβολιασμού. Πρέπει να δούμε πώς αντιμετωπίζουμε τα δικαιώματα. Βάζουμε το ζήτημα των δικαιωμάτων στην κοινωνική σχέση του ανθρώπου; Νομίζω πως ναι, είναι ιστορικά αναγκαίο γιατί δεν ξεπερνιούνται αλλιώς οι πανδημίες. Η βασική γραμμή άμυνας για την εργατική τάξη είναι ο βασικός εμβολιασμός. Άρα, πριν κάνουμε κριτική στην κυβέρνηση, μπορούμε να κάνουμε καμπάνια υπέρ του μαζικού εμβολιασμού; Η CGT στη Γαλλία διαγράφει όσους δεν είναι εμβολιασμένοι και δεν τους αφήνει να πάνε στις συνελεύσεις της κοκ, κάνει καμπάνια πόρτα-πόρτα. Όσα λέει ο Χρήστος είναι ενδιαφέρονται και να τα δούμε.

Για όσους λένε για απαρτχάιντ, να δούμε το εξής. Είναι ντροπή να μιλάμε για απαρτχάιντ ενάντια στους μη εμβολιασμένους στην Ελλάδα και αλλού, όταν η Αφρική και όλος ο τρίτος κόσμος δεν έχει εμβόλια. Ο ιμπεριαλισμός μέσω της διατήρησης της πατέντας κάνει έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα. Πρέπει να εμβολιαστούν οι χώρες του τρίτου κόσμου, να σπάσει άμεσα η πατέντα, είναι ζήτημα πρώτης γραμμής.

Χρήστος Ανδ.

Όσον αφορά τη διεθνή κατάσταση, δεν έχουμε ξεφύγει από το πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης. Ωστόσο, τώρα δε διαφαίνονται κάποιες αντιθέσεις που φαίνονταν κατά το lockdown. Τώρα, με ανοιχτή την οικονομική δραστηριότητα και την επανέναρξη της πολιτικής ζωής, βλέπουμε ανάκαμψη ενός μερικού νεοκεϋνσιανισμού και μιας φιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας (Γερμανία), την ανάκαμψη του Black Lives Matter (ΗΠΑ), την ενίσχυση της ακροδεξιάς στη Γαλλία, την ανάκαμψη της αριστεράς στη Λατινική Αμερική. Παράλληλα, ανακάμπτουν οι κοινωνικοί αγώνες, ξεδιπλώνονται κινήματα και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σε αυτό έπαιξαν ρόλο και τα αντικατασταλτικά δημοκρατικά κινήματα. Στη Γαλλία, ο αντίστοιχος με τον ελληνικό νόμο περί λογοκρισίας οδήγησε σε σημαντικό κοινωνικό κίνημα. Παράλληλα, έχουμε σημαντικά κινήματα για τα ζητήματα αναπαραγωγής της εργατικής τάξης, φεμινιστικά και άλλα. Το ενδεχόμενο του πολέμου είναι υπαρκτό και μπορεί να είναι μια λύση για την καπιταλιστική κρίση, ας μην το ξεχνάμε. Σχετική ρητορική έχει επιστρατευθεί και στο ζήτημα της πανδημίας (“πόλεμος με έναν αόρατο εχθρό”). Στην Amazon έγιναν πολύ σημαντικές απεργίες με διεθνή συντονισμό μέσω των εργατικών κινημάτων, με μεγάλες επιτυχίες. Τα πλατιά μέτωπα της αριστεράς (πχ Podemos, ΣΥΡΙΖΑ) δείχνει να έχουν εξαντλήσει τη δυναμική τους και να χάνουν χώρο από τις παραδοσιακές σοσιαλδημοκρατίες (Ισπανία, σκανδιναβικές χώρες).

Η διαχείριση της πανδημίας στην Ελλάδα είναι καταστροφική και περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό στο επικοινωνιακό κομμάτι. Ο Μητσοτάκης τελευταία είναι ιδιαίτερα προκλητικός, βλ. δηλώσεις για διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ κοκ. Αυξάνονται και τα άσχημα ενδεχόμενα για τα άλλα νοσήματα πλην covid. Με τον περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων των ανεμβολίαστων, πέραν του τιμωρητικού μέτρου προκρίνεται η προστασία της υγείας τους αλλά με ιδιαίτερα αυταρχικό τρόπο, ως ζήτημα ελέγχου και διαχείρισης της διασποράς. Όταν το εργατικό κίνημα μιλάει για την υποχρεωτικότητα, αναφέρεται στο μαζικό καθολικό εμβολιασμό και για την προστασία των εμβολίων μαζί με τα αιτήματα για τη ζωή και την επιβίωση της εργατικής τάξης. Απέναντι στον αυταρχική υποχρεωτικότητα της κυβέρνησης, προτάσσουμε την κοινωνική υποχρεωτικότητα ως πράξη κοινωνικης αλληλεγγύης, που είναι συνειδητή συλλογική απόφαση. Μπορεί τα εμβόλια να φαίνονται αποτελεσματικά, αλλά για να φανεί η αποτελεσματικότητά τους χρειάζεται ενίσχυση του ΕΣΥ, της δημόσιας υγιεινής, των συγκοινωνιών και ενδεχόμενα περιοριστικά μέτρα (πχ στην εστίαση). Πρέπει να πείσουμε τον κόσμο να κάνει το εμβόλιο και να μην αφήσουμε χώρο στην ακροδεξιά και χρειάζεται ένας ακήρυχτος πόλεμος σε όσους προάγουν και εκπροσωπούν ανορθολογικές προσεγγίσεις στο δημόσιο λόγο. Βέβαια, η κυβέρνηση με τους περιορισμούς που περνάει εντείνει το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Η αντίληψη περί ατομικής ευθύνης ενισχύει τον ανορθολογισμό. Η ακροδεξιά ρητορεία και ατζέντα μαζί με την διάβρωση της συλλογικής συνείδησης που έφερε ο νεοφιλελευθερισμός και η πρόκριση προνεωτερικών αντιλήψεων και “εναλλακτικών” προσεγγίσεων που οδηγούν σε απόρριψη των επιστημονικών επιτευγμάτων, καθώς και ο αριστερός δικαιωματισμός, πτυχές του, αποτελούν αντιλήψεις με τις οποίες θα πρέπει να αντιπαρατεθούμε, δημιουργούν σύγχυση και μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στην προστασία της εργατικής τάξης.

