Ανακοίνωση της Socialist Resurgence για τον COVID-19

Η έξαρση του νέου κορωνοϊού, ή COVID-19, επέβαλε απότομη παύση στην παγκόσμια οικονομία. Σχεδόν όλες οι αντιφάσεις του καπιταλισμού, κάποιες κρυμμένες πίσω από την οικονομική άνθηση, εμφανίζονται ανάγλυφες πια, ανάμεσα στα κλεισίματα, στον πανικό και στα μέτρα έκτακτης ανάγκης.

Μέχρι τις 24 Μαρτίου, τα επιβεβαιωμένα κρούσματα κορωνοϊού έχουν εκτοξευθεί σε πάνω από 410.000 παγκοσμίως. Ο μεγαλύτερος αριθμός κρουσμάτων εξακολουθεί να βρίσκεται στην Κίνα, αλλά εκεί η αύξηση των κρουσμάτων έχει επιβραδυνθεί σε διψήφιους αριθμούς, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέφεραν περισσότερα από 13.000 νέα κρούσματα μόνο στις 23 Μαρτίου. Ο αριθμός των νεκρών στην Ιταλία έχει ξεπεράσει αυτόν της Κίνας και ήδη η υπόλοιπη Ευρώπη αρχίζει να αντικατοπτρίζει την κατάσταση στην Ιταλία. Η Γερμανία, η Γαλλία και το Ισπανικό κράτος βρίσκονται στο κατόπι της Ιταλίας κατά τον αριθμό των κατά ημέρα νέων επιβεβαιωμένων κρουσμάτων, αρκετά πάνω από 3500 στην κάθε μία και ανεβαίνει. Η επόμενη χώρα που προσεγγίζει αυτούς τους τιτάνες του εμπορίου είναι το Ιράν, με λίγο πάνω από 1000 νέα κρούσματα κάθε μέρα, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Οικονομικές ρίζες της καταστροφής του κορωνοϊού

Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα στο οποίο ολόκληρο το σώμα της κοινωνικής παραγωγής από τη μια μεριά ελέγχεται από μια απείρως μικρή τάξη παρασίτων και από την άλλη διασπάται σε έναν ατελείωτο αριθμό αμοιβαία ανταγωνιζόμενων εταιρειών, τραστ και κρατών. Κάθε ένας από τους φορείς αυτούς κάνει διαρκώς ό,τι περνά από το χέρι του για να έχει υψηλότερο ποσοστό κέρδους ή απόδοση της επένδυσής του από τους άλλους. Το αποτέλεσμα των θεμελιωδών λειτουργιών αυτού του συστήματος που βασίζεται στην ταξική εκμετάλλευση των εργαζομένων από τους καπιταλιστές έχει πολλαπλά αποτελέσματα που επιδεινώνουν την κρίση του COVID-19.

Ο πρωτοπόρος εξελικτικός βιολόγος Rob Wallace και ο μαρξιστής συγγραφέας Mike Davis έχουν δείξει ότι οι συνθήκες για τη μοντέρνα παγκόσμια πανδημία, είτε πρόκειται για κορωνοϊό είτε για γρίπη, ενισχύονται σε μεγάλο βαθμό από τις θεμελιώδεις διαδικασίες του καπιταλισμού. Στην προσπάθειά του να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τη φύση και να μεγιστοποιήσει όλες τις επενδύσεις του, το κεφάλαιο έχει καταστρέψει ένα σημαντικό μέρος των παγκόσμιων δασών, είτε με εκχέρσωση χώρου για την αγροβιομηχανία και τη βιομηχανική κτηνοτροφία είτε με τη χρησιμοποίηση των φυσικών πόρων μέχρι τελικής εξάντλησής τους. Συχνά τα δύο συμβαίνουν ταυτοχρόνως, πράγμα που σημαίνει ότι τα ζώα, των οποίων οι συνθήκες διαβίωσης αντικατοπτρίζουν εκείνες της εργοστασιακής γραμμής συναρμολόγησης, βρίσκονται σε όλο και πιο στενή εγγύτητα προς ανήκουστα μέχρι τώρα στελέχη ζωικών ασθενειών που υπήρχαν σε ό,τι πριν βρισκόταν βαθιά μέσα στο δάσος. Αυτοί οι παράγοντες, η αποψίλωση των δασών και οι εργοστασιακές αγροτικές εκμεταλλεύσεις υψηλής πυκνότητας, δημιουργούν τις συνθήκες υπό τις οποίες οι παγκόσμιες πανδημίες αποτελούν σχεδόν βεβαιότητα. Φέρνουν επίσης τις τεράστιες σε έκταση πυρκαγιές που έχει γνωρίσει την τελευταία δεκαετία ο κόσμος.

Ο ανταγωνισμός οδηγεί το κεφάλαια ολοένα και βαθύτερα σε γη που ήταν παλαιότερα γεωγραφικά απομακρυσμένη από τα παγκόσμια κυκλώματα του εμπορίου. Αυτό προκαλεί ξεσπάσματα ασθενειών όπως ο νέος κορωνοϊός και τις συνδέει με την παγκόσμια οικονομία. Δεδομένου ότι η χρηματιστηριακή αγορά εξαρτάται από την προσδοκία τόσο της βραχυπρόθεσμης όσο και της μακροπρόθεσμης κερδοφορίας, οι μεμονωμένοι καπιταλιστές και το κεφάλαιο στο σύνολό του έχουν μια σκόπιμη τυφλότητα μπροστά σε οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει σημαντική επιβράδυνση των κερδών. Αυτό το τελευταίο γεγονός είναι ο λόγος για τον οποίο η απάντηση από όλες σχεδόν τις κυβερνήσεις ήταν αργή και αναποτελεσματική. Ενώ ο κόσμος έξω από την Κίνα είχε αρκετούς μήνες για να προετοιμαστεί για την εξάπλωση της νόσου, οι κίνδυνοι υποτιμήθηκαν για να αποφευχθεί η παραδοχή ότι η παραγωγή και το εμπόριο θα πρέπει να περιοριστούν, πράγμα που θα προκαλούσε πανικό στους επενδυτές στο χρηματιστήριο.

