Παγκόσμια Συνέδρια
του Μιχαήλ Γκουντούμα – Ζράκιτς
Εντοπίζεται ένα σαφές ζήτημα παραποίησης σε επίπεδο κατάλυσης των νομοθετικών και εκτελεστικών εξουσιών. Ο λόγος, φυσικά, για τις εξαγγελίες και τα μέτρα σε επίπεδο νομοθετημάτων (βλ. ΦΕΚ 5046/Β/14-11-2020). Πρωτοφανώς για τα δεδομένα το ΦΕΚ για τα μέτρα υπογράφεται από τον αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας Καραμαλάκη ως να είχε την εξουσία νομοθετημάτων μια αρχή επιβολής του νόμου. Σε δεύτερο πλάνο βλέπουμε την είσοδο ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο την 14.11.2020 τα οποία βιαίως τραμπουκίζουν φοιτητές και συλλογικότητες που εισήλθαν ώστε να υπερασπιστούν το πανεπιστημιακό άσυλο, το οποίο είναι μέρος της επετείου, με απώτερο στόχο την τελική επίτευξη εορτασμού της μνήμης των αγώνων ενάντια στη δικτατορία της Χούντας.
Σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη επέτειο και την σύγκριση με τις λοιπές εθνικές επετείους και εορτασμούς. Βασική διαφορά της ημέρας του Πολυτεχνείου είναι ότι δεν είναι επί της ουσίας μια μέρα “εθνική”. Απλό συμπέρασμα αν προσέξει κανείς ότι τη συγκεκριμένη μέρα όλη η αγορά κινείται κανονικά. Όλες οι κρατικές υπηρεσίες λειτουργούν κανονικά. Δεν διεγείρει ομόφωνα το εθνικό συναίσθημα. Η επέτειος του Πολυτεχνείου οργανώνεται από όσους όντως τιμούν τη μνήμη των αγώνων ενάντια στη Χούντα: τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους φοιτητές και την πανεπιστημιακή κοινότητα (όσοι δηλ. από την τελευταία έχουν ένα κάποιο αίσθημα ιστορικής συνείδησης του ρόλου του πανεπιστημιακού θεσμού στον αγώνα για κοινωνικά αγαθά, παιδεία, δικαιώματα και ελεύθερη διακίνηση ιδεών). Δεν οργανώνεται σύσσωμο το σύστημα αμύνης με άρματα, λόχους, αεροπλάνα και δεν δαπανώνται χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Γιατί; Γιατί απλά, λιτά και πολύ συγκεκριμένα δεν είναι μια ημέρα εθνική -ή ακόμα καλύτερα οι αγώνες ενάντια στη Χούντα δεν διεξήχθησαν από σύσσωμο το έθνος. Δεν έχει καμία δικαιολογία ο Πρωθυπουργός και κανένα γκρούπουσκουλό του να εξισώνουν εαυτόν με τους εξόριστους, τους κυνηγημένους, τους βασανισμένους και τους δολοφονημένους στη Χούντα.
Δεν ήταν η δεξιά του πατέρα Μητσοτάκη που έριξε τη δικτατορία. Αντιθέτως, έλειπε στο εξωτερικό- διέφυγε θα πει ο ίδιος για να μην κυνηγηθεί. Φευ! Ακόμη και σε αυτό η πολιτική της κυβέρνησης και του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν τιμά ούτε στο παραμικρό αυτό το “διωγμό”. Όταν επιτρέπει στον υπαρχηγό του ίδιου του κόμματος να μιλάει παλαιότερα αστειευόμενος για “διακοπές στη Μακρόνησο”, όταν ρημάζει βάρκες στο Αιγαίο και όταν οι ευκαιρίες που δίνει στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, δηλ. τους κυνηγημένους της εποχής μας και όταν επιτρέπει τη ρητορεία μίσους και ρατσισμού εναντίον τους, είναι ένα κομμάτι γης περιφραγμένο (γιατί τα σπίτια που δίνονται, τα container και το φαγητό είναι επιχορηγούμενα από την ΕΕ). Δε χρειάζεται η επέκταση, διότι είναι αρκετά γνωστό και αρκετά αναλυμένο, πως χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις της δεξιάς τους φασίστες και τους εθνικιστές, όχι μόνο της Χρυσής Αυγής αλλά κάθε τέτοιου μορφώματος. Ας μην ξεχνάμε από που ξεκίνησε ο Άδωνις Γεωργιάδης και τι ατζέντα είχε το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη για το στρατό και την εγγύτητα με τα Πανεπιστήμια. Δεν αποποιήθηκε ποτέ αυτές τις προτάσεις ο κος Γεωργιάδης, ούτε περιμένουμε ότι θα το κάνει. Όπως δεν αποποιήθηκε και δε ζήτησε ποτέ συγγνώμη ο Βορίδης για την πολιτική του προϋπηρεσία ως γραμματέας της ΕΠΕΝ και το γεγονός με το μπαλταδάκι του. Δεν ζητάμε να το κάνουν.
Το Πολυτεχνείο, λοιπόν, δεν ήταν μια εθνεγερσία, δεν ήταν ένας εθνικός αγώνας. Ήταν ο αγώνας της ακαδημαϊκής κοινότητας της εποχής του, του πνευματικού κόσμου, των δημοκρατικών και κατά πλειοψηφία αριστερών εργατών, των εναντιωμένων στο απολυταρχικό καθεστώς που κυβερνούσε. Αυτό είναι ενοχλητικό για την κυβέρνηση. Όπως τους ενόχλησε η πορεία για την εργατική Πρωτομαγιά! Δεν έχει αναγνωρίσει ποτέ το Κράτος αυτή την ημέρα ως εθνική. Είναι εθνική αργία εθιμοτυπικά. Ακόμη και έτσι η ημέρα για το Πολυτεχνείο όπως προαναφέρθηκε δεν είναι αργία. Και όχι! Δεν ήταν κοινός αγώνας τελικά. Υπήρχαν δοσίλογοι, ρουφιάνοι του συστήματος την εποχή της επταετίας! Η ίδια η Χούντα ήταν συνεννοημένη με τις αμερικανικές κυβερνήσεις και τα παραπαίδια της CIA. Ο Μάλλιος, ο Μπάμπαλης και οι άλλοι βασανιστές της ΕΑΤ ΕΣΑ ήταν εκπαιδευμένοι από αυτές τις υπηρεσίες που προσφέρθηκαν για την κατάλυση του κομμουνισμού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν γιατί η πορεία φτάνει ως την Αμερικανική πρεσβεία για όσους απορούν. Ακόμη και μετέπειτα ο Καλαμπόκας όταν δολοφόνησε τον Τεμπονέρα μέλος της ΟΝΝΕΔ ήταν. Πλήρης η κάλυψή του από τη Νέα Δημοκρατία. Ουδέποτε ζητήθηκε συγγνώμη, ουδέποτε αναγνωρίστηκε η πράξη από το κόμμα του. Αντιθέτως, έχει θέση τραπεζοϋπαλλήλου στο Βόλο.
