Παγκόσμια Συνέδρια
Βιβλιοθήκη
Παρόντες/ούσες: Χριστίνα, Παναγιώτης, Νικόλας, Γιαννα, Θανάσης, Νίκος, Χρήστος, Μάνος, Κωστής, Μάνος Σκ, Κώστας
Απόντες/ούσες: Χαροντάκης,
Ατζέντα
1. Αντιπολεμικός συντονισμός, αντιπολεμική εκδήλωση (δείτε συνημμένη αφίσα), κατάσταση στο μέτωπο του πολέμου (εισήγηση-ενημέρωση Βάλια-Χρήστος).
2. Αποτίμηση 3ημέρου ΙΠΚΕ (Κώστας)
3. Διήμερο ΕΑΑΚ
4. Διεθνή-τάση (ενημέρωση-εισήγηση Μάνος).
5. Εγχώριο κάμπινγκ.
6. Εκδήλωση της οργάνωσης για τον Κριβίν.
1. Αντιπολεμικές πρωτοβουλίες
Ενημέρωση από Βάλια:
1. Συστήθηκε Αντιπολεμικός Διεθνιστικός Συντονισμός, με πρωτοβουλία του Δικτύου Σπάρτακος και με την συμμετοχή ΝΑΡ, ΔΕΑ και τη δική μας. Στην ιδρυτική συνέλευση ήρθε και η ΟΡΜΑ που είπε ότι θα συμμετέχει στη συνέλευση αλλά όχι στην συντονιστική επιτροπή της (από εμάς μπήκα εγώ). Επίσης έχουν παρέμβει στις συναντήσεις το ΚΚΕ-μλ και το ΕΕΚ χωρίς να δηλώσουν τη μόνιμη συμμετοχή τους. Αυτός ο συντονισμός φιλοδοξεί να έχει μία συνελευσιακή δομή αλλά να λειτουργεί και ως ομπρέλα για συλλογικότητες γειτονιάς, σχολών, σωματείων κλπ για την αντιπολεμική δράση. Το πολιτικό του περιεχόμενο είναι σε καλό επίπεδο γιατί 1. δεν παραγνωρίζει το τι είναι η Ρωσία και οι βλέψεις της 2. θέτει ως καθήκον την πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ για το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα 3. στοχεύει στο να μπλοκάρει την ελληνική εμπλοκή και αναδεικνύει τις βλέψεις της ελληνικής αστικής τάξης.
2. Παράλληλα και στο πλαίσιο της παραπάνω προσπάθειας ο σύντροφος Χρήστος Νομ έκανε κάποιες επαφές για να υπάρχει μία τοπική δράση στην γειτονιά του Πειραιά. (ενημερώνει παρακάτω).
3. Τρέχει μία σύσκεψη οργανώσεων που έχουν μια κάπως κοινή τοποθέτηση στο πόλεμο (συγκριτικά πχ με ΛΑΕ). Σε αυτό ειναι το ΝΑΡ, ΔΕΑ, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕσπ, ΕΚΚΕ, Κόκκινο Νήμα, AΠΟ, Ξεκίνημα, ΚΚΕ-μλ , ΑΠΟ. Ένα υποσύνολο αυτών των οργανώσεων συνδιοργανώνει εκδήλωση στις 19/4. Το επίπεδο συμφωνίας είναι θα λέγαμε ικανοποιητικό αλλά μακρυά από το τέλειο. Υιοθετεί το σύνθημα “ο εχθρός είναι στην ίδια μας τη χώρα” αλλά η σύνθεση των απόψεων σε διάφορα ζητήματα κάνει το πολιτικό περιεχόμενο και τους στόχους κάπως σούπα και ασαφές. Πάντως είναι θετικό που υπάρχει ένα συνονθύλευμα οργανώσεων που συντονίζεται και προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από πατριωτικές θέσεις.
Χρήστος Ν.:
1. Έγινε και μία προσπάθεια στον πειραιά με τη ΔΕΑ και το Ναρ και έγινε ένα ραντεβού δύο εβδομάδες πριν τον μεγάλο συντονισμό, έγιναν και εξορμήσεις με κάλεσμα. Εγινε το καλεσμένο ραντεβού. Δεν ήταν εκπρόσωποι από την ΑΠΟ και την ΟΡΜΑ που όμως έχουν δηλώσει ότι θα συμμετέχουν. Θα γίνει νέο ραντεβού μετά το πάσχα για να κάνουμε κάποια δράση.
Εμείς θέλουμε έναν μόνιμο συντονισμό και πρέπει να το αξιοποιήσουμε όπου έχουμε παρεμβάσεις (γειτονιές, φοιτητές, εργασιακούς χώρους). Αυτό πρέπει να προσέξουμε περισσότερο πέρα από το να έχουμε καλή συμμετοχή στη συνέλευση του ίδιου του συντονισμού.
2. Για την εκδήλωση της Τρίτης, θα έχουν ομιλητές οι οργανωτές. Πρέπει να διεκδικήσουμε να έχουμε ομιλητή στο πάνελ. Να βγάλουμε τραπεζάκι με υλικά και να μοιράσουμε τις αποφάσεις σχετικά με τον πόλεμο.
Ο συντονισμός να λέγεται Αντιπολεμικός Διεθνιστικός Συντονισμός.
Απόφαση: Ομιλητής στην εκδήλωση Χρήστος Αν. Βγάζουμε τραπεζάκι. Καλούμε την οργάνωση.
2. Αποτίμηση του ΙΠΚΕ
Κώστας Σκ.: Πετυχημένο από μεριάς συμμετοχής, ίσως το καλύτερο. Οι εισηγήσεις ήταν καλές. Είχαμε την κριτική για την συμμετοχή των γυναικών. Δεν έχει νόημα να καλούμε ομιλητές που έρχονται, μιλούν και φεύγουν. Στηριχτήκαμε στις δυνάμεις μας. Και οργανωτικά δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα.
Γιάννα: Την επόμενη φορά να είναι διήμερο.
Θανάσης: Καλώς καλέσαμε κι αυτούς που δεν κάθισαν. Πιο πολύ ενοχλήθηκα από το ΝΑΡ που παρενέβη απροετοίμαστα και χωρίς επαφή με την κουβέντα. Εμείς θα πρέπει να είμαστε πιο προετοιμασμένοι με κείμενα και άρθρα. Επίσης, έλειπαν πολλοί αδικαιολόγητα. Νομίζω ότι πρέπει να συζητήσουμε αυτό το θέμα στους πυρήνες.
Βάλια: Η αποτίμηση είναι σαφώς θετική. Ειδικά η δεύτερη μέρα ήταν πολύ μαζική. Υπήρχε ένα έλλειμμα στο ότι δεν προσελκύσαμε νεολαία. Μια σκέψη είναι να έχουμε κάποιες αναθέσεις για εισηγήσεις από πιο νέους.
Νικόλας: Το τριήμερο πέτυχε τον στόχο του. Ήταν πετυχημένο και όσον αφορά το θέμα και το επίπεδο των τοποθετήσεων. Υπάρχει μια αβεβαιότητα ως το ποιος το οργανώνει, αν είναι γενικά της οργάνωσης ή, καλώς, από την οργανωτική επιτροπή. Έγινε λίγο ρουτινιάρικα, όπως και όλες οι δημόσιες εμφανίσεις της οργάνωσης. Το πρόβλημα δεν είναι ότι η νεολαία δεν ήρθε, αλλά ότι δεν έχουμε νεολαία. Πρέπει ίσως να έχουμε κάποια θέματα που να έχουν μεγαλύτερη απήχηση στη νεολαία. Δεν υπάρχει πρόβλημα να γίνουν αναθέσεις, κατά καιρούς έχουν υπάρξει αναθέσεις από την οργάνωση για τοποθετήσεις. Έπαιξε και έναν ρόλο το οτι υπήρχαν κι άλλες εκδηλωσεις ταυτόχρονα. Υπήρχε ένα θέμα με τον ποιον καλούμε και ποιον όχι, όντως υπήρξε κακοπροαίρετη κριτική, εγώ διαφώνησα και εξήγησα τον λόγο με την παρουσία του Χάρη Κωστούλα, αλλά περιορίστηκα απλώς στο να μην τον ακούσω.
