Εναλλακτική εισήγηση για το οργανωτικό από την Τ.Π.Τ.

ΤΠΤ: Συνδιάσκεψη ΟΚΔΕ 2018

Εναλλακτική εισήγηση για το οργανωτικό από την Τ.Π.Τ.

(Εισήγηση στη Συνδιάσκεψη της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος 2018 αντιπαραθετικά προς το κείμενο της ΚΕ που έχει κυκλοφορήσει. ΤΠΤ)

1.    Απολογισμός

Η κρίση που αντιμετωπίζει η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος και για την οποία είχαμε μιλήσει από την προηγούμενη Συνδιάσκεψη όχι μόνο συνεχίζει να υπάρχει αλλά έχει εξελιχθεί σε μια μόνιμη κατάσταση για να μην πούμε ότι έχει θεωρητικοποιηθεί από μερίδα της απερχόμενης ηγεσίας της οργάνωσης. Με την διάψευση των προβλέψεων του πολιτικού κειμένου που πλειοψήφισε στην προηγουμένη Συνδιάσκεψη και εκείνου της Πλατφόρμας για το Παγκόσμιο Συνέδριο για επεικείμενη άνοδο του κινήματος και για «ευκαιρίες» που πρέπει να «αδράξουμε» τα κείμενα της πτέρυγας αυτής στρέφονται τώρα προς την δημιουργία στελεχών, μέσω μιας σεκταριστικής αναδίπλωσης, και στην θεσμοθέτηση, μέσα από κάποια «καταστατική συνδιάσκεψη», οργανωτικών μέτρων αντιμετώπισης της έκφρασης διαφορετικών απόψεων και προσανατολισμών μέσα στην οργάνωση.

Στην ΟΚΔΕ-Σπάρτακος σήμερα έχει χαθεί η δυνατότητα συζήτησης πάνω σε μια κοινή βάση όταν διαφωνούμε. Κάθε διαφωνία αντιμετωπίζεται με κραυγές, αφορισμούς, καταγγελίες και απειλές για λήψη οργανωτικών μέτρων. Ακόμη και στο μικρότερης σημασίας θέμα δεν υπάρχει καμιά διάθεση αναζήτησης μιας άλλης κατεύθυνσης ή και του ενδεχόμενου η ηγεσία να έχει κάνει κάποιο λάθος. Εκείνος που διαφωνεί αντιμετωπίζεται σαν εχθρός που πρέπει να συντριβεί. Η περίοδος είναι πραγματικά δύσκολη, η απουσία ισχυρού κινήματος δημιουργεί πολλά προβλήματα στην επιλογή τακτικής και στρατηγικής αλλά ακριβώς σε μια τέτοια περίοδο είναι που απαιτείται, ταυτόχρονα με την δράση σε ό,τι κινείται και μπορούμε να παρέμβουμε, η πιο ανοιχτή και χωρίς προκαταλήψεις και πείσματα συζήτηση τόσο στον απολογισμό του τι κάναμε όσο και στον σχεδιασμό του τι θα κάνουμε. Χωρίς αυτή τη λογική οδηγούμαστε σε μια σεχταριστική αναδίπλωση όπου κάποιοι φαντασιώνονται ότι προετοιμάζονται για να ηγηθούν στο κίνημα όταν αυτό εκδηλωθεί. Απλή μελέτη της ιστορίας του ρεύματος μας θα έδειχνε στους συντρόφους της απερχόμενης ηγεσίας της οργάνωσης το πόσοι άλλοι πριν από αυτούς υιοθέτησαν αυτή τη στάση μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις και που κατέληξαν όλοι αυτοί.

2.    Η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος και η 4Η Διεθνής

Μία από τις σημαντικότερες αιτίες της τωρινής κρίσης της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος είναι οι σχέσεις της με την 4η Διεθνή. Είναι γεγονός ότι η 4η Διεθνής σήμερα περνάει μια κρίση προσανατολισμού και κατεύθυνσης. Το τελευταίο συνέδριο της έδειξε ότι ενώ είναι σε θέση να παράγει αξιόλογες αναλύσεις και εκτιμήσεις για την παγκόσμια κατάσταση αλλά αντιμετωπίζει πραγματικό πρόβλημα στην χάραξη μιας τακτικής οικοδόμησης των τμημάτων της στις σημερινές συνθήκες. Δεν έχουμε οποιοδήποτε κώλυμα να ασκήσουμε την πιο αυστηρή κριτική στις τακτικές επιλογές που στηρίχθηκαν πλειοψηφικά από τα όργανα της 4ης Διεθνούς. Αλλά αυτή η κριτική γίνεται, όπως τονίσαμε στο ιδρυτικό κείμενο της τάσης, στο κοινό έδαφος των προγραμματικών αναφορών, πλαισίου συντροφικής συζήτησης και πολιτικού πολιτισμού που μας ενώνει με την 4η Διεθνή και μας χωρίζει στις σημερινές συνθήκες με την πλειοψηφία της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος.

Η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος σε όλη της σχεδόν την ιστορία βασιζόταν στη σχέση της με τη Διεθνή που αποτελούσε και τη συγκολλητική αιτία της οργάνωσης μας. Χωρίς την σχέση της με τη Διεθνή η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος θα εξελιχθεί σε ένα σεκταριστικό γκρουπούσκουλο χωρίς προοπτική για οποιαδήποτε ουσιαστική παρέμβαση στο κίνημα.

Βασιζόμενη στα αδιέξοδα που δημιούργησε η αποτυχία της τακτικής της οικοδόμησης πλατειών κομμάτων αλλά και τα προβλήματα της περιόδου που κάνουν σαφώς δυσκολότερη την ανάληψη διεθνών κινηματικών πρωτοβουλιών η σημερινή ηγεσία της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος έχει εμπλακεί σε μια διαδικασία καταγγελίας της Διεθνούς που πρακτικά οδηγεί στην απόρριψη της. Αποκορύφωμα αυτής της διαδικασίας ήταν η παρέμβαση των συντρόφων στο τελευταίο Παγκόσμιο Συνέδριο με θέσεις απόρριψης και καταγγελίας των πάντων στη Διεθνή, παρέμβαση η οποία δεν έπεισε κανέναν στο Συνέδριο με αποτέλεσμα οι θέσεις τους να ψηφιστούν μόνο από τα μέλη της τάσης τους και να απορριφθούν από το 94,5% των συνέδρων. Ενδεικτικό της αδυναμίας των συντρόφων για μια σοβαρή αποτίμηση της δικής τους παρέμβασης στη Διεθνή είναι ότι στο αντίστοιχο κεφάλαιο του οργανωτικού κειμένου που κατέθεσαν αποσιωπάται η συντριπτική απόρριψη των θέσεων τους από το παγκόσμιο Συνέδριο και καταγγέλλεται το γεγονός ότι δόθηκε στον εκπρόσωπο της τάσης μας θέση στη Διεθνή Επιτροπή, ενώ αποτελεί πάγια τακτική της Διεθνούς η εκπροσώπηση στη Δ.Ε. όλων των απόψεων ανεξάρτητα από τους ψήφους που πήραν. Το να διαμαρτύρονται μάλιστα οι σύντροφοι/συντρόφισσες ότι έτσι το ελληνικό τμήμα έχει στη Δ.Ε. περισσότερους εκπροσώπους από άλλα μεγαλύτερα τμήματα δείχνει απλά την προσπάθεια τους για φίμωση της τάσης μας και οποιασδήποτε διαφορετικής άποψης. Μια κριτική αποτίμηση της τακτικής της Διεθνούς την προηγούμενη περίοδο, που δυστυχώς τείνει να συνεχίζεται, επιβάλλεται. Αλλά μια λογική απόρριψης και καταγγελίας των πάντων σαν και αυτή που προωθεί η τάση της σημερινής ηγεσίας της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος οδηγεί σε απόρριψη και όλου του θετικού κεκτημένου της Διεθνούς σε απομόνωση μέσα σε αυτήν και σε μια προοπτική εξόδου από αυτήν. Επίσης η θέση που συστηματικά εμφανίζεται στα κείμενα της πλειοψηφίας ότι επιδιώκουν ανασυγκρότησης του διεθνιστικού ρεύματος τόσο με οργανώσεις εντός της 4ης Διεθνούς όσο και με άλλες εκτός 4ης οδηγεί λογικά στην αποχώρηση από την Διεθνή και τη δημιουργία, μαζί με κάποιους προβληματικούς συμμάχους, μιας ακόμη «Επιτροπής για την επανίδρυση της 4ης Διεθνούς» όπως εκείνες του Χήλυ, του Λαμπέρ, του Ποσάδας, του Μορένο και άλλων που εξελίχθηκαν σε ανάξιες λόγου σεκταριστικές ομάδες μέχρι τη διάλυση τους.

