Στη σκιά των τραγικών γεγονότων που πλήττουν τη Θεσσαλία, κατατέθηκε το αντεργατικό νομοσχέδιο Γεωργιάδη στη βουλή. Η κυβέρνηση επιμένει μετά από ένα καλοκαίρι καταστροφών για τις περισσότερες περιοχές της χώρας, που είτε κάηκαν είτε πλημμύρισαν, να απαντάει με περισσότερη εκμετάλλευση και εξόντωση των εργαζομένων. Στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο η κυβέρνηση ενσωματώνει μια σειρά ευρωπαϊκών οδηγιών που ούτε κατά διάνοια δεν προστατεύουν την εργασία αλλά είναι κομμένες και ραμμένες στις ανάγκες των καπιταλιστών. Παράλληλα, προωθεί ρύθμιση για το “ξεπάγωμα” των τριετιών χωρίς αναδρομική ισχύ στο οποίο πάνω από 10 χρόνια (από το 2012 έως το τέλος του 2023) θεωρούνται «χαμένα» ως χρόνος θεμελίωσης προϋπηρεσίας για τους εργαζόμενους.
Ανάμεσα στις αλλαγές που φέρνει το νομοσχέδιο είναι και οι συμβάσεις “κατά παραγγελία”, δηλαδή συμβάσεις όπου δεν υπάρχει προκαθορισμένο ωράριο εργασίας και μοναδική υποχρέωση του εργοδότη είναι η «έγκαιρη» ενημέρωση του εργαζομένου για τη διάρκεια της εργασίας, τον τόπο εργασίας και την αμοιβή. Θεσμοθετεί έτσι ελαστικές σχέσεις εργασίας όπου οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες πρέπει να είναι συνεχώς διαθέσιμοι χωρίς να μπορούν να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη – αξιοπρεπείς μισθούς, αναρρωτικές άδειες, υπερωρίες, νυχτερινά, Κυριακές – ενώ επίσης υπονομεύουν τη δυνατότητα συλλογικών διεκδικήσεων. Πρόκειται για την τυπική κατοχύρωση των σχέσεων εργασίας που γνωρίζουν ήδη οι εργαζόμενοι σε κλάδους όπως η εστίαση όπου αναγκάζονται να είναι συνεχώς πάνω από το τηλέφωνο για να δουν αν θα τους καλέσει σήμερα το αφεντικό για δουλειά.
Η κυβέρνηση με επικοινωνιακά κόλπα διατείνεται ότι με αυτό τον τρόπο χτυπάει τη μαύρη εργασία. Οι συμβάσεις αυτές υποτίθεται θα αναγκάσουν τους εργοδότες να δηλώνουν τους εργαζόμενους ακόμα και αν τους απασχολούν ελάχιστες μέρες. Θα νομιμοποιήσουν όμως την κατάσταση «λάστιχο» που βιώνουν οι εργαζόμενοι κλείνοντας την κουβέντα για σταθερή σχέση εργασίας. Ταυτόχρονα, θα νομιμοποιήσουν τη λογική ότι η εργοδοσία παίρνει κόσμο μόνο όταν υπάρχει δουλειά και όταν η δουλειά πέφτει αφήνει τους εργαζόμενους στη μοίρα τους. Τη λογική δηλαδή ότι η επιχειρηματική δραστηριότητα δεν έχει ρίσκο και μόνο οι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι οι ζημιωμένοι. Επίσης, είναι βέβαιο, όπως έχει συμβεί και σε άλλα κράτη όπου εφαρμόζονται τέτοιες συμβάσεις, ότι αυτές θα χρησιμοποιηθούν και σε πολλούς άλλους μαζικούς κλάδους της πιο ευάλωτης εργατικής τάξης ούτως ώστε οι εργοδότες να ελαχιστοποιήσουν τις υποχρεώσεις τους ενάντια στους εργαζόμενους και φυσικά να μπορούν να απολύουν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Στην ίδια λογική κινούνται και οι διατάξεις που ρυθμίζουν την εργασία σε πάνω από έναν εργοδότες. Η κυβέρνηση που υποσχόταν «περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας» φαίνεται ότι τελικά δεν αναγνωρίζει ως πρόβλημα ότι η οχτάωρη εργασία είναι τόσο κακοπληρωμένη ώστε δεν μπορεί να εξασφαλίσει αξιοπρεπή διαβίωση στους εργαζόμενους. Αντίθετα φέρνει διατάξεις που απλώς θα κάνουν τη δεύτερη δουλειά και άρα την καθημερινή εργασία, έως και 13 ώρες, νόμιμη ενώ θεσπίζουν και την 6ήμερη εργασία σε εταιρείες 24ωρης λειτουργίας με βάρδιες. Καταργούν στην ουσία το 5ήμερο – 8ώρο και τις υπερωρίες εξαντλώντας τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες.