Μάνος Κτ.: Μία πρόταση θα ήταν να γίνονται θεματικοί πυρήνες με το θέμα του ΙΠΚΕ. Να νιώσουν τα μέλη ότι είναι δικό τους.
Παναγιώτης Κ.: Θεωρώ ότι ήταν πετυχημένη η εκδήλωση. Πολύ ενδιαφέρουσες οι εισηγήσεις. Καλό είναι να έχουμε αυστηρό ωράριο για να αποφεύγεται μια αριστερή φλυαρία. Ήρθαν πολλοί άνθρωποι εκτός. Συντρόφισσες από το φεμινιστικό. Κόσμος για συγκεκριμένους ομιλητές. Εγώ είμαι αρκετά αισιόδοξος και ευχαριστημένος. Όσον αφορά τη νεολαία μας και τις δυσκολίες κινητοποίησης πρέπει να το προσεγγίσουμε ολιστικά. Υπάρχει ένα θέμα απεύθυνσης της επαναστατικής αριστεράς στη νεολαία και πρέπει να το δούμε. Όσον αφορά στην κριτική που έγινε, εμείς απαντάμε μόνο στην καλοπροαίρετη.
Μάνος Σκ.: Οι συναντήσεις του Πουλιόπουλου γίνονται ένα γεγονός. Ανταποκρίνεται ένας κύκλος ανθρώπων. Επίσης ανταποκρίνονται μια σειρά από οργανώσεις γιατί δεν γίνονται θεωρητικά φόρουμ πια. Για την ΟΚΔΕ Εργατική Πάλη πρέπει να πούμε ότι η απάντηση της στην πρόσκληση, του τύπου ότι δεν είναι στις προτεραιότητές της, είναι θλιβερή. Το βάρος της διοργάνωσης έπεσε σε ελάχιστους συντρόφους (Γιάννα, Κώστας), και με αυτό το δεδομένο το αποτέλεσμα είναι σημαντική επιτυχία. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βοηθήσω ουσιαστικά. Πρέπει να ανεβάσουμε το υλικό. Για τα δικά μας: δεν με εμπνέει η ιδέα να πείσουμε τα τακτικά μας μέλη, αυτά θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι είναι μια δουλειά της οργάνωσης από την οποία δεν μπορούν να λείπουν, παρά μόνο αν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Τον περίγυρο μας ναι, να προσπαθήσουμε να τον πείσουμε. Δεν μπορούμε να πούμε ότι η νεολαία έλειπε παραπάνω από τις υπόλοιπες ηλικίες. Ίσως θα έπρεπε να έχουμε μία θεματική που να είναι πιο άμεσα σχετική με τη νεολαία, για τον περίγυρό μας. Εμένα δεν μου φαίνεται κακό να έχουμε ομιλητές με τους οποίους διαφωνούμε, σαν τον Παπαδόπουλο. Και το ντιμπέιτ είναι κάτι που λείπει. Συζητάω και την ιδέα των πάνελ.
Χριστίνα: Οργανωτικά πήγε καλά, οι πλειονότητα των εισηγήσεων ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Νομίζω ήταν αρκετά ζωηρό στις τοποθετήσεις που έγιναν μετά, ήταν από τα καλύτερα σε αυτό το κομμάτι αν θυμάμαι καλά. Είχε ενδιαφέρον το ίδιο το θέμα και προωθούσε τη συζήτηση από κάτω. Για τα σχόλια σε φβ, πιστεύω ότι ήταν κακεντρεχή. Αν δούμε πχ τη συζήτηση που έγινε μετά τις εισηγήσεις για τα θέματα του γυναικείου, φαίνεται στην πράξη πόσο άστοχη ήταν η κριτική. Ήταν από τις πιο πλούσιες συζητήσεις στο πλαίσιο του 3ημέρου. Για τα δικά μας, συμφωνώ, όταν κάνουμε οργανωτικά πράγματα πάντα έχουμε έναν κόσμο ο όποιος δεν τα βάζει σε προτεραιότητα. Νομίζω όμως ότι ενέπλεξε περισσότερο κόσμο από την προηγούμενη φορά και περισσότερο πχ από την πανεργατική πορεία. Στην απεργία η εικόνα μας ήταν κακή για τη σοβαρότητα του θέματος. Για τη νεολαία, πρέπει να δούμε περισσότερο πως θα προσελκύσουμε τη νεολαία,. Το βασικότερο είναι το πως θα εμπλέξουμε περισσότερο νεολαία στην οργάνωση μας, χρειαζόμαστε στρατολογήσεις. Δεν ξέρω αν το 3ήμερο προσφέρεται για αυτό, νομίζω πιο παραγωγικό μέσω ενός εγχώριου κάμπινγκ. Θα μπορούσαμε επίσης να ζητάμε τις εισηγήσεις του 3ημέρου γραπτές και να τις αξιοποιούμε για θεματικές συζητήσεις στους πυρήνες. Συμφωνώ με την πρόταση της Γιάννας να γίνει διήμερο από την επόμενη φορά.
Κωστής: Έχω να πω πολλά συγχαρητήρια στους οργανωτές. Δεν ήταν πολιτική εκδηλωση. Είχε πιο ακαδημαικό χαρακτήρα. Εγώ δεν περίμενα από αυτό το τρίημερο ενδεχομένως μια μαζική συμμετοχή της οργάνωσης. Αυτό που καταγράφεται ως σημαντικό είναι ότι η οργάνωση μιλάει με άλλες οργανώσεις και διανοούμενοους. Πρέπει να μας απασχολήσει το γεγονός του αν ενδιαφέρει η θεωρία. Πρέπει να βλέπουμε ότι έχουμε οργανωτικό ζήτημα. Πρέπει να βάλουμε έναν πήχη που είναι στο ότι η συζήτηση είναι θεωρητική.
Πέτρος: Νομίζω πρέπει να είμαστε περήφανοι για το τριήμερο. Η διοργάνωση και η απήχησή του είναι μεγαλύτερη από το μπόι μας. Ακούστηκαν ενδιαφέρουσες εισηγήσεις αλλά ήταν κάθε μία ενδιαφέρουσα από μόνη της˙ δεν συνομιλούσαν. Ίσως αυτό να είναι το πρόβλημα της χαμηλής συμμετοχής : ο ακροατής ακούει μια ενδιαφέρουσα εισήγηση ακούει δεύτερη, ακούει τρίτη όλες ανεξάρτητες μεταξύ τους και κάπως απωθείται. Θα μπορούσαμε να έχουμε εκ των προτέρων τίτλους κατά ημέρα και να ζητάμε από τους εισηγητές, όχι βέβαια να προσαρμοστούν, αλλά να τους παίρνουν υπόψη τους. Μπορούμε επίσης, να θέσουμε κάποια ερωτήματα σε ένα στρογγυλό τραπέζι την τρίτη ημέρα όπου τα πράγματα είναι πιο υποτονικά και το οποίο θα μπορούσε να είναι απάντηση και για την χαμηλή συμμετοχή της οργάνωσης στο τριήμερο.
Χρήστος Αν.: Το τριήμερο πήγε πολύ καλά γιατί είχαμε καιρό και τότε είχαμε και μια κρίση και μία γκρίνια. Βρισκόμαστε ακόμα σε περίοδο ανασυγκρότησης δυνάμεων. Υπάρχει οργανωτική χαλαρότητα. Υπάρχουν δύο τρεις σύντροφοι που τρέχουν για αυτό και πρέπει να το κάνουμε πιο συγκροτημένα. Υπάρχει ένα θέμα με τους ανθρώπους που δεν ήρθαν αλλά το βρίσκω παρεμβατικό να του πω γιατί δεν ήρθες. Υπάρχει ένα θέμα γενικά στο κίνημα για το πού συμμετέχει οποιοσδήποτε οπουδήποτε. Είχαν ενδιαφέρον οι περισσότερες εισηγήσεις. Αν αυτό βοηθάει και δίνει περισσότερο κόσμο να μην το κλείσουμε το θέμα.
