Αλληλεγγύη στο λαό των Κανάκ. Έξω οι Γάλλοι από την Κανακία/Νέα Καληδονία.

Από τη Δευτέρα 13 Μαΐου 2024 στο Νότιο Ειρηνικό, ένας ακόμα λαός αυτοχθόνων ξεσηκώνεται ενάντια στη, Γαλλική αυτή τη φορά, αποικιοκρατία ανοίγοντας ακόμα ένα μέτωπο μετά την Παλαιστίνη, την Υποσαχάρια Αφρική … στον παγκόσμιο αγώνα ενάντια στην αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό.

Καθώς το κέντρο βάρους των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μετατοπίζεται προς τον Ειρηνικό, όλοι οι ιμπεριαλιστές μικροί και μεγάλοι, σπεύδουν να ενισχύσουν τις εκεί θέσεις τους.

Στη Νέα Καληδονία, που προσάρτησε ο Ναπολέων Βοναπάρτης και αποτέλεσε τον τόπο της μαρτυρικής εξορίας των Κομμουνάρων της Παρισινής Κομμούνας του 1871, οι αυτόχθονες κάτοικοι, ο λαός των Κανάκ, σε αναβρασμό από την αρχή ήδη της χρονιάς, βρίσκεται πλέον σε ανοιχτή εξέγερση ενάντια στη ματαίωση της συμπεφωνημένης χειραφετητικής του διαδικασίας από τη μητρόπολη του γαλλικού ιμπεριαλισμού.

Οι βασικές πολιτικές δυνάμεις που συγκρούονται είναι το Front de libération nationale kanak et socialiste (FLNKS), Κανακικό και Σοσιαλιστικό Εθνικοαπελευθερωτικό Μέτωπο, ένας συνασπισμός σεπαρατιστικών κομμάτων που ιδρύθηκε το 1984 και μετά από μια πρώτη περίοδο δυναμικής αντίστασης, σύρθηκε σταδιακά σε διαπραγματεύσεις με το Γαλλικό κράτος, υπογράφοντας δύο κεντρικές συμφωνίες στο Ματινιόν και στη Νουμεά και που, σήμερα, διαθέτει εκπροσώπους στο τοπικό κοινοβούλιο την τοπική κυβέρνηση και, εσχάτως, έναν γερουσιαστή στη Γαλλική Γερουσία.

Ο Πυρήνας Συντονισμού Δράσης στο Πεδίο, Cellule de coordination des actions de terrain (CCAT) δημιουργήθηκε στα τέλη του 2023 και θεωρείται από τη μακρονική κυβέρνηση ως ο «μαφιόζικος» ένοπλος βραχίονας του FLNKS. Έχει πράγματι συντονίσει τις κινητοποιήσεις και έχει οργανώσει τις διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών. Μιλάει για ειρηνικά μέσα αγώνα, υπογραμμίζει ωστόσο, ότι αν και δεν τους υιοθετεί, οι βανδαλισμοί που σημειώθηκαν μετά τις 13 Μαΐου, είναι η έκφραση της αγανάκτησης ανθρώπων καταδικασμένων στην κοινωνική αφάνεια.

Δίπλα σε αυτές τις οργανώσεις υπάρχει και το Εθνικό Συμβούλιο των Φυλάρχων Κανάκ (Conseil National des Chefs de Kanaky) που έχει εκφράσει την υποστήριξή του στον CCAT.

Στην αντίπερα όχθη και στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, βρίσκονται οι αντι-αυτονομιστές. Επίσης ένας συνασπισμός, όπου γύρω από τον ισχυρό ακροδεξιό πυρήνα του, περιστρέφονται μικρότερα κεντροδεξιά κόμματα. Διαθέτει 12 εκπροσώπους στο τοπικό κοινοβούλιοⁱ.

Η Νέα Καληδονία είναι ένα νησιωτικό σύμπλεγμα στο Νότιο Ειρηνικό με συνολική έκταση 18.575 Km², περίπου τα 9/10 της Πελοποννήσου και, το 2023, φιλοξενούσε έναν πληθυσμό 268.510 κατοίκων.