Όσο για το Χρυσοχοΐδη δεν είναι καθόλου τυχαία η τοποθέτησή του στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ήταν ο Υπουργός που “συνέλαβε τη 17Ν”, εκπαιδευμένος ο ίδιος και πλήρως συνεργαζόμενος από τη CIA (άλλη μια φορά) και τις αγγλικές αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Η 17Ν ήταν που δολοφόνησε τους αρχιβασανιστές της Χούντας, όταν καμία κυβέρνηση δεν τους φυλάκισε για τα ειδεχθή και αποτρόπαιά τους εγκλήματα. Αντιθέτως, κυκλοφορούσαν ελεύθεροι -όπως ο Καλαμπόκας. Δεν θα αναλύσουμε εδώ τις πράξεις της 17Ν όμως. Το 2009 ο Χρυσοχοΐδης κατηγορούσε τον Προκόπη Παυλόπουλο για την ήπια αντιμετώπιση των γεγονότων του 2008 που ακολούθησαν τη δολοφονία Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκωνέα και μετά από λίγο καιρό ξαναβρέθηκε στο Υπουργείο που του αρέσει με την κυβέρνηση Παπανδρέου. Οι μέρες μνήμης του νεκρού Γρηγορόπουλου δεν πέρασαν στα ψιλά για τον Υπουργό. Ας θυμηθούμε ότι στα χτυπήματα της αστυνομίας δεν έλλειπε κανείς! Φοιτητές, εργάτες, ηλικιωμένοι, μητέρες με παιδιά, απεργοί και τελικά όποιος κινούνταν κοντά σε μια διαδήλωσε και εναντιωνόταν στο Λεβιάθαν της Αστυνομίας λάβαινε το γκλοπ του οργάνου της τάξεως επί κεφαλής του. Ας μην ξεχάσουμε ότι εκείνη την περίοδο τα ΜΑΤ (ΥΑΤ και ΥΕΑ) όπου εμφανίζονταν, ακόμη και στις μικρές γειτονιές του λεκανοπεδίου, σπέρναν τον πανικό και τον τρόμο με τις κρότου λάμψης και τα δακρυγόνα. Εννοείται πως η κριτική του για την “απαλή” αντιμετώπιση των τρομοκρατών ήρθε η ώρα να λάβει σάρκα και οστά. Τρομοκράτης λοιπόν θα θεωρούνται εφεξής κάθε ένας και κάθε μια που εναντιώνονταν στα κυβερνητικά μέτρα. Ας μην ξεχνάμε και τη διαπόμπευση των οροθετικών εργατριών του σεξ. Οτιδήποτε ξεφεύγει από το μικροαστικό και αστικό χώρο και θίγει τις “ευαίσθητες” χορδές του σφάζεται και μαχαιρώνεται στην ποδιά του κράτους ασφαλείας. Στον Χρυσοχοΐδη ανήκει και η παραδοχή του ότι ψήφισε τη δανειακή σύμβαση της Ελλάδας του 2010 χωρίς να την έχει διαβάσει. Τα χρόνια πέρασαν και ο Υπουργός του Υπουργείου του επανήλθε με την κυβέρνηση που εξ αρχής του ταίριαζε με τον Πρωθυπουργό που όντως του ταιριάζει.
Ζούμε, όμως, στο κράτος που ο λαός του έχει μάλλον κοντή, πολύ κοντή μνήμη. Ήταν εμφανές εξαρχής τι ήθελε να κάνει ως Πρωθυρπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο υπουργός των μιζών της Siemens, ο υπουργός των απολύσεων στο δημόσιο, του κλεισίματος και των συγχωνεύσεων των νοσοκομείων, των μειώσεων των εκπαιδευτικών δομών… Αλλά μετά την κυβέρνηση φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ ποιος θα του εναντιωνόταν θεσμικά; Ο ΣΥΡΙΖΑ πέταξε στον κουβά κάθε ελπίδα που είχε ο κόσμος για μια διαφορετική κυβέρνηση. Έτσι ο Μητσοτάκης νομιμοποιείται πια να περάσει τη σκληρή ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή που δεν κατάφερε να περάσει η κυβέρνηση Καραμανλή και τη δική του. Τι περιέχει η ατζέντα; Κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, μειώσεις μισθών, ευέλικτη εργασία με ελαστικούς όρους, μείωση των δαπανών για τις προνοιακές υπηρεσίες του κράτους στο βωμό του εξορθολογισμού και της εξυγίανσης και πλήρη προώθηση του ιδιωτικού τομέα προς αντικατάσταση των αγαθών που ως τώρα θεωρούνταν δημόσια, δηλ. την εκπαίδευση και την υγεία. Δε φτάνει που το 30% του πληθυσμού ζει υπό κίνδυνο φτώχειας ή στο κοινωνικό περιθώριο και με υλικές στερήσεις, πρώτο υψηλότερο ποσοστό από τις χώρες της Ευρωζώνης, τώρα έρχεται ο καιρός να αμβλυνθεί και η ανισότητα στην πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγεία. Ας θυμηθούμε το “εισιτήριο” Άδωνη Γεωργιάδη επί υπουργίας του στο Υπ. Υγείας. Ακόμη και ο ίδιος συνδέεται με το σκάνδαλο των οροθετικών. Συνδέεται όμως και με το σκάνδαλο της Novartis που δεν αμέλησε να διώξει άρον άρον από την τηλεοπτική εικόνα και τα μέσα ενημέρωσης γενικότερα.