Χρήστος Ν.: Η αποτίμηση είναι θετική. Είναι κάτι που λείπει στον χώρο και το έχουμε εμείς. Την ακούω την συζήτηση για τη συμμετοχή αλλά θα ήθελα το πως θα εμπνεύσει. Το να λέμε πάλι ότι είναι καθήκον δεν θα βοηθήσει. Κάποιες εισηγήσεις θα μπορούσαν να γίνουν σε πάνελ. Το κομμάτι του περιβάλλοντος έμεινε ξεκρέμαστο επειδή έλειπε ο επόμενος ομιλητής.
Νίκος Κ: Συμφωνώ με το πάνελ και τις θεματικές. Η αντιπαράθεση βοηθάει γιατί είναι πιο εύκολη η παρακολούθηση και η συμμετοχή γιατί νιώθει ότι δεν αντιπαρατίθεται με κάποιον γνώστη σε προσωπικά.
Γιάννα: Για το οργανωτικό πάντα έχουμε το ίδιο πρόβλημα, και πάντα λέμε εκ των υστέρων τα ίδια και τα ίδια. Κι αν θέλετε, προσωπικά έχω κουραστεί για 5η φορά να τρέχω το τριήμερο μέχρι και τα απολύτως πρακτικά και να ακούγεται γκρίνια. Το πρόβλημα είναι η μειωμένη διάθεση συμμετοχής. Φέτος, ενώ υπήρχε μεγάλη συμμετοχή από κόσμο εκτός οργάνωσης, για άλλη μία φορά υπήρξαν σ/σ που δεν εμφανίστηκαν. Το τριήμερο έχει ανακοινωθεί πολύ νωρίς, υπήρξε ανοικτή πρόσκληση σε όλους/ες τους/τις σ/σ της οργάνωσης, άρα δεν ήταν ζήτημα ενημέρωσης ούτε για προτάσεις ανακοινώσεων ούτε για τον προγραμματισμό της παρακολούθησης. Τώρα για τους ομιλητές, ο στόχος είναι να καλούμε από τον περίγυρο αυτούς/ές που μπορούν να συνεισφέρουν θετικά, σε μια διοργάνωση που έχει τη μορφή συνεδρίου, όχι πολιτικής εκδήλωσης αμφιθεάτρου για να γίνει τζέρτζελο. Όσον αφορά το πρόγραμμα, θεματικές υπήρχαν, οι συνεδρίες είχαν μια κοινή προβληματική, κι αυτό προσπαθήσαμε, από τη στιγμή που δεν καλούμε με αναθέσεις, δεν βάζουμε εμείς το συγκεκριμένο θέμα για το οποίο θα μιλήσει ο/η προσκεκλημένος/η, ακριβώς γιατί πρόκειται για συνέδριο. Το πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, είναι ακριβώς ότι δεν έχει γίνει κατανοητό απ’ όλη την οργάνωση ότι πρόκειται για θεωρητικό τριήμερο με στόχο τη συζήτηση και την ανταλλαγή απόψεων με όσους/ες κρίνουμε κάθε φορά ότι κάτι έχουν να συνεισφέρουν επί του θέματος.
Βάλια: Δεν παρατηρώ σημαντικές απουσίες από νέους της οργάνωσης. Το πρόβλημα είναι στους πόσους φέραμε από έξω. Υπήρχαν τοποθετήσεις στο ΙΠΚΕ που δεν κινήθηκαν σε θεωρητικό πλαίσιο (πχ Θεσσαλονικείς της Κόκκινης, Κυρίλλου από ΣΕΚ) και άρα πιστεύω ότι χωράει η συμμετοχή νεότερων.
Θανάσης: Το θέμα του τριημέρου ήταν από τα πιο εύστοχα που έχουμε επιλέξει, το επαναστατικό κόμμα εν μέσω μιας ανοιχτής συζήτησης στην ελληνική αριστερά και πρωτοβουλιών για το θέμα. Για τα πάνελ είναι ωραία ιδέα. Θεωρώ ότι είναι κρίμα να έχουμε μια ευκαιρία συζήτησης για κάτι που πραγματικά αφορά το χώρο μας και να έχουμε μια χαλαρή παρουσία. Δε συμφωνώ με την άποψη ότι πρέπει να χρεωθεί η νεολαία τη θεωρητική δουλειά του τριημέρου, αν υπάρχουν συμβολές έχει καλώς, αλλά η συμμετοχή της είναι το ζητούμενο σε αυτή την περίπτωση. Όταν αναφέρθηκα σε απουσίες δεν αναφέρθηκα στη νεολαία, η οποία άλλωστε μια σχετικά καλή παρουσία, αλλά στην οργάνωση.
Απόφαση. Να μαζευτούν εισηγήσεις και να μπουν σε κάποιο τεύχος του Σπάρτακου. Πρόταση για την συντακτική. Να μονταριστούν τα βίντεο και να ανέβουν.
3. Διήμερο ΕΑΑΚ
Νίκος Κ.: Το διήμερο θα γινόταν 15-16. Το πλαίσιο είναι ότι είχε να γίνει τρία χρόνια και ότι το θέμα συζήτησης ήταν οι εκλογές. Έχει προαποφασιστεί ότι θα γίνει κοινό κατέβασμα με αρεν αρδιν. Η αρας ήθελε ή όλα ή τίποτα. Η αραν και το ναρ έκαναν μόνα τους, Και η αρις έφυγε. Εμείς πήγαμε στο κάτω. Το ναρ είπε ότι “στον αγώνα δεν περισσεύει κανείς”, η αραν “είμαστε έτοιμοι να αποχωριστούμε και συντρόφους”.
Βάλια: Ήρθαμε σε συντονισμό με δύο πατρινά σχήματα για να βγει ένας κοινός απολογισμός του διημέρου και μία τοποθέτηση για αντικαπιταλιστική αποτύπωση στις εκλογές. Το γεγονός ότι έσπασε το διήμερο στα δύο δεν έχει να κάνει τόσο με το ποιος είναι πιο αντιδημοκρατικός, αλλά έχει περισσότερο ένα ντετερμινιστικό χαρακτήρα. Η ΑΡΑΣ είναι η πλειοψηφία και θέλει αυτό να αποτυπωθεί. Το ΝΑΡ και η ΑΡΑΝ ξέρουν ότι μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα πνιγούν. Η ουσία της τοποθέτησης μας έχει να κάνει με την αυτοτελή ύπαρξη της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο φοιτητικό κίνημα. Δεν γίνεται να έχουμε από την μία την ΚΝΕ, από την άλλη την αναρχία/αυτονομία και στην μέση μια παναριστερή σούπα με την ηγεμονία της ΑΡΑΣ. Στην πραγματικότητα δηλαδή μιλάμε για το αν θα υπάρχει αντικαπιταλιστική αριστερά γενικά όχι το πόσο διακριτή θα είναι. Διότι αυτή την στιγμή διακυβεύεται το αν θα υπάρχει ένα όχημα που θα παίζει τον ρόλο που έπαιζε η ΕΑΑΚ παλιότερα. Ένα μέτωπο αριστερών δυνάμεων που θα υιοθετεί μαχητικά μέσα πάλης, θα λειτουργεί μέσα από συνελεύσεις , θα έχει μόνιμη συνδικαλιστική δράση και συνέχεια μέσα στο χρόνο και μέσα σε αυτό το μέτωπο που μπορεί να μην έχει σαφή αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά, θα υπάρχει αντικαπιταλιστικός πόλος που θα δρα και θα αναπτύσσεται μέσα στα πανεπιστήμια. Η ΕΑΑΚ δεν είναι σήμερα αυτό το πράγμα. Πολύ περισσότερο δεν θα είναι σε συνεργασία με την ΑΡΕΝ και το ΑΡΔΙΝ που θα μεγαλώσουν την ηγεμονία της ΑΡΑΣ. Η εκτίμηση μου είναι ότι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.