Οι αντικατασταλτικοί αγώνες μέσα στο lockdown έδωσαν αυτοπεποίθηση και σχετίζονται με την ανάπτυξη εργατικών αγώνων για το επόμενο διάστημα. Οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες δε θέλουν γενική απεργία. Το πρόβλημα τώρα είναι η αμηχανία του κινήματος μπροστά στην έλλειψη προοπτικής και στη σύγχυση εντός αριστεράς για το θέμα του εμβολιασμού και του λοκντάουν. Δεν υπάρχει ενιαία ατζέντα για το κίνημα. Το ΚΚΕ κάνει το δικό του γραφειοκρατικό σχεδιασμό. Σε σωματεία τα οποία ίδρυσε ο χώρος μας και μπήκε αργότερα το ΚΚΕ δεν είναι τόσο έντονες οι γραφειοκρατικές τάσεις και είναι γι’αυτό εργαλεία για το εργατικό κίνημα. Προκρίνεται στο συνδικαλιστικό η παναριστερή ενότητα. Σε χώρους εκτός εργατικής τάξης, πχ στο ΔΣΑ, είναι δημοφιλής η λογική της παναριστεράς και της υπεράσπισης των δικαιωμάτων, γι’ αυτό και η υποψηφιότητα Καμπαγιάννη διεμβόλισε το ΣΥΡΙΖΑ. Στο ΣΜΤ είδαμε τη διάσπαση της Αριστερής Πρωτοβουλίας. Διάφορες δυνάμεις προσπαθούν να κερδίσουν τον κενό χώρο που αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γύρω από το Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης προσπαθούν να οργανωθούν δυνάμεις που ήταν στο ΣΥΡΙΖΑ, λαϊκομετωπικές οργανώσεις (Κ-Σχέδιο) και νεομαοϊκές οργανώσεις (ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ). Κατ’ ουσίαν είναι οι ίδιες τάσεις που βοήθησαν στην συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ τη δεκαετία του 2000, οι δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού, του αριστερού δικαιωματισμού, το ενιαίο μέτωπο ειδικού σκοπού της ΔΕΑ κοκ.

Πέτρος Νομ.

Η κρίση καλά κρατεί και η πανδημία την επιταχύνει και την επιβαρύνει. Η νέα στροφή με την εμπλοκή της εφοδιαστικής αλυσίδας και του πληθωρισμού θα δώσει στην κρίση πιο «κλασσικά» χαρακτηριστικά. Υπάρχει πχ ένα ολόκληρο σύμπαν υπερχρεωμένων επιχειρήσεων-ζόμπι παγκοσμίως που επιβιώνουν αποκλειστικά λόγω των χαμηλών επιτοκίων. Η άνοδο τους πιθανότατα θα σημάνει τη χρεωκοπία τους και οι εργαζόμενοί τους θα βρεθούν στην ανεργία. Η προβληματική κατάσταση του καπιταλισμού αναδεικνύεται και στο πολιτικό επίπεδο (ανάκαμψη αριστεράς στη Λ. Αμερική, ανάκαμψη συνδικαλισμού στις ΗΠΑ), η εργατική τάξη κινείται σε μεγάλη κλίμακα. Η ταυτόχρονη άνοδος της ακροδεξιάς μπορεί να έχει ως βάση τον ιδεολογικό βούρκο των μικροαστών και των declassés αλλά δε μπορεί να ερμηνευθεί χωρίς τη συμπερίληψη της τακτικής της αστικής τάξης. Είναι μια πραγματικότητα ότι τμήματα της άρχουσας τάξης λοξοκοιτούν προς αυταρχικές-φασιστικές λύσεις. Στην Ελλάδα, το μείζον πολιτικό πρόβλημα του Μητσοτάκη δεν είναι κατ’ ανάγκην μείζον για τον αστισμό. Έχουν πολιτικές εναλλακτικές, γι΄ αυτό και οι φασιστικές συμμορίες δεν έχουν (ακόμα) τόση αβάντα από τους αστούς. Η ανάλυσή μας πρέπει να καταλήγει σε ένα σωστό πρόγραμμα δράσης. Κάπως πρέπει να επιταχύνουμε τα πράγματα στην άκρα αριστερά, μόνο έτσι θα λυθούν κάποιες δυσκολίες όπως αυτές που αναδεικνύονται από τις τελευταίες κινήσεις των σωματείων που δεν μπορούν να φτάσουν αρκετά μακριά. Πρέπει να έχουμε καθαρές θέσεις. Ένα από τα σημεία στα οποία δεχόμαστε πίεση είναι αυτό του εμβολιασμού και της πανδημίας. Το πρόβλημά μας με το Μητσοτάκη δεν είναι το ότι κάνει υποχρεωτικό τον εμβολιασμό, αλλά ότι δεν τον έχει ήδη κάνει. Η στοιχειώδης υποχρεωτικότητα από μέρους του, θα απαιτούσε πχ να εμβολιαστεί ολόκληρος και χωρίς εξαιρέσεις ο κρατικός μηχανισμός για να γίνει στοιχειωδώς πειστική μια καμπάνια για να εμβολιαστεί όλος ο πληθυσμός. Θα απαιτούσε επίσης την αποπομπή του αντιεμβολιαστή Πλεύρη από την κυβέρνηση! Σε πολιτικό επίπεδο, το σπάσιμο των πατεντών πρέπει να μπει στην πρώτη γραμμή. Το δικαίωμα του Αφρικανού να εμβολιαστεί είναι ίσο με το δικαίωμα του Αμερικανού και υπέρτερο του συνωμοσιολόγου που φοβάται μην του αλλάξουν το DNA. Επίσης, είναι αναγκαία η ενίσχυση του ΕΣΥ, μαζί με τις άλλες μας προτάσεις για την ανάσχεση της μετάδοσης (Επιβράδυνση μέχρι και παύση της μη ζωτικής παραγωγικής διαδικασίας, μέτρα για τα σχολεία, τα ΜΜΜ, σοβαρή αξιόπιστη πληροφόρηση κοκ). Αυτό που κάνει η κυβέρνηση είναι εξοργιστικό, τα μέτρα τους δεν αντέχουν σε κριτική. Να δηλώσουμε τη θέση μας για μαζικό εμβολιασμό, δε χρειάζονται πρόστιμα, χρειάζεται πληροφόρηση και το καλό παράδειγμα.

Χριστίνα Π.

Έχουν ανοιχθεί πάρα πολλά θέματα, θα συνεχίσουμε να τα συζητάμε, να ανοίξει η συζήτηση και στους πυρήνες: η ανάλυση της πανδημίας, τα συνδικαλιστικά, η πολιτική κατάσταση, η κατάσταση της κυβέρνησης, κλπ.

