Διαμαρτυρία Κώστας Κουσ.

Διαμαρτυρία

Σύμφωνα με τα «Πρακτικά ΚΕ 09.11.2014», η πλειοψηφία μάλλον των μελών της ΚΕ δηλώνει ότι θεωρεί προβληματικό τον τρόπο με τον οποίο γίνεται μέχρι στιγμής η συζήτηση για την Ουκρανία.

Αντιγράφω τις σχετικές διατυπώσεις από τα Πρακτικά:

«Η συζήτηση για την Ουκρανία έχει πάρει χαρακτηριστικά “παράκρουσης”» (Μάνος)

«Έχω πρόβλημα με τους χαρακτηρισμούς» (Δημήτρης Χαρ.)

«Ο διάλογος γίνεται με όρους χουλιγκανισμού» (Παναγιώτης Καρ.).

«Χουλιγκανισμός [..] στα μέιλ» (Βέρα).

«Κανιβαλική […] Κατηγορίες για “σταλινισμό”, “ψευτοτροτσκιστές” κλπ. και από τις δύο πλευρές» (Ηλίας).

Θεωρώ τους παραπάνω χαρακτηρισμούς άκρως προσβλητικούς όσον αφορά εμένα και στον τρόπο με τον οποίο τοποθετήθηκα γραπτά και προφορικά σ’ αυτή τη συζήτηση.

Σε καμία από τις γραπτές και προφορικές μου παρεμβάσεις δεν χρησιμοποίησα απαξιωτικούς όρους εναντίον των σ. με τους/τις οποίους/ες διαφωνώ, σε καμία από τις παρεμβάσεις μου δεν προσπάθησα να δαιμονοποιήσω την άλλη άποψη εξισώνοντάς την με θέσεις και απόψεις του πολιτικού αντιπάλου ή ακόμα χειρότερα του ταξικού εχθρού και επίσης σε κάθε τοποθέτησή μου, αυτό το οποίο αμφισβήτησα ήταν η ορθότητα των επιχειρημάτων αυτών με τους/τις οποίους/ες διαφωνώ και όχι η ειλικρίνειά τους και η επαναστατική ή αντιφασιστική τους συνέπεια (και έχω την εντύπωση ότι το ίδιο ισχύει και για τις παρεμβάσεις του σ. ΠΑ). Αντίθετα, δέχτηκα μια επίθεση (γραπτά και προφορικά – στη Συνδιάσκεψη) η οποία είχε όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά (και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ένταση από τον τρόπο που τα περιγράφω), χωρίς οι σ. της ΚΕ, οι οποίοι/ες διατυπώνουν τους παραπάνω χαρακτηρισμούς να διαμαρτυρηθούν.

Από την πρώτη στιγμή που άνοιξε αυτή η συζήτηση ζήτησα από την ΚΕ να εξασφαλίσει όρους μιας δημοκρατικής και συντροφικής συζήτησης, αλλά η ΚΕ δεν το έκανε [Παρέμβαση με τίτλο: «Μερικά βασικά ζητήματα για τη συζήτηση για την Ουκρανία (συμβολή σε μία δύσκολη και απαραίτητη συζήτηση)», στη λίστα εσωτερικής ενημέρωσης/συζήτησης της οργάνωσης, 27 Αυγούστου 2014].

Η μοναδική περίπτωση στην οποία αναφέρομαι στον συνομιλητή, είναι απάντηση σε ad hominem επίθεση που δέχτηκα προηγουμένως και εννοείται ότι η απάντησή μου αφορούσε, όχι το άτομό του ή τις απόψεις του, αλλά ακριβώς αυτή την επίθεση («Τέλος, η διατύπωση του σ. ΠΤ ότι: “το δικό μου άρθρο [του σ. ΠΤ], αλλά και το άρθρο των συντρόφων Π.Α. και Κ.Κ. έχουν γίνει σημείο αναφοράς για τους υποστηρικτές των εξεγερμένων και των ίσων αποστάσεων αντίστοιχα”, εάν δεν ήταν μία σαφή ομολογία αδυναμίας επιχειρηματολογίας, θα μπορούσε να εκληφθεί ως σταλινικού επιπέδου χυδαιότητα.» [Παρέμβαση με τίτλο: «Δυστυχώς ξανά για τον τρόπο διεξαγωγής της συζήτησης για την Ουκρανία», στη λίστα εσωτερικής ενημέρωσης/συζήτησης της οργάνωσης, Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου 2014 17:24]).