Θανάσης: Από την ΑΡΑΣ υπάρχει η εκτίμηση ότι θα υπάρχει φοιτητικό κίνημα. Η ΑΡΑΣ τα κάνει αυτά για να κατοχυρώσει το δυνατόν περισσότερο χώρο, ενόψει των φοιτητικών κινημάτων του μέλλοντος. Πιθανότατα να έχουν την εκτίμηση ότι κάποιο ξέσπασμα δεν απέχει πολύ και θα προσπαθήσουν να μην επιτρέψουν σε άλλες φωνές να έχουν πρόσβαση στα φοιτητικά αμφιθέατρα. Η παρέμβαση της ΑΡΑΣ είναι τοξική στο κίνημα, έχει χαρακτηριστικά που δεν αρμόζουν σε πολιτικές οργανώσεις αλλά άλλου τύπου συνομαδώσεις. Δεν πρέπει να πάμε πάλι σε κάτι τόσο αντιδημοκρατικό. Δυστυχώς φτάνουμε στο τέλος μιας κρίσης των ΕΑΑΚ και του φοιτητικού συνδικαλισμού που κυοφορείται χρόνια, πρέπει να δούμε την επόμενη μέρα σοβαρά και να προσπαθήσουμε να εξασφαλίσουμε πεδίο έκφρασης με σχετική δημοκρατία. Να υπενθυμίζουμε ότι η γραφειοκρατική λειτουργία των ΕΑΑΚ ήταν κάτι το οποίο το ΝΑΡ διαχρονικά δεχόταν και συμμετείχε κανονικά, δίνοντας ακόμα περισσότερο περιθώριο στην ανάδυση των «παραγόντων» και των συντονιστικών με προκαθορισμένη ατζέντα και κείμενα. Η έλλειψη δημοκρατίας εκτιμώ πως είναι από τους βασικούς λόγους που μεγάλωσε η ΑΡΑΣ.
Μάνος Σκ.: Πρέπει να δούμε τι συνέβη και έγινε η ΑΡΑΣ πρώτη δύναμη. Πρέπει να διδαχθούμε κάτι από αυτό – μαθαίνεις και από τον αντίπαλο, κάτι κάνει καλά για να πάει καλά. Τα λέει εύπεπτα για να προσελκύει, αυτό είναι γεγονός, αλλά δεν αρκεί για να εξηγήσει τη δυναμική τους, όταν πριν λίγα χρόνια είχαν φοιτητικό μικρότερο από το δικό μας και σήμερα είναι πρώτη δύναμη. Η αρας θα έχει περισσότερο ρόλο από ότι τα αυτόνομα εάν αύριο γίνει ένα κίνημα στηριγμένο στις παραδοσιακές δομές, τις γενικές συνελεύσεις. Το σχέδιο με τα δύο σχήματα της Πάτρας είναι κάτι συγκεκριμένο και λογικό, είχαμε καιρό να έχουμε κάτι τέτοιο. Πρέπει να στηριχθούμε περισσότερο σε αυτό το σχέδιο με τα σχήματα.
Χρήστος Αν.: Τα ΕΑΑΚ δεν είχαν ποτέ ζήτημα σοβαρής συγκρότησης και εργατικής δημοκρατίας. Το σχέδιο της παναριστεράς το ΝΑΡ το παίζει ακόμα πιο δεξιά από όσο το έπαιζε και το 2016. Η ΑΡΕΝ βέβαια δεν είναι και η ΑΡΕΝ του 2016. Με προβληματίζει να μη συζητάει ένα αμφιθέατρο για το νόμο πλαίσιο. Θα πρέπει να διαμορφώσει όρους γιατί αυτός ο νόμος θα έρθει. Είναι πολύ θετικό να μείνει μόνιμος συντονισμός με αυτά τα δύο σχήματα. Πρέπει να στοχεύσουμε με συγκεκριμένα πράγματα. Πρέπει ακόμα και στην παναριστερά σούπα να είμαστε ο αριστερός πόλος.
Νικόλας Σκ.: Πιστεύω ότι αυτή την στιγμή θα πρέπει να δούμε τα πράγματα με λογική και όχι με συναίσθημα. Το ΝΑΡ είναι εκτός πραγματικότητας και έχει τρομερές ευθύνες. Μετά τα δύο διήμερα δεν έχει κανένα νόημα το σχέδιο της ενότητας. Δεν μπορούμε να φανταστούμε σχέδιο στο φοιτητικό, όπως και στο κεντρικό πολιτικό, χωρίς το ΝΑΡ, παρότι έχει άπειρες ευθύνες. Ενδιαφερον που υπάρχει σχέδιο, με μικρό καλάθι, καλύτερο από το καθόλου σχέδιο. Μέσα στο πλαίσιο απογοήτευσης από ΕΑΑΚ, ανάδυσης ΚΝΕ και άνοδος ελευθεριακών σχημάτων. Είχαμε δυσκολία να κερδίσουμε κάτι οργανωτικά από ελευθεριακά/αυτόνομα, σε δράσεις όπως η κατάληψη της πρυτανείας κτλ. Αν υπάρχει δυνατότητα θα έχουμε κοινές δράσεις. Είναι πλάνο με μικρό καλάθι αυτό με τα σχήματα, είναι μια πρόταση για τα ΕΑΑΚ (ό,τι μείνει τέλος πάντων), με επιβεβαίωση ότι ο πολιτικός χώρος μας είναι αυτός της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Πρέπει εκτός από κριτική να αντιλαμβανόμαστε ποιο πολιτικό σχέδιο προχωράει. Η ΑΡΑΣ δεν συγκροτείται απλώς στο αντιαναρχικό και ως ουρά της ΚΝΕ, αυτά δεν εξηγούν επαρκώς το πώς γιγαντώθηκε. Να δούμε τις τακτικές επιλογές με αρχή, μέση και τέλος που κανει η ΑΡΑΣ. Έχει αρκετά συγκεκριμένο σχέδιο συγκρότησης. Να κινηθούμε λίγο πιο κυνικά και ευέλικτα, με ξεκάθαρο το σε ποιον πολιτικό χώρο ανήκουμε. Δύσκολο το μέλλον, το όνομα ΕΑΑΚ δεν έχει νόημα όπως είχε στο παρελθόν μέσα στα πανεπιστήμια. Να δούμε τις συμμαχίες μας, χωρίς αντιρρήσεις να δούμε τι γίνεται αλλού, παρακολουθούμε τις εξελίξεις και σε άλλους πολιτικούς χώρους, πχ τα αυτόνομα/ελευθεριακά, κρατάμε ανοιχτές κεραίες.
