Παγκόσμια Συνέδρια
Καλούμε στην συγκέντρωση στις 9 Αυγούστου, 8μμ στο Σύνταγμα.
Για μια ακόμη φορά γίναμε θεατές μια ολοκληρωτικής καταστροφής της φύσης, με τα πολλαπλά πύρινα μέτωπα να καίνε την χώρα. Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους έγιναν στάχτη, χιλιάδες ζώα κάηκαν, δεκάδες οικισμοί και χωριά χάθηκαν από το χάρτη, άνθρωποι μετακινήθηκαν μαζικά βλέποντας τα σπίτια τους να καίγονται. Και δεν έχει σταματήσει αυτή η καταστροφή. Χάθηκε και μια ανθρώπινη ζωή ενός εθελοντή που βοηθούσε στο έργο κατάσβεσης της φωτιάς. Το αίσθημα θλίψης και οργής που φέρνει αυτή η καταστροφή πρέπει να γίνει συλλογικός αγώνας για την υπεράσπιση της φύσης και των ζωών μας μ’ ένα αντικαπιταλιστικό οικοσοσιαλιστικό πρόταγμα.
Υπόλογη είναι αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, για τη συνέχιση της εγκληματικής πολιτικής απαξίωσης της προστασίας των δασών με σκοπό την προστασία των καπιταλιστικών συμφερόντων. Η κυβέρνηση της ΝΔ διαχειρίζεται επικοινωνιακά την κατάσταση αυτή προβάλλοντας “την ατομική ευθύνη”, για μια ακόμη φορά, και το φταίξιμο το ρίχνει στον καύσωνα, στην “καύσιμη ύλη” των δασών και στους ανέμους, οι οποίοι μάλιστα ήταν γενικά ασθενείς. Όσο και εάν είναι διαρκείς και συνεχείς οι καύσωνες ως αποτέλεσμα της κλιματικής κρίσης, αυτό δεν συνεπάγεται ότι η κατάσταση με τις φωτιές θα έπρεπε να γίνει ανεξέλεγκτη και ότι δεν θα μπορούσαν αυτές να αντιμετωπιστούν τη στιγμή που γεννήθηκαν. Φταίνε η αλόγιστη καπιταλιστική χρήση των πόρων της φύσης, η πλήρης διάλυση της δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης, η αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών με όρους καταστολής και όχι πρόληψης, οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες για την μείωση πόρων και προσωπικού από τις βασικές υπηρεσίες προστασίας του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης ζώης. Η κλιματική αλλαγή, τις συνέπειες της οποίας βλέπουμε καθημερινά, και ειδικά τη φετινή χρονιά χτύπησαν πολλές περιοχές της χώρας (πλημμύρες, καύσωνας, πυρκαγιές κοκ) δεν μπορεί να σταθεί ως δικαιολογία για μια κυβέρνηση τόσο ταγμένη στο δόγμα της πιο επιθετικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, που η ίδια φέρνει και επιταχύνει την κλιματική αλλαγή.
Η κυβέρνηση αποποιούμενη τις ευθύνες της για την κατάσταση αυτή, προσχηματικά υπερασπίζεται την ανθρώπινη ζωή. Θέλοντας να μην έχει την φθορά που προκάλεσε στον ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση το Μάτι, η ίδια αποπροσανατολίζει με τις δηλώσεις της. Στο ενδεχόμενο και μόνο να θρηνήσουμε κι άλλα θύματα από πυρκαγιές, αφήνει ολόκληρες περιοχές να καίγονται και δεν μπαίνει μπροστά το ζήτημα της ανασύστασης μιας ενιαίας δασικής πυροσβεστικής υπηρεσίας, με τα προληπτικά μέτρα αντιμετώπισης των πυρκαγιών, με καθαρισμό και συντήρηση των δασών από μόνιμο προσωπικό, που εδώ και χρόνια έχει αποψιλωθεί και έχει συγχωνευτεί στην πυροσβεστική πόλεως.
Αυτή η ανείπωτη καταστροφή μπορούσε να αποφευχθεί, αλλά οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους έχουν άλλες προτεραιότητες. Δεν είναι γενικά ανίκανη και αναποτελεσματική η κυβέρνηση. Όπως κάθε αστική κυβέρνηση, κινείται με βάση τη λογική κόστους-οφέλους. Η διαχείριση αυτή είναι καταστροφική και για τη φύση και για την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Αντί να δοθούν λεφτά στα δασαρχεία, δίνονται δύο δισεκατομμύρια για την αγορά rafale για την ένταση του πολεμικού ανταγωνισμού με την Τουρκία, με το ελληνικό κράτος να πρωτοστατεί στην πολεμική κούρσα των εξοπλισμών. Αντί να αγοραστούν πυροσβεστικά οχήματα και εναέρια μέσα πυρόσβεσης δημιουργούνται αστυνομικά σώματα για την καταστολή των αγώνων και μπαίνουν μπάτσοι στις σχολές. Αντί να υπάρχει μέριμνα για την προστασία των δασών όχι μόνο εποχικά αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, γίνονται νέα έργα εξορύξεων πετρελαίου και φυσικού αερίου, κατασκευές τεράστιων αιολικών πάρκων σε δάση καταστρέφοντας τη γη, τις θάλασσες και τον αέρα που αναπνέουμε.
Σ΄αυτή την καταστροφή δε θα μείνουμε απαθείς. Η θλίψη και η οργή μας ως εργατική τάξη θα γίνει φωνή αγώνα ενάντια στην καταστροφή του πλανήτη και στο σύστημα που καταστρέφει τις ζωές που ζουν σ’ αυτόν. Κουβαλάμε ως εργάτες/τριες πάνω μας την αγωνία της ανθρωπότητας να ζήσει σ’ ένα κόσμο που δεν θα καταστραφεί από τις καπιταλιστικές παρεμβάσεις πάνω στην φύση και την επέκταση της καπιταλιστικής οικονομίας που καίει δασικές εκτάσεις για να ευνοηθεί με νέα πεδία και χώρους κερδοφορίας, που τσιμεντώνει κάθε πιθαμή περιαστικού δάσους στα αστικά κέντρα. Θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα προστασίας της φύσης με μορφές αυτοοργάνωσης και αγώνα, με δίκτυα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στις πληγείσες περιοχές, με τα περιβαλλοντικά κινήματα ενάντια στις εξορύξεις και τα αιολικά πάρκα και μ’ ένα συνεκτικό σχέδιο και πρόγραμμα δράσης επαναστατικής οικοσοσιαλιστικής εναλλακτικής, για μια άλλη κοινωνία με ένα άλλο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης. Δεν θα γίνουμε στυλοβάτες ούτε της εθνικής ενότητας και του “θα λογαριαστούμε μετά”, ούτε καπιταλιστικών προτάσεων αειφόρου κερδοφορίας και πράσινης ανάπτυξης, όταν ξέρουμε ότι το μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης φταίει γι’ αυτήν την καταστροφή. Αναγνωρίζουμε το καθήκον μας αυτό αντιλαμβανόμενοι, ακόμη, πόσο έχουν υποτιμηθεί οι όροι ζωής και διαβίωσής μας ως εργαζόμενοι με την διαχείριση της πανδημίας της Covid, που και αυτή είναι αποτέλεσμα της καταστροφής του πλανήτη.