Όταν το 1853 η Γαλλία προσάρτησε το σύμπλεγμα, βρήκε στα νησιά αυτά μερικές δεκάδες χιλιάδων αυτοχθόνων Κανάκ, που μετρούσαν ήδη 3.000 χρόνια παρουσίας εκεί, έχοντας αναπτύξει τις δικές τους κοινωνικές, οικονομικές πολιτικές και πολιτισμικές δομές.

Η πρώτη κίνηση των Γάλλων αποικιοκρατών ήταν να περιορίσουν τον ντόπιο πληθυσμό σε ορισμένες αδιάφορες γι’ αυτούς περιοχές, μιμούμενοι τη βορειοαμερικάνικη εκδοχή της γενοκτονίας των αυτοχθόνων Ινδιάνων. Η πείνα στην οποία τους καταδίκασαν, οι σφαγές με τις οποίες απάντησαν στην αντίσταση των Κανάκ και οι ευρωπαϊκές ασθένειες που έφεραν μαζί τους οι Γάλλοι, αποδεκάτισαν τους περιχαρακωμένους Κανάκ.

Ωστόσο, οι Κανάκ επιβίωσαν και αναδημιούργησαν την κουλτούρα την κοινωνική οικονομική και πολιτική τους ζωή, μέσα στις περιοχές που τους περιόριζε το καθεστώς του αποικιακού απαρτχάιντ.

Η Νέα Καληδονία υπήρξε για πολλούς λόγους σημαντική για τον γαλλικό ιμπεριαλισμό. Αρχίζοντας από τα κοιτάσματα νικελίου μέχρι τη στρατηγική της γεωγραφική θέση ανάμεσα στην Αυστραλία και στα νησιά Φίτζι. Στον ψυχροπολεμικό μεταπόλεμο, η Γαλλική στρατιωτική βάση που φιλοξενεί μέχρι και σήμερα η Νέα Καληδονία, είχε κεντρικό ρόλο στο πρόγραμμα των γαλλικών πυρηνικών δοκιμών στην περιοχή. Μεταξύ 1966 και 1996, η Γαλλία πραγματοποίησε 193 πυρηνικές δοκιμές στις σχετικά κοντινές ατόλες Μουρουροά και Φανγκαταουφά, με βαριές συνέπειες για το περιβάλλον και τους κατοίκους της Γαλλικής Πολυνησίας, για τις οποίες η Γαλλία οδηγήθηκε σε διεθνές δικαστήριο.ⁱⁱ

Το μεταπολεμικό αντιαποικιακό κίνημα βρήκε τις απηχήσεις του στη Νέα Καληδονία και, το 1972, μια θορυβημένη γαλλική κυβέρνηση άρχισε να δίνει κίνητρα για την εγκατάσταση Γάλλων εποίκων με σκοπό να μειώσει τη δημογραφική βαρύτητα του μέχρι τότε πλειοψηφικά Κανάκ πληθυσμού του νησιωτικού συμπλέγματος. Τελικά, συνεπικουρούσης της μετανάστευσης από την ευρύτερη περιοχή, ο σκοπός επιτεύχθηκε: οι αυτόχθονες έγιναν μειοψηφία στη Νέα Καληδονία.

Η δύση της εποχής του Ντε Γκώλ και των επιγόνων του, ήταν επίσης και η δύση ολόκληρης της Ευρωπαϊκής δεξιάς κάτω από το βάρος της κρίσης του 1970 και της συνεχιζόμενης κοινωνικής αναταραχής που εγκαινίασε ο Μάης του 1968. Ήταν η σειρά των σοσιαλιστικών κομμάτων να διαχειριστούν τον καπιταλισμό δανειζόμενα μια ρητορική πολύ κοντινή με εκείνη των Ευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων, τα οποία έσπευσαν να μπουν στην ουρά της σοσιαλδημοκρατίας. Ποιος δεν θυμάται τους πανηγυρισμούς του Ριζοσπάστη για την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση;