3.    Εσωτερική λειτουργία

Στο οργανωτικό κείμενο που κατέθεσε η απερχόμενη ηγεσία τείνει να εγκαταλειφθεί το success story που χαρακτήριζε τα προηγούμενα κείμενα τους. Αναγνωρίζονται οι τάσεις αποστράτευσης συντρόφων και τα προβλήματα στη λειτουργία των πυρήνων, της Κ.Ε. και του Π.Γ. και στην παρουσία στο δρόμο. Ωστόσο αντί να προβληματισθεί γιατί συμβαίνει αυτό και πως θα επαναπροσεγγισθούν οι σύντροφοι/συντρόφισσες που απομακρύνονται ή αδρανοποιούνται προωθείται η ιδέα μιας καταστατικής συνδιάσκεψης με προφανή στόχο τη διαγραφή από την οργάνωση των συντρόφων που κρίνεται ότι δεν ακολουθούν τους ρυθμούς της. Έχουμε ήδη διαπιστώσει βέβαια ότι με τη διαδικασία αυτή στοχοποιούνται σύντροφοι/συντρόφισσες που διαφωνούν με την ηγεσία της οργάνωσης ενώ υπάρχει εντυπωσιακή ανοχή για απουσίες ή περιορισμένη συμμετοχή συντρόφων που συμφωνούν με την ηγεσία ή συμμετέχουν σε αυτήν.

Υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα με τις στρατολογήσεις νέων μελών που γίνονται στη βάση καταγγελίας της 4ης Διεθνούς. Πέρα από την λανθασμένη αντιμετώπιση πραγματικών προβλημάτων με την Διεθνή η συνολικά αρνητική αναφορά σε αυτήν περιορίζει πολύ το πεδίο στρατολογήσεων σε έναν κοινωνικό περίγυρο των ήδη οργανωμένων μελών. Γιατί ριζοσπαστικοποιημένοι/ες νέοι και νέες να επιλέξουν την ΟΚΔΕ-Σπάρτακος και όχι μεγαλύτερες οργανώσεις όπως το ΝΑΡ ή το ΣΕΚ; Το κύριο πλεονέκτημά μας απέναντι σε αυτούς ήταν η σχέση μας με τη Διεθνή, αν δεν υπάρχει και αυτή τότε χάνουμε το σημαντικότερο λόγο ύπαρξης μας σαν πολιτική οργάνωση. Αν μάλιστα περιοριστεί και θεσμικά η δημοκρατία στην οργάνωση μας τότε δεν μένουν και πολλοί λόγοι για να επιλέξει κανείς την ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για την πολιτική του στράτευση.

