Παγκόσμια Συνέδρια
Η φετινή 8η Μάρτη είναι διαφορετική από τις προηγούμενες. Ένας χρόνος πανδημίας και καραντίνας έχει αλλάξει τη ζωή μας ριζικά. Πολλές πτυχές της ζωής μας έχουν ανατραπεί. Στο όνομα της δημόσιας υγείας, ένα νέο κύμα οικονομικής ύφεσης είναι μπροστά μας. Τα βάρη και αυτής της οικονομικής κρίσης έρχονται να πλήξουν ακόμα περισσότερο τις γυναίκες, με αύξηση της ανεργίας και μειώσεις μισθών. Μέσα σε αυτή τη χρονιά είδαμε ραγδαία αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, με όλο και περισσότερα περιστατικά να καταγγέλλονται. Οι καταγγελίες για σεξιστικές επιθέσεις κάθε τύπου πληθαίνουν καθημερινά, οι γυναίκες παντού βρίσκουν το θάρρος να φωνάξουν “Ως εδώ!”. Παίρνουν θάρρος από τους φεμινιστικούς αγώνες παγκοσμίως.
Παρά τους περιορισμούς, είδαμε τις γυναίκες να διαδηλώνουν για το δικαίωμα στην έκτρωση, ενάντια στις κακοποιήσεις, ενάντια στην πατριαρχία. Με πιο τρανά παραδείγματα αυτά της Πολωνίας και της Αργεντινής. Το κίνημα #metoo, που τα προηγούμενα χρόνια έκανε δυναμικά την εμφάνισή του σε παγκόσμιο επίπεδο, έφτασε και στην Ελλάδα. Όλο και περισσότερες γυναίκες βρίσκουν τη δύναμη να μιλήσουν και να καταγγείλουν τους κακοποιητές τους, τόσο στο εργασιακό περιβάλλον, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Το κίνημα #metoo δίνει δύναμη και ελπίδα για συλλογικές διεκδικήσεις, ώστε να αισθάνονται όλες ασφαλείς στα σπίτια, τους εργασιακούς χώρους, τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τους δρόμους. Πρέπει να εξαπλωθεί παντού. Να σηκώσει κάθε πέτρα και να αποκαλύψει την σαπίλα μιας κοινωνίας που νομιμοποιεί την κακοποίηση.
Τα παραδείγματα στο χώρο του θεάτρου και κυρίως η περίπτωση Λιγνάδη και η πολιτική συγκάλυψή της, δείχνουν τη δομική σύνδεση της πατριαρχίας με το καπιταλιστικό σύστημα. Δύο συστήματα που το καθένα συντηρείται και διαιωνίζεται βοηθούμενο από το άλλο. Τις πολιτικές απόψεις και επιλογές της ΝΔ τις αποδεικνύει περίτρανα και το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, που προβάλλεται ως εξασφάλιση της ισότητας της γονικής μέριμνας, αλλά καθόλου δεν μεριμνά για τις κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά, που θα υποχρεούνται όλη τους τη ζωή να δίνουν λογαριασμό στους κακοποιητές τους. Έτσι, αυτή η κυβέρνηση δεν δικαιούται να το παίζει ότι είναι δίπλα στα θύματα, είναι στην πραγματικότητα εχθρός τους. Το φεμινιστικό και ΛΟΑΤΚΙ κίνημα πρέπει να σταθεί απέναντί της, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να απειλήσει την πολιτική σταθερότητα του συστήματος.
Εδώ και δύο χρόνια, έχουμε καταφέρει η 8η Μάρτη να είναι μία μέρα απεργιακών κινητοποιήσεων. Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για τα δικαιώματα των γυναικών, ενάντια στη διπλή εκμετάλλευσή τους: στη δουλειά τους και στο σπίτι. Στη δουλειά, οι εργαζόμενες γυναίκες δουλεύουν για τα κέρδη των καπιταλιστών. Στο σπίτι, δουλεύουν για να αναθρέψουν μελλοντικούς εργαζόμενους, δηλαδή να αναπαράγουν δωρεάν το εργατικό δυναμικό που χρειάζονται οι καπιταλιστές. Διαδηλώνουμε όλοι και όλες μαζί για να αναδείξουμε τον τρόπο με τον οποίο η κρίση φόρτωσε επιπλέον βάρη στις πλάτες των εργαζόμενων γυναικών, των ανέργων και των μεταναστριών. Η προσπάθεια για να είναι αυτή η μέρα επιτυχημένη πρέπει να αποκαλύπτει την ταξική όψη της καταπίεσης της γυναίκας.
Όλοι και όλες στον δρόμο στις 8 Μάρτη!
Καλούμε στην απεργιακή κινητοποίηση στην πλ. Κλαυθμώνος στη 13.00 και
στην συγκέντρωση στην πλ. Συντάγματος στις 17.30.
- Μαζί με αυτές και αυτούς που απεργούν και διαδηλώνουν, δείχνοντας ότι είναι μέρα αγώνα.
- Μαζί με τις φεμινιστικές συλλογικότητες και ομάδες που δίνουν φωνή στις γυναίκες που θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στη σεξιστική βία.
- Δίνουμε όλες και όλοι τη μάχη ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία.
- Καμία μόνη, καμία λιγότερη, για να περπατάμε στο δρόμο ελεύθερες, όχι γενναίες.
- Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη διαδήλωση, τη διαμαρτυρία, τη συνεύρεση στους κοινωνικούς μας χώρους και στους δρόμους ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Γυναικεία Ομάδα ΟΚΔΕ-Σπάρτακος