Η ατζέντα όμως περιέχει κάτι ακόμη. Περιέχει την κατάργηση του ασύλου. Τρεις – τέσσερις υπουργοί μετά το 2000 προσπάθησαν να επαναφέρουν τη διάταξη και βρήκαν μπροστά τους το φοιτητικό και εργατικό κίνημα. Ακόμη και όταν τα τηλεοπτικά κανάλια λυσσάνε για το άσυλο και την “ανομία” που το περιβάλλει. Δεν ενοχλεί όμως τόσο η παρανομία τριγύρω του Πολυτεχνείου και της ΑΣΟΕ. Αυτή είναι ο μανδύας που περιτυλίγει τον πραγματικό στόχο. Δεν τα έβαλε ποτέ καμία κυβέρνηση με τους μεγαλέμπορες ναρκωτικών. Η ιστορία του NOOR 1 κρύφτηκε κάτω από το χαλί και πέρασε στα ψηλά των καναλιών και άρα της κοινωνικής συνείδησης και κριτικής. Οι ουσιοεξαρτημένοι όμως της περιοχής του κέντρου χτυπάν στο μικροαστικό μάτι και θίγουν την ανεπάρκεια του συστήματος. Οι φτωχοί που πουλάν την πραμάτεια τους ενοχλούν, γιατί στον πάγκο τους εμφανίζεται η εικόνα της φτώχειας που επήλθε με τα μεσοπρόθεσμα και μνημονιακά μέτρα. Το ίδιο και το πλήθος αστέγων προβάλει ωραιότατα την ανεπάρκεια του συστήματος να στηρίξει την κοινωνία -ή καλύτερα τη μη επιθυμία του να τους στηρίξει. Διατείνονται οι κυβερνώντες και οι προσφιλείς των μέσων ενημέρωσης πως μέσα στο άσυλο κρύβονται όλοι αυτοί οι “παράνομοι”. Είναι λοιπόν η ανομία ή το άσυλο που ενοχλεί; Το άσυλο γιατί ενοχλεί αφού θα μπορούσε το Κράτος με τη μαζικότητα που προσλαμβάνει αστυνομικούς και ειδικούς φρουρούς να οριοθετήσει τους “κακούργους” και να τους συλλάβει; Θα μπορούσε ένα πρωί να το κάνει. Συμφέρει όμως να υπάρχει εκεί γύρω γιατί δικαιολογεί την παρουσία της αστυνομίας στις σχολές, δικαιολογεί τα περίστροφα μέσα στο Πολυτεχνείο, δικαιολογεί τον Κορκoνέα, δικαιολογεί τις εγκληματικές ενέργειες της Χρυσής Αυγής και τα τάγματα εφόδου.
Δικαιολογεί και το Μπογδάνο! Τον επίσημο πρωτοστάτη και αμφισβητία της εξέγερσης και των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Άλλος ένας στην πολιτική φαρέτρα της κυβέρνησης για τον πόλεμο ενάντια στο άσυλο και γενικότερα της ιδέας του καθαρού κράτους της ασφάλειας και της τάξης.