Το 1981 λοιπόν, όταν ο Καραμανλής παρέδιδε τα κλειδιά του ελληνικού κράτους στον Παπανδρέου, ο κολλητός του στη Γαλλία, ο Βαλερύ Ζισκάρ ντ’Εσταίν, είχε μόλις παραδώσει τα κλειδιά του γαλλικού κράτους στο Μιτεράν. Η ανατολή της εποχής Μιτεράν βρήκε τους Κανάκ να αποτελούν μόνο το 40% του πληθυσμού της Νέας Καληδονίας, αλλά το ζήτημα της αυτοδιάθεσης των Κανάκ φιγουράριζε πλέον στο κυβερνητικό πρόγραμμα των σοσιαλιστών.

Το 1983, στην περιφερειακή διοίκηση της Νέας Καληδονίας εκλέχτηκε ο κανάκος Jean Marie Tjibaou. Οι άποικοι αντιδρούν αναπτύσσοντας έναν ακροδεξιό ρατσιστικό ριζοσπαστισμό και, κατά το παράδειγμα των pieds noirs της Αλγερίας, οργανώνονται σε πολιτοφυλακές ενάντια στην ανεξαρτητοποίηση της Κανακίας, όπως ονόμασαν τη Νέα Καληδονία οι ντόπιοι. Αυτές οι πολιτοφυλακές θα διανύσουν το δρόμο από την ανοιχτή ανταρσία ενάντια στη νέα περιφερειακή διοίκηση και την εισβολή στο περιφερειακό κοινοβούλιο, όπου θα ξυλοκοπήσουν αυτόχθονες βουλευτές, μέχρι τις πολιτικές δολοφονίες, εγκαινιάζοντας μια τετραετία οξείας ταξικής πάλης. Ο ίδιος ο Tjibaou, ο στενός του συνεργάτης Yeiwéné Yeiwéné και οκτώ άλλοι συνεργάτες τους, θα δολοφονηθούν σε ενέδρα το 1989ⁱⁱⁱ.

Οι ελπίδες που γέννησε η σοσιαλιστική κυβέρνηση αποδείχθηκαν μάταιες, αφού το γαλλικό κράτος δεν αναγνώριζε κανένα ειδικό καθεστώς για τους Κανάκ. Η περίφημη égalité της Γαλλικής Επανάστασης, η ιδιότητα του Γάλλου πολίτη, έγινε ο ζουρλομανδύας που τύλιξε τους Κανάκ για να κρύψει την υποτελή τους θέση, όχι μόνο απέναντι στον παλιό λευκό άποικο αλλά και απέναντι στο νεοφερμένο λευκό έποικο, που το Γαλλικό κράτος, ήδη από τη δεκαετία του 1970^iv, επιδοτούσε προκειμένου να εγκατασταθεί στη Νέα Καληδονία.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση το 1984 μια σειρά σεπαρατιστικών κομμάτων των Κανάκ συμμαχούν και ιδρύουν το Κανακικό και Σοσιαλιστικό Εθνικοαπελευθερωτικό Μέτωπο, FLNKS. Το FLNKS μποϊκοτάρει τις τοπικές εκλογές της ίδιας χρονιάς, κάλπες καταστρέφονται με τσεκουριές και οι Κανάκ εξεγείρονται. Επί τέσσερα χρόνια η Νέα Καληδονία βιώνει μια κατάσταση που ο γαλλικός τύπος χαρακτήριζε ως quasi-guerre civile, οιονεί εμφύλιο πόλεμο, στον οποίο όμως κανείς δεν μπορούσε να επικρατήσει. Ο μεν γαλλικός ιμπεριαλισμός ήταν στρατιωτικά πολύ ισχυρός για να ηττηθεί από τους Κανάκ, αλλά και οι Κανάκ, μέσα στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων, ήταν πολιτικά πολύ ισχυροί για τους επιβληθεί στρατιωτικά η αποικιακή ευταξία. Η αποικιακή διοίκηση προτίμησε να αμολήσει τα σκυλιά της πολιτοφυλακής των αποίκων, που ανέλαβαν τη βρώμικη δουλειά των επιθέσεων και των δολοφονιών αγωνιστών του FLNKS. Με αυτή την τακτική το Γαλλικό κράτος ανέκοψε το αυτονομιστικό κίνημα, χωρίς το ίδιο να εμπλακεί επισήμως σε άμεσες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Κρατώντας τα προσχήματα μιας δήθεν ουδετερότητας, είχε στη συνέχεια, την ευχέρεια να παρουσιαστεί ως ουδέτερος μεσολαβητής μεταξύ δύο (ακραίων) αντιπάλων μερίδων: από τη μια των σεπαρατιστών και από την άλλη των νομοταγών (loyalistes), όπως ευφημιστικά ονομάστηκαν οι αποικιακές πολιτοφυλακές.