Αναφέρω την παραπάνω περίπτωση επειδή είναι ο,τι πιο σχετικό μπορώ να σκεφτώ ότι υπάρχει στην κατηγορία που εξαπέλυσε ο σ. Λ.Η. στη συνδιάσκεψη, αλλά και στην ΚΕ στις 9.11.2014, ότι χρησιμοποίησα τον χαρακτηρισμό «σταλινικός» (Συνδιάσκεψη) ή «σταλινισμός» (ΚΕ) εναντίον του συνομιλητή. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι σ. της ΚΕ μπορούν να κάνουν τη διάκριση ανάμεσα σε ένα χαρακτηρισμό ο οποίος απευθύνεται στο άτομο ή τις απόψεις του και σε έναν χαρακτηρισμό ο οποίος αναφέρεται στον τρόπο συζήτησης (και πιο συγκεκριμένα, σε ad hominem επίθεση).

Ως εκ τούτου λοιπόν, επαναλαμβάνω, ότι θεωρώ άκρως προσβλητική τη λογική των «συστάσεων [που] πάνε εκατέρωθεν» (Μάνος) και της «καταδίκης του χουλιγκανισμού απ’ όπου κι αν προέρχεται», γιατί μ’ αυτό τον τρόπο η κατηγορία του «χουλιγκανισμού» στρέφεται άμεσα εναντίον μου. Απαιτώ από τους/τις σ. της ΚΕ να υποδείξουν σημεία «χουλιγκανισμού» ή «κανιβαλισμού» στις γραπτές ή προφορικές μου τοποθετήσεις. Εάν δεν μπορούν να το κάνουν, τότε αυτό σημαίνει ότι λένε ψέμματα. Θεωρώ επίσης ότι αυτή η λογική διαμορφώνει ένα εσωτερικό πεδίο συζήτησης άκρως ακατάλληλο για μια συντροφική και δημοκρατική ανταλλαγή επιχειρημάτων.

Τέλος, είναι απαράδεκτος ο ισχυρισμός, ότι «υπάρχει παραπληροφόρηση, αλλά ο Παναγιώτης έχει μια πολύ γενική εικόνα από σ/σ που διαβάζουν δυτικά ΜΜΕ. Είναι κακό να το παίζουμε μεγαλοφυείς. […] Οι σ/σ του Borotba είναι εκεί και ξέρουν» (Ηλίας). Είναι ακόμα πιο προβληματικό, ότι κανένα μέλος της ΚΕ δεν διαφώνησε με αυτή την προτεινόμενη πολιτική τακτική, η ουσία της οποίας μπορεί να συνοψιστεί στην εξής «απλή» λογική: η Borotba ξέρει τι κάνει και εμείς ακολουθούμε την Borotba, με την οποία ο σ. Π.Τ. μπορεί να επικοινωνήσει για να μας μεταφέρει την πολιτική γραμμή. Ο ισχυρισμός αυτός (και το γεγονός ότι δεν υπήρξε καμιά διαφωνία) με κάνει να σκεφτώ ότι η ΚΕ αγνοεί κάποια από τα πιο βασικά στοιχεία του ουκρανικού ζητήματος, πρώτα και κύρια το τι είναι η Borotba, της οποίας την πολιτική καλούμαστε να ακολουθήσουμε (μεταφρασμένη φυσικά από τα ρωσικά), επειδή η Borotba είναι εκεί και ξέρει (!!!). Η σημασία αυτής της δήλωσης (εμπιστευόμαστε την Borotba επειδή αυτή είναι εκεί και ξέρει – και όχι τους/τις σ. που «το παίζουν μεγαλοφυείς»), αναδεικνύεται εάν πάρουμε υπόψη μας ότι τα πολιτικά χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης οργάνωσης είναι περίπου σαν της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, χωρίς το ΣΕΚ και την ΟΚΔΕ, με αυξημένες δόσεις ΑΡΑΝίτικου αριστεροπατριωτισμού και δεξιο-ΝΑΡίτικου σταλινισμού, αλλά χωρίς τις ταξικές εμπειρίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.