Όσον αναφορά στο Μπογδάνο δεν είναι δύσκολο να θυμηθεί κανείς τους παριστάμενους στις εκπομπές του. Πέρασε όλο το επιτελείο της Χρυσής Αυγής και τους έπλεκε εγκώμια. Υποστηρικτής της ιδέας πως δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο. Μόνο μια λίστα ονομάτων, που διαβάζεται κάθε χρόνο στην επέτειο, ίσως είναι τυχαία επιλογή από τον τηλεφωνικό κατάλογο την 16.11.1973- ανάμεσα τους και ο Δημήτρης Θεοδωράς, 5 ετών. Δεν είναι όμως μόνο αυτοί. Όταν μιλάμε για νεκρούς του Πολυτεχνείου δεν εννοούμε μόνο τους φοιτητές και τους εργάτες που κυνηγούσε η αστυνομία και η στρατιωτική αστυνομία στην Πατησίων και στα περίχωρα. Εννοούνται όλοι αυτοί που εκδιώχθηκαν, που βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν που σκοτώθηκαν την περίοδο της δικτατορίας. Αλλά όταν προβάλλεται από τα media η εικόνα της ακαδημαϊκά -για τα ιστορικά και πολιτικά θέματα φιλοσοφικής- αυθεντίας κανένας δεν πρέπει να την αμφισβητεί. Όλως τυχαίως και αυτός, ο Μπογδάνος, βρίσκεται στο κοινοβουλευτικό σώμα της ΝΔ. Παρίσταται ηδονιζόμενος στις συλλήψεις του Πολυτεχνείου να παραμονεύει την ονειρεμένη επιχείρηση που στήθηκε από τον Χρυσοχοΐδη και την κάλυψη που δίνει ο Μητσοτάκης με το λόγο του στη Βουλή την προηγούμενη. Ίδιοι ήταν και οι δοσίλογοι της Χούντας. Καραδοκούσαν με τους ασφαλίτες στις γωνιές και έδιναν ονόματα και καταδείκνυαν πρόσωπα. Το ίδιο που έκαναν και οι ταγματασφαλίτες και οι κουκουλοφόροι πιο πριν. Ξεχνάει όμως αυτή η αυθεντία το Λαμπράκη και τον Παναγούλη. Ξεχνάει την κραυγή της τότε πολιτικής ευρωπαϊκής κοινότητας για τη δολοφονία Λαμπράκη από το παρακράτος του Καραμανλή, τον Κοτζαμάνη και τον Εμμανουιλίδη, οι οποίοι αμνηστεύτηκαν από τους δικτάτορες μετέπειτα. Ξεχνάει τα βασανιστήρια του Παναγούλη. Ξεχνάει δολοφονία του Νικηφόρου Μανδηλαρά, για την ανάμειξή του στη δίκη της ΑΣΠΙΔΑ. Αυτά δεν συνέβησαν στο Πολυτεχνείο της Πατησίων. Ήταν όμως γεγονότα που οδήγησαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Συνέβη, όμως, η εντολή Ντερτιλή «βαράτε στο ψαχνό» και η δολοφονία Μυρογιάννη από τον ίδιο. Αυτά θέλει να διαγράψει από την ιστορική μνήμη και κοινωνική συνείδηση ο Μπογδάνος και κάθε όμοιος του. Κι ας κάθεται σε μια κλούβα των ΜΑΤ με άλλους 15 άνδρες χωρίς μάσκα και μέτρα προφύλαξης από την πανδημία του Covid-19, τα οποία χρησιμοποιεί η κυβέρνησή του ως προπέτασμα για τη μη διεξαγωγή των ημερών μνήμης του Πολυτεχνείου. Ρουφιάνοι κι ασφαλίτες σε μια φωτογραφία που θα τη θυμόμαστε για χρόνια και σίγουρα που μπροστά της οι σκηνές του Αρτέμη Μάτσα φαντάζουν κατά πολύ κατώτερες.
Και λοιπόν τι ρόλο παίζει ο Covid σε όλο αυτό; Τίποτα. Δεν παίζει κανέναν ρόλο. Ο κόσμος μια χαρά κατάφερε και ακολούθησε τα μέτρα και τις υποδείξεις ως τώρα. Πέθανε μέσα στο σπίτι του, επειδή ήταν ανίκανο το σύστημα να αντιμετωπίσει στο πρώτο lockdown τους θετικούς στον κορωναϊό. Όπως σκυλιάσαν οι κυβερνώντες και οι εκπρόσωποί τους για το αποτέλεσμα της δίκης της Χρυσής Αυγής και την μαζική συγκέντρωση έξωθεν του δικαστικού μεγάρου, το ίδιο κάνουν και τώρα. Ξεφεύγει από τη νόρμα που θέλουν να επιβάλλουν: αυτή του ήσυχου πολίτη που τους αφήνει να κυβερνούν όπως θέλουν. Η πανδημία του Covid 19 ξεμασκάρεψε τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη και ανέδειξε αυτό που τόσο χρόνια προσπαθούσαν να κρύψουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αυτό που αναφέραμε και παραπάνω.
