Ένα μικρό χρονικό και πρώτα σχόλια για τις φοιτητικές κινητοποιήσεις στις ΗΠΑ

Τα δύο τελευταία χρόνια το παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό επιδεινώνεται. Συνεχίζεται και κλιμακώνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία που υποδαυλίζεται και τροφοδοτείται και από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές. Οι επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές τυχοδιωκτικές επιδιώξεις των ΗΠΑ εντείνονται στον Ειρηνικό. Συνεχίζεται η άνοδος των εκλογικών δυνάμεων της ακροδεξιάς στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ. Αναδεικνύεται η αδυναμία των κυβερνήσεων να συμφωνήσουν ένα αποτελεσματικό σχέδιο για την ανακοπή της κλιματικής κατάρρευσης του πλανήτη. Αποκορύφωμα αποτελεί η εισβολή του ισραηλινού στρατού στη Γάζα και η εξάμηνη αδιάκοπη ανθρωποσφαγή του άμαχου πληθυσμού της, με την πλήρη πολιτική και στρατιωτική κάλυψη των δυτικών κυβερνήσεων. Μια ανθρωποσφαγή, οι φρικτές εικόνες της οποίας αναμεταδίδονται πλέον on line από τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Μέχρι σήμερα, η πλειοψηφία των δυτικών κοινωνιών, παρακολούθησε παθητικά τις δραματικές εξελίξεις στις Γάζα. Κατά ένα μέρος επηρεασμένη από την προπαγάνδα των ΜΜΕ και των κυβερνήσεων και κατά ένα μέρος συγχυσμένη από την διαχρονική αποτυχία των κομμάτων της αριστεράς, να δώσουν πειστικές απαντήσεις και κυρίως προοπτικές διεξόδου. Η ανοιχτά ξενοφοβική και ισλαμοφοβική προπαγάνδα της ακροδεξιάς και η φαιά προπαγάνδα των ΜΜΕ, έχουν επηρεάσει σημαντικό τμήμα των εργατικών τάξεων και των φτωχοποιημένων από την οικονομική κρίση στρωμάτων. Στις χώρες «πρώτης υποδοχής» μεταναστών, όπως είναι η Ελλάδα, οι καθημερινές τραγωδίες μεταναστών στα χερσαία σύνορα και στη θάλασσα γίνονται σχεδόν αποδεκτές ως αναγκαίες για τη διαφύλαξη υποτίθεται της ευμάρειας του ντόπιου πληθυσμού που αποκτά σταδιακά ένα είδος μιθριδατισμού απέναντι στα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν λίγο πιο πέρα από το σπίτι του. Η ύπαρξη δεκάδων «στρατοπέδων συγκέντρωσης», όπου παραμένουν φυλακισμένοι χιλιάδες ξεριζωμένοι και εξαθλιωμένοι άνθρωποι, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια ένοχη ή έστω παθητική αποδοχή της «απανθρωποίησης» των «ξένων» πληθυσμών, επομένως και της Γάζας.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό σκηνικό, η είδηση της εξέγερσης της φοιτητικής νεολαίας στις ΗΠΑ, ήρθε ξαφνικά σαν μια ζωογόνα πνοή ελπίδας και αλληλεγγύης. Η οργή της νεολαίας ξεχείλισε στις ΗΠΑ τόσο από τις εικόνες φρίκης που έρχονται διαρκώς από τη Γάζα, όσο και από την εξόφθαλμη, προκλητική υποκρισία και τον κυνισμό της πολιτικής ηγεσίας των ΗΠΑ και των υπόλοιπων των δυτικών κυβερνήσεων. Η υποκρισία και ο κυνισμός δεν μπορούν πλέον, στα μάτια αυτής της νεολαίας, να συγκαλυφθούν από την προπαγάνδα των κατευθυνόμενων ΜΜΕ. Δεν είναι δυνατόν πλέον οι δυτικοί πολιτικοί ηγέτες και τα ΜΜΕ, να ισχυρίζονται με σοβαρότητα, ότι η μαζική ανθρωποσφαγή στη Γάζα αποτελεί «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα». Την ίδια ώρα μάλιστα που οι πολιτοφυλακές των φανατικών ισραηλινών εποίκων, αποθρασυσμένες, πυκνώνουν τις δολοφονικές επιδρομές τους στη Δυτική Όχθη.

