Στη συνεδρία λήξης του 35ου Διεθνούς Κάμπινγκ Επαναστατικών Νεολαιών, που φιλοξένησε στο Billund της Δανίας η SUF, υιοθετήθηκε η ακόλουθη δήλωση.
«Ασύμμετρη απειλή» για ανθρώπους και περιβάλλον η καπιταλιστική ανάπτυξη δείχνουν οι καταστροφικές πυρκαγιές
Αποζημίωση των θυμάτων και προστασία των χτυπημένων περιοχών από τα εμπρηστικά συμφέροντα
Διαβάστε περισσότερα: Ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις καταστροφικές πυρκαγιές (24.7.2018)
Η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ με την οποία η κυβέρνηση επαίρεται ότι «έλυσε» το μακεδονικό είναι μια πρωτοφανής στα χρονικά συμφωνία αλλαγής της συνταγματικής ονομασίας μιας χώρας κατ’επιταγή μιας ισχυρότερης. Η Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΔΜ) υποχρεώνεται να καταθέσει διαπιστευτήρια (αλλαγή ονόματος, αλλαγές στα βιβλία ιστορίας, αλλαγή στον προσδιορισμό των πολιτών της), με αντάλλαγμα την άρση του βέτο της Ελλάδας για την είσοδό της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Η συμφωνία δεν αφορά μια, έστω και ετεροβαρή, αμοιβαία υποχώρηση. Είναι μια κατάφωρη εμπέδωση της κυριαρχίας ενός πιο ισχυρού καπιταλιστικού κράτους (με 20πλάσιο ΑΕΠ και μέλους των κλαμπ των ισχυρών) σε ένα πιο αδύναμο. Με αυτή την έννοια, αν παίρνουμε στα σοβαρά τον σεβασμό στο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού και την εναντίωσή μας στην «δική μας» κυβέρνηση και αστική τάξη, είναι μια αντιδραστική συμφωνία.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωράει στη συμφωνία παίζοντας έναν ταυτόχρονο διπλό ρόλο. Από τη μία, συνεχίζει με πιστότητα την «εθνική γραμμή» για το μακεδονικό, ανακυκλώνοντας μια εξαιρετικά επιθετική εθνικιστική ρητορεία. Οι δηλώσεις του Μαξίμου ότι «παίρνουμε πίσω τη Μακεδονία μας» και ότι η συμφωνία «βάζει τέλος στον αλυτρωτισμό που ενείχε η ονομασία “Δημοκρατία της Μακεδονίας”» είναι χαρακτηριστικές. Πηγαίνει μάλιστα ένα βήμα παραπέρα, τονίζοντας ότι η αλλαγή του συντάγματος δεν περιλαμβανόταν στην «εθνική γραμμή» και είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στα χρονικά. Οι δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης, του Τσίπρα περιλαμβανομένου, περί μη ύπαρξης μακεδονικού έθνους και μακεδονικής γλώσσας δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας.
Το Athens pride ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια και, με τα χρόνια, έχει καταστεί μαζική διοργάνωση από άποψη παρουσίας κόσμου, που συμμετέχει στην παρέλαση-πορεία αλλά και στα υπόλοιπα events της διοργάνωσης. Ένας κόσμος που αναγνωρίζει το δικαίωμα της ορατότητας των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων στον δημόσιο χώρο και την ισότητα τους σε πεδίο πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα, οι αγώνες μαζί με την επιμονή και το θάρρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας έκανε την κοινωνία να γίνει φιλική μαζί τους, κι έτσι τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα να μην φοβούνται να αποκαλύψουν την ταυτότητα τους και να αποκτούν το δικαίωμα του σύμφωνου συμβίωσης, του αυτοπροσδιορισμού της ταυτότητας φύλου και αναδοχής-τεκνοθεσίας.
Οι διεκδικήσεις βοηθούν στην δημιουργία αυτοπεποίθησης από τον ΛΟΑΤΚΙ χώρο να διεκδικήσει και άλλα δικαιώματα. Οι διεργασίες εντός κοινωνίας βοήθησαν να υπάρξουν και οι αντίστοιχες διεκδικήσεις. Όμως, ανάλογα με το φύλο, την σεξουαλική ταυτότητα η καταπίεση υπάρχει και στο πεδίο της εργασίας. Ο πληττόμενος κόσμος της εργασίας από τις πολιτικές του κεφαλαίου βιώνει εργασιακή ανασφάλεια-επισφάλεια, απολύσεις, αλλαγή των συμβάσεων εργασίας και γκρεμισμένο σύστημα υγείας και κράτους πρόνοιας. Αυτό κάνει περισσότερο ευάλωτα τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα στα αφεντικά τους, που απολύουν επειδή είναι λιγότερο ή καθόλου παραγωγικά γι’ αυτά. Γι’ αυτό και η κάθε μορφή καταπίεσης στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν μπορεί να ιδωθεί χωρίς την υλική-εργασιακή εκμετάλλευση που γεννά αυτό το σύστημα. Αυτό καθιστά αναγκαίο ο αγώνας απέναντι στις έμφυλες ανισότητες να συνδεθεί με το εργατικό κίνημα, αλλά και το εργατικό κίνημα να εντάξει τα αιτήματα των ΛΟΑΤΚΙ στα αιτήματα του. Η πείρα έχει δείξει ότι αυτά που κατακτούν οι εργαζόμενοι, οι μετανάστες, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα ή οι γυναίκες εντός αυτού του συστήματος είναι παροδικά, και γι’ αυτό πρέπει συνεχώς όλοι οι παραπάνω να τα υπερασίζοται. Η πραγματική απελευθέρωση του ατόμου θα έρθει μόνο εάν απελευθερωθεί η κοινωνία του από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Διαβάστε περισσότερα: Athens Pride: μια γιορτή των καταπιεσμένων;
Τρεις μήνες μετά τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, η κυβέρνηση ξεδιπλώνει μια εκστρατεία δηλητηρίασης των εργαζομένων και ευρύτερα της κοινωνίας με το εθνικιστικό μίσος, και ειδικά δημιουργώντας κλίμα ελληνοτουρκικής σύρραξης. Για άλλη μια φορά στήνεται μια ψευδής εικόνα μιας Ελλάδας αμυνόμενης και απειλούμενης από την Τουρκία.Αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα τον αυταρχικό χαρακτήρα της κυβέρνησης Ερντογάν. Οι εργαζόμενοι, το ταξικό κίνημα στην Τουρκία το γνωρίζουν καλύτερα από εμάς.
Διαβάστε περισσότερα: Διεθνιστική Πρωτοβουλία Ενάντια στον πόλεμο και στον εθνικισμό
Το ένα χέρι νίβει το άλλο, και τα δυο το πρόσωπο
Από τη μια μεριά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακολουθώντας τις ντιρεκτίβες των ΕΕ,ΔΝΤ, Κεφαλαίου, νομοθέτησαν τον περασμένο Γενάρη ενάντια στο δικαίωμα της απεργίας. Από την άλλη, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία επιχειρεί να μετατρέψει τις εργατικές απεργίες σε ανάμεικτες «πανεθνικές μέρες δράσης» παρέα με διάφορους. Στόχος είναι να τις αποστεώσει από κάθε εργατικό αίτημα και να υποτάξει τη μισθωτή εργασία στα συμφέροντα της εργοδοσίας, σε μια λογική κοινωνικού εταιρισμού άνευ προηγουμένου.
Η ταξική πάλη είναι μεν αέναη, όμως περνάει από πλημμυρίδες και αμπώτιδες ακολουθώντας την πορεία του οικονομικού κύκλου και την αντίστοιχη συμπεριφορά κράτους και κεφαλαίου. Την προηγούμενη περίοδο της σφοδρής επίθεσης του κεφαλαίου, τα συνδικάτα και η γραφειοκρατία τους προσαρμόστηκαν ανάλογα με απεργιακά μπαράζ και αιτήματα περισσότερο προωθημένα, καθώς η ταξική πτέρυγα μέσα σε αυτά συχνά έδινε τον τόνο. Σήμερα με την «Κοινωνική Συμμαχία» επιχειρείται να εμπεδωθεί το μνημονιακό κεκτημένο της τεράστιας κοινωνικής καταστροφής, με μια όμως επιπλέον απόπειρα αντιδραστικής αναδίπλωσης των συνδικάτων υιοθετώντας αιτήματα της αντίπερα όχθης, όπως η επιχειρηματικότητα, η καινοτομία και τα φορολογικά κίνητρα σε επιχειρήσεις. Η γραφειοκρατία προσπαθεί να σύρει τα συνδικάτα στο δόγμα που διατύπωσε ο προηγούμενος πρόεδρος του ΣΕΒ: «είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι που βυθίζεται». Το μόνο που δεν μας λένε οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, είναι ενάντια σε ποιόν στρέφεται η «Κοινωνική Συμμαχία», αν όχι σε κράτος και εργοδοσία; Υπάρχει κάποιος αόρατος εχθρός που δεν γνωρίζουμε;
Αντιφασιστική Πορεία Παρασκευή 25/5στις 7 μμ, έξω από το σταθμό ΗΣΑΠ Ν. Ηρακλείου
Ξημερώματα πρωτομαγιάς, μια συμμορία φασιστοειδών κυνήγησε και χτύπησε ένα νέο, κάτοικο της περιοχής και αντιφασίστα αγωνιστή. Η ομάδα αυτή την ίδια μέρα γέμιζε την γειτονιά με τρικάκια για την "Εθνικιστική Πρωτομαγιά" και τους τοίχους με φασιστικά συνθήματα. Αυτό το γεγονός αποτελεί κομμάτι όλων των ενεργειών των ομάδων αυτών στην περιοχή τους τελυταίους μήνες. Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Οι φασίστες έχουν βγει πάλι στο δρόμο και προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι. Αντίστοιχες ενέργειες τραμπουκισμού έδειξαν στη Θεσσαλονίκη με τo κάψιμο της κατάληψης Libertatia, τον ξυλοδαρμό αγωνιστών της ΚΕΕΡΦΑ στο Γαλάτσι και στην Καλλιθέα, την αναγραφή φασιστικών συνθημάτων εντός σχολείων.
Διαβάστε περισσότερα: Ούτε στο Ηράκλειο ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά!