4. Ενημέρωση Διεθνής Τάση
Ενημέρωση από Μάνο Σκ.:
Το θέμα πρέπει να το δούμε εντός του θέματος “4η Διεθνής”. Πρέπει να σκεφτούμε επαναπροσδιορισμό σχέσεων και σχεδίου. Η 4η είναι σε ένα όριο πλέον. Ήδη από χρόνια λέγαμε ότι δεν είναι εντός αυτού που λέμε “επαναστατική αριστερά”. Με το θέμα του πολέμου βέβαια έχουν περάσει μια σοβαρή κόκκινη γραμμή. Ξέραμε ότι στη Βραζιλία η πλειοψηφία του τμήματος υποστηρίζει Λούλα από τον πρώτο γύρο. Το ΝΡΑ στη Γαλλία συζητάει κοινή κάθοδο με Μελανσόν στις βουλευτικές εκλογές με βάση ένα κείμενο που λέει ότι το ΝΡΑ έχει πεθάνει πολιτικά και πρέπει να συνομιλήσουμε με αυτό το ρεύμα. Με αρκετή δόση καλής θέλησης, αυτά θα μπορούσαμε να τα πούμε σοβαρές τακτικές διαφωνίες. Η τοποθέτηση όμως για τον πόλεμο είναι μια κλασσικού τύπου προδοσία, παρόμοια με τις τοποθετήσεις του Κάουτσκι κλπ. Και παλαιότερα υπήρχαν προβλήματα, όπως με τη Γιουγκοσλαβία, τη Λιβύη, τη Συρία, ωστόσο για πρώτη φορά το Γραφείο της 4ης βγάζει πρόταση-κάλεσμα στο δυτικό ιμπεριαλισμό για επέμβαση. Επίσης, έχουν γίνει και κάποια άλλα πράγματα, μετά την ανακήρυξη της διεθνούς τάσης μας. Τα τελευταία τρία χρόνια δε γίνεται κάποια συζήτηση, κάμπινγκ, συναντήσεις πολιτικών γραφείων, διά ζώσης ΔΕ. Η ΔΕ γίνεται ονλάιν 3 ώρες τη μέρα, ενώ η συζήτηση ήταν 9-10 ώρες τη μέρα. Σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορείς να έχεις καμία ουσιαστική αλληλεπίδραση με τα υπόλοιπα τμήματα. Η κατάσταση δε φαίνεται να αναστρέφεται και δεν επιτρέπει πολιτική συζήτηση μεταξύ των μελών και των οργανώσεων. Εφόσον το ΝΡΑ απεμπολήσει την αυτονομία του, ακόμα και μερικώς, με το Μελανσόν, δεν υπάρχουν πια τμήματα-οργανώσεις παραδειγματικού χαρακτήρα, επιτυχημένα έστω λίγο. Εδώ και καιρό δεν κερδίζουμε κάτι πρακτικό από τη Διεθνή ως οργάνωση – ακόμα και κάποιοι πρόσφυγες-επαφές μας προέρχονται από άλλη Διεθνή. Βέβαια, δεν είναι εύκολο να μιλήσουμε και για κάτι άλλο. Η 4η έχει ακόμα καλύτερες συνθήκες από άλλες διεθνείς οργανώσεις σε επίπεδο εσωτερικής δημοκρατίας, διαγραφών κλπ, αν και πρόσφατα το Γραφείο έστειλε επιστολή στο Socialist Action USA για να αιτιολογήσουν τις απόψεις τους για τον πόλεμο, υπονοώντας ότι θα υπάρξουν ποινές από το Γραφείο προς αυτούς, αν και δεν υπήρχε κάποια αντίστοιχη κίνηση για τις ανοιχτά φιλο-ΝΑΤΟϊκές τοποθετήσεις άλλων οργανώσεων. Η άποψή μου είναι ότι πρέπει να δούμε άλλες διαδικασίες, να ανοίξουμε μια ιστορικού χαρακτήρα συζήτηση, χωρίς όμως να μείνουμε μόνοι μας σε αυτή. Όσες οργανώσεις έμειναν μόνες τους ανέπτυξαν λιγότερο ή περισσότερο σωβινιστικές τάσεις. Αυτή η πρόταση έρχεται να αντιμετωπίσει και την κατάσταση στην Τάση. Όταν πήγα το 2010 στο πρώτο μου συνέδριο ως σύνεδρος, βρεθήκαμε με κάποιους ανθρώπους με τους οποίους ακόμα είμαστε στην Τάση. Με τους ευρωπαίους της Τάσης είμαστε πολύ κοντά πολιτικά, ακόμα και αν διαφωνούμε σε κάποια πράγματα, πρακτικά είναι σαν να είμαστε στην ίδια οργάνωση και όχι σε συνεργαζόμενες. Ωστόσο, η Τάση συνολικά δείχνει τάσεις απίσχνασης παρά ενίσχυσης. Τελευταίο παράδειγμα η αποχώρηση της Socialist Resurgence, η οποία έδειχνε εγγύτητα στις θέσεις μας για διάφορα ζητήματα (φύλου, εργατικά κλπ). Υπήρχε, ωστόσο, μια υπόνοια δεξιόστροφης τοποθέτησης στα ζητήματα της 4ης σε σχέση με τη Socialist Action USA. Η απόφασή τους να μπουν στη μορενική διεθνή (LIT) είναι σκανδαλώδης, ειδικά αν συνυπολογίσουμε ότι η τοποθέτηση της LIT είναι παρόμοια με της 4ης για τον πόλεμο. Άλλο πρόβλημα της Τάσης είναι η τοποθέτηση της Socialist Action USA και Καναδά, που διαφωνούν ριζικά με την άποψή μας για τον πόλεμο, διαφωνώντας με το αίτημα για αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων, τραβώντας στα άκρα την ιδέα ότι προτεραιότητα είναι η αντιμετώπιση του δικού τους ιμπεριαλισμού. Η θέση που διατυπώσαμε με γάλλους-ισπανούς βρήκε απήχηση σε πολλές χώρες (Γερμανία, Κίνα, Μεξικό), αλλά υπάρχουν δυσκολίες να επεκταθεί η δικτύωσή μας. Δεν έχουμε την τεχνογνωσία, τους πόρους (σάιτ, συντρόφους που να ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό), υπάρχει σταθερά έλλειψη συντονισμού, εκκρεμούν μήνες τροποποιήσεις σε κείμενα γιατί πχ οι Γάλλοι είχαν εκλογές. Υπάρχουν ζητήματα διαφορετικών προτεραιοτήτων, είναι δύσκολο να βγει κάτι που να μην έχει στο κέντρο το A&R, χωρίς αυτό απαραίτητα να είναι τόσο σημαντικό, αλλά μπορεί να το βρούμε μπροστά μας. Αντίστοιχα, και εμείς μπορεί να υποτιμούμε τις ανάγκες άλλων, πχ δεν μας ενδιέφερε ιδιαίτερα μια εκτενής τοποθέτηση για την Ουκρανία. Υπάρχουν διαφορετικές προτεραιότητες και ίσως κάποια στοιχεία ηγεμονισμού. Αυτό μειώνει τις δυνατότητες διεύρυνσης. Οι Μεξικανοί πχ θέλουν να μπούνε, αλλά αν μπουν θα συμφωνούν με αμερικανούς-καναδούς και γι’ αυτό οι Γάλλοι δε θέλουν αυτό να γίνει άμεσα, και λένε να γίνουν πρώτα διαδικασίες, κοινό κάμπινγκ κλπ. Αντίστοιχα, υπήρχαν κάποιες επαφές στην Τουρκία αλλά καθυστερήσαμε πολύ και πήγε πίσω αυτή η ευκαιρία. Οι Ιρλανδοί συμφωνούν σε πολλά μαζί μας, αλλά έχουν κάποιες τρανσφοβικές θέσεις, με τις οποίες υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, επομένως η συνύπαρξη είναι αδύνατη αν αυτό δεν αλλάξει. Με τους Ιταλούς (PCL) είχαμε περιορίσει τις διαφωνίες μας σε τρία βασικά θέματα, το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό στην τάση, το αίτημα της εργατικής κυβέρνησης και την ιστορική τους εμμονή στον εισοδισμό ως πιθανό τρόπο παρέμβασης στο μέλλον – αν και προς το παρόν δεν θεωρούν ότι τίθεται τέτοιο ζήτημα σήμερα. Το βασικό πρόβλημα μαζί τους είναι η επιμονή τους στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό στην τάση, πράγμα το οποίο θα σήμαινε πρακτικά πως αυτοί θα έπαιρναν τα μισά μέλη σε μια πιθανή ηγεσία λόγω αναφερόμενου αριθμού μελών. Μετά από όλα αυτά, οι Ιταλοί ανασύστησαν τον παλαιό τους διεθνή συντονισμό με την ομάδα του Σολενμπέργκερ στο Σολιντάριτυ στις ΗΠΑ και διάφορα μέλη, κυρίως μεμονωμένα, σε Ινδία, Σκωτία, Δανία και αλλού. Οι Γάλλοι στοχεύουν περισσότερο στις διασπάσεις του PCL και στην αντιπολιτευτική τάση στη Δανία, αλλά αυτά είναι εκκρεμή ζητήματα. Η τάση μας στη Διεθνή έχει το ίδιο πρόβλημα με την ΠΑΑΕ: το πρόβλημα της μητρικής οργάνωσης (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 4η) επιδεινώνεται και είναι δύσκολο να συνεχίσει να αποτελεί τον βασικό συνεκτικό ιστό. Η Τάση παρόλα αυτά συνεχίζει να είναι το μόνο υπαρκτό πράγμα, είναι κόσμος με τον οποίο έχουμε εμπιστοσύνη. Πρέπει να ανοίξουμε σοβαρά την κουβέντα για το ζήτημα της Διεθνούς. Το 2025 είναι το επόμενο παγκόσμιο συνέδριο, εκτιμώ ότι τότε είναι μάλλον η τελευταία μας ευκαιρία να παίξουμε κάποιο ρόλο. Η εκτίμησή μου είναι να επιδιώξουμε πλατφόρμα ευρύτερη της τάσης μας, με πιο χαλαρή συμφωνία προκειμένου να διεμβολίσουμε κατά το δυνατόν την πλειοψηφία. Επειδή η Τάση είναι δυσκίνητη, εμείς μπορούμε να κινηθούμε πιο ελεύθερα, χωρίς να περιμένουμε την Τάση για όλα, πχ με ονομαστικά κείμενα για το ζήτημα της Βραζιλίας, με άλλες συμμαχίες. Και βέβαια, αν καταλαβαίνουμε ότι έχει ημερομηνία λήξης η παραμονή μας στην 4η, πρέπει να δούμε αν θα παραμείνουμε χαλαρά διατηρώντας την αυτοτέλειά μας, ή θα βρεθούμε με κόσμο από άλλες διεθνείς, αν και δε βλέπω κάποια διεθνή οργάνωση πιο προνομιακά σαν συνομιλητή αυτή τη στιγμή. Οι μόνες ενδιαφέρουσες τώρα διεθνείς ομάδες είναι η ΟΤΙ γύρω από το PCL και η Fraction Trotskista από την Αργεντινή, οι οποίοι όμως έχουν φύγει στη Γαλλία από ΝΡΑ με πολύ άσχημο τρόπο και έχουν διαρρήξει σχέσεις με το AnR, ενώ στις ΗΠΑ μπήκαν στο DSA με το σκεπτικό να τραβήξουν τον κόσμο που δε θα ήθελε να συνταχθεί το DSA με την ψήφο στο Δημοκρατικό Κόμμα. Παρόμοιο πρόβλημα υπάρχει βέβαια και στην ομάδα του PCL, καθώς οι αμερικανοί του είχαν μια παρόμοια στάση, έως και υπέρ της ψήφου στο Μπάιντεν για να φύγει ο Τραμπ. Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο και πρέπει να το συζητήσουμε σοβαρά σαν οργάνωση.