Η εξέγερση της νεολαίας στις ΗΠΑ ασφαλώς δεν αποτέλεσε «κεραυνό εν αιθρία». Η οργή της νεολαίας έχει συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια, από τον στρουθοκαμηλισμό των αρχουσών τάξεων μπροστά στην κλιματική κατάρρευση, την παρανοϊκή κούρσα των εξοπλισμών με τα όλο και πιο επικίνδυνα πολεμικά παιχνίδια, την επιδεινούμενη οικονομική κρίση. Από την ημέρα της εισβολής του ισραηλινού στρατού στη Γάζα, στις ΗΠΑ έχουν πραγματοποιηθεί πλήθος αντιπολεμικών διαδηλώσεων και δράσεων. Όμως οι φοιτητικές κινητοποιήσεις με τη μαχητική μορφή των «φιλο-παλαιστινιακών» καταυλισμών στα προαύλια, ξεκίνησαν από πανεπιστήμια που θεωρούνται πανεπιστήμια της «κοινωνικής ελίτ», με αρχικό και κεντρικό πυρήνα το φημισμένο πανεπιστήμιο Κολούμπια στο οποίο στράφηκαν και οι προβολείς της δημοσιότητας.

Το γεγονός ότι οι κινητοποιήσεις με την μορφή των καταυλισμών ξεκίνησαν από τα «ελίτ» πανεπιστήμια δεν είναι κάτι περίεργο ή πρωτοφανές. Οι φοιτητές στα πανεπιστήμια αυτά έχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο και καλύτερη ενημέρωση για τη διεθνή πολιτική. Από την άλλη πλευρά, οι φοιτητές που προορίζονται για μεσαία και ανώτερα στελέχη των επιχειρήσεων και του κρατικού μηχανισμού, δεν έχουν ακόμη αλλοτριωθεί από την ένταξή τους στην παραγωγική διαδικασία και κινητοποιούνται από έναν ανιδιοτελή ιδεαλισμό και ευαισθησία μπροστά στην τραγωδία που εκτυλίσσεται στη Γάζα. Ανάλογο ρόλο έπαιξαν άλλωστε αυτά τα πανεπιστήμια στις μεγάλες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ας θυμηθούμε επίσης το ρόλο του «ελίτ» πανεπιστημίου της Σορβόνης στην εξέγερση του Μάη του 68 στη Γαλλία. Ας θυμηθούμε ακόμα ότι και στην Ελλάδα το φοιτητικό αντιδικτατορικό κίνημα ξεκίνησε από τις σχολές που θεωρούνταν «ελίτ»: Πολυτεχνείο, Νομική, Ιατρική.

Oι σπασμωδικές αντιδράσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν δείχνουν ότι αιφνιδιάστηκε. Επιμένει στο χονδροειδές, ανιστόρητο και συκοφαντικό αφήγημα περί του «αντισημιτισμού» των κινητοποιήσεων, προσπαθώντας να ταυτίσει τον σιωνισμό με τον εβραϊσμό και να αποκρύψει το γεγονός ότι Εβραίοι φοιτητές παίζουν έναν πρωτοποριακό ρόλο στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις. Αναγκάστηκε να καταφύγει στην ανοιχτή καταστολή με αστυνομικές εισβολές στις πανεπιστημιουπόλεις και στις συλλήψεις εκατοντάδων φοιτητών, μελών ΔΕΠ και αλληλέγγυων.

Όπως συνέβη με τις εικόνες από τις θηριωδίες στο εσωτερικό της Γάζα, οι ειδήσεις και οι εικόνες από τους φοιτητικούς καταυλισμούς κατακλύζουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης που αναγκάζονται να τα προβάλουν, έστω και με ένα δήθεν ουδέτερο σχολιασμό.