Στο νέο νομοσχέδιο επίσης θεσπίζεται ο δοκιμαστικός χρόνος για εργαζόμενους που προσλαμβάνονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες είναι υπό δοκιμή για 6 μήνες με τους εργοδότες να έχουν πλέον το δικαίωμα να τους απολύσουν με την παρέλευση του χρόνου αυτού χωρίς αιτιολογία, ακόμα και αν η σύμβασή τους ήταν για περισσότερο χρόνο. Και εδώ, τα επικοινωνιακά κόλπα της κυβέρνησης δεν πείθουν κανέναν και καμία όσον αφορά την απόλυση μετά τη δοκιμαστική περίοδο αφού παραμένει σε ισχύ η μη δυνατότητα αποζημίωσης σε περίπτωση που η σύμβαση καταγγελθεί πριν τους 12 μήνες. Οι εργαζόμενοι υπό δοκιμή αποτελούν ακόμα μία έκφανση της λογικής ότι ο εργαζόμενος φταίει αν δεν βρίσκει δουλειά ή απολύεται επειδή δεν αποδίδει αρκετά ή δεν έχει αρκετά προσόντα.
Επίσης, σε συνέχεια των διατάξεων του ν. Χατζηδάκη, προσπαθεί να τρομοκρατήσει την εργατική τάξη και να καταπνίξει τις αντιστάσεις ποινικοποιώντας ακόμα περισσότερο την απεργία και τη συνδικαλιστική δράση. Θεσμοθετεί μεγάλα πρόστιμα, ύψους 5.000 ευρώ, και ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 6 μηνών σε όσους και όσες κάνουν απεργιακή περιφρούρηση ή κατάληψη εργασιακού χώρου, σε όσους και όσες εμποδίζουν τους απεργοσπάστες να εισέλθουν στον εργασιακό χώρο.
Δεν πρέπει να αφήσουμε την κυβέρνηση να περάσει αναίμακτα ακόμα ένα αντεργατικό νόμο. Η λίστα με τα εργατικά κεκτημένα που έχουν χαθεί τα τελευταία χρόνια είναι πολύ μεγάλη. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία και οι πολιτικές δυνάμεις που δεν καλούν απεργία πρέπει να καταδικαστούν. Καλούμε τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να αγωνιστούν για την απόσυρση του νομοσχεδίου. Η οργή της εργατικής τάξης είναι τεράστια, όχι μόνο για τις μεταρρυθμίσεις που δρομολογούνται στις συνθήκες εργασίας αλλά και λόγω της σκανδαλώδους αδιαφορίας που δείχνει η κυβέρνηση για τις καταστροφές από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες των τελευταίων μηνών. Η οργή αυτή πρέπει να εκφραστεί απεργιακά και οι αντικαπιταλιστικές δυνάμεις να αναλάβουν δράση για την ενοποίηση της εργατικής τάξης για να ξεπεραστούν τα εμπόδια που βάζει η γραφειοκρατία για ακόμα μία φορά, ενάντια και σε αυτό το νομοσχέδιο.
- Να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο Γεωργιάδη – Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη.
- Μείωση του χρόνου εργασίας με αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων – Υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και όλες – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας και την επισφάλεια – Όχι στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.
- Δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία – Ενίσχυση της κοινωνικής ασφάλισης και του κράτους πρόνοιας.
- Κάτω τα χέρια από την απεργία, κάτω τα χέρια από τα σωματεία – Απαγόρευση των απολύσεων.
- Κάτω η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία.
- Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων και κατάργηση της λειτουργίας με ανταποδοτικά κριτήρια σε υγεία, εκπαίδευση, συγκοινωνίες, ενέργεια, νερό, πολιτισμό – