Παγκόσμια Συνέδρια
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ, ΦΥΛΛΟ 41, Δεκέμβριος 1973
Ιστορικό άρθρο της παράνομης ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ
Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στην παράνομη ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ στο φύλλο 41 το Δεκέμβρη του 1973, λίγες μέρες μετά το Πολυτεχνείο. Είναι ένα ιστορικό ντοκουμέντο του παράνομου τότε Κομμουνιστικού Διεθνιστικού Κόμματος Ελλάδας, Τμήμα της 4ης Διεθνούς, σήμερα ΟΚΔΕ-Σπάρτακος]
Το δημοψήφισμα της 29ης Ιούλη 1973, η άρση του στρατιωτικού νόμου και η χορήγηση αμνηστίας στις 20 Αυγούστου, η συγκρότηση του Συνταγματικού Δικαστηρίου στις 14 Σεπτέμβρη, ο σχηματισμός της κυβέρνησης Μαρκεζίνη την 1η Οχτώβρη με κύρια αποστολή τη διενέργεια βουλευτικών “εκλογών”, η συγκέντρωση υπερεξουσιών στα χέρια του δικτάτορα Παπαδόπουλου, η προσπάθεια “διαλόγου” με εκπροσώπους αστικών πολιτικών κομμάτων εκφράζανε ως τις παραμονές της Νοεμβριανής επαναστατικής έκρηξης, την επιδίωξη της απριλιανής στρατιωτικής δικτατορίας να θεσμοποιηθεί με τη μορφή μιας απολυταρχικής “προεδρικής δημοκρατίας” και να καλυφθεί με το μανδύα ενός ψευτοκοινοβουλευτισμού που θα της επιτρέπανε(καθώς υπολόγιζε ο Παπαδόπουλος) να προσεγγίζει ανετότερα τους συνδυασμένους στόχους της: να δημιουργήσει ψευδαισθήσεις μέσα στις καταπιεζόμενες μάζες για “δημοκρατικοποίηση” του διχτατορικού καθεστώτος, να ανταποκριθεί στις υποδείξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για ψευτοκοινοβουλευτική κάλυψη της χούντας, να καθησυχάσει τις ανησυχίες μιας μερίδας του κεφαλαίου που τις δημιουργούσε η συσσώρευση εκρηκτικών κοινωνικών εντάσεων χωρίς “ασφαλιστικές δικλείδες” και να επιτύχει την εξομάλυνση των σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, στους κόλπους της οποίας ο Μαρκεζίνης έβλεπε τη “φυσική θέση” της χώρας.
Ο επαναστατικός σεισμός που τράνταξε την Αθήνα στα μέσα του Νοέμβρη συντελέστηκε μέσα σ’ αυτή την υπερθερμασμένη από εντάσεις ατμόσφαιρα: εντάσεις πολιτικές ανάμεσα στις λαικές μάζες που ωρίμαζε η αγωνιστική διάθεσή τους για τις δημοκρατικές ελευθερίες και στη διχτατορική εξουσία των Παπαδόπουλου-Μαρκεζίνη που τις είχε στραγγαλίσει. Εντάσεις κοινωνικές ανάμεσα στις εκμεταλλευόμενες τάξεις(εργάτες, υπάλληλους, φτωχούς χωρικούς, βιοπαλαιστές), που το βιοτικό επίπεδό τους έπεφτε εξακολουθητικά και στους καπιταλιστές που τα κέρδη τους ολοένα αυξαίνανε. Εντάσεις ανάμεσα σε μια επαναστατημένη νεολαία (από φοιτητές, μαθητές, εργάτες) και σε ένα αντεπαναστατικό “κατεστημένο” με τη δύναμη των τανκς της 21ης Απριλίου. Εντάσεις ανάμεσα σε χουντικούς και βασιλικούς κύκλους. Εντάσεις ανάμεσα στις διάφορες φατρίες της ίδιας της στρατιωτικής διχτατορίας.
Το επαναστατικό αυτό ξέσπασμα ήταν μια αυθόρμητη εξέγερση που πυροδοτήθηκε από το φοιτητικό κίνημα και κατέβασε στους δρόμους πλατιές αγωνιστικές μάζες εργατών, μαθητών και άλλων καταπιεσμένων στρωμάτων του λαού που βρήκαν την ευκαιρία να εκδηλώσουν την ενεργητική ταξική αντίθεση προς τη στρατιωτική διχτατορία του κεφαλαίου, τις βαθύτερες τάσεις τους για μια νέα εργατική και λαϊκή εξουσία. Οι φοιτητές πολιτικοποίησαν τον αγώνα τους με το σύνθημα “κάτω η χούντα” και του έδωσαν προλεταριακή – ταξική διάσταση με το σύνθημα “η εξουσία στο λαό”. Οι καταπιεζόμενες λαϊκές μάζες (με πρωτοπορία τούς εργάτες) συμπαραστάθηκαν στον αγώνα των σπουδαστών και τον έκαναν δικό τους αγώνα. Η γραμμή που επικράτησε ήταν όχι για “κυβέρνηση εθνικής ενότητας” που θα οδηγούσε στη “δημοκρατική ομαλότητα”, αλλά για κυβέρνηση εργαζομένων, σπουδαστών και αντιστασιακών οργανώσεων. Το ομολογεί με αρκετή πικρία ένα κείμενο του ΚΚΕ εσ. που έχει τον τίτλο “Μαθήματα από τη λαϊκή έκρηξη του Νοέμβρη”: “Το φοιτητικό κίνημα-γράφει- κυριαρχήθηκε στη αρχή από “αριστερίστικα” στοιχεία-κυρίως Τροτσκιστές και ακαθόριστους “αναρχικούς” που έριχναν συνθήματα σεχταριστικά και λαθεμένα..” Ο Νοέμβρης του 1973 άνοιξε μια φάση επαναστατικής ανόδου του κινήματος των μαζών που δεν μπορεί να καμφθεί από το νέο κύμα της τρομοκρατίας.
· Να δημιουργήσουμε ενιαιομετωπικές Επιτροπές Αντιδικτατορικής και Αντικαπιταλιστικής Συμμαχίας σαν οργανώσεις βάσης για μια Νέα Επαναστατική Αριστερά.
· Να σφυρηλατήσουμε το Αντιδιχτατορικό και Αντικαπιταλιστικό Μέτωπο των μαζών.
· Να οικοδομήσουμε το νέο επαναστατικό μαρξιστικό κόμμα που λείπει σήμερα.
·Να ποιά είναι τα κύρια καθήκοντα των επαναστατών μαρξιστών και της πλατιάς αγωνιστικής νεολαίας στο δρόμο για την επαναστατική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.