Η επιβράδυνση της αρχικής εξάπλωσης του COVID-19 θα σήμαινε δαπάνη για εκστρατείες μαζικών διαγνωστικών εξετάσεων σε κάθε χώρα ευθύς μόλις εντοπίστηκε ο ιός στην Κίνα. Από μόνη της, αυτή η κίνηση θα σήμαινε μεγάλες δαπάνες για γιατρούς και τον εξοπλισμό, για να μην αναφέρουμε την αναπόφευκτη επιβράδυνση της παραγωγής, καθώς οι εργαζόμενοι που θα βρίσκονταν θετικοί στην εξέταση θα επέλεγαν τον αυτοπεριορισμό. Μια ορθολογική αντίδραση στον ιό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι και τα εξαρτώμενα από αυτούς άτομα δεν πρέπει να συμμετέχουν σε παραγωγική δραστηριότητα, ενώ παράλληλα πρέπει να συντηρούνται σε όλες τις ανάγκες της ζωής.

Υπό κανονικές συνθήκες, το κεφάλαιο καταβάλλει απρόθυμα στους εργαζόμενους ένα μισθό σε αντάλλαγμα μιας μεγαλύτερης από όση πληρώνονται ποσότητας εργασίας, η οποία πραγματοποιείται ως κέρδος. Σε συνθήκες πανδημίας ή επικείμενης πανδημίας, οι εργαζόμενοι και ολόκληρη η κοινωνία πρέπει να υποστηριχθούν χωρίς εκμετάλλευση της εργασίας τους από τους καπιταλιστές. Απεναντίας, βλέπουμε συνεχή ψέματα, αδράνεια και δισταγμό απέναντι στην πανδημία του κορωνοϊού. Ακόμη και σήμερα, οι χώρες που πλήττονται περισσότερο – ειδικά οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιταλία, το Ισπανικό κράτος, η Γαλλία και η Γερμανία – κρατούν σε λειτουργία όλα τα εργοστάσια και το λιανικό εμπόριο, ενώ απαγορεύουν στους εργαζομένους την ελεύθερη κυκλοφορία στη δημόσια ζωή.

Κάθε αίτημα που έχει ελπίδα να δημιουργήσει μια ανθρώπινη απάντηση σε αυτή την πανδημία έρχεται σε άμεση αντίθεση με τις θεμελιώδεις σχέσεις στο κέντρο του καπιταλισμού. Τα τρόφιμα και τα αγαθά πρώτης ανάγκης πρέπει να διανέμονται δωρεάν και πόρτα-πόρτα. Η στέγαση, οι υπηρεσίες κοινής ωφελείας και η υγειονομική περίθαλψη πρέπει να χρηματοδοτούνται από το συλλογικό πλεόνασμα που παράγεται από την ανθρωπότητα και όχι σε ατομική βάση. Αυτές οι πραγματικότητες θέτουν άμεσα ερωτήματα όπως: Ποια σκοπιμότητα υπηρετεί η γαιοκτησία; Γιατί οι τράπεζες είναι στην υπηρεσία των ιδιοκτητών και όχι των μεγάλων μαζών των εργαζομένων; Ποια τάξη πρέπει να ελέγχει την διεύθυνση του κράτους;

Τα τεχνικά μέσα για τον μετριασμό της κρίσης υπάρχουν, αλλά δεν είναι κερδοφόρα. Όλες οι οικονομίες θα μπορούσαν να τεθούν επί ποδός πολέμου για την παραγωγή νέων νοσοκομείων, ιατρικών προμηθειών, ακόμη και για να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία για να ξεκινήσουν μια τεράστια οικοδόμηση πράσινης υποδομής. Οι εργαζόμενοι που είναι άνεργοι πρέπει να ικανοποιούν όλες τις ανάγκες τους. Οι εργαζόμενοι που βρίσκονται ακόμα στη δουλειά χρειάζονται επίδομα επικινδυνότητας, εξοπλισμό ασφαλείας και εγγυήσεις για τις οικογένειές τους. Κι όμως, οι πρώτες συζητήσεις για διάσωση αφορούν την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου και τις αεροπορικές εταιρείες. Τα εργοστάσια αυτοκινήτων και όπλων εξακολουθούν να λειτουργούν, ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν ένας δίπλα στον άλλον στις γραμμές συναρμολόγησης.

Το κεφάλαιο αποκρίνεται με την ενίσχυση του εθνικού κράτους

Παρά τη διεθνή φύση της κρίσης, μια μείζων απόκριση όλων των καπιταλιστικών χωρών είναι μέχρι στιγμής να εφαρμόσουν απαγόρευση ταξιδιών στο εξωτερικό. Σε ένα πλαίσιο που γνώρισε το Brexit και τον αυξανόμενο εθνικισμό σε όλη την Ευρώπη, για να μην αναφέρουμε το μάντρα του Trump «Χτίστε το Τείχος» και τα αντι-μουσουλμανικά πογκρόμ στην Ινδία, το κλείσιμο των συνόρων δεν είναι τόσο αποτελεσματική απάντηση στην καταπολέμηση του ιού, αλλά μάλλον μέθοδος στοχοποίησης μεταναστών και εθνικών μειονοτήτων. Σχεδόν όλες οι επιστημονικές μελέτες συμφωνούν ότι ο έλεγχος των συνόρων και οι ταξιδιωτικές απαγορεύσεις δεν είναι σε θέση να σταματήσουν τη διάδοση του ιού. Αν μη τι άλλο, οι εθνικιστικές ταξιδιωτικές απαγορεύσεις επιβραδύνουν τις προσπάθειες συντονισμένης διεθνούς βοήθειας.