Παναγιώτης Κ.: Συμφωνώ με τα συμπεράσματα του Μάνου, θέλω να δώσω έμφαση σε κάποια ζητήματα. Η θέση για τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν είναι απλό τακτικό λάθος, είναι μια ταξική προδοσία πρώτης γραμμής, σε μικρογραφία της Σοσιαλδημοκρατίας το 1914. Με αυτούς τους ανθρώπους δε μπορούμε να είμαστε στο ίδιο οργανωτικό σχήμα. Συμφωνώ με τη δεύτερη τακτική που λέει ο Μάνος. Δεν υπάρχουν πια πολλά τμήματα της 4ης με τα οποία να συνομιλήσουμε, ενώ ο εκφυλισμός δεν αφορά πια την Ενιαία Γραμματεία, αλλά και τη βάση, καθώς πολλά χρόνια στρατολογούνται άνθρωποι πάνω σε αυτή την πολιτική. Δεν έχουμε κανένα συμφέρον να φέρουμε το βάρος ότι σχετιζόμαστε με αυτή την πολιτική και είναι δύσκολο να εξηγήσεις στον κόσμο μας τι προσπαθούμε να κάνουμε τακτικά. Πρέπει να βάλουμε έναν οδικό χάρτη συγκεντροποίησης δυνάμεων, έχοντας κατά νου τα προβλήματα που ανέφερε ο Μάνος. Η Fraction Trotskista, παρά τα λάθη της, είναι η πιο σοβαρή από τις άλλες διεθνείς οργανώσεις, και τα λάθη της είναι μικρότερης βαρύτητας από τα λάθη οργανώσεων της 4ης (πχ τη διάλυση της Λίγκας). Πρέπει να συζητάμε και με την ομάδα του PCL, αλλά να κινηθούμε γενικά πολυεπίπεδα και να διαμορφώσουμε συσχετισμούς αποχώρησης. Αυτό θα μας βοηθήσει και στην Ελλάδα να τραβήξουμε κόσμο από το διεθνιστικό χώρο στην Ελλάδα, οι οποίοι μας βλέπουν σκεπτικά λόγω της συμμετοχής στην Ενιαία Γραμματεία. Να συζητήσουμε το θέμα αυτοτελώς σε επόμενη ΚΕ, να συζητήσουμε με την Τάση το ζήτημα της αποχώρησης, να βάλουμε χρονικό χάρτη και να κάνουμε οργανωμένη συζήτηση στην επόμενη συνδιάσκεψη για να πάρουμε αποφάσεις.
Κώστας Σκ.: Ο Μάνος παρουσίασε δεδομένα τα οποία ισχύουν και περιέγραψε το τέλος του δρόμου. Ο Παναγιώτης κινείται στο ίδιο πνεύμα και το ίδιο θα κάνω και γω. Η 4η δε δουλεύει καθόλου, άρα το να φτιάξουμε μια τάση για να αλλάξουμε το συσχετισμό δεν έχει νόημα. Επίσης, συμφωνώ με την εκτίμηση του Παναγιώτη και αυτή την άποψη διακινώ στο εξωτερικό, δεν είναι θέμα μόνο ηγεσίας πλέον και ο κόσμος ασφυκτιά για την αντιπαράθεση μαζί της, πρόκειται για μια βαθιά μετάλλαξη από πάνω μέχρι κάτω, σε όλο τον κορμό της 4ης. Η συντριπττική πλειοψηφία των μελών της ΕΓ είναι στην ίδια λογική. Εξήγηση γι’ αυτό υπάρχει, από το 1994 αυτή η λογική καλλιεργείται. Οι νεότεροι έχουν στρατολογηθεί σε αυτή τη λογική και οι παλαιότεροι το έχουν πιστέψει. Η 4η δε μετασχηματίζεται. Το “στείλτε όπλα στην Ουκρανία” είναι το οριστικό τέλος. Το δυστύχημα είναι ότι η κατάσταση στην Τάση δεν είναι αυτή που θέλουμε, αλλά αυτή τη στιγμή είναι το μόνο όχημα που έχουμε. Δε συμφωνώ με την προσκόλληση σε μια Διεθνή η οποία κυριαρχείται από μια οργάνωση όπως το PTS και τα υπόλοιπα είναι μικρές δορυφορικές οργανώσεις, είναι μια τακτική που οδηγεί σε εκφυλισμό. Η κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά δεν έχουμε άλλο δρόμο. Πρέπει να δούμε τον οδικό χάρτη. Δεν είμαι αυτή τη στιγμή προετοιμασμένος να πω ποιος θα είναι αυτός. Θα πρέπει να μπούμε στη διαδικασία αυτής της συζήτησης, να συνειδητοποιήσουμε ότι μέχρι το 2025, αν φτάσουμε μέχρι εκεί, θα είναι η τελευταία αναλαμπή μας ως τμήμα της ΕΓ. Ως τότε πρέπει να έχουμε προετοιμάσει το επόμενο βήμα, είναι μια μεγάλη πορεία. Ειδικά όσοι έχουμε γνώση των διεθνών καταστάσεων και έχουμε ακόμα επαφές θα πρέπει να παίξουμε ρόλο. Και άλλες φορές υπήρχαν ανοιχτά καλέσματα για διεθνούς χαρακτήρα “ισότιμες επιτροπές”, για ομοσπονδιακού χαρακτήρα καταστάσεις, πχ Parity Committee με λαμπερτικούς, μορενικούς, LTT, αλλά δεν κατέληξαν πουθενά. Δε δουλεύουν αυτά τα σχήματα. Ο δρόμος δεν είναι εύκολος και μάλιστα σε ένα περιβάλλον όπου οι διάφορες διεθνείς και τροτσκιστικές οργανώσεις διαλύονται, όπως η CWI, που ήταν και η μεγαλύτερη αριθμητικά. Θα πρέπει να κάνουμε αρκετές συζητήσεις, να μάθει όλη η οργάνωση την κατάσταση του τροτσκισμού αυτή την περίοδο, να αποκτήσουμε μια καλή εικόνα του διεθνούς περιβάλλοντος, πράγμα που δεν είναι εύκολο, και να μαζέψουμε αρκετά στοιχεία προκειμένου να χαράξουμε σχέδιο. Χρόνο δεν έχουμε. Ίσως θα πρέπει σε κάθε ΚΕ κάποιος να κάνει μια παρουσίαση της εξέλιξης των πραγμάτων, των διαφορετικών διεθνών κλπ. Τουλάχιστον ως το κάμπινγκ να έχουμε μια εικόνα, να μπορούμε να κάνουμε πιο καλές συζητήσεις και με τους συντρόφους εκεί.