Ένα μικρό χρονικό των μέχρι σήμερα κινητοποιήσεων

Ο πρώτος καταυλισμός δημιουργήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, στις 17 Απριλίου, γύρω στις 4 το πρωί, όταν 70 περίπου διαδηλωτές έστησαν στο προαύλιο σκηνές που έφεραν την παλαιστινιακή σημαία και τοποθέτησαν δύο πανό που έγραφαν «Καταυλισμός Αλληλεγγύης στη Γάζα» και «Απελευθερωμένη Ζώνη». Το κύριο αίτημα του καταυλισμού ήταν η αποσύνδεση του πανεπιστημίου από επενδυτικές δραστηριότητες στο κράτος του Ισραήλ [university divest from Israel]. Η κατάληψη οργανώθηκε από τον συνασπισμό Columbia University Apartheid Divest (CUAD). Έναν συνασπισμό 116 διαφορετικών φοιτητικών ομαδοποιήσεων του Κολούμπιαⁱ, μαζί με την Students for Justice in Palestine (SJP) και την Jewish Voice for Peace (JVP). Στην ιστοσελίδα της CUAD μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

Είμαστε η συνέχεια του αντιπολεμικού κινήματος του Βιετνάμ και του κινήματος για αποσύνδεση από το καθεστώς του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. Υποστηρίζουμε την ελευθερία και τη δικαιοσύνη για τον παλαιστινιακό λαό και για όλους τους ανθρώπους. Γνωρίζουμε ότι η πραγματική συλλογική ασφάλεια θα προκύψει όταν όλοι θα έχουν πρόσβαση σε καθαρό αέρα, καθαρό νερό, τροφή, στέγαση, εκπαίδευση, υγειονομική περίθαλψη, ελευθερία κινήσεων και αξιοπρέπεια.ⁱⁱ

Στην ιστοσελίδα της Jewish Voice for Peace (JVP) μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

Όπως γενιές Εβραίων αριστερών πριν από εμάς, παλεύουμε για την απελευθέρωση όλων των ανθρώπων … Φανταζόμαστε το τσιμέντο του τείχους του Απαρτχάιντ να γίνεται κομμάτια πάνω σε ελεύθερο παλαιστινιακό έδαφος. Φανταζόμαστε τα ισραηλινά κρατητήρια, τις φυλακές και τα κέντρα κράτησης να αδειάζουν και να διαλύονται. Φανταζόμαστε την επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων, που επανενώνονται με τις οικογένειες και τις κοινότητές τους. Φανταζόμαστε τους Παλαιστίνιους — από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα — να ζουν με σεβασμό στα αναφαίρετα δικαιώματά τους, να χτίζουν σχολεία και νοσοκομεία και να φυτεύουν ελαιώνες με τους πόρους που χρειάζονται.ⁱⁱⁱ

Μια άλλη ομάδα, η Within Our Lifetime (WOL), διαδήλωνε έξω από την περίμετρο της πανεπιστημιούπολης για να υποστηρίξει τον καταυλισμό. Έκαναν την εμφάνιση τους έξω από το πανεπιστήμιο μερικές πολύ μικρότερες ομάδες φιλο-ισραηλινών, αντι-διαδηλωτών. Στην ιστοσελίδα της WOL μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

Έχουμε την ευθύνη όπως όλοι όσοι ζούμε στις Ηνωμένες Πολιτείες να αντισταθούμε στη βία της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ως Διεθνιστές, πιστεύουμε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και στεκόμαστε αλληλέγγυοι με όλους τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες σε όλο τον κόσμο που αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ.

Την επόμενη ημέρα, 18 Απριλίου, μετά από πρόσκληση της προέδρου του πανεπιστημίου, Minouche Shafic, ο καταυλισμός διαλύθηκε βίαια από την αστυνομία και έγιναν συλλήψεις φοιτητών. Ήταν η πρώτη φορά μετά από τις διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, το 1968, που επιτράπηκε στην αστυνομία να εισβάλλει στον χώρο του πανεπιστημίου και να συλλάβει φοιτητές. Στη συνέχεια μια ομάδα φιλο-ισραηλινών αντι-διαδηλωτών, συγκεντρώθηκε για να γιορτάσει την διάλυση του καταυλισμού, κρατώντας αμερικανικές και ισραηλινές σημαίες. Όμως την ίδια μέρα, άλλοι διαδηλωτές μετακόμισαν σύντομα τις σκηνές σε ένα παρακείμενο προαύλιο, όπου ύψωσαν και πάλι τις σημαίες και τα πανό τους και έστησαν ένα νέο καταυλισμό. Παράλληλα έγιναν διαδηλώσεις και πορείες αλληλεγγύης έξω από το πανεπιστήμιο.