Για την πανδημία, οι απόψεις είναι κοντινές, με διαφορετικές αποχρώσεις σαφώς αλλά κοντινές. Καταλαβαίνω πως βάζει ο Πέτρος τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, δεν διαφωνώ στο περιεχόμενο. Αυτή την στιγμή όμως δεν μπορούμε να το εκφράσουμε έτσι, παραπέμπει στον τρόπο που βάζει η κυβέρνηση τα μέτρα για την υποχρεωτικότητα. Σαφώς μαζικός καθολικός εμβολιασμός. Αν θέλουμε να το δούμε από μια ταξική σκοπιά αυτό πάει μαζί με την ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας, της πρόληψης. Πάει πακέτο με τους παπάδες που καταλαμβάνουν κλίνες με προτεραιότητα όταν άλλοι είναι διασωληνωμένος εκτός ΜΕΘ. Πάει πακέτο με τους γιατρούς που είναι στην αναμονή και δεν προσλαμβάνονται. Πάει πακέτο σίγουρα με την πρόληψη και τον έλεγχο της διασποράς σε ΜΜΕ και χώρους εργασίας. Για μένα το θετικό που μπορούμε να δούμε στο παράδειγμα της Κίνας είναι το άμεσο χτίσιμο των νοσοκομείων και όχι τα ακραία κατασταλτικά μέτρα για τον έλεγχο της διασποράς, απαγόρευση μετακίνηση, σκληρή παρακολούθηση, κλπ. Αυτό δεν το υπερασπιζόμαστε. Στο θέμα του προστίμου και σε όλα τα παραπάνω συμφωνώ όπως τα έβαλε ο Θανάσης στη εισήγηση. Το θέμα της πατέντας, πρέπει να στοχεύσουμε. Ο Μπάιντεν το είπε επειδή ξέρει ότι αν δεν καταργηθεί η πατέντα, το πρόβλημα θα γυρνά συνέχεια στις πλούσιες χώρες.

Δεν υπάρχει κανένα μέτρο στους χώρους εργασίας. Σε κάποιες εταιρίες ξαναμπαίνουν τα τεστ αλλά δεν είναι ευθύνη είτε των εργοδοτών είτε του κράτους.

Πατέντες, πρόληψη, προστασία στα ΜΜΕ και στους εργασιακούς χώρους, μαζικός καθολικός εμβολιασμός.

Για τα σωματεία: γινόταν μία κουβέντα το προηγούμενο διάστημα για το αν έχουν ξεπεραστεί η γραφειοκρατία και τα σωματεία. Η γραφειοκρατία έχει ηττηθεί πολιτικά, δεν έχει την εμπιστοσύνη των εργαζόμενων . Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να πατήσει πόδι εκεί μέσα, να στήσει μηχανισμό. Το τελευταίο διάστημα έχουμε αγώνες, άνοδο της συμμετοχής σε εκλογικές διαδικασίες σωματείων, ίδρυση νέων σωματείων όπως το επιχειρησιακό στην efood, άνοδος της αριστεράς, όλα αυτά δείχνουν τις δυνατότητες, την εμπιστοσύνη σε σωματεία.

Εμείς θα πρέπει να βάλουμε ένα σχέδιο από δω για την αντικαπιταλιστική αριστερά και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Επανασύσταση με πραγματικούς όρους του συντονισμού των σωματείων. Όχι το θολό συνονθύλευμα του ΝΑΡ που έχει μέσα σωματεία, αγωνιστές, σχήματα, κλπ. Εμείς θέλουμε τον συντονισμό των σωματείων που κινητοποιούνται, όπως παλιότερα. Για την απεργία θα πρέπει να το βάλουμε μπροστά. Η γραφειοκρατία δεν έχει βγάλει τίποτα ακόμα, το ΠΑΜΕ προσανατολίζεται για απογευματινό συλλαλητήριο. Θέλει να κάνει μεμονωμένα πράγματα εκεί που έχει δυνάμεις και μάλιστα σε διαφορετικές μέρες. Δεν θέλει να σηκώσει κλίμα.

Κωστης Π.

Για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό επειδή μπορεί να έρθει σύντομα. Είναι πιθανό να γενικευτεί για άνω των 18. Θα πρέπει να έχουμε μια θέση. Αρχικά, όντως, η υποχρεωτικότητα κατά κανόνα προστατεύει τον αδύναμο, όπως πχ στην υποχρεωτική εκπαίδευση, στην παραμέληση ανηλίκου κλπ. Δεύτερον, φυσικά, οποιαδήποτε υποχρεωτικότα είναι συνδεδεμένη με φορείς επιβολής της, όπως αστυνομία, εισαγγελίες, διοικητικές δομές κλπ. Όμως, οποιαδήποτε υποχρεωτικότητα δεν είναι προϊόν κοινωνικών συγκρούσεων δεν πρέπει να την απαιτήσουμε. Ακριβώς αντίθετα, θα είναι ομολογία ανικανότητας, δικαιολογία και θα φέρει ενδεχομένως αντίθετα αποτελέσματα. Δεν θα έχει προκύψει ως αποτέλεσμα πάλης που γεννά και τα όργανα που θα την επιβάλλουν. Σήμερα πχ εάν ένα παιδάκι δεν πάει στο σχολείο, ίσως το αναζητήσει ο σύλλογος γονέων, οι διδάσκοντες, ο κοινωνικός λειτουργός και σε τελευταίο στάδιο ο μπάτσος. Η υποχρεωτικότητα στον εμβολιασμό όπως προτείνεται σήμερα όμως θα είναι ομολογία αποτυχίας του κράτους, δεν θα αποσκοπεί στην προστασία των αδυνάμων. Άλλωστε σε χώρες με υψηλά ποσοστά εμβολιασμού (Ην. Βασίλειο, Ισλανδία, Μάλτα, Πορτογαλία κλπ) δεν το έκαναν με τον μπάτσο. Απαιτείται σπάσιμο της πατέντας, πρόληψη, ρήξη με παράλληλα ανταγωνιστικά κέντρα, όπως η εκκλησία, επενδύσεις στις μετακινήσεις και εφαρμογή της τεχνολογίας για την προστασία της εργασίας.

Κώστας Δ.

Δεν βάλαμε τους εκπαιδευτικούς στις μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν. Αν είχε συνεχιστεί μια εβδομάδα ακόμα θα έριχνε την Κεραμέως. Παρά το γεγονός της έκτασης και της σημασίας, που οδήγησε και σε κατάρρευση της ΔΑΚΕ και της πολιτικής του υπουργείου, δείχνει και τα όρια του κινήματος. Δεν ήθελαν να κάνουν μία απεργία αποχή διαρκείας. Αυτό είναι όριο του κινήματος όχι της γραφειοκρατίας γενικά

Η Ελλάδα εμπλέκεται με την Τουρκία. Υπάρχει μεγάλη επιθετικότητα. Οι τελευταίες συμφωνίες ήταν επιθετικές. Οι εξορύξεις της exxonmobil γίνονται στην Κύπρο.

