Ίσα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών στο γάμο και την τεκνοθεσία, κοινός αγώνας όλων των καταπιεσμένων για την απελευθέρωση

Το επικείμενο νομοσχέδιο για τη θεσμοθέτηση του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών πυροδοτεί την πρώτη σοβαρή κρίση της κυβέρνησης της ΝΔ. Από τη μια, ο Μητσοτάκης και η φιλελεύθερη πτέρυγα της ΝΔ, μαζί με διάφορους πραγματιστές της εξουσίας, όπως ο Άδωνης, νιώθουν πλέον υποχρεωμένοι να επιλύσουν ένα υπερώριμο αίτημα αστικού εκσυγχρονισμού που έχει αναδειχθεί μέσα από τους αγώνες της ΛΟΑΤΚΙΑ κοινότητας τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη, η συντηρητική πτέρυγα της δεξιάς, η ακροδεξιά και η εκκλησία σημαίνουν συναγερμό για την υπεράσπιση της ιερότητας του γάμου και της οικογένειας. Μεταφυσική, καταστροφολογία, χριστιανική ηθική και ένας κίβδηλος βιολογικός ντετερμινισμός ενώνουν τις δυνάμεις τους για να υπερασπιστούν τα θεμέλια της πνιγηρής κανονικότητας.

Όσο κι αν παριστάνει ο Μητσοτάκης πως με τη μη επιβολή της κομματικής πειθαρχίας θα αποφύγει τις περιπλοκές, γνωρίζει ότι έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Εκτός από κρίση στην κυβέρνηση, όμως, το θέμα του γάμου και της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια διχάζει και τη ρεφορμιστική αριστερά, αποκαλύπτοντας τη σύγχυση και τον συντηρητισμό που εξακολουθεί να επικρατεί στο εσωτερικό της. Εάν, από τη μία πλευρά, ο Κασσελάκης και η Νέα Αριστερά αδυνατούν να παίξουν οποιονδήποτε πολιτικό ρόλο πέραν της πρώτης γραμμής του φιλελευθερισμού, από την άλλη πλευρά, οι θέσεις του ΚΚΕ και ευρύτερα της σταλινογενούς αριστεράς φαντάζουν σαφώς πιο ζοφερές. Με θλιβερά ηθικολογικά και ψευδο-επιστημονικά προσχήματα, προετοιμάζουν την εναντίωσή τους στο νομοχέδιο, όπως εναντιώθηκαν και στο νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το 2015.

Η ρητορική για τα δικαιώματα του παιδιού, που υποτίθεται ότι πλήττονται από τους υποψήφιους ομόφυλους γονείς, θυμίζει ανησυχητικά τη σκοταδιστική άποψη για τα δικαιώματα του «αγέννητου παιδιού», ενάντια στις αμβλώσεις. Ο ψευδεπίγραφος επιστημονισμός για τη βιολογική πραγματικότητα των δύο φύλων είναι τελείως άσχετος με το θέμα της ανατροφής των παιδιών και αγνοεί την τεράστια πολυμορφία των οικογενειών στην ιστορία της ανθρωπότητας, μέσα στην οποία η ετερόφυλη πυρηνική οικογένεια είναι το προϊόν μιας συγκεκριμένης ιστορικο-κοινωνικής εξέλιξης, παράλληλης και άρρηκτα δεμένης με την υποδούλωση της γυναίκας, την μόνιμη διαίρεση της κοινωνίας σε τάξεις και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τη γέννηση του θεσμού του κράτους. Η δε απόρριψη του γάμου των ομοφύλων στο όνομα της καταγγελίας του γάμου γενικά δεν είναι παρά το αριστερό φλας για να στρίψει κανείς δεξιά, και είναι απλώς αστεία όταν εκφέρεται από έγγαμους ετεροφυλόφιλους οικογενειάρχες πολιτικούς.

Ανεξαρτήτως των κινήτρων της κυβέρνησης, είμαστε ξεκάθαροι ότι το δικαίωμα στον γάμο και τη τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών είναι μια σημαντική δημοκρατική κατάκτηση. Εάν το κράτος των καπιταλιστών προχωράει σήμερα στην ικανοποίηση αιτημάτων που αναδείχθηκαν μέσα από τους αγώνες της ΛΟΑΤΚΙΑ κοινότητας εμείς οφείλουμε να απαιτήσουμε περισσότερα, όχι να τις αρνηθούμε. Αυτό, ευτυχώς, το διαρκώς αναπτυσσόμενο κίνημα των ΛΟΑΚΤΙΑ και τα κοινωνικά κινήματα σε αλληλεγγύη με αυτό το κατανοούν. Και είναι υποχρέωση όλου του εργατικού κινήματος να βρεθεί στην προμετωπίδα του αγώνα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙΑ. Η κατάκτηση του δικαιώματος στον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών αφαιρεί διακρίσεις και διαιρέσεις στο εσωτερικό της εργατικής τάξης, και διευκολύνει να τεθεί υπό αμφισβήτηση ο ρόλος της πυρηνικής οικογένειας ως θεσμού της καπιταλιστικής αναπαραγωγής από το σύνολο της εργατικής τάξης ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, θρησκείας και σεξουαλικού προσανατολισμού.

Η κατοχύρωση του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών, όπως και μια σειρά άλλων πρόσφατων εξελίξεων, απηχεί, και με τη σειρά της επιταχύνει, την κρίση του θεσμού της οικογένειας στη σύγχρονη φάση του καπιταλισμού. Ο ορθολογισμός του γάμου ως νομικού/οικονομικού συμβολαίου έρχεται σε σύγκρουση με τη μεταφυσική του γάμου ως θεμέλιο της κατεστημένης ηθικής. Την κρίση αυτή δεν τη φοβόμαστε, αντίθετα θέλουμε να την επιταχύνουμε. Όσο κι αν ορισμένες φορές βιώνεται υποκειμενικά έτσι, η οικογένεια ως θεσμός δεν είναι το καταφύγιο απέναντι στη σκληρότητα του καπιταλισμού, αλλά το θεμέλιο της αναπαραγωγής του. Για αιώνες, πίσω από κλειστές πόρτες, με τη σφραγίδα του ετερόφυλου γάμου, η πυρηνική οικογένεια είναι το στρατόπεδο απλήρωτης εργασίας των γυναικών και η φυλακή των παιδιών. Οι νόρμες της κανονικότητάς της είναι αρχαϊκές και αποπνικτικές.

Οραματιζόμαστε μια κοινωνία απελευθερωμένη από την εκμετάλλευση και την καταπίεση, μια κοινωνία κομμουνισμού, όπου τα παιδιά θα ανατρέφονται εντελώς διαφορετικά, από την κοινότητα, συλλογικά, κοινωνικά. Μέχρι τότε, κάθε δημοκρατικό δικαίωμα που κατακτάται, κάθε διάκριση που αφαιρείται, κάθε σύμβαση που απομυστικοποιείται, μας φέρνει πιο κοντά στην απελευθέρωση.

Η ακροδεξιά, οι συντηρητικοί και η εκκλησία φοβούνται ότι ο γάμος και η τεκνοθεσία των ομόφυλων είναι βόμβα στα θεμέλια της πυρηνικής οικογένειας. Εμείς, το ελπίζουμε.