Στις 19 Απριλίου όπως και τις επόμενες μέρες, οι διαδηλωτές παρέμειναν κατασκηνωμένοι στην πανεπιστημιούπολη. Τα παραρτήματα του SJP στα Πανεπιστήμια της Βόρειας Καρολίνας, της Βοστώνης και του Κρατικού Πανεπιστημίου του Οχάιο, καθώς και η Επιτροπή Αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη του Κολλεγίου Χάρβαρντ στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ανακοίνωσαν συγκεντρώσεις σε αλληλεγγύη με τους διαδηλωτές Κολούμπια.

Τη Δευτέρα, 22 Απριλίου, εκατοντάδες μέλη ΔΕΠ του Πανεπιστήμιου Κολούμπια πραγματοποίησαν απεργία για να διαμαρτυρηθούν για την απόφαση της προέδρου να καλέσει την αστυνομία να εισβάλει στο πανεπιστήμιο και να συλλάβει φοιτητές.

Όμως την επόμενη μέρα, 23 Απριλίου, η πρόεδρος έδωσε προθεσμία μέχρι τα μεσάνυχτα για να διαλύσουν οι φοιτητές τον καταυλισμό, διαφορετικά, άφηνε να εννοηθεί, ότι θα αντιμετωπίσουν νέα αστυνομική καταστολή. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, η SJP ανέφερε ότι οι διαδηλωτές διέκοψαν τις διαπραγματεύσεις, επειδή η διοίκηση του πανεπιστημίου είχε απειλήσει να καλέσει την Εθνική Φρουρά και ότι δεν θα επέστρεφαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έως ότου άρει την απειλή της. Από την άλλη πλευρά, η διοίκηση δήλωσε ότι είχε σημειωθεί «σημαντική πρόοδος» στις διαπραγματεύσεις και ότι η αρχική προθεσμία θα παραταθεί κατά 48 ώρες, ότι οι φοιτητές συμφώνησαν να μειώσουν τον αριθμό των σκηνών και ότι θα διασφαλίσουν ότι οι διαδηλωτές που δεν συνδέονται με το πανεπιστήμιο θα εγκαταλείψουν την πανεπιστημιούπολη. Την ίδια μέρα Εβραίοι φιλοπαλαιστίνιοι φοιτητές γιόρτασαν το εβραϊκό Πάσχα μέσα στον καταυλισμό με το παραδοσιακό πασχαλινό δείπνο seder.

Το απόγευμα της Τετάρτης, 24 Απριλίου, ο Πρόεδρος της Βουλής Μάικ Τζόνσον πραγματοποίησε μια ομιλία μπροστά στη Low Library του Κολούμπια. Μπροστά σε ένα πλήθος που τον αποδοκίμαζε διαρκώς και τον διέκοπτε, μεταξύ άλλων είπε τα εξής εξωφρενικά που παραπέμπουν ξεκάθαρα σε μια μορφή νεο-μακαρθισμού:

« … Απλώς δεν μπορούμε να επιτρέψουμε αυτού του είδους το μίσος και τον αντισημιτισμό να ανθίσει στις πανεπιστημιουπόλεις μας και πρέπει να σταματήσει. Όσοι διαπράττουν αυτή τη βία πρέπει να συλληφθούν. Είμαι εδώ σήμερα, μαζί με τους συναδέλφους μου και καλώ την πρόεδρο Σαφίκ να παραιτηθεί εάν δεν μπορεί να βάλει αμέσως τάξη σε αυτό το χάος …

Ο αντισημιτισμός έχει αυξηθεί στην Αμερική και είναι ξεκάθαρο γιατί. Ισχυροί άνθρωποι αρνήθηκαν να τον καταδικάσουν, και κάποιοι ακόμα και το διασκέδασαν. Από καθηγητές πανεπιστημίου μέχρι δημόσιους αξιωματούχους, άνθρωποι σε θέσεις εξουσίας έχουν αρνηθεί τα φρικτά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, τις επιθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό συνέβη ακριβώς εδώ στη Νέα Υόρκη και προσπάθησαν να δικαιολογήσουν ή να αγνοήσουν τη βάρβαρη επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023. Όπου Ισραηλινές γυναίκες και παιδιά βιάστηκαν άγρια ​​και δολοφονήθηκαν και βρέφη ψήθηκαν μέσα σε φούρνους.