Ο διεθνής ανταγωνισμός. Υπάρχει μία σύγκρουση κεφαλαίων πάνω στις νέες τεχνολογίες για το 5G, το cloud κλπ αλλά και για την πράσινη μετάβαση. Η έλλειψη τσιπ. Ενώ ήταν η Ταιβάν και η Νότια Κορέα που τα παρήγαγαν παραδοσιακά. Αλλά η παγκοσμιοποίηση κατέρρευσε. Κάθε ιμπεριαλισμός θέλει να τα παράγει και να τα μετακινεί μόνος του. Αυτές οι ανακατατάξεις γεννούν συγκρούσεις

Σε σχέση με την υποχρεωτικότητα. Δεν μπορούμε να την ζητήσουμε αφού δεν γνωρίζουμε τις πατέντες, που παράγονται, που διανέμονται και τα ελέγχει το κράτος και οι εταιρίες. Είναι το όπλο μας και πρέπει να το διεκδικήσουμε. Αλλά δεν έχουμε την εξουσία για να πούμε για υποχρεωτικότητα. Σε 2-3 χρόνια λογικά θα έχουν ένα νέο εμβόλιο που θα είναι καλύτερο. Εμεις πρέπει να πείσουμε. Εδώ υπάρχει και το rapid test. Διαφωνώ με τον Παναγιώτη. Στην δουλειά μου είναι όλοι εμβολιασμένοι και δεν γίνεται κανένα τεστ. Είναι αδιανόητο να μην γίνονται τεστ. Ενίσχυση υγείας, μεταφορών, τεστ και μαζικός εμβολιασμός.

Παναγιώτης Καρ

Μείωση των μαθητών σε 15/ταξη και να διαθέσουν αίθουσες οι δήμοι. Μαζικές προσλήψεις

Μαζικά δωρεάν τεστ: κανείς να μην αποκλείεται.

Χρήστος Ανδ.

Το εργατικό κίνημα να κάνει μαζική καμπάνια εμβολιασμού

Γιάννα

πρέπει να δείξουμε στην εργατική τάξη ότι πρόκειται για ζήτημα επιβίωσης

Μάνος Σκ.

Δεδομένου ότι έχουμε μία απόφαση, δεν ξέρω σε τι θα ωφελήσει ένα τέτοιο κείμενο. Αν δεν μπει ότι είμαστε ενάντια στην υποχρεωτικότητα, πρέπει οπωσδήποτε να μπει ότι είμαστε εναντίον των μέτρων κρατικού αυταρχισμού. Πρέπει να το πούμε για την περίπτωση λοκ νταουν. Ο περιορισμός της μετακίνησης είναι τόσο οριακός που προτιμώ να γίνω πειραματόζωο για εμβόλια, το λέω ευθέως.

Βάλια

Δεν χρειάζεται να μας πιάσει ένας αναθεωρητισμός για τις θέσεις μας γενικά για τον κόβιντ και τα μέτρα. Έχουμε θέση για το λοκ νταουν. Αν ξαναγίνει, θέλουμε να γίνει λοκ νταουν στην παραγωγή και όχι ένας αυταρχικός περιορισμός μετακίνησης και κυκλοφορίας των πολιτών. Με τα εμβόλια έχουμε θέση, λέμε ότι είμαστε υπέρ του μαζικού καθολικού εμβολιασμού. Είναι θέση μας και πρέπει να είναι θέση της εργατικής τάξης αλλά δεν θα πρέπει να είμαστε με την υποχρεωτικότητα γιατί δεν είναι δουλειά μας να υποδείξουμε στο κράτος πως να μας το επιβάλει. Καθολικός εμβολιασμός και υποχρεωτικότητα δεν είναι το ίδιο πράγμα από την στιγμή που χώρες ολόκληρες δεν έχουν εμβόλια. Θέλουμε αύξηση των μέσων μεταφοράς, μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικών, γιατρών αλλά δεν θα ενσωματώσουμε το πρόβλημα που έχει το κράτος να τα διαχειριστεί όλα αυτά. Δεν θα υποδείξουμε από που θα πάρουν τα σχολεία αίθουσες για να έχουν 15 μαθητές ανά τάξη.

Απόφαση: Γιάννα γράφει μία συμπύκνωση των πρακτικών.

2. Οργανωτικά

Βάλια

Έγινε χτες συνάντηση της ΠΑΑΕ, η οποία είχε μειωμένη συμμετοχή. Αυτό είναι δυσοίωνο, δεδομένου του σχεδίου μας για μετεξέλιξη της Πρωτοβουλίας σε πολιτική κίνηση. Νομίζω ότι πρέπει να δούμε το σχέδιό μας για αυτή την κατάσταση. Έχουμε επαφές στη Θεσσαλονίκη, κάποια πρώην μέλη της ΟΡΜΑ, τους συντρόφους από το Κασμίρ, επαφές μας από τα συνδικαλιστικά κ.ά. Η τοποθέτησή μας για την αντικαπιταλιστική αριστερά αν δεν εξειδικευτεί μας φθείρει. Να οργανώσουμε κύκλο συζητήσεων για εθνικά, εργατικό, ανεξαρτησία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με κέντρο την ΠΑΑΕ από το νέο έτος, με κατά το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή από τον κύκλο επαφών που έχουμε. Να ανοίξουμε τη συζήτηση, με κέντρο την οργάνωσή μας και όχημα την ΠΑΑΕ και να εγκαλέσουμε τις άλλες δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Να αναδείξουμε τα προβλήματα με τη διάσπαση των σχημάτων σε διάφορους χώρους. Αυτό θα μπορούσε να συνδεθεί και με την κουβέντα για τα πανεπιστήμια για παράδειγμα και την πρόταση μας για εκεί. Να κάνουμε πιο ευρεία την απεύθυνση της πολιτικής μας πρότασης. Θα χρειαστεί προετοιμασία, συναντήσεις με τις επαφές μας, να κινητοποιήσουμε και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα από αυτό. Είμαστε πλέον πιο ομοιογενείς σαν οργάνωση, κάναμε συνδιάσκεψη, πρέπει να αξιοποιήσουμε τη δυναμική μας και να γίνουμε εξώστρεφοι.

Μάνος Σκ.

Συμφωνώ με τη λογική της Βάλιας. Να δούμε τη μεθοδολογία, δεν είναι ίδιες όλες οι στρατολογήσεις, είναι διαφορετικοί οι κύκλοι. Η συνάντηση για την ΠΑΑΕ χτες είχε μόνο 9 συμμετοχές, πολλοί ανένταχτοι μάλιστα δε συσπειρώνονται τελευταία γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν κάνει τίποτα. Πρέπει να δούμε τι θα γίνει γιατί το έδαφος δε θα είναι πάντα εύφορο. Περίπου 10 ανένταχτοι σύντροφοι και συντρόφισσες είναι πιο στενά κοντά στην ΠΑΑΕ, με αρκετούς άλλους να διαμορφώνουν έναν ευρύτερο κύκλο, για συνδιασκέψεις κλπ. Να τους αντιμετωπίσουμε σαν κύκλο διεύρυνσης επιρροής και να αναδείξουμε μέσα από εκδηλώσεις το σχέδιό μας. Είναι σημαντικό να το πούμε όχι μόνο σαν οργάνωση αλλά και σαν ΠΑΑΕ. Χτες συμφωνήσαμε να βγει ένα κάλεσμα προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να καλεστούν συνελεύσεις του αντικαπιταλιστικού δυναμικού, ακόμα και αν αυτό έχει χαμηλό βαθμό συσπείρωσης γι’ αρχή. Σε 15 μέρες θα συναντηθούμε πάλι σαν ΠΑΑΕ, αφού πρώτα οργανώσουμε καλά τη συνάντηση και πάρουμε τηλέφωνα όσους περισσότερους μπορούμε. Θα πρέπει να κάνουμε κουβέντα με αυτούς τους ανθρώπους, βλέπουν τα όρια των εγχειρημάτων, να δούμε το ενδεχόμενο της οργάνωσης. Έπειτα, είναι οι σύντροφοι από την άλλη ΟΚΔΕ. Πέραν αυτών που παρακολουθούν ήδη την οργάνωση, αντιλαμβάνομαι πως υπάρχουν και άλλοι σφοι που μπορεί να ενδιαφέρονται για τη δική μας οργάνωση, να δούμε πώς μπορούμε να τους προσεγγίσουμε. Υπάρχουν επίσης σφοι που έχουν φύγει από την ΟΡΜΑ. Υπάρχουν και οι σφοι από την Κόκκινη στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι σκέφτονται σοβαρά την προοπτική να στήσουν οργάνωση στη Θεσσαλονίκη. Με αυτούς υπάρχει η πιθανότητα να χρησιμοποιήσουν το όνομα της οργάνωσης για να κάνουν κάτι δικό τους στη Θεσσαλονίκη. Δεν έχουμε ωστόσο παρά μόνο ένα μέλος στην πόλη, που είναι δύσκολο να αναλάβει την οργάνωση πλήρους κύκλου εκδηλώσεων, αν και υπάρχουν κάποια σχέδια για εκδηλώσεις για το περιβαλλοντικό και το φασισμό σε κέντρο Θεσ/νίκης, δυτικά και ίσως Σέρρες, με πρόταση της Κόκκινης. Προτείνω να κάνουμε μια ομάδα που θα επικοινωνεί τακτικά μαζί τους, θα οργανώσει τις εκδηλώσεις και ό,τι προκύψει. Πέραν αυτών, υπάρχει ο Ακίφ και οι σφοι από το Κασμίρ, με τους οποίους υπάρχουν κάποιες δυσκολίες – προέρχονται από άλλη διεθνή, από την οποία βέβαια δεν υπάρχει κάποιος στην Ελλάδα, αλλά κυρίως θα πρέπει να οργανωθεί αγγλόφωνος πυρήνας για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν αυτός και κάποιοι πιο πολιτικοποιημένοι από την ομάδα του. Ο αγγλόφωνος πυρήνας μπορεί να είναι πιο χαλαρός, ανοιχτός και σε πρόσφυγες που μπορεί να μην είναι τροτσκιστές ή βαθιά πολιτικοποιημένοι. Παράλληλα, είναι και οι σφοι από την πρώην ΤΕΜΑ, οι οποίοι συμφωνούν σε πολλά μαζί μας, είναι καλοί σύντροφοι αλλά έχουμε τη διαφωνία με την κριτική ψήφο στο ρεφορμισμό. Τέλος, είναι οι φοιτητές, στους οποίους έχουμε πρόβλημα αναπαραγωγής και πρέπει να δούμε σοβαρά πώς θα γίνει αυτό, να μεταφέρουμε πόρους σε αυτό το θέμα κατά προτεραιότητα. Σε προσωπικό επίπεδο, στο κομμάτι των στρατολογήσεων μπορώ να συμβάλλω.

Αχιλλέας

Υπάρχουν κάποιες σημαντικές εξελίξεις στο χώρο της ΟΡΜΑ, έχουν αποχωρήσει διάφοροι σύντροφοι είτε οργανωμένα είτε όχι, κάποιοι είναι ήδη σε επαφή με την οργάνωση. Πρώτος σύντροφος είναι ο Λ., με τον οποίο συζητάμε ήδη από την ιστορία της κοινής μας δίκης και έχουμε αποκαταστήσει επαφές. Είναι αξιόλογος σύντροφος με σημαντική συνεισφορά στο αντιφασιστικό, έχει στραφεί τα τελευταία χρόνια από την αναρχία προς τον κομμουνισμό, είμαστε αρκετά κοντά ιδεολογικά. Τελευταία εργαζόμαστε και στον ίδιο κλάδο, οπότε συναντιόμαστε και για τα συνδικαλιστικά μας ζητήματα. Έχουμε κάνει μια πρώτη κουβέντα για το κομμάτι της οργάνωσης, ο ίδιος δείχνει να ενδιαφέρεται, αν και προβληματίζεται γιατί θεωρεί ότι ο αντικαπιταλιστικός χώρος έχει οργανωτική χαλαρότητα. Με το Μάνο συζητήσαμε μήπως κάνουμε κάποια εκδήλωση για τα Ίμια και θέλω να κάνω μια πρόταση σχετικά με μέλη της οργάνωσης και άλλους ομιλητές.

Πρόταση: να κάνουμε μια εκδήλωση με αναλυτική παρουσίαση του ζητήματος των Ιμίων. Γεωπολιτικά, τα γεγονότα, πώς φτάσαμε στο κατώφλι του πολέμου. Να είναι ομιλητής ο Τάσος Κωστόπουλος που έχει ξανάρθει στη Λέσχη μας, κάλυψε δημοσιογραφικά τα γεγονότα και έχει διεθνιστική άποψη. Να μιλήσει επίσης κάποιος Τούρκος σύντροφος, ιδανικά με γνώση των γεγονότων,  είτε από κοντινή μας οργάνωση ή ακόμα και κάποιος από τους σταλινογενείς που βρίσκονται στην Ελλάδα, καθώς δεν έχουν κακή τοποθέτηση. Τρίτος ομιλητής μπορεί να είναι ο Λάζαρος, για να παρουσιάσει το κομμάτι του αντιφασιστικού αγώνα γύρω από τα Ίμια, την κατάληψη της πλατείας Ρηγίλλης κοκ. Τέταρτος να μιλήσω εγώ εκ μέρους της οργάνωσης, για τη θέση μας για το ζήτημα και την εμπειρία αυτών των διαδηλώσεων από το 2017 ως σήμερα. Ενδεικτικές μέρες 15 ή 22/1, ανάλογα με το πότε θα μπει η διαδήλωση του Αντιφασιστικού Συντονισμού.

Στη συνέχεια όσων έλεγα, υπάρχει και η σφισσα Τ., με την οποία φύγαμε μαζί από την ΟΡΜΑ και εμπλεκόμαστε στη Λάτζα στον επισιτισμό. Ενδιαφέρεται για την παρουσία της οργάνωσης στο συνδικαλιστικό και έχουμε γράψει ένα άρθρο στο τελευταίο εργατικό δελτίο. Έχει επαφές και με τη γυναικεία ομάδα της οργάνωσης και την υπολογίζουμε ως ενδεχόμενο στρατολόγηση στο άμεσο μέλλον. Τρίτη περίπτωση ο σφος Π., ο οποίος έφυγε από την ΌΡΜΑ και αυτός με πολύ κακούς όρους, σχεδόν με άσκηση σωματικής βίας. Είναι μεγαλύτερης ηλικίας και προέρχεται από την αναρχία, είναι βιομηχανικός εργάτης, δεν έχει συνδικαλιστική εμπειρία. Μου έχει ζητήσει συνάντηση για πολιτική συζήτηση και νομίζω ότι πρέπει να τον προτείνουμε για να παρακολουθεί τον πυρήνα των νοτίων λόγω διαμονής. Τέταρτος ο Ν., ο οποίος έφυγε πιο αργά από την ΟΡΜΑ και συζητάει και με το ΝΑΡ. Δεν έχω πλήρη εικόνα για τις προθέσεις του, πιθανώς να χρειάζεται να του δείξουμε ένα ολοκληρωμένο πεδίο δράσης, δεδομένου ότι στους χώρους που παρεμβαίνει δεν έχουμε παρουσία. Θα τον συναντήσουμε άμεσα για πολιτική συζήτηση και θα του προτείνουμε να παρακολουθεί πυρήνες. Πέραν αυτών των πιο άμεσων πιθανών στρατολογήσεων, να έχουμε κατά νου ότι επαφές με αυτούς έχουν και άλλοι που υπάρχουν στον ευρύτερο χώρο της ΟΡΜΑ και μπορούμε να τους επηρεάσουμε μέσω αυτών. Συμπληρωματικά, υπάρχει ο σφος Τ., εργαζόμενος στον Ευαγγελισμό, μας στηρίζει συνδικαλιστικά και μιλάει λόγω καταγωγής αραβικά, οπότε μπορεί να μας βοηθήσει με μεταφράσεις υλικού. Άλλη περίπτωση είναι ο σφος Ν., πρώην μέλος της ΟΡΜΑ, στο χώρο της αναρχίας αλλά φιλικά προσκείμενος με την οργάνωση, με σημαντική παρουσία σε αυτοοργανωμένους χώρους, κουζίνες κλπ στην Αττική. Τελευταία περίπτωση ο σφος Κ., ο οποίος ήρθε πρόσφατα σε ρήξη με την ΟΡΜΑ, δε θέλει να αποκοπεί από το κίνημα αλλά δεν έχουμε πολλές προσωπικές σχέσεις και θα χρειαστώ βοήθεια γι’ αυτό, πιθανότατα από τους προαναφερθέντες που έχουν πιο πολλές σχέσεις μαζί του.

Χρήστος Ν.

Θα παίξει ρόλο και για τους συντρόφους μας από την ΟΚΔΕ και γενικά το πώς η οργάνωση θα τους κερδίσει πάνω σε κάποια τακτική. Να στήσουμε μια λειτουργία και μια δημόσια παρουσία όσο το δυνατόν πιο ελκυστικά και πάνω σε αυτό να τους καλέσουμε. Όμως το πλαίσιο που λειτουργούσε η οργάνωση στην άκρα αριστερά διαλύεται, είναι στοίχημα να το διατηρήσουμε, αλλά δεν είναι δεδομένο. Υπάρχει όπως λένε οι σφοι θέμα στην ΠΑΑΕ, στους φοιτητές και πιθανώς αλλού. Δεν είναι μόνο θέμα να πούμε την θεωρητική μας τοποθέτηση, αλλά να καταφέρουμε να στήσουμε κάποια πράγματα σε πρακτικό επίπεδο. Η συζήτηση για τη λειτουργία των ομάδων συνδέεται με αυτό που συζητάμε, τι ρόλο θα βρούνε οι νέοι σφοι και σε ποιες ομάδες θα ενταχθούν και θα δουλέψουν.

 Αχιλλέας

Έχει δίκιο ο σφος Χρήστος, μέχρι να έρθουν σε κλειστές διαδικασίες οι σύντροφοι χρειάζεται να έχουμε μια καλή παρουσία στο δρόμο, να είμαστε σοβαροί στις διαδηλώσεις για να μπορούμε να καλέσουμε κόσμο.

Βάλια

Για μία μικρή οργάνωση σαν κι εμάς, το σημαντικό είναι αυτό που λέει, η σαφήνεια και η καθαρότητα. Δεν μπορούμε αυτά που λέμε να τα κάνουμε μόνοι μας, ούτε να εγγυηθούμε ότι θα γίνουν. Είναι σημαντικό να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας, να πούμε την πρότασή μας και να μετρήσουμε την ακτινοβολία της. Αυτό είναι το πρωτεύον για εμάς. Όπως το φαντάζομαι, με τους τρεις κύκλους συζητήσεων, την πρόσκληση των επαφών μας κοκ, πρέπει να περιλαμβάνει και μια καλή παρουσία στα ραντεβού στο δρόμο για το εαρινό εξάμηνο και οργανωμένα καλέσματα γι’ αυτά. Παράλληλα με τις εκδηλώσεις, θα πρέπει να αναδεικνύουμε την τοποθέτησή μας στους εκάστοτε συντονισμούς (αντιφασιστικός, πορεία για Πρωτομαγιά, Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων). Αν μπουν απεργίες, θα πρέπει να έχουμε διατυπωμένη άποψη γι’ αυτή και να τη λέμε στις επαφές μας πριν συνεδριάσουν τα σωματεία τους.

Όσον αφορά τη μετεξέλιξη της ΠΑΑΕ σε πολιτική κίνηση, να πούμε ξεκάθαρα το γιατί έχει αξία για μας η ΠΑΑΕ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να το βάλουμε σα θέμα στην ΠΑΑΕ, να μη γίνει καρικατούρα τύπου “να γίνει η πρωτοβουλία πόλος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς” κατά τα πρότυπα των αυτόκεντρων πρωτοβουλιών του ΝΑΡ ανά διαστήματα. Αυτό το λέω ως προς την φυσιογνωμία μας.

Χριστίνα

Υπάρχουν όπως φαίνεται αρκετές ομάδες πιθανών στρατολογήσεων με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό θα πρέπει να γίνουν χρεώσεις στις επαφές μαζί τους και να γίνουν ξεχωριστές προτάσεις για κάθε περίπτωση, πέρα από τις κεντρικές συζητήσεις. Παράλληλα, θα πρέπει να τα κάνουμε όλα αυτά που λέμε, όχι μόνο για τις επαφές αλλά γιατί είναι ουσιαστικά ζητήματα για την οργάνωση μας, όπως πχ η παρουσία μας στο δρόμο ή η συγκρότηση των ομάδων. Δε μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να γίνουν τα πράγματα ιδανικά για να μιλήσουμε μαζί τους. Αυτά που προτείνονται θα πρέπει να τα κάνουμε έτσι κι αλλιώς. Η Λέσχη είναι χώρος για συχνές και μικρότερες εκδηλώσεις, όχι κεντρικές. Οι κεντρικές εκδηλώσεις της οργάνωσης είναι σημαντικές και έχουν ατονήσει μέσα στην πανδημία, είναι σημαντικό να τις ξεκινήσουμε πάλι. Δηλαδή, τα κάνουμε: καλή και οργανωμένη εικόνα στον δρόμο, καλούμε επαφές σε ομάδες, εκδήλωση από τη Λέσχη με αφορμή επέτειο Ιμίων όπως πρότεινε ο Αχιλλέας, τις κεντρικές εκδηλώσεις όπως έβαλε η Βάλια, εκδηλώσεις σε Θεσσαλονίκη, βοήθεια σε φοιτητικό. Για να γίνει αυτό χρειάζονται διαθεσιμότητες, για αυτό θα πρότεινα μια συντονιστική ομάδα.