Μαζί με το κλείσιμο των συνόρων, ο COVID-19 έφερε μαζί του και μια μετωπική επίθεση εναντίον μεταναστών και προσφύγων. Από την 1η Μαρτίου η Ελλάδα έχει κλείσει όλες τις χερσαίες και θαλάσσιες εισόδους από τις όμορες χώρες και προωθεί κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις κατά των μεταναστών. Οι εντάσεις γίνονται αρκετά ακραίες, με αναφορές για ξυλοδαρμούς και πραγματικά πυρά εναντίον των αιτούντων άσυλο. Τα στρατόπεδα κράτησης περιορίζουν τις ώρες λειτουργίας τους, για να εμποδίσουν υποτίθεται τη διάδοση του ιού, αλλά στην πραγματικότητα αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης σοβαρής διασποράς σε στρατόπεδα μεταναστών των οποίων οι τρόφιμοι δεν έχουν ελευθερία κυκλοφορίας.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Υπηρεσία Μετανάστευσης και Τελωνείων (ICE) συνέχισε τις επιδρομές και την κράτηση ατόμων χωρίς έγγραφα. Η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι θα συνεχίσει περαιτέρω την πρακτική της ICE να εισέρχεται στα νοσοκομεία, αν και θα «προσπαθήσει να το αποφύγει». Ομοίως, το ισπανικό κράτος διατηρεί τα κέντρα κράτησης και στερεί από τους εργάτες χωρίς χαρτιά τη βοήθεια, την επιδότηση ανεργίας και άλλες βασικές ανάγκες. Κάθε ευρωπαϊκή χώρα συντηρεί αυτές τις ξενοφοβικές πρακτικές που όχι μόνο ποινικοποιούν περαιτέρω τους μετανάστες εργάτες αλλά και απειλούν την υγεία ολόκληρης της παγκόσμιας κοινότητας αρνούμενες σε εκατομμύρια ανθρώπους την πρόσβαση σε ιατρικές υποδομές και θεραπεία.

Η ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης συνεχίζεται μέσα σε αυτή την κρίση και δεκαετίες βομβαρδισμών νοσοκομείων απειλούν να δημιουργήσουν νέα έκρηξη στη «μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή» του κόσμου που αποτελεί η Γάζα. Η κατοχή είχε πάντοτε στόχο της στην ικανότητα των Παλαιστινίων να χορηγούν και να λαμβάνουν ιατρική βοήθεια, και αυτή η πανδημία είναι μια ωρολογιακή βόμβα, αν εξακολουθήσει να τους αρνείται αυτή την πρόσβαση. Ομοίως, το σύστημα των σημείων ελέγχου στη Δυτική Όχθη και η υποδεέστερη θέση των «ισραηλινών» Αράβων σημαίνει ότι οι Παλαιστίνιοι και οι πιθανώς οι μη λευκοί Εβραίοι, που αναζητούν ιατρική περίθαλψη, θα μπουν σε δεύτερη σειρά προτεραιότητας.

Μέσα στην επιθανάτια αγωνία τους ως η μοναδική μεγάλη δύναμη στον κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αφήσει το σημάδι τους σε αυτόν τον κόσμο με της τρομοκρατικής χρήσης των κυρώσεων. Η αμερικανική κυβέρνηση και οι εταίροι της στην Ευρώπη στερούν ιατρικές και άλλες ανθρωπιστικές προμήθειες από το Ιράν και τη Βενεζουέλα. Οι θάνατοι στο Ιράν σωρεύονται από τον πόθο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για παγκόσμια γεωπολιτική κυριαρχία. Αντί να χρησιμοποιούν τα απίστευτα υψηλά επίπεδα παραγωγικότητάς τους για να συντονίσουν μια διεθνή προσπάθεια εξασφάλισης επαρκούς αριθμού νοσοκομειακών κλινών και εξοπλισμού παντού στον κόσμο, η επιλογή των λεγόμενων «ανεπτυγμένων» χωρών είναι βάλουν σε κίνηση τα γρανάζια του θανάτου και των βασάνων.

Ενώ οι καπιταλιστικές χώρες χρησιμοποιούν τον COVID-19 ως δικαιολογία για την ενίσχυση των εθνικιστικών πολιτικών, η Κούβα δείχνει ότι μια διεθνής κρίση απαιτεί μια διεθνιστική λύση. Η Κούβα δεν αποκρίθηκε αποκλείοντας τον εαυτό της από τον κόσμο, αλλά υποδεχόμενη ένα κρουαζιερόπλοιο για θεραπεία και αποστέλλοντας γιατρούς για να βοηθήσει άλλες χώρες να καταπολεμήσουν τον κορωνοϊό. Οι Κουβανοί συνειδητοποιούν ότι ακόμη και με τους σχετικά περιορισμένους πόρους τους, η αλληλεγγύη είναι το κλειδί για να κερδίσουμε τη μάχη κατά της πανδημίας αυτής. Κάθε χώρα μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της Κούβας κρατώντας ανοιχτά τα σύνορά της αλλά εξάγοντας το μέγιστο ποσό της βοήθειας. Εάν συντονιστούν σε παγκόσμια κλίμακα οι διάφορες χώρες θα μπορούσαν να επικεντρωθούν στην παραγωγή συγκεκριμένων εργαλείων και συνεπώς να κερδίσουν τα οφέλη της κλίμακας και της εξειδίκευσης.

Ο καπιταλισμός σε αποσύνθεση

Πριν από κάπου 175 χρόνια, ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς επεσήμαναν ότι «οι ιδέες της κυρίαρχης τάξης είναι σε όλες τις εποχές οι κυρίαρχες ιδέες». Στην εποχή του σε αποσύνθεση καπιταλισμού, αυτό σημαίνει ότι παρά τα ιλιγγιώδη ύψη των επιστημονικών επιτευγμάτων, ακόμη και η βασική επιστήμη αγνοείται και περιθωριοποιείται. Συγκεκριμένα, οι κυβερνήσεις υποχρηματοδοτούν τα ερευνητικά ιδρύματα, πράγμα που σημαίνει ότι η πρόληψη των ασθενειών είναι στα χέρια μεγάλου κεφαλαίου και των χρηματιστών. Η συνολική απρονοησία, και μάλιστα αδιαφορία, που δείχνουν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις αντικατοπτρίζει αυτό το γεγονός.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο Μπόρις Τζόνσον τηρούσε στάση «ανοσίας της αγέλης» μέχρι πρόσφατα. Το όραμα του Τζόνσον, να μολυνθεί τώρα η πλειοψηφία του πληθυσμού, έτσι ώστε να περάσει η κορύφωση του ιού και να ξαναρχίσει νωρίτερα η επιχειρηματική δραστηριότητα σε κανονικό επίπεδο, το συμμερίζεται από ένα ολόκληρο τμήμα του κεφαλαίου. Το σχέδιο δράσης για την «ανοσία της αγέλης» θα έφερνε πολλαπλάσιους και μη αναπόφευκτους θανάτους και θα επιβάρυνε υπερβολικά τη Βρετανική Εθνική Υπηρεσία Υγείας με σχεδόν ανυπολόγιστο τρόπο.