Πλήθη ριζοσπαστών αριστερών ακτιβιστών φωνάζουν «θάνατος στην Αμερική» και μάλιστα εδώ, στους δικούς μας δρόμους σε αυτή τη χώρα, και ορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι αρνήθηκαν να τους καταδικάσουν. …»^iv

Μια εκρηκτική επέκταση των κινητοποιήσεων εκδηλώθηκε τις αμέσως επόμενες ημέρες με νέους καταυλισμούς που ξεφύτρωναν πρώτα σε άλλα «ελίτ» πανεπιστήμια όπως το Γέιλ, το Χάρβαρντ και το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια. Σύντομα ακολούθησαν κρατικά πανεπιστήμια όπως τα Πανεπιστήμια στην Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ και στο Λος Άντζελες, στο Μίσιγκαν και στη συνέχεια σε δεκάδες πανεπιστήμια και σχολές σε όλη τη χώρα. Πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις αλληλεγγύης σε όλες τις ΗΠΑ και δημιουργήθηκαν αντιπολεμικοί καταυλισμοί σε περισσότερες από 40 πανεπιστημιουπόλεις.

Αυτό παρά την εντεινόμενη καταστολή με τις βίαιες εισβολές της αστυνομίας και τις εκατοντάδες συλλήψεις φοιτητών, προσωπικού των πανεπιστημίων, καθηγητών και αλληλέγγυων. Στο Πανεπιστήμιο Έμορι στην Ατλάντα και στο Πανεπιστήμιο Όστιν του Τέξας , η αστυνομία με εξοπλισμό καταστολής, διέλυσε τους καταυλισμούς, ξυλοκόπησε και συνέλαβε φοιτητές. Σε ορισμένες πανεπιστημιουπόλεις, η αστυνομία συνέλαβε και καθηγητές.

Εν τω μεταξύ στο Κολούμπια οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της διοίκησης και των διαδηλωτών συνεχίστηκαν μέχρι τις 29 Απριλίου. Οι διοίκηση απείλησε με διαγραφή τους φοιτητές που θα παρέμεναν στον καταυλισμό μετά τις 2μμ της ίδιας μέρας και πρόσφερε αμνηστία στους υπόλοιπους. H CUAD και η SJP αποφάσισαν να παραμείνουν και να μην υπογράψουν καμία συμφωνία. Μετά τη λήξη της προθεσμίας, μέλη του εκπαιδευτικού προσωπικού σχημάτισαν μια αλυσίδα προστασίας με τα χέρια τους γύρω από τον καταυλισμό. Λίγο αργότερα η διοίκηση άρχισε να ανακοινώνει τις διαγραφές.

Το πρωί της 30^ης Απριλίου οι φοιτητές κατέλαβαν την αίθουσα Hamilton Hall και άνοιξαν ένα πανό που έδινε στην κατάληψη το όνομα Hind Rajab, ενός πεντάχρονου κοριτσιού που σκοτώθηκε από τους Ισραηλινούς στρατιώτες στη Γάζα. Η διοίκησε απείλησε να διαγράψει τους φοιτητές που κατέλαβαν την αίθουσα.

Το βράδυ, στις 9μμ., μετά από πρόσκληση της προέδρου Shafic, η αστυνομία της Νέας Υόρκης (NYPD) έκανε έφοδο, συνέλαβε περισσότερους από 100 φοιτητές και διέλυσε τον καταυλισμό. H Shafic ζήτησε οι αστυνομικές δυνάμεις να παραμείνουν μέσα στην πανεπιστημιούπολη τουλάχιστον μέχρι τις 17 Μαΐου. Το ίδιο βράδυ η NYPD εισέβαλλε στον καταυλισμό του παρακείμενου New York College και συνέλαβε περίπου 200 φοιτητές. Μετά από λίγο, στο πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες, ακροδεξιοί τραμπούκοι επιτέθηκαν στον καταυλισμό ρίχνοντας πυροτεχνήματα. Την 1^η Μαΐου, οι συλλήψεις σε πανεθνικό επίπεδο από την έναρξη των κινητοποιήσεων έφταναν τις 1.600.