Κώστας Δ.

Με κάλυψε σχετικά η Χριστίνα. Δεν έχω προσωπική άποψη για τους ανθρώπους που αναφέρθηκαν, πλην των σφων από την άλλη ΟΚΔΕ. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι τους οποίους πρέπει να δούμε. Θα χρειαστεί συνδυασμός των προαναφερθέντων, ατομικές συζητήσεις, εκδηλώσεις κοκ και πρόταση για ένταξη σε δραστηριότητες, καθώς δεν είναι μόνο ιδεολογικές οι προσεγγίσεις. Επομένως, πρέπει να λειτουργούν οι ομάδες της οργάνωσης, είναι κεντρικό ζήτημα για την εσωτερική λειτουργία της οργάνωσης. Στους φοιτητές ειδικά υπάρχουν δυνατότητες, πρέπει να γίνει εκδήλωση και κάποιοι άνθρωποι μπορούν να καλεστούν και στις συνεδριάσεις της φοιτητικής ομάδας. Όσον αφορά τα Ίμια, θεωρώ ότι έχουν αλλάξει πολλά από τότε, υπάρχουν πολλές εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, Γαλάζια Πατρίδα, Λιβύη, Αίγυπτος, το ζήτημα του Αιγαίου όπως τίθεται στο σήμερα, δεν είναι πια οι “γκρίζες ζώνες” και η κυριαρχία των βραχονησίδων. Κάποιοι άνθρωποι στρατολογούνται σε ιδεολογικό επίπεδο, αλλά το ζήτημα των ομάδων είναι πολύ βασικό.

Χρήστος Ν.

Όσον αφορά τη Θεσσαλονίκη μπορώ να βοηθήσω, έχω ζήσει στην πόλη και έχω κάποιες επαφές από παλιά. Να δούμε αν μπορούν να βοηθήσουν.

Χριστίνα

Στην επόμενη ΚΕ να έχουμε πιο συγκεκριμένες προτάσεις για όλα αυτά, εκδηλώσεις στη Λέσχη, κύκλους συζητήσεων κοκ.

Αποφάσεις

Για τα Ίμια, αν υπάρχει θέμα για το πώς θα παρουσιαστούν οι σφοι/σφισσες που έφυγαν από την ΟΡΜΑ, να δούμε συνδιοργάνωση της εκδήλωσης.

Στην ΠΑΑΕ να προτείνουμε να κάνει άνοιγμα στο χώρο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, να οργανώσουμε τη σειρά εκδηλώσεων-πρόταση της Βάλιας.

Για τη Θεσσαλονίκη να δούμε ξεχωριστές εκδηλώσεις εκεί με βάση αυτά που αναφέρθηκαν (Μάνος, Χρήστος).

Να γίνει άμεσα ραντεβού με τον Ακίφ για τη διοργάνωση αγγλόφωνου πυρήνα (Κλεάνθης, Μάνος).

Επαφές με πρώην μέλη ΟΡΜΑ: Αχιλλέας

Επαφές φοιτητικού: τα μέλη του φοιτητικού με βοήθεια από την ΚΕ

Επαφές με πρώην ΤΕΜΑ: Παναγιώτης Κ.

Συντονισμός στρατολογήσεων: ΠΓ + οι άμεσα εμπλεκόμενοι (Βάλια, Μάνος, Χρήστος Ν., Αχιλλέας σε επικοινωνία με ΠΓ)

Γ. 6η Δεκέμβρη

Γιάννα

Εκκρεμεί το κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΣΕΚ λόγω εκδηλώσεων για τα 50 του χρόνια δε συμμετέχει. Το ΝΑΡ πήγε σε συνάντηση, φαίνεται ότι πάμε για πορεία αύριο με πανό ΑΝΤΑΡΣΥΑ 6μμ στα Προπύλαια.

Ανακοίνωση θα γράψει η Βάλια, θα γραφεί απόψε. Αν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δε μπορεί να οργανώσει πανό για αύριο να το φτιάξουμε εμείς.