4.    Παρεμβάσεις

Σε ό,τι αφορά τις εξώστρεφες επεμβάσεις στο Οργανωτικό Κείμενο της πλειοψηφίας δίνεται ιδιαίτερο βάρος σε εκείνη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και προβάλλεται ιδιαίτερα η Πρωτοβουλία για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ αντικαπιταλιστική και επαναστατική (Π.Α.Α.Ε.). Έχουμε υπογραμμίσει ότι χωρίς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το μέλλον της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος θα ήταν αβέβαιο την περίοδο που διανύσαμε. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατέστησε ένα τομέα της άκρας αριστεράς πολιτικά υπολογίσιμο και από αυτή την άποψη “γείωνε” την παρέμβαση της οργάνωσης. Για όλους τους λόγους που έχουμε περιγράψει στα κείμενά μας η οργάνωση έχει αγκιστρωθεί με δυσοίωνες προοπτικές για το μέλλον σε μια μάχη συσχετισμών στο εσωτερικό μιας ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έχει τελματώσει. Έτσι όλη η παρέμβαση έχει μεταφερθεί στις διαδικασίες κορυφής των οργάνων της. Με την Π.Α.Α.Ε. η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος εμφανίστηκε να σπάει την απομόνωσή της στην εσωτερική συζήτηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά η καταγραφή της Π.Α.Α.E. υπήρξε εξαρχής περιορισμένη και βαίνει μειούμενη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέλη της Π.Α.Α.Ε. ψήφισαν υπέρ της πρότασης ΝΑΡ για το συνδικαλιστικό, που σαν ΟΚΔΕ-Σπάρτακος την καταψηφίσαμε, και στην προηγούμενη συνδιάσκεψη της μέλη της Π.Α.Α.Ε. ψήφισαν υπέρ της πρότασης Μπίστη για το Κυπριακό με την οποία διαφωνούσαμε. Από την άλλη πλευρά, οι λαθεμένες εκτιμήσεις της πλειοψηφίας της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για την περίοδο και οι σεκταριστικές αντιλήψεις καθόρισαν και τον πολιτικό λόγο της Π.Α.Α.Ε. σε κάποιες δημόσιες τοποθετήσεις της (πχ εκτιμήσεις για “γρήγορη” ανάκαμψη των αγώνων και κριτική στην “ηττοπάθεια” των άλλων).

Όσες φορές η πλειοψηφία της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος επιχείρησε να προσανατολιστεί σε κινηματικές πρωτοβουλίες το έκανε εκτός ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως έγινε με την αντισυγκέντρωση στο “Μακεδονικό” συλλαλητήριο και τη Διεθνιστική Πρωτοβουλία Ενάντια στον Πόλεμο και στον Εθνικισμό και μάλιστα χωρίς το βασικό πολιτικό “μέτωπο” της την Π.Α.Α.Ε.

5.    Αντιρατσιστικό κίνημα

Η Οργάνωση έχει χάσει το παλιό της κεκτημένο συμμετοχής στο αντιρατσιστικό κίνημα, παρόλο που οι κεντρικές εκδηλώσεις του κινήματος αυτού έχουν μειωθεί σε σχέση με παλιότερα τα προβλήματα εξακολουθούν να είναι πιεστικά. Η εφαρμογή από την κυβέρνηση της συμφωνίας Ε.Ε. –Τουρκίας δημιουργεί συνεχώς προβλήματα τόσο στους καταυλισμούς προσφύγων στα νησιά όσο και σε εκείνους που έχουν καταφέρει να φτάσουν στην ηπειρωτική χώρα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκανε κάποιες προσπάθειες στον τομέα αυτόν αλλά τώρα έχουν παγώσει. Επιβάλλεται η σύνδεση μας με τομείς του κινήματος αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες και Μετανάστες που συνεχίζουν την παρέμβαση στον τομέα αυτόν παρά τις πολιτικές διαφωνίες που μπορεί να έχουμε με κάποιους από αυτούς.