Ακολούθησε, η τακτική υποχώρηση της γαλλικής σοσιαλδημοκρατίας, να αποδεχτεί την αναγνώριση του FLNKS από τον ΟΗΕ, ως νόμιμου εκπρόσωπου των Κανάκ, σε ένα καθεστώς ανάλογο προς αυτό της Παλαιστινιακής PLO, η οποία βοήθησε το Γαλλικό ιμπεριαλισμό να μασκαρέψει τις προθέσεις του, ως δήθεν μεσολάβηση, αποφεύγοντας εσωτερικές και εξωτερικές πολιτικές πιέσεις και κρατώντας έτσι την πρωτοβουλία.

Η επόμενη δεκαετία σημαδεύτηκε από τριμερείς συμφωνίες μεταξύ του FLNKS, του Γαλλικού κράτους και των ακροδεξιών αποικιακών κομμάτων. Στα 1988 υπό την αιγίδα του Μισέλ Ροκάρ, πρωθυπουργού και καταφερτζή του Μιτεράν, ο Jean-Marie Tjibaou και ο πολιτικός εκπρόσωπος των αποίκων Jacques Lafleur υπογράφουν στην πρωθυπουργική κατοικία του Ματινιόν την ομώνυμη συμφωνία. Η συμφωνία αυτή βάζει στο κέντρο των πολιτικών διεργασιών το θέμα της ανεξαρτησίας, ανοίγοντας μια διαδικασία, δια της οποίας οι Κανάκ κέρδισαν την αυτοδιοίκηση ορισμένων περιοχών, εν όψει των τελικών συμφωνιών.

Με την τελική συμφωνία της Νουμεά του 1998, το Γαλλικό κράτος δεσμεύτηκε σε μια διαδικασία παραχώρησης ανεξαρτησίας στη Νέα Καληδονίας/Κανακία. Στο τέλος μιας εικοσαετούς μεταβατικής περιόδου, η ανεξαρτησία θα αποφασιζόταν στην κάλπη του δημοψηφίσματος. Το κείμενο αυτής της συμφωνίας περιείχε όμως μια αποκαλυπτική για τους υστερόβουλους λογαριασμούς του γαλλικού ιμπεριαλισμού διάταξη: «Το εκλογικό σώμα για τις τοπικές εκλογές θα περιορίζεται σε πρόσωπα που έχουν εγκατασταθεί πριν από μια ορισμένη χρονική περίοδο».^v