Δ. Ενημέρωση από φοιτητικό

Αλέξανδρος

Έχουμε καιρό να συνεδριάσουμε. Την προηγούμενη Κυριακή μετά από αρκετές αναβολές έγινε η 1^η διαδικασία ΕΑΑΚ από το 2019. Δεν θα αναφερθώ με λεπτομέρειες, αλλά φυσιογνωμικά είχε πολύ άσχημα χαρακτηριστικά και διακόπηκε οριστικά από ΑΡΑΣ-ΑΡΙΣ. Η ΑΡΑΣ κατάφερε να επιβάλει την ηγεμονία της με κάθε τρόπο, επέβαλε τον κλειστό κατάλογο ομιλητών αφού πρώτα διέκοψε τη διαδικασία στην πρώτη τοποθέτηση του ΝΑΡ. Το ΝΑΡ είχε ξανά θολή τοποθέτηση, δεν υπερασπίστηκε την πρωτοβουλία του για αντικαπιταλιστικό πόλο. Χαιρέτησε την αλλαγή γραμμής των συσπειρώσεων σε σχέση με το πανεκπαιδευτικό κίνημα. Του έγινε κριτική για διασπαστικότητα και πως τα σχήματα του είναι πολύ μικρά και δεν παρεμβαίνουν στους συλλόγους τους. Η ΑΡΑΣ υποστήριξε πως μόνο το δικό της σχέδιο μπορεί να πετύχει νίκες αφού οι άλλες δυνάμεις δεν έχουν αντιληφθεί το σημερινό συσχετισμό δύναμης και τις τακτικές προσαρμογές που απαιτεί, υπερασπίστηκε τις τακτικές της συμμαχίας με την ΚΝΕ και το ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας πως επέβαλε την ηγεμονία της, ταύτισε όσους τους κατηγορούν για γραφειοκρατικό χειρισμό των ΔΣ των φοιτητικών συλλόγων με την αναρχία, ενώ κατηγόρησε την ΑΡΙΣ για ακολουθητισμό στο ΚΚΕ. Η ΑΡΙΣ ήταν για ακόμα μια φορά ανακόλουθη, έφτασε να μιλήσει για την ανάγκη «συνολικοποίησης». Η ΑΡΑΝ μίλησε για υπέρβαση των ΕΑΑΚ μαζί με την ΑΡΕΝ με στόχο ένα σχήμα ανά κοινωνικό χώρο. Η διαδικασία διακόπηκε ακριβώς πριν μιλήσει το σχήμα μας, επειδή η ΑΡΑΣ δεν ήθελε να επιτρέψει στον ΑΡΙΣ να κάνει τοποθέτηση επιπρόσθετα από την συμφωνημένη ποσόστωση. Είναι δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή μας λείπει ο ζωτικός χώρος παρέμβασης, δεν υπάρχουν αρκετοί ανένταχτοι και πολυτασικά σχήματα. Στο φοιτητικό κίνημα παίζει ρόλο το παράδειγμα, δε μπορεί να είναι μόνο ιδεολογικές οι στρατεύσεις. Ένα ζήτημα που εντοπίζω είναι πως οι μικρότερες γενιές έχουμε όλο και πιο χαμηλούς ρυθμούς και χάνονται ορισμένα κεκτημένα. Αυτή τη στιγμή η Βάλια και εγώ που δεν παρεμβαίνουμε σε κάποιο φοιτητικό σύλλογο, καταμερίζουμε μεταξύ μας τις υποχρεώσεις της φοιτητικής ομάδας (κείμενα κλπ) και οι μικροί ασχολούνται με τους μηχανολόγους. Προτείνω κάποιοι συντρόφους από προηγούμενες γενιές του φοιτητικού που αυτή τη στιγμή πέρα από διάθεση έχουν και μεγαλύτερη ευχέρεια χρόνου, να βοηθήσουν συστηματικά την φοιτητική ομάδα, να συμβάλλουν στην πολιτικοποίηση των μελών της και στον εμπλουτισμό των συνδικαλιστικών τους εργαλείων. Όσον αφορά τους πιθανότερους συμμάχους μας: Το ΝΑΡ έχει κάνει στροφή στον εαυτό του, προτείνει τη στράτευση στο ΝΑΡ και την οργανωτική του ανάπτυξη ως λύση στις παθογένειες των ΕΑΑΚ. Η ΑΔΚ φαίνεται να έχει μπει σε φάση κρίσης. ΝΑΡ-ΑΔΚ πλέον δεν έχουν διάθεση συνεργασίας, διαχωρίζονται όπου συνυπήρχαν. Τα ελευθεριακά/αυτόνομα σχήματα μετά το lockdown δεν έχουν τόση δυναμική αλλά εξακολουθούν να είναι ελκυστικά για τις μικρότερες γενιές αφού δεν έχει τη φθορά της αριστεράς. Οι προσπάθειες συνεργασίας ακόμα και με το πιο ενεργό συνδικαλιστικά κομμάτι τους φαίνεται να έφτασε ένα ταβάνι.

Βάλια

Είναι αποτυχία μας το ότι δε γίνεται συνεδρίαση της ομάδας, πρέπει να δούμε πώς θα το οργανώσουμε.

Μάνος

Στο φοιτητικό νοσούμε, πρέπει να είναι η μεγαλύτερή μας προτεραιότητα, στα άλλα οργανωτικά πάμε καλά. Αν υπάρχει κόσμος μας που θα κάνει ένα πράγμα για την οργάνωση, να είναι αυτό.

Σαν πρώτο βήμα, πρέπει να στρατολογήσουμε όλα τα μέλη της Τύρβης και να την κάνουμε σχήμα-πρότυπο λειτουργίας άμεσα. Στο Πάντειο που είναι ο Αχιλλέας θα πάμε σε όποιο σχήμα μπορούμε να αναπαραχθούμε – αν η επαφή μας μιλάει με το ΝΑΡ και πάει στο ΕΑΑΚ, θα πάμε στο ΕΑΑΚ. Η παρούσα φάση θυμίζει μια παλαιότερη φάση αδιεξόδου στα ΕΑΑΚ. Τότε είχε τύχει να πάμε πολύ καλά στα ΕΑΑΚ αλλά να μην πάει καλά η οργάνωση. Για να δουλέψει ένα σχήμα ΕΑΑΚ πρέπει να είσαι ταγμένος σε αυτό, αυτή είναι η δική μας εμπειρία, δε σε εμπιστεύονται αλλιώς ούτε οι μέσα ούτε οι έξω. Παλαιότερα είδαμε ότι χάναμε επαφές γιατί δίναμε περισσότερα στα ΕΑΑΚ ως ΕΑΑΚ απ’ όσο έπρεπε. Το πρόβλημα σήμερα με τα αυτόνομα σχήματα είναι ότι είναι πιο κοντά στην αναρχία παρά στην αριστερά και άρα δεν έχουμε ζωτικό χώρο. Όπου τα ΕΑΑΚ είναι προβληματικά, να πούμε ότι καλούμε σε αντικαπιταλιστικό σχήμα, και να προτείνουμε αφότου το σχήμα συγκροτηθεί ότι το σχήμα πρέπει να παρέμβει στα ΕΑΑΚ, χωρίς να το έχουμε βάλει εξαρχής εκβιαστικά ως προϋπόθεση. Εξάλλου, δεν είναι κάτι καινούριο, πχ στο παιδαγωγικό με τέτοια μεθοδολογία κάναμε το σχήμα, αρχικά ανένταχτο και μετά μπήκε ΕΑΑΚ. Να προτείνουμε δηλαδή ένα σύνολο αντικαπιταλιστικών σχημάτων. Λόγω καταβολής μας, μπορεί να θέλουμε να δουλέψουν στα ΕΑΑΚ, αλλά αυτό να μην είναι προαπαιτούμενο για τη λειτουργία τους. Αυτό μπορεί να δουλέψει και για κόσμο που φεύγει από το ΝΑΡ, που θέλουν να κάνουν συνδικαλισμό και δε μπορούν μέσα στα σχήματα της αυτονομίας.

Κώστας Σκ.

Η πρόταση του Μάνου είναι σωστή, συμφωνούμε σε αυτό. Το επίδικο είναι πώς θα βάλουμε μπροστά εσωτερικά τη λειτουργία του φοιτητικού. Τα μέλη της οργάνωσης έχουν καθήκοντα και υποχρεώσεις, δεν είναι το ίδιο το πώς λειτουργούν στα σχήματά τους και πώς λειτουργούν στην οργάνωση. Δεν είναι θέμα τι γίνεται μόνο στο σχήμα των μηχανολόγων, πρέπει να πάρει μπρος η λειτουργία του φοιτητικού. Το συζητάμε ήδη από πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, πρέπει να λυθεί.

Απόφαση: Η ΚΕ καλεί τη φοιτητική ομάδα σε άμεση συνεδρίαση. Παρόντα στη συνεδρίαση θα είναι τουλάχιστον δύο μέλη της ΚΕ