6.    Ανάγκη για μια νέα πορεία

Με την πορεία που έχει επιλέξει η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος ωθείται σε ένα σεκταριστικό περιθώριο όπου θα αναζητούνται υπεύθυνοι για το βάλτωμα της. Φυσικά η κρίση της δεν μπορεί να ξεπεραστεί με μέτρα οργανωτικού και διοικητικού χαρακτήρα. Μια ειλικρινής συζήτηση απολογισμού και χάραξης μιας νέας πορείας μπορεί να την βοηθήσει να ξεπεράσει τα προβλήματα της με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι στη συζήτηση αυτή εκείνοι που έχουν διαφορετική άποψη δεν θα αντιμετωπίζονται σαν εχθροί και θα γίνει προσπάθεια να βρεθεί μια συνισταμένη των διαφορετικών απόψεων. Μια τέτοια συζήτηση υπάρχει ελπίδα να ευαισθητοποιήσει και συντρόφους/συντρόφισσες που έχουν σήμερα αδρανοποιηθεί. Εννοείται ότι μια τέτοια συζήτηση πρέπει να γίνει χωρίς να εγκαταλειφθούν και οι παρεμβάσεις της οργάνωσης, αντίθετα θα διερευνηθεί πως θα γίνει και άλλοι/άλλες σύντροφοι/συντρόφισσες να ενταχθούν σε αυτές.

Σε ότι αφορά τις σχέσεις μας με τη Διεθνή δεδομένου ότι το Παγκόσμιο Συνέδριο έγινε και έχουμε τις αποφάσεις του και τη νέα της ηγεσία, θα ήταν σκόπιμο να επαναλάβουμε αυτά που προτείναμε στην προηγούμενη συνδιάσκεψη: την ανάγκη αποκατάστασης ενός κλίματος εμπιστοσύνης με αυτήν, χωρίς να αποσιωπώνται ή να καλύπτονται οι διαφορές. Ιδιαίτερα πρέπει να αποφευχθεί η ταύτιση οποιασδήποτε διεθνούς τάσης ή φράξιας με την οργάνωση. Η οργάνωση ανήκει σε όλα τα μέλη της και οι οποιεσδήποτε δραστηριότητες διεθνών τάσεων και φραξιών μπορούν να γίνονται από τα μέλη τους ατομικά και όχι στο όνομα της οργάνωσης. Τα τμήματα οφείλουν να τους διευκολύνουν στη διάδοση των θέσεων και προβληματισμών τους αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να εντάσσονται σαν τέτοια σε αυτές.Η οργάνωση πρέπει να έρθει όσο γίνεται πλησιέστερα στην εσωτερική ζωή της Διεθνούς στέλνοντας, όσο γίνεται τακτικότερα, συντρόφους/συντρόφισσες στις συνεδριάσεις των οργάνων της, δημοσιεύοντας τις θέσεις της, στέλνοντας άρθρα για την εδώ κατάσταση στον τύπο της, ενημερώνοντας έγκαιρα για τις συνεδριάσεις των οργάνων της με γραπτές εκθέσεις, προσκαλώντας εκπροσώπους της σε εκδηλώσεις μας και στέλνοντας όσο μεγαλύτερο γίνεται αριθμό νέων συντρόφων στο καλοκαιρινό της κάμπινγκ νέων με διάθεση για συζήτηση και όχι με προκατασκευασμένες διαφωνίες.

Όλα αυτά όμως τίθενται εν αμφιβόλω από το πολιτικό κείμενο της απερχόμενης πλειοψηφίας. “Η σημερινή πολιτική της Διεθνούς δεν είναι νόμιμη συνέχεια των πολιτικών και προγραμματικών της κατακτήσεων, που είναι και η δική μας πολιτική κληρονομιά.” Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ποιος και τι “απονομιμοποιείται” σε αυτή τη διατύπωση. Υπερασπιζόμαστε τη νομιμότητα της σημερινής διεθνούς οργάνωσης που ονομάζεται 4η Διεθνή και θα εργαστούμε για τη διασφάλιση της “νόμιμης συνέχειας” της στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από τακτικές και συγκυριακές διαφορές με την εκάστοτε πλειοψηφούσα άποψη.

ΤΠΤ, 24/10/2018