Την ανικανότητα και την αδιαθεσία του συστήματος να εξυπηρετήσει το λαό και την επιθυμία του να τον ελέγξει από την ώρα που ξυπνάει μέχρι την ώρα που κοιμάται. Να μην υπάρχει καμία αντίδραση ως προς τα μέτρα που λαμβάνονται και τις πολιτικές που ακολουθούνται. Να περνάν ήσυχα και ήρεμα και να τους αφήνουν να κυβερνούν όπως θέλουν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως αντί για γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, αντί να αγοραστεί ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός για την υποστήριξη του δημοσίου συστήματος υγείας, αντί για την ορθή σχεδίαση μέτρων πρόληψης στα σχολεία, αντί για την αποσυμφόρηση των μαζικών μέσων μεταφοράς, αντί για την μείωση κονδυλίων που αφορούν στην αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού, προσλαμβάνονται αστυνομικοί και λοιποί φρουροί του κράτους, ελέγχεται η ελευθερία της κίνησης και κλείνει η παιδεία.
“Μιλάτε, δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους,
τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία.”
Δεν είναι λοιπόν πρόβλημα το Πολυτεχνείο και η επέτειος μνήμης του. Είναι πρόβλημα όλα όσα πρεσβεύει. Όλα όσα θυμίζει. Όλα όσα για τα οποία αγωνίζεται τόσα χρόνια. Και είναι όλα με όσα μέχρι στιγμής, ένα κακομαθημένο και η παρέα του που κυβερνούν εδώ και σχεδόν ένα χρόνο με την ευτελή αφορμή που τους δόθηκε, παίζουν και εμπαίζουν: το ψωμί, η παιδεία και η ελευθερία! Ο λαός, αυτή η ανομοιογενής μάζα ανθρώπων μέχρι τώρα κατάφεραν και προστάτεψαν μόνοι τους τον εαυτό τους. Υπήρξε και το προηγούμενο Lockdown και οι καθημερινές εικόνες μετά από αυτό. Όσο κι αν προσπάθησαν τα καλοπληρωμένα κανάλια να κατηγορήσουν τη νεολαία, τους ξένους τουρίστες, τους μετανάστες, όλο τον κόσμο δεν κατάφεραν παρά ένα πράγμα: να κολλήσουν την κυβέρνηση με την πλάτη στον τοίχο και να της χαλάσουν το αφήγημα της επιτυχίας, γιατί πάντα έρχεται η ώρα της ανάδειξης των ενόχων. Όταν, λοιπόν κανένα μέτρο δεν έχει ληφθεί για τη δημόσια υγεία και καταπιέζεται ο λαός με το να του απευθύνονται κατηγορίες, με το να κλείνει η αγορά και να οριοθετείται η οικονομία, κάποια στιγμή θα αναδειχθεί η ανεπάρκεια του συστήματος. Ίσως λοιπόν ήρθε η ώρα να λογοδοτήσουν.
Αυτό είναι που τρομοκρατεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Γι’ αυτό καταλύεται ο διαχωρισμός των εξουσιών. Περνάν την εξουσία που -είτε συμφωνούμε είτε όχι- τους έδωσε ο κόσμος στην αστυνομία μετατρέποντας ή οδηγώντας, συνειδητά ή όχι, μέσα στον πανικό τους, το σύστημα διακυβέρνησης, που ίδιοι στηρίζουν, από το κράτος δικαίου στο κράτος νυχτοφύλακα! Σε παρόμοιο κράτος και παρόμοια κοινωνικά δεδομένα που υπήρξαν στη Χούντα, για την κατάλυση της οποίας εορτάζεται η μνήμη του Πολυτεχνείου.