Η πρώτη λογική συνέπεια, εδώ, είναι πώς μη διακρίνοντας καταπιεστές και καταπιεζόμενους, άποικους και αυτόχθονες, η συμφωνία δεν αναγνωρίζει στους Κανάκ την ιδιότητα της καταπιεσμένης εθνότητας και διαγράφει μονοκονδυλιά, τόσο τον αρχικό αποικισμό της Νέας Καληδονίας και την εκκαθάριση των εδαφών από τους Κανάκ, που ακολούθησε, όσο και το επιδοτούμενο εποικιστικό κύμα της περιόδου 1972 – 1984. Η επιθυμία ενός/μιας Κανάκ για αυτοδιάθεση βαραίνει όσο και η επιθυμία ενός/μιας αποίκου για διατήρηση του αποικιακού καθεστώτος. Το ότι το Γαλλικό κράτος δέχτηκε να συζητήσει το ζήτημα της αυτοδιάθεσης, παρουσιάζεται έτσι, σαν ένα προνόμιο που παραχωρήθηκε ειδικά στους Κανάκ. Σε αντίθεση με το Γαλάτη, τη Νορμανδή, την Αλσατή ή το Βάσκο της μητροπολιτικής Γαλλίας, η μεγαλόθυμη δημοκρατική République Française, κάνει, στο λαό των Κανάκ αποκλειστικά, τη χάρη να συζητήσει το ζήτημα της αυτοδιάθεσής του!

Η δεύτερη όμως, πρακτική και πιο επικίνδυνη, συνέπεια ήταν, ότι η γαλλική μητρόπολη διατηρούσε το δικαίωμα να αλλάζει το εκλογικό σώμα κατά το δοκούν. Μέχρι πρότινος, ωστόσο, το δικαίωμα αυτό δεν είχε ασκηθεί από τη μεριά του γαλλικού κράτους και, οι μετά το 1998 έποικοι δεν είχαν δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές ούτε επομένως και δικαίωμα αυτόματης πολιτογράφησης στο ανεξάρτητο κράτος, που θα ιδρυόταν μετά από το δημοψήφισμα.

Ήταν φανερό ότι το Γαλλικό κράτος έχοντας επιβάλει μια, αποκλειστικά δια της κάλπης και εποπτευόμενη από το ίδιο, διαδικασία «ανεξαρτητοποίησης», ποντάριζε στο ατού της ψήφου των λευκών αποίκων και εποίκων που θα παιζόταν σαν η τελευταία (και αποτελεσματική) γραμμή άμυνας του αποικιακού του καθεστώτος.

Οι Ευρωπαίοι, που σήμερα αποτελούν το 25% του πληθυσμού της Νέα Καληδονίας^vi, αποτελούνται από τους Caldoches, τους απογόνους των πρώτων Γάλλων αποίκων του 19ου αιώνα, και τους νεοφερμένους εποίκους, Zoreills. Όσοι από τους τελευταίους βρίσκονταν στη Νέα Καληδονία πριν από το 1998 είχαν κανονικά δικαίωμα ψήφου στο δημοψήφισμα της ανεξαρτησίας. Ένα άλλο ποσοστό του πληθυσμού γύρω στο 11% φαίνεται να αποτελείται από μιγάδες, méttices, ενώ το υπόλοιπο 24% αποτελείται από διαδοχικά κύματα μεταναστών από την ευρύτερη περιοχή της Ωκεανίας.

Η εικοσαετής μεταβατική περίοδος, που προέβλεπε η Νουμεά, εξέπνευσε το 2018 αλλά η λευκή αποικιακή δεξιά, το κύριο κόμμα της οποίας έχει με ακρίβεια ξεπατικώσει όλες τις ονοματολογικές μεταμορφώσεις της Λεπενικής ακροδεξιάς, από το «Εθνικό Μέτωπο» στην «Εθνική Συσπείρωση» παρέμενε πολύ ισχυρή. Η «Συσπείρωση για μια Καληδονία Μέσα στη Γαλλική Δημοκρατία» του Jacques Lafleur και ο υπόλοιπος χορός των loyalistes, κρατούσαν υπό τον πολιτικό τους έλεγχο το μη-Κανάκ πληθυσμό και έχουν μέχρι τώρα καταφέρει, έστω και με οριακή πλειοψηφία, να απορρίψουν στην κάλπη την ανεξαρτησία, επικρατώντας σε δύο διαδοχικά δημοψηφίσματα το 2018 και το 2020. Ένα τρίτο δημοψήφισμα, το τελευταίο που προέβλεπε η συμφωνία της Νουμεά, προκηρύχθηκε το 2022, μέσα στην πανδημία COVID και μποϊκοταρίστηκε μαζικά από τους Κανάκ. Το αποτέλεσμα του τρίτου αυτού δημοψηφίσματος, όπου ψήφισε μόλις το 43% των εκλογέων, ήταν 97% υπέρ της διατήρησης του αποικιακού καθεστώτος.