Μάνος Κτ.: Η δημιουργία της Τάσης και η συμμετοχή μας σε αυτή ήταν από τα πράγματα που με τράβηξαν στην οργάνωση. Η προβληματική της 4ης ήταν σαφής πολύ έξω από την οργάνωση. Τα προβλήματα στην Τάση είναι υπαρκτά και θυμίζει πράγματι την ΠΑΑΕ, αν και νομίζω ότι είναι ακόμα πιο πολλά τα κοινά από όσα είπε ο Μάνος. Ένα κοινό είναι ότι συγκροτήθηκαν πάνω σε ένα υπαρκτό θέμα, αλλά δεν υπήρχε συμφωνία στα επόμενα ζητήματα. Πχ στην ΠΑΑΕ είχαμε διαφωνίες για την καραντίνα, τα εμβόλια, την Ουκρανία, στην Τάση για θέματα φύλου (Ιρλανδία) και τώρα για τον πόλεμο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο αυτή τη στιγμή και βέβαια έχει μια μικρή αναγνωρισιμότητα, άρα είναι ένα εργαλείο. Καταλαβαίνω και γω το τέλος του δρόμου για μας μέσα στην 4η, αλλά δυσκολεύομαι να δω το μετά. Αυτή τη στιγμή δεν είμαστε έτοιμοι να βγάλουμε χρονοδιάγραμμα. Συμφωνώ με την πρόταση του Κώστα να ενημερωθούμε για πράγματα και καταστάσεις διεθνώς και να προχωρήσουμε όσο μπορούμε τις επαφές. Μπορούμε να έχουμε πολυπεπίπεδη εξωτερική πολιτική και με συντρόφους εκτός Τάσης, να βγάζουμε κείμενα με όποιον κάθε φορά συμφωνεί, χωρίς να διασπάσουμε την Τάση, με υπογραφές οργανώσεων πχ. Αν αποκτήσουμε σχέσεις με άλλες οργανώσεις κάνουμε κάτι αντίστοιχο, ή ακόμα και ατομικά κείμενα όπως είπε ο Μάνος. Δεν έχουμε επιλογή, θα πάμε ψάχνοντας για κάποιο διάστημα. Χρονοδιάγραμμα δε μπορεί να μπει για όλα, αλλά πρέπει να μπει για τις επαφές. Η Fraction Trotskista είναι όντως σοβαρή υποψηφιότητα, αλλά έχει μια τακτική παρόμοια με το ΣΕΚ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι πολύ συγκεντρωτική και έχει ένα πλάνο συγκεκριμένο.
Θανάσης: Για τους fraction trotskista, κάποιοι έρχονταν σε κάμπινγκ διεθνή και εγχώρια, και είχαμε μια επαφή. Το θέμα με αυτούς είναι ότι δεν συνθέτουν, όταν έχουν την πλειοψηφία διώχνουν κόσμο. Οι θέσεις τους είναι πολύ καλές αλλά δεν έχουν δημοκρατική κουλτούρα. Λειτουργούν ως παράρτημα του FIT, έρχονται στην Ευρώπη για να κάνουν συγκεκριμένη δουλειά, χτίζουν την τάση τους και όχι το κόμμα. Μια όποια συμμαχία μαζί τους πρέπει να γίνει σε πλαίσια αρχών και σοβαρές επιφυλάξεις. Επίσης υπάρχουν σοβαρές καταγγελίες για μέλη της ηγεσίας τους κατά το διάστημα που ήταν στο ΝΡΑ (σεξιστική συμπεριφορά προς μέλη της νεολαίας). Είναι τρομερή η ευθύνη που έχουμε ως οργάνωση σε σχέση με την 4η. Η κλεψύδρα τελειώνει. Πολλά χρόνια στρατολογούμε παρά το γεγονός ότι είμαστε στην 4η. Θα πιεστούμε αναγκαστικά να κάνουμε μία δουλειά που ξέρουμε να κάνουμε αλλά μας φοβίζει. Αλλά αν δεν την κάνουμε δεν θα την κάνει κάποιος άλλος για μας.
Χρήστος Ν.: Χωρίς να έχω μεγάλη εικόνα. Δεν μπορούμε τώρα να βγάλουμε χρονοδιαγράμματα. Ένας παράγοντας που έχω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλό μου είναι ότι πολύ σημαντικά θα μπούνε σοβαρά διλήμματα από την παγκόσμια πραγματικότητα και την κρίση. Βασικά πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε μία πολύ καλή δουλειά θέσεως. Μπορεί να είναι πολύ λίγα τα αυτιά μέσα και έξω στην Ενιαία Γραμματεία. Αλλά αξίζει να γίνει μία δουλειά θέσεων σε επεξεργασίες και αναλύσεις. Αλλά πρέπει να το κάνουμε για να μη μοιάζει σαν να κάνουμε τακτικισμούς με τις επαφές μας και τις κινήσεις μας. Παρατηρώντας την τάση: Πρέπει να συζητήσουμε ποιους πρέπει να συμπεριλάβουμε κάθε φορά. Πρέπει να προσπαθήσουμε κι εμείς να βάλουμε κάποιους όρους με τους οποίους θέλουμε να λειτουργούμε. Οι θέσεις των Αμερικανών, των Καναδών και δεν ξέρω αν είναι και των Μεξικανών είναι ίδιες και προβληματικές. Αλλά δε γίνεται κάθε φορά να περνάνε όλα από τους Γάλλους. Πρέπει να προφυλαχθεί το μεγαλύτερο κομμάτι της που είναι οι Γάλλοι, αλλά δε γίνεται να είναι αυτό πάντα όρος για την λειτουργία της. Χρειάζεται μια χαρτογράφηση και ενημέρωση της οργάνωσης. Εγώ θα μπορούσα να κάνω μια τέτοια εισήγηση για ενημέρωση όλης της οργάνωσης. Νομίζω καμιά φορά να βάζουμε λίγο φρένο στους Γάλλους. Οι Αμερικάνοι έχουν μια δύσκολη θέση και δίνουν μάχη για αυτή. Δεν είναι το ίδιο με τους Έλληνες που παίρνουν την ίδια θέση. Θεωρώ αρκετά σημαντικό να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε αυτό το κομμάτι. Κατά τα άλλα θα πρέπει να προσπαθήσουμε στο μέτρο του δυνατού να σχεδιάσουμε και μία πιο αυτόνομη παρέμβαση χωρίς να υπονομεύουμε αυτά που έχουμε χτίσει μέσα στην τάση. Όχι να κάνουμε ό,τι μας καπνίσει. Θα πρέπει επίσης στο επόμενο συνέδριο η τάση να δώσει μία σοβαρή πολιτική μάχη. Πρέπει ενδεχομένως να ξοδέψουμε εμείς λίγο παραπάνω χρόνο για τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα, και όχι τόσο η τάση αν δεν έχει την διάθεση. Τέλος, είναι όλα μικρά και αμελητέα, αλλά εδώ που τα λέμε δεν υπάρχει και κάτι μεγαλύτερο. Είναι πολύ αποκαρδιωτικό να είσαι κλεισμένος στο εθνικό καβούκι. Άρα θέλει και μία προσοχή. Φαίνεται ότι δεν είναι αντιστρέψιμη η κατάσταση της 4ης. Αλλά όσο είσαι εκεί να δώσεις την μάχη, όσο πιο σοβαρά γίνεται, και ακόμα και αν δεν κερδίσεις κάτι εκεί, κερδίζεις εσύ στην συγκρότηση σου.
– 3-7 Αυγούστου , κοντά στην Μαδρίτη το κάμπινγκ.
– 21-22 Μαΐου η συνάντηση της τάσης. Αν δεν έρθουν οι Αμερικάνοι δια ζώσης, θα γίνει στην Αθήνα, αλλά αν έρθουν να γίνει στο Παρίσι.