Το κεφάλαιο δικαιολογεί αυτή την άποψη υποστηρίζοντας ότι μόνο οι αδύναμοι θα πεθάνουν. Στα μάτια του κεφαλαίου οι άνθρωποι που θεωρούνται μη κερδοφόροι – όπως οι συνταξιούχοι και τα άτομα με ειδικές ανάγκες – αξίζουν το θάνατο. Μια πλήρης ανθρωπιστική καταστροφή είναι εύλογο τίμημα για μια έστω και αμυδρή ελπίδα ταχύτερης επιστροφής της καπιταλιστικής συσσώρευσης στην ομαλότητα.

Χρόνια περικοπών στην επιστημονική έρευνα, υποβοηθούμενη από τη μονοπώλησης της παραγωγής εμβολίων από μια χούφτα γιγαντιαίων εταιρειών, έχουν αφήσει την καπιταλιστική ιατρική επιστήμη σε κατάσταση συνεχούς επιδείνωσης. Καθώς η φυσική παραγωγή διασκορπίζεται ολοένα και περισσότερο στη γραμμή του μοντέλου just-in-time, η πνευματική παραγωγή τη μιμείται. Οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με το άμεσο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το κεφάλαιο, πάντα ετούτο ή εκείνο το άμεσο ζήτημα αύξησης της κερδοφορίας, δεν αξίζει να μελετηθεί. Ως εκ τούτου, ακόμη και μεσούσης της κρίσης του κορωνοϊού το γαλλικό πανεπιστημιακό σύστημα αντιμετωπίζει τεράστιες περικοπές στη χρηματοδότηση και το αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών εξακολουθεί να έχει περικεκομμένο τον προϋπολογισμό του.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισπανικό Κράτος κλείνουν μαζικά τα νοσοκομεία, καθώς το χρηματιστικό κεφάλαια ελέγχει ολοένα και περισσότερο το ιατρικό τους σύστημα. Οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου στη Γαλλία, στο Ισπανικό Κράτος, στην Ιταλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, στις τέσσερις πρώτες, παρά τα καθολικά συστήματα υγειονομικής περίθαλψης που διαθέτουν, φάνηκαν απρόθυμες να αναπτύξει τη μαζική διαγνωστική εξέταση και τις δημόσιες ενημερωτικές εκστρατείες που απαιτούνται για την επιβράδυνση του ιού χωρίς να προσφυγή σε αποκλεισμό. Όλες οι χώρες θα διαπιστώσουν ότι μετά από χρόνια περικοπών και ιδιωτικοποιήσεων στις κοινωνικές υπηρεσίες, τα υγειονομικά τους συστήματα θα είναι κατακλυστούν εντελώς. Η Ιταλία αποδεικνύει ήδη αυτό το γεγονός ακόμη και στη Λομβαρδία, η οποία διαθέτει μία από τις καλύτερες υγειονομικές υποδομές στον κόσμο.

Η ύπαρξη αστέγων, τα στρατόπεδα μετανάστευσης και η άτυπη στέγαση έχουν αυξηθεί με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα κατά το τελευταίο μισό αιώνα των νεοφιλελεύθερων επιθέσεων στην παγκόσμια εργατική τάξη. Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα εύφλεκτη στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο. Η άμεση απελευθέρωση και στέγαση όλων των μη βίαιων, πολιτικών και ιατρικά ευάλωτους κρατουμένων και το κλείσιμο των κέντρων κράτησης μεταναστών είναι απαραίτητα για την προστασία των θυμάτων αυτών του καπιταλιστικού κράτους. Η κρίση των αστέγων μπορεί να επιλυθεί βραχυπρόθεσμα με επιτάξεις κρατικής περιουσίας και ξενοδοχείων, όπως αποδεικνύεται συγκεκριμένα από αυτά που συμβαίνουν στην Καλιφόρνια. Μακροπρόθεσμα, πρέπει να υπάρξει ένα μαζικό πρόγραμμα για τη δημιουργία πράσινων υποδομών και στέγασης για όλους τους άστεγους.

Η λιτότητα προκάλεσε την κρίση

Οι σχετικά γρήγορες απαντήσεις από τη Νότια Κορέα, τη Σιγκαπούρη, το Βιετνάμ και την Ταϊλάνδη έδειξαν ότι αυτό που πραγματικά προκαλεί τη σοβαρότητα της πανδημίας δεν είναι ο ίδιος ο ιός, αλλά οι διεθνείς ταξικές δυνάμεις που δρουν στην κοινωνική δομή.

Για να δούμε ένα γρήγορο παράδειγμα, η απάντηση της Νότιας Κορέας διαμορφώθηκε με τη ζωντανή μνήμη της δημοκρατικής και εργατικής εξέγερσης του 2015-2016 γνωστή ως το κίνημα «των κεριών» και το ιστορικά υψηλό επίπεδο ταξικής πάλης στη χώρα. Ο τελευταίος αυτός παράγοντας, ο οποίος μετράει μια μακρά ιστορία απεργιών και ιδιαίτερα αγωνιστικών συνδικάτων, είναι ο λόγος για τον οποίο, ακόμη και εν μέσω της διάσωσης του ΔΝΤ στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η Νότια Κορέα απέκτησε καθολικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και ένα από τα υψηλότερα γενικά επίπεδα περίθαλψης στον κόσμο. Το κίνημα των κεριών ήταν ένα ευρύ μαζικό κίνημα, υποστηριζόμενο από την παραδοσιακά μαχητική Κορεατική Συνομοσπονδία Συνδικάτων. Τελικά, οι Νοτιοκορεάτες έριξαν τον Πρόεδρο Park Geun-hye με τις κινητοποιήσεις τους. Το κίνημα εναντιωνόταν στη διαφθορά της κυβέρνησης εν γένει, αλλά μια από τις συγκεκριμένες σπίθες που οδήγησαν στην έκρηξή του ήταν η άστοχη διαχείριση και η κρατική κάλυψη της λοίμωξης MERS. Αν οι συνθήκες ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η κατάσταση στη Νότια Κορέα το 2015 θα μπορούσε να ήταν πολύ παρόμοια με αυτήν της Ιταλίας σήμερα.

Η περίθαλψη από το Κορεατικό Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, μαζί με άλλα πιο πενιχρά οφέλη, παραχωρήθηκαν στην εργατική τάξη εν μέρει λόγω του φόβου των καπιταλιστών για ένα νέο κύμα μαχητικότητας και εν μέρει ως παραχώρηση για να διατηρηθούν τα ακραία επίπεδα επισφάλειας που πολλοί εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν. Ο σημερινός πρόεδρος, Moon Jae-In, είναι ο ίδιος φυσικός εκπρόσωπος αυτού του υποτιθέμενου συμβιβασμού, που ανέλαβε μετά το κίνημα των κεριών με την υπόσχεση να μετατρέψει την άτυπη εργασία σε τυπική με αντάλλαγμα την εργασιακή ειρήνη. Μέχρι στιγμής, οι εργαζόμενοι ήταν σχετικά ήρεμοι, αλλά εξακολουθούν να είναι «άτυποι».

Η πολιτική κατάσταση στη Νότια Κορέα είναι ο λόγος για τον οποίο μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν την πανδημία σε λίγο πολύ σταθερό έδαφος. Φοβούμενη μια έκρηξη και απώλεια της νομιμοποίησης σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από όσα ακολούθησαν το ξέσπασμα του MERS, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δράσει γρήγορα και αποφασιστικά για να καταπολεμήσει την εξάπλωση του COVID-19. Σίγουρα θέλει να διατηρήσει την παραγωγικότητα όσο το δυνατόν ψηλότερα, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος βρίσκεται σε κρίση, επιδιώκοντας έτσι μια επιθετική εναλλακτική λύση στην απομόνωση.

Η ιδιωτική ιδιοκτησία παρεμποδίζει την απόκριση

Παρόλο που ο κόσμος βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό στην αρχή αυτής της πανδημίας, ο καπιταλιστικός έλεγχος της παραγωγής αποδεικνύεται ήδη ως τροχοπέδη στην καταπολέμηση του κορωνοϊού. Σε διεθνές επίπεδο, διάφορα εθνικά κεφάλαια προσπαθούν να μονοπωλήσουν την παραγωγή θεραπειών και του τελικού εμβόλιου. Ένα από τα πιο ελπιδοφόρα κατευναστικά φάρμακα (φάρμακα που μπορούν να μειώσουν ή να εξαλείψουν τα συμπτώματα, αλλά όχι να «θεραπεύσουν) ονομάζεται remdesivir, η παραγωγή του οποίου είναι σήμερα πατενταρισμένη από την αμερικανική φαρμακευτική εταιρεία Gilead. Ένας διπλός αγώνας ξέσπασε στην Κίνα που σταμάτησε τη μαζική παραγωγή του φαρμάκου από μια τοπική εταιρεία βιοτεχνολογίας. Οι λόγοι για τους οποίους η BrightGene παύει παραγωγή και παραγγελίες είναι ότι δεν κατέχει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και δεν διαθέτει κρατική έγκριση. Από την πλευρά της, η BrightGene είχε το ίδιο σχέδιο με οποιαδήποτε άλλη καπιταλιστική εταιρεία, να κατοχυρώσει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του φαρμάκου όπου μπορεί και να μεγιστοποιήσει τα δικά της κέρδη.

Ένας μυστικός πλειοδοτικός πόλεμος ξέσπασε μεταξύ των κυβερνήσεων της Γερμανίας και των ΗΠΑ σχετικά με τη γερμανική εταιρεία CureVac, η οποία ελπίζει να αναπτύξει ένα πειραματικό εμβόλιο έτοιμο για δοκιμές μέχρι τον Ιούλιο. Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών χρηματοδοτεί πολλαπλές φαρμακευτικές εταιρείες σε σχέση με την κρίση, αλλά δεν τις καθιστά δημόσιες.

Όπως στη φαρμακοβιομηχανία το ίδιο και στα μηχανήματα. Η βρετανική εταιρεία Intersurgical αρνήθηκε να δώσει προδιαγραφές για απαραίτητα και περιζήτητα εξαρτήματα αναπνευστήρα σε Ιταλούς μηχανικούς που είχαν βρει έναν τρόπο μαζικής παραγωγής τους μέσω της τρισδιάστατης εκτύπωσης. Η ιστορία είναι η ίδια με πολλούς άλλους ιατρικούς εξοπλισμούς, στους οποίους οι τελευταίες δεκαετίες ενίσχυσης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας σήμαιναν ότι οι αναπνευστήρες και άλλα εργαλεία διάσωσης είναι αδύνατο να διορθωθούν λόγω κλειδωμένου ιδιόκτητου λογισμικού και τα παρόμοια.

Κλιματική καταστροφή

Η πανδημία του κορωνοϊού δεν μπορεί να διαχωριστεί από τη γενική περιβαλλοντική κρίση που βιώνουμε. Η αποψίλωση των δασών, η εργοστασιακή καλλιέργεια και η καταστροφή των παραδοσιακών σχέσεων με τη γη αποτελούν πρώτης σειράς παράγοντες που συμβάλλουν και στις δύο αυτές διαδικασίες. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι ο χειρότερος δυνατός αντίκτυπος μιας καθολικής μη-απόκρισης στον ιό θα ωχριούσε σε σύγκριση με την κλιματική καταστροφή που γνωρίζουμε ότι θα έρθει μέσα στην επόμενη δεκαετία αν δεν ληφθούν αποφασιστικά μέτρα. Φυσικά, δεν το λέμε για να καλέσουμε σε απραξία ως προς την καταπολέμηση του COVID-19. Αντίθετα, πρέπει να μάθουμε από την απόκριση του καπιταλισμού και στις δύο κρίσεις.

Πρώτον, αυτή η πανδημία δείχνει ότι ο καπιταλισμός είναι θεμελιωδώς ανίκανος να προετοιμαστεί για διεθνείς κρίσεις, πολύ δε λιγότερο για την κλίμακα των επερχόμενων καταστροφών. Ολόκληροι τομείς μελέτης είναι αφιερωμένοι στη λεπτομερή περιγραφή της πραγματικότητας των πανδημιών, με τεράστιες διεθνείς επιτροπές όπως το Διεθνές Πρόγραμμα Γεώσφαιρας-Βιόσφαιρας, το οποίο εξέδωσε προειδοποιήσεις για τις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος και άλλων περιβαλλοντικών κινδύνων για δεκαετίες. Ωστόσο, παρά την πληθώρα των προειδοποιήσεων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είχαν πλήρη επίγνωση του αναπόφευκτου αντίκτυπου είτε της παγκόσμιας πανδημίας είτε της αλλαγής του κλίματος, η καπιταλιστική απόκριση ήταν αντιδραστική και σε μεγάλο βαθμό πραγματοποιήθηκε στην κλίμακα των επιμέρους εθνικών κρατών αντί της αναγκαίας διεθνούς κλίμακας.

Δεύτερον, τα μέτρα που πάρθηκαν για την καταπολέμηση του κορωνοϊού – τραγικά καθυστερημένα αλλά πάντως πολύ ταχύτερα από την αντίδραση στην κλιματική αλλαγή- έδειξαν ότι οι άνθρωποι είμαστε πλήρως σε θέση να αναδιαρθρώσουμε ολόκληρη την παραγωγική μας δραστηριότητα για να αντιμετωπίσουμε μια κρίση. Η χλιαρότητα και ο φόβος με τον οποίο οι περισσότερες χώρες απάντησαν στο COVID-19 δείχνουν μόνο ότι ο καπιταλισμός φοβάται την επιβράδυνση της επέκτασής του περισσότερο από όσο φοβάται τον μαζικό θάνατο και τον ανθρώπινο πόνο. Ωστόσο, η απόκριση καθώς ξετυλίγεται περιλαμβάνει την αναδιάρθρωση της παραγωγής, τη μαζική κλιμάκωση για την παραγωγή ιατρικών προμηθειών και το κλείσιμο των «περιττών» πλευρών της οικονομίας.

Τέλος, οι περιοχές που βρίσκονται σε καραντίνα, ορισμένες από τις πιο βιομηχανοποιημένες στον κόσμο, έχουν μειώσει τις εκπομπές κατά 25-50%. Μαζί με το γεγονός ότι γενικά οι άνθρωποι δεν λιμοκτονούν από το φαινόμενο της πανδημίας, δεν υπάρχει πιο θεαματική απόδειξη ότι η κλιματική κρίση είναι θεμελιωδώς μια κρίση του καπιταλισμού. Η απλή μετατόπιση της εστίασης της ζωής μας μακριά από την παραγωγή του μέγιστου κέρδους έχει ήδη φέρει μια θεαματική αλλαγή στον ανθρώπινο αντίκτυπο πάνω στην κλιματική αλλαγή.

Η στιγμή πρέπει να αξιοποιηθεί για μια μαζική οικοδόμηση μιας πράσινης και ανανεώσιμης υποδομής. Κρατήστε τα αεροπλάνα στο έδαφος. Αντικαταστήστε τα με εσωτερικούς και διεθνείς σιδηροδρόμους υψηλής ταχύτητας. Εθνικοποιήστε τον ενεργειακό τομέα χωρίς αποζημίωση και χρησιμοποιήστε τον μόνο για να τροφοδοτήσει την άμεση κατασκευή αιολικών και ηλιακών πεδίων για να αντικαταστήσουν όλη την ενέργεια που παράγεται από πετρέλαιο, φυσικό αέριο και άνθρακα μέσα σε πέντε χρόνια. Οι ενέργειες αυτές πρέπει να γίνουν ώστε να επιτρέψουν στη σταδιακή μείωση της ρύπανσης ώστε να φτάσει σε βιώσιμα επίπεδα.

Οι αυταρχικές τάσεις ενισχύονται

Σε απάντηση της ίδιας της αρχικής της μη απάντησης, η καπιταλιστική τάξη αναγκάζεται να λάβει μέτρα δια του κρατικού της μηχανισμού που απαιτούν μια σοβαρή περιστολή της κίνησης των εργαζομένων. Ήδη, ο Trump δίνει τον τόνο για όλα τα αστικά κράτη, αναστέλλοντας τις εκλογές των συνδικάτων και συνεχίζοντας τις επιδρομές της ICE μέσα στην πανδημία. Το Ισραήλ και η Σιγκαπούρη χρησιμοποιούν την κρίση για να επεκτείνουν τα ήδη εκτεταμένα συστήματα παρακολούθησης. Αντί να παρέχουν ιατρική βοήθεια στον πληθυσμό, οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να αφαιρέσουν τις πολιτικές ελευθερίες των εργαζόμενων και να επεκτείνουν τις «αντιτρομοκρατικές» πρωτοβουλίες. Η μεταπραξικοπηματική πρόεδρος της Βολιβίας, Jeanine Añez, ανακοίνωσε στις 17 Μαρτίου ότι οι αστυνομικές και στρατιωτικές μονάδες θα χρησιμοποιήσουν βία ενάντια στους πολίτες προκειμένου να επιβληθούν περιοριστικά μέτρα κατά του ιού.

Ακόμη και με τους δικούς του όρους, η στροφή προς τον αυταρχισμό δεν προσφέρει τίποτα στην επιβράδυνση του ιού. Ενώ παρακολουθεί την κίνηση της εργατικής τάξης, απαγορεύουν συναντήσεις και εφαρμόζουν ένα αυστηρό πρόγραμμα καταστολής ενάντια στους ανθρώπους που βγαίνουν από το σπίτι τους για προσωπικούς λόγους, το καπιταλιστικό κράτος αναγκάζει τους εργάτες να δουλεύουν ακόμα και σε τομείς που είναι εντελώς ασήμαντοι σε αυτή τη στιγμή της κρίσης . Στην Ιταλία, όπου η επιβεβαιωμένη εξάπλωση του ιού είναι η υψηλότερη μετά την Κίνα, η βιομηχανική παραγωγή μόλις τώρα (24 Μαρτίου) επιβραδύνεται, 20 ολόκληρες ημέρες μετά τις αρχικές εξαγγελίες για «κλείσιμο» της χώρας.