Οι πρώτες άμεσες επιπτώσεις των κινητοποιήσεων

Η επιμονή, η αποφασιστικότητα και η αλληλεγγύη των φοιτητών προς τον παλαιστινιακό λαό δεν συγκίνησαν μόνο την αμερικανική κοινωνία, ταρακούνησαν τις συνειδήσεις όλων των δυτικών κοινωνιών. Οι φοιτητές διακινδυνεύουν τη σωματική τους ακεραιότητα και το μέλλον τους βάζοντας τον εαυτό τους στη πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων. Η ενότητα Παλαιστινίων, Εβραίων και νέων από όλες τις φυλές που διαμαρτύρονται για τη γενοκτονία δίνουν ένα ζωντανό παράδειγμα διεθνιστικού και αντιρατσιστικού αγώνα.

Οι νέοι στους καταυλισμούς ζουν μια πρωτόγνωρη αγωνιστική εμπειρία πολιτικοποίησης, τόσο από την αυτοοργάνωση και τις διαδικασίες μέσα στους καταυλισμούς, όσο και από τις ανάγκες του συντονισμού και της αλληλοενημέρωσης σε εθνικό επίπεδο. Μια εμπειρία που σε κάθε περίπτωση θα αποτελέσει παρακαταθήκη για τους επόμενους αγώνες.

Από την άλλη πλευρά, η μέχρι χθες λανθάνουσα δυσφορία της πλειοψηφίας της αμερικανικής κοινωνίας για την γενοκτονία στη Γάζα άρχισε να εκφράζεται ανοιχτά. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις μόνο ένα 31% του πληθυσμού των ενηλίκων εξακολουθούσε κατά την τελευταία βδομάδα να συμφωνεί με την εισβολή του ισραηλινού στρατού. Ταυτόχρονα, η άγρια καταστολή και ο νέο-μακαρθισμός που εκδηλώθηκε από την κυβέρνηση Μπάϊντεν, προκαλούν βάναυσα τα δημοκρατικά και τα περί δικαίου αισθήματα μιας μεγάλης μερίδας της βάσης του κόμματος των Δημοκρατικών. Η πίεση από αυτή μερίδα της βάσης άρχισε να δημιουργεί τριβές στο εσωτερικό των Δημοκρατικών. Η ρητορεία της κυβέρνησης απέναντι στο Ισραήλ έχει μετατοπισθεί αισθητά, χωρίς αυτό να σημαίνει κάποια ουσιαστική αλλαγή της πολιτικής της.

Οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, αρκετές από τις οποίες το προηγούμενο διάστημα είχαν βγάλει ανακοινώσεις καταδίκης της εισβολής και της γενοκτονίας στη Γάζα, θα αναγκασθούν να κινητοποιηθούν πιο ουσιαστικά. Τα πρώτα σημάδια ήρθαν από τα σωματεία των εργαζομένων στα ίδια τα πανεπιστήμια και από τα συνδικάτα των υγειονομικών.

Γενικότερα στον αγγλόφωνο κόσμο ο αντίκτυπος υπήρξε άμεσος με την ταυτόχρονη σχεδόν δημιουργία καταυλισμών σε πανεπιστήμια της Αυστραλίας και του Καναδά, ενώ σχετικές δράσεις έγιναν και στη Βρετανία. Στην γηραιά ηπειρωτική Ευρώπη, ο κοινωνικός μιθριδατισμός και η επιρροή της ακροδεξιάς προπαγάνδας αποδείχθηκαν πιο ανθεκτικά. Με την εξαίρεση του Πανεπιστημίου των Επιστημών στο Παρίσι, η «αμερικανική μόλυνση» των καταυλισμών δεν εξαπλώθηκε τουλάχιστον μέχρι σήμερα στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.

Τέλος και ίσως το σημαντικότερο, μέσα στο ίδιο το Ισραήλ για πρώτη φορά από την 7^η Οκτωβρίου, τόλμησαν να υψωθούν φωνές, όχι μόνο για την επιστροφή των ομήρων ή για την κακοδιοίκηση και διαφθορά της κυβέρνησης Νετανιάχου, αλλά και για την ανάγκη άμεσης παύσης των εχθροπραξιών και την εξεύρεση τρόπου ειρηνικής συνύπαρξης με τον Παλαιστινιακό λαό.