Στο κοινωνικό επίπεδο, ο λαός των Κανάκ είναι περιθωριοποιημένος, καταδικασμένος στην ανεργία και στην αμορφωσιά. Το 46% των Κανάκ έχει εγκαταλείψει το σχολείο στο τέλος του γυμνασίου, έναντι του 11% των Ευρωπαίων αποίκων, ενώ μόνο το 8% έχει φτάσει στο πανεπιστήμιο έναντι 38% των Ευρωπαίων και 54% της μητροπολιτικής Γαλλίας.

Τη δεκαετία του 1980 και μετά, όταν ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός εμπεδωνόταν σε όλο τον πλανήτη, η Νέα Καληδονία δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Πλούσια σε κοιτάσματα νικελίου, προνομιακός τουριστικός προορισμός και επιδοτούμενη με φοροαπαλλαγές, η Νέα Καληδονία προσέλκυσε πολυεθνικές με τις οποίες και συνδέθηκαν οι οικονομικές κεφαλές των λευκών αποίκων. Όπως και σε άλλες γωνιές του πλανήτη, η εισαγωγή φθηνού εργατικού δυναμικού αποτέλεσε βασική τεχνική ελέγχου της εργατικής τάξης και περιορισμού του μισθολογικού κόστους. Παρά την παρουσία του φθηνού εργατικού δυναμικού των περιθωριοποιημένων Κανάκ, η λευκή οικονομική ελίτ προτιμά να φέρει μετανάστες παρά να δώσει δουλειά στους Κανάκ. Μια πολιτική–καρμπόν (και μια δεύτερη αναλογία με το Παλαιστινιακό) κατευθείαν από το αρχιαποικιακό κράτος του Ισραήλ, που έκανε ακριβώς το ίδιο, φέρνοντας στην Παλαιστίνη μετανάστες και μάλιστα, τουλάχιστον εν μέρει, από τον ίδιο γεωγραφικό χώρο του Ειρηνικού. ´

Στην περίπτωση της Νέας Καληδονίας, το πιο πρόσφατο μεταναστευτικό κύμα προήλθε από το νησιωτικό βασίλειο των νησιών Ουαλίς και Φουτουνά της Γαλλικής Πολυνησίας. Τα τρία νησιά του βασιλείου, βρίσκονται κοντά στην Αμερικανική Σαμόα και ανήκαν άλλοτε στην αποικία της Νέας Καληδονίας. Σήμερα, «ανεξάρτητα» πλέον υπό την ύπατη αρμοστεία του Γάλλου Προέδρου, προμήθευσαν τις πολυεθνικές της Νέας Καληδονίας με εργατικό δυναμικό, που ήταν όχι μόνο φθηνό, αλλά και οικονομικά και πολιτικά αρκετά εξαρτημένο από τα λευκά αφεντικά ώστε να συμμαχήσει μαζί τους ενάντια στην ανεξαρτησία της Κανακίας/Νέας Καληδονίας. Η πολιτική μετατόπιση αυτής της κοινότητας το 2021 μακριά από την κομματική επιρροή των αφεντικών, άνοιξε νέες δυνατότητες για όλους τους καταπιεσμένους της Κανακίας. Η πολιτική έκφραση των μεταναστών, η «Έγερση της Ωκεανίας», μπόρεσε έτσι να συμμαχήσει με το FLNKS ώστε στις 8 Ιουλίου 2021 να συγκροτήσουν, στο τοπικό κοινοβούλιο, μια πλειοψηφία η οποία στηρίζει μια τοπική κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον Κανάκο Louis Mapou.

Με την επιδείνωση της καπιταλιστικής κρίσης μετά τον covid, το Γαλλικό κράτος θεώρησε υποχρέωσή του να αποζημιώσει το μεγάλο κεφάλαιο για τα κέρδη που έχασε και, φυσικά, να στείλει το λογαριασμό στην εργατική τάξη της Νέας Καληδονίας υπό τη μορφή του δημοσίου χρέους. Από την άλλη όμως, η επιδότηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας δεν μπορούσε να συνεχιστεί από έναν εξασθενημένο οικονομικά Γαλλικό ιμπεριαλισμό που γρήγορα θα αναγκαζόταν να πάρει πίσω τα οικονομικά προνόμια και τις φοροαπαλλαγές που είχε παραχωρήσει. Το οικονομικό περιβάλλον δεν ήταν πλέον ευνοϊκό για το μεγάλο κεφάλαιο, που άρχισε να φεύγει προς τη Σιγκαπούρη του Lee Hsien Loong και –κυρίως– προς την Ινδονησία των επιγόνων του Suharto.

Το Γαλλικό κράτος ισχυριζόμενο ότι με το τρίτο δημοψήφισμα, εκπληρώθηκε το δικό του μέρος των συμφωνιών της Νουμεά και ότι η ανεξαρτητοποίηση έχει τελικά απορριφθεί, επιχειρεί να ανακτήσει τον πλήρη αποικιακό έλεγχο στη Νέα Καληδονία, στην οποία, οι νέες γεωπολιτικές ισορροπίες με την αυξανόμενη Κινεζική επιρροή και την αντικινεζική συμμαχία AUKUS, απέδωσαν πλέον ακόμα μεγαλύτερη στρατηγική σημασία. Ο Μακρόν επισκέφθηκε τη Νέα Καληδονία το καλοκαίρι 2023 συνοδευόμενος, σε μια επίδειξη δύναμης και αποφασιστικότητας, από πολεμικά αεροπλάνα Rafale, που στη συνέχεια συμμετείχαν σε στρατιωτικές ασκήσεις με την Αυστραλία στο πλαίσιο της AUKUS.

Τον Ιανουάριο του 2024 η κυβέρνηση Μακρόν, προκειμένου να περιθωριοποιήσει πολιτικά το αυτονομιστικό κίνημα, αποφάσισε να ενεργοποιήσει την διάταξη των συμφωνιών Νουμεά που του επιτρέπει να μεταβάλει το εκλογικό σώμα. Κατέθεσε σχέδιο «συνταγματικού νόμου», που ψηφίστηκε τελικά στις 13 Μαΐου 2024, το οποίο προβλέπει ότι δικαίωμα ψήφου για τα τοπικά ζητήματα έχουν όσοι Γάλλοι πολίτες έχουν εγκατασταθεί στη Νέα Καληδονία πριν από το 2014. Όλα τα αυτονομιστικά κόμματα, ήδη από το τέλος του Μάρτη, συμμετείχαν στο, «ανοιχτό» για την περίσταση, συνέδριο του FLNKS και απέρριψαν ομόφωνα το νομοσχέδιο Μακρόν. Στις 13 του Μάη 2024, ημέρα της τελικής επικύρωσης του νόμου από το Γαλλικό κοινοβούλιο, η εξέγερση μετρούσε ήδη 5 νεκρούς (δύο ενηλίκους άνδρες, μια έφηβη κοπέλα και δύο χωροφύλακες), εκατοντάδες τραυματίες και μαζικές συλλήψεις, ενώ το γαλλικό κράτος κήρυξε την Κανακία σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης με απαγορεύσεις κυκλοφορίας και κατ’ οίκον περιορισμούς, μη διστάζοντας ακόμα και να αναπτύξει στρατιωτικές μονάδες σε νευραλγικά σημεία.

Ο αγωνιζόμενος λαός των Κανάκ συνεχίζει τον αγώνα του και έχει ανάγκη από την υποστήριξη και την αλληλεγγύη όλων των εργατών και των εργατριών της Ελλάδας και όλων των πολιτικών δυνάμεων που αντιτίθενται στην αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό.

Σημειώσεις