Ο αντι-κινεζικός ρατσισμός

Παρότι ο COVID-19 εμφανίστηκε στην Κίνα και η κινεζική κυβέρνηση υπήρξε αμελής στην αρχική της απάντηση στην ασθένεια, αυτό δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την εργαλειοποίηση του φόβου του κορωνοϊού ως όπλου εναντίον ανθρώπων ασιατικής καταγωγής. Στην πραγματικότητα, παρόμοιοι ιοί έχουν εμφανιστεί στη Βόρεια Αμερική, στη Νότια Αμερική, στη Μέση Ανατολή, στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική. Αυτές οι περιπτώσεις από καθαρή τύχη δεν έγιναν παγκόσμιες πανδημίες. Οι θεμελιώδεις αιτίες αυτών των ασθενειών οφείλονται στην εργοστασιακή γεωργία, την αποψίλωση των δασών και την καπιταλιστική απραξία. Παρόλα αυτά, οι καπιταλιστές πολιτικοί έχουν ξεκινήσει εκστρατείες για να εκτρέψουν το θυμό, από τον εαυτό τους προς τους ανθρώπους κινεζικής και γενικότερα ασιατικής καταγωγής.

Η τακτική της εξάπλωσης του φυλετικού μίσους είναι παρούσα στους καπιταλιστές όλων των χωρών, αλλά το πιο εμβληματικό παράδειγμα είναι ο Donald Trump. Ο Trump, που έλεγε ψέμματα για τη σοβαρότητα του ιού για να προστατεύσει τον εαυτό του και τα βραχυπρόθεσμα κέρδη του κεφαλαίου, τώρα προσπαθεί να βρει μια απάντηση στην κρίση. Μπερδεμένος και εκτεθειμένος, προσπαθεί συνεχώς να ρίξει το φταίξιμο για την κατάσταση των ΗΠΑ τόσο στην κινεζική κυβέρνηση όσο και στον κινεζικό λαό. Μέσα σε ένα συνεχιζόμενο εμπορικό πόλεμο με την Κίνα, ο αποδιοπομπαίος τράγος βρέθηκε μετά από ένα χρόνο κλιμακούμενης δραστηριότητας της ευθυγραμμισμένης με τις ΗΠΑ άρχουσας τάξης, εναντίον της κινεζικής. Ενώ η πραγματική σύγκρουση είναι ανάμεσα σε καπιταλιστικές δυνάμεις, το αποτέλεσμα ήταν να διαιρέσει την εργατική τάξη. Οι εργάτες δεν έχουν κανένα συμφέρον στην ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαλότητα και πρέπει να απορρίψουμε κάθε περίπτωση και απόπειρα χρήσης του κορωνοϊού για να μας στρέψουν τον ένα εναντίον του άλλου.

Ο αγώνας που η εργασία πρέπει να κερδίσει

Χωρίς μαχητικότητα, η εργατική τάξη βρίσκεται με όλο και περισσότερα από τα δικαιώματά της καταπατημένα με το πρόσχημα της πρόληψης της εξάπλωσης του κορωνοϊού. Από τη μια πλευρά, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα κόμματα της εργατικής τάξης και οι οργανώσεις κοινωνικών κινημάτων πρέπει να κάνουν σαφή διαχωρισμό σχετικά με το τι είναι πραγματικά επιστημονικά αναγκαίο για την καταπολέμηση της πανδημίας. Από την άλλη, κάθε ευκαιρία αντίστασης στα αφεντικά για καλύτερες συνθήκες, υψηλότερους μισθούς και τολμηρά προγράμματα δράσης χρειάζεται να ενεργοποιηθούν για να μη χαθεί η ορμή και για να μην κολλήσουν σε μια άσκοπα αμυντική στάση.

Το κεφάλαιο προσπαθεί να βγάλει από την εργατική τάξη και την τελευταία ουγκιά υπεραξίας χωρίς να δίνει δεκάρα για τον κορωνοϊό. Οι μεγάλοι κατασκευαστές αυτοκινήτων σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να παραμείνουν ανοιχτοί χωρίς ουσιαστικά μέτρα ασφαλείας. Στις ΗΠΑ, τα περισσότερα εργοστάσια κλείνουν στα μέσα Μαρτίου, αν και το γιγαντιαίο εργοστάσιο της BMW SUV στη Νότια Καρολίνα σχεδιάζει να διατηρήσει τη βουή της παραγωγής μέχρι τις 3 Απριλίου, οπότε η εταιρεία εκτιμά ότι η έλλειψη εξαρτημάτων θα την αναγκάσει σε αδράνεια. Στην Ιταλία, στο Ισπανικό Κράτος και στις ΗΠΑ, οι εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας απέργησαν ενάντια στην αναγκαστική εργασία σε επικίνδυνες θέσεις σε εργοστάσια που παράγουν FIAT, GM, Ford, Mercedes και άλλες μεγάλες μάρκες. Οι δράσεις αυτές επαναλήφθηκαν στο λιανικό εμπόριο, στις μεταφορές και σε πολλούς άλλους τομείς. Δείχνουν ότι ακόμη και σε αυτή την απελπιστική κατάσταση, η εργατική τάξη κρατά τη λύση απέναντι στην παραφροσύνη του καπιταλισμού.

