Η προκήρυξη μοιράστηκε στις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 24 Σεπτέμβρη και 2 Οκτώβρη
Το «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο της νέας κυβέρνησης δείχνει ξεκάθαρα πώς εννοούν οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις το να βγει η χώρα από την κρίση: να διαλυθούν τόσο πολύ τα εργατικά δικαιώματα και οι μισθοί, ώστε να συμφέρει τους επενδυτές να κάνουν δουλειές για να βγάζουν κέρδη. Το νομοσχέδιο είναι ακόμα μια προσπάθεια να μονιμοποιηθούν και μετά την τυπική λήξη των μνημονίων οι, υποτίθεται, προσωρινές θυσίες που θα έπρεπε να κάνουν οι εργαζόμενοι για το «καλό της οικονομίας», δηλαδή για τα κέρδη των εργοδοτών, και να επιβληθούν νέες θυσίες, πάντα στο όνομα της ανάπτυξης.
Το νέο νομοσχέδιο υποσκάπτει και πάλι τις συλλογικές συμβάσεις, ορίζοντας έναν σωρό περιπτώσεις στις οποίες οι συμβάσεις δεν θα εφαρμόζονται: όταν υπάρχει πρόβλημα με την «ανταγωνιστικότητα» του κλάδου, σε επιχειρήσεις που έχουν «σοβαρά οικονομικά προβλήματα», σε περιοχές με μεγάλο ποσοστό ανεργίας, σε επιχειρήσεις νέων εργοδοτών κλπ. Ταυτόχρονα, οι τοπικές συμβάσεις και οι συμβάσεις που υπογράφονται από «ενώσεις προσώπων» (συνήθως εγκάθετων της εργοδοσίας ενάντια στα σωματεία) θα υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων, που κατά κανόνα έχουν καλύτερους όρους για τους εργαζομένους. Επανέρχεται η ίδια μνημονιακή λογική που έκανε τις επιχειρησιακές συμβάσεις ανώτερες από τις κλαδικές, η οποία ήρθε με την κυβέρνηση Παπανδρέου το 2011, με ορίζοντα μέχρι το 2015, και επεκτάθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το 2018, για να παρουσιαστεί έπειτα η προσωρινή της κατάργηση σαν μεγάλη χάρη στους εργαζομένους.
Το νέο νομοσχέδιο δυσκολεύει επίσης την μονομερή προσφυγή στη διαιτησία, που ήταν πάντα ένα όπλο για τους εργαζόμενους όταν η εργοδοσία αρνούνταν να παραχωρήσει σύμβαση (η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία είχε καταργηθεί από την κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά επανήλθε γιατί κρίθηκε αντισυνταγματική από Συμβούλιο της Επικρατείας το 2014). Ας θυμίσουμε ότι ήδη το δικαίωμα αυτό είχε περιοριστεί σημαντικά με τις διαπραγματεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τους θεσμούς το 2018.
Ακόμα, το νέο νομοσχέδιο μειώνει τα πρόστιμα για τη μαύρη εργασία, κάνοντας έτσι ένα γενναίο δώρο στην ασυδοσία των εργοδοτών, που βάζουν τους εργαζομένους τους να δουλεύουν ανασφάλιστοι και χωρίς δικαιώματα, και αυξάνει τον έλεγχο των συνδικάτων από το κράτος, με το φακέλωμα στο μητρώο σωματείων.
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει δείξει, άλλωστε, ήδη τις προθέσεις της. Κατακαλόκαιρο κατήργησε όλα τα (μίζερα, είναι η αλήθεια) προεκλογικά δώρα που επιχείρησε να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ στους εργαζομένους προσπαθώντας να σωθεί από το πολιτικό του ναυάγιο, όπως ήταν η υποχρέωση του εργοδότη να δικαιολογεί τις απολύσεις. Η ΝΔ ξεκίνησε μια εκστρατεία νόμου και τάξης κυνηγώντας τους πρόσφυγες που μένουν σε κατειλημμένα κτίρια στο κέντρο της Αθήνας και στοχοποιώντας την πολιτική δράση στα Εξάρχεια και αλλού. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι επιθέσεις στο πανεπιστημιακό άσυλο, στα Εξάρχεια, στους πρόσφυγες και στους εργαζόμενους είναι κομμάτι του ίδιου σχεδίου.
Απέναντι σε αυτή την επίθεση, όμως, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη έχει ήδη βρει τείχος αντίστασης. Οι μεγάλες φοιτητικές διαδηλώσεις για το άσυλο εν μέσω καλοκαιριού, οι μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στην αστυνομική καταστολή, οι χιλιάδες κόσμου στις πορείες για τον Παύλο Φύσσα και τον Ζακ Κωστόπουλο, οι μαθητές που κινητοποιούνται ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος στο βωμό του κέρδους, οι διαδηλώσεις στη ΔΕΘ και η πρώτη απεργία στην εποχή της νέας κυβέρνησης δείχνουν ότι δεν θα υπάρξει περίοδος χάριτος για τη νέα κυβέρνηση. Μπορεί αυτό να θέλει η γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ, που απέχει προκλητικά από την απεργία και από οποιαδήποτε σοβαρή κινητοποίηση, παίζοντας για άλλη μια φορά τον ρόλο του πράκτορα των εργοδοτών και των κυβερνήσεων μέσα στο εργατικό κίνημα. Δεν πειράζει, ας είναι σίγουροι ότι το εργατικό κίνημα θα βρει τον δρόμο του!
Καμία μεμψιμοιρία, καμία αναμονή. Βγαίνουμε ξανά στους δρόμους του αγώνα, με τις συνελεύσεις μας, τα σωματεία μας, τις διαδηλώσεις, τις απεργίες, τις καταλήψεις. Με τα όπλα που πάντα είχαμε να νικάμε, ενάντια στις κυβερνήσεις, τους εργοδότες και το σύστημά τους.