Χριστίνα: Συμφωνώ με την εισήγηση του Μαΐου και γενικά με το πνεύμα της συζήτησης (αν και υπάρχουν κάποιες διαφοροποιήσεις). Είναι μία κουβέντα που την κάνουμε εδώ και πολλά χρόνια στην οργάνωση και δυστυχώς κάθε φορά η κατάσταση της Διεθνούς είναι και χειρότερη. Δεν υπάρχουν περιθώρια για να δούμε αλλαγή συσχετισμών 4η. Νομίζω έχουν εξαλειφθεί οι δυνατότητες. Μπορεί τα τμήματα να μην είναι διαβρωμένα από όλες τις απόψεις και από την κορυφή ως τα νύχια όλα, αλλά δεν πιστεύω πλέον ότι είναι απλώς θέμα ηγεσίας και έλλειψης δημοκρατικών διαδικασιών. Δυστυχώς σε επίπεδο στρατηγικής είναι τελειωμένο το θέμα. Στο προηγούμενο παγκόσμιο συνέδριο και όταν φτιάξαμε την τάση είχαμε μία ολομέτωπη σύγκρουση με την 4η, αντιπαράθεση σε όλα τα κείμενα, είχαμε κάνει πραγματικά ό,τι καλύτερο γινόταν. Θα μπορούσαμε να πιστεύουμε ότι αν γίνει κάποιο κοσμοϊστορικό γεγονός, θα ταρακουνούσε την 4η και θα προκαλούσε κάποια αλλαγή συσχετισμών. Αλλά δυστυχώς κοσμοϊστορικά γεγονότα γίνονται και η 4η δεν αλλάζει πορεία. Από την άλλη υπάρχει ο κίνδυνος ότι δεν μπορείς να είσαι διεθνιστική οργάνωση και να μην έχεις διεθνή οργάνωση, δεν υπάρχει διεθνισμός μόνο στη θεωρία. Και σίγουρα για κάθε μέλος υπάρχει μία σύνδεση με τη διεθνή. Συμφωνώ με την εκτίμηση του τέλους του δρόμου. Καταλαβαίνω ότι ίσως να μην μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι το 2025, μετά το παγκόσμιο συνέδριο θα φύγουμε, αλλά το θέμα είναι πώς δουλεύεις μέχρι τότε. Πρέπει να πούμε ότι μέχρι το συνέδριο να δουλεύουμε με συνέπεια, να μπει κεντρικά το ζήτημα, όπως και με τη δημιουργία της τάσης που ήταν στην ημερήσια διάταξη μας, κεντρικός στόχος της οργάνωσης. Να βάλουμε όλες μας τις δυνάμεις για να έχουμε κάτι άλλο μέχρι το ’25 ώστε να μπορούμε. Αν δεν πετύχει, το βλέπουμε αλλά δουλεύουμε με αυτό τον ορίζοντα. Η 4η δεν λειτουργεί ως διεθνής οργάνωση, δεν παρεμβαίνει και δεν καθοδηγεί τα κινήματα, δεν έχει καλές τοποθετήσεις. Τολμώ να πω ότι με τη στρατηγική της πολλές φορές κάνει και κακό στο κίνημα.
Νικόλας: Το θέμα της διεθνούς κολλάει με το προηγούμενο, ως εξής. Η Διεθνής πια δεν υπάρχει με τον τρόπο που ξέραμε και δεν έχει νόημα η λειτουργία και η παρέμβαση μας μέσα σε αυτή όπως την ξέραμε. Πρέπει να δούμε την κατάσταση όπως έχει. Να δούμε πώς κινούνται άλλες διεθνείς οργανώσεις και τι σχέσεις μπορούμε να έχουμε μαζί τους.
Η συνέχεια δεν ακούστηκε λόγω απώλειας της σύνδεσης.
Απόφαση. Η ομάδα των διεθνών προετοιμάζει μία χαρτογράφηση για τις διεθνείς οργανώσεις.
5. Εγχώριο Κάμπινγκ
Χριστίνα: Πρέπει να ξανακάνουμε κάμπινγκ φέτος. Να φτιάξουμε μία ομάδα που θα αρχίσει να το οργανώνει.
Μάνος Σκ.: Θα κάνουν όλοι φέτος. Έχουμε χάσει ένα νήμα. Είναι η απάντηση στο τι θα μπορούσε να εμπνεύσει μία νεολαία. Το διεθνές λειτούργησε καλά και βγάλαμε μέλη. Αλλά δεν μπορεί να έχει μαζική συμμετοχή εκ των πραγμάτων. Μπορούμε να τα κάνουμε και τα δύο. Πρέπει να περνάει από τη νεολαία, αυτή να αποφασίσει το χαρακτήρα του. Οι μεγαλύτεροι πρέπει να έχουμε δεδομένο ότι θα πάμε και θα βάλουμε πολλές δυνάμεις. Χρειάζεται μία δημιουργικότητα και μία ιδέα.
Απόφαση. Να κάνει μία πρώτη πρόταση μέχρι την επόμενη κ.ε το φοιτητικό για τον πολιτικό χαρακτήρα. Η οργανωτική ομάδα περιλαμβάνει Μάνος Κτ. Και προτείνουμε σε Μυρτώ, Δαφνο, Κυριάκος, Φανή.
Ενημέρωση από το πανελλαδικό σωματείο εργαζομένων στην έρευνα
Μάνος Κτ.: Το σωματείο έχει παραρτήματα στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη. Το σωματείο έχει πάρει απόφαση για πανελλαδική απεργία στις 17/5. Θα συναντηθώ με την πρόεδρο τους. Θα μπει και το σωματείο στο Ηράκλειο και ίσως και το Ρέθυμνο. Θα ήταν καλό να βγει μία ανακοίνωση της οργάνωσης για στήριξη. Δεν ξέρω ακριβώς σε τι δράση θα καλέσουν στην Αθήνα, αλλά σε ό,τι είναι να πάμε να στηρίξουμε.
Απόφαση: Αντώνης και Μάνος Κτ. γράφουν ανακοίνωση. Το ΠΓ βρίσκει διαθεσιμότητες για τις 17.
Άλλες ενημερώσεις
- Μάνος Σκ: Υπάρχει ένα θέμα με κάτι λεφτά που ζητάει η περιφέρεια.
- Μάνος Σκ.: Ψήφισμα για το εφετείο της Χ.Α Πολιτικά είναι γελοίο, είναι λεγκαλίστικο. Θα έλεγα όμως να το υπογράψουμε. Απόφαση: Το υπογράφουμε και με ένα σχόλιο για την πολιτική στόχευση και χαρακτήρα.
-
Τα γραφεία. Πρέπει να μη ξαναγίνει αλαμανιό. Πρέπει να βάλουμε ένα ραντεβού για να το μαζέψουμε το δωμάτιο με τα pc και να μαζέψουμε μετά με νέο ραντεβού. Την μεγάλη εβδομάδα κάνουμε το μάζεμα των pc. Έχουμε και ένα καινούριο pc, το οποίο χρειάζεται format (δωρεά Θανάση). Το σκ του Θωμά κάνουμε καθάρισμα.
- Για τις εκδόσεις Ένεκεν, ζητάει να γίνουν προαγορές για το βιβλίο για τους εξόριστους τροτσκιστές του Μπρουέ. Απόφαση: Στέλνουμε στα μέηλ για να γίνουν παραγγελίες και τις δίνουμε στον Χρήστο.
-
Κριβίν. Απόφαση: να κάνουμε εκδήλωση για το Μάη του ‘68 σε πανεπιστημιακό χώρο με ομιλητές κλπ (σύντροφος από τη Γαλλία, Σάββας;, κάποιος/α από εμάς, κάποιος/α από τη νεολαία;, Φελέκης;;) κατά τη διάρκεια της συνάντησης ή λίγο μετά της Διεθνούς Τάσης (21-22/5). Θα ζητήσουμε από το Μπενζανσενό να χαιρετήσει από zoom. Πρωτομαγιά να έχουμε υλικά, οπότε η ομάδα Διεθνών και η ομάδα Λέσχης να έχουν επικοινωνία για να το οργανώσουν.
Επόμενη ΚΕ 8/5.