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα εργατικά κόμματα σε όλο τον κόσμο έχουν την ευκαιρία να δείξουν σαφή ηγεσία και διορατικότητα σε αυτή την εποχή κρίσης. Όπου οι καπιταλιστές σπρώχνουν τους εργάτες σε ανασφαλή εργοστάσια, λεωφορεία και καταστήματα, οι εργάτες έχουν αναλάβει τη δική τους πρωτοβουλία να αρνηθούν και να απεργήσουν. Τώρα είναι η στιγμή τα συνδικάτα να οργανώσουν συντονισμένες διακλαδικές απεργίες για τις μη ασφαλείς συνθήκες δουλειάς και για τα εργατικά δικαιώματα. Αντί να περιμένουν την κυβέρνηση να διατάξει αναδιάρθρωση της παραγωγής για την κάλυψη ιατρικών αναγκών, τα συνδικάτα μπορούν να αρχίσουν να καλούν για μαζικά προγράμματα κοινωνικής εργασίας για να αντιμετωπίσουν την κρίση, και όπου το κεφάλαιο είναι απρόθυμο, να αρχίσουν να οργανώνονται για το σκοπό αυτό. Το εργατικό κίνημα έχει επίσης τη δυνατότητα να είναι το κέντρο εκπαίδευσης με πολυμεσικά προγράμματα και εκστρατείες που μοιράζονται διεθνώς εργατικές ιστορίες των εργαζομένων σε διεθνές επίπεδο, ενημερώνονται τακτικά από συνδικαλιστές υγειονομικούς και πληροφορούν όλο το εργατικό κίνημα για νίκες και εκστρατείες αλληλεγγύης ενάντια στα αφεντικά και στα κράτη τους.

Τα συνδικάτα πρέπει να γίνουν υπερασπιστές ολόκληρης της εργατικής τάξης – οργανωμένης και ανοργάνωτης. Ένα επείγον καθήκον που αντιμετωπίζει το εργατικό κίνημα είναι η οικοδόμηση των μαζικών οργανώσεων των ανέργων για να απαιτήσουν απαιτούν στέγαση, εισοδήματα, ένα τέλος στις κατασχέσεις και ένα εθνικό σύστημα υγείας.

Τελικά, οι ανάγκες της εργατικής τάξης δεν μπορούν να καλυφθούν από τον καπιταλισμό. Το εργατικό κίνημα πρέπει να προωθήσει ένα μαχητικό πρόγραμμα ταξικών αγώνων με στόχο να συσπειρώσει τους εργάτες για την αντικατάσταση των σημερινών κυβερνήσεων των αφεντικών και των κομμάτων τους με επαναστατικές αντικαπιταλιστικές κυβερνήσεις που να είναι πλήρως αντιπροσωπευτικές της εργατικής τάξης και των συμμάχων της και δρουν άμεσα για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους.

Πρόγραμμα δράσης και αλληλεγγύης

Ο καπιταλισμός είναι εντελώς εξευτελισμένος. Ακόμη και μέσα στην παγκόσμιας πανδημία και στην επερχόμενη οικολογική κατάρρευση, η άρχουσα τάξη σε κάθε χώρα προσπαθεί να σώσει τα δικά της κέρδη εις βάρος της ανθρωπότητας. Οι εργάτες δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την υποστήριξη των καπιταλιστών, των προγραμμάτων τους ή των κομμάτων τους. Απεναντίας, οι εργαζόμενοι πρέπει να βάλουμε στο προσκήνιο τις δικές μας λύσεις στην κρίση και να αγωνιστούμε με κάθε όπλο που διαθέτουμε για να τους πετύχουμε. Ζητάμε:

• Κεντρικές, διεθνείς επιτροπές γιατρών και μηχανικών για τον συντονισμό μιας παγκόσμιας αντίδρασης στην πανδημία!

• Αναδιαρθρώστε όλη την μη βασική παραγωγή για να παραχθεί ιατρικός εξοπλισμός και εξοπλισμός ασφαλείας και ξεκινήστε μια μαζική οικοδόμηση πράσινης υποδομής!

• Όχι απαγορεύσεις, όχι τείχη, αμνηστία για όλους τους μετανάστες και πρόσφυγες, με πλήρη δικαιώματα ιθαγένειας τώρα!

• Η δημοκρατική λήψη αποφάσεων μέσω δημόσιας συζήτησης σχετικά με όλους τους περιορισμούς της κυκλοφορίας!

• Δωρεάν στέγαση, φαγητό και ιατρική περίθαλψη σε όλη την κρίση με χρηματοδότηση από τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς και από 100% φορολόγηση σε όλα τα εισοδήματα πάνω από $ 250.000!

• Επίδομα επικινδυνότητας τουλάχιστον 200% για όλους τους εργαζόμενους και πλήρη εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας στο χώρο εργασίας! Πλήρως δωρεάν παιδική φροντίδα τώρα! Σταματήστε όλες τις κατασχέσεις, παγώστε όλα τα ενοίκια και τα στεγαστικά δάνεια και σταματήστε όλες τις εξώσεις καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της κρίσης!

• Εκκενώστε τις φυλακές! Απελευθερώστε όλους τους μη βίαιους, ανοσοποιημένους και ηλικιωμένους κρατούμενους με παροχή ποιοτικής στέγασης!

• Αυξήστε δραστικά τη χρηματοδότηση για πόρους και εκπαίδευση στην οικιακή βία! Κανείς να μην βρεθεί κλεισμένος σε καραντίνα με κακοποιό!

• Μειώστε τις ώρες εργασίας χωρίς μείωση της αμοιβής για όλους όσους πρέπει να εργαστούν! Όλα τα αναγκαία σε όσους δεν εργάζονται!

• Η έκτρωση είναι μια βασική υπηρεσία! Δωρεάν και ασφαλής πρόσβαση για όλες όσες την χρειάζονται!

• Βοήθεια, όχι κυρώσεις! Αποζημιώσεις για τις αποικισμένες χώρες τώρα! Ακύρωση όλων των ιμπεριαλιστικών χρεών!

• Απομάκρυνση όλων των ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων από τον νεοαποικισμένο κόσμο˙ να διατεθούν για άμεση χρήση στις βοήθειες!

• Κανένα σχέδιο διάσωσης για τις μεγάλες επιχειρήσεις ή τις τράπεζες! Εθνικοποιήστε την παραγωγή και την πίστωση κάτω από δημοκρατικό εργατικό έλεγχο!

Από την Εθνική Επιτροπή της Socialist Resurgence

https://socialistresurgence.org/2020/03/24/statement-by-socialist-resurgence-on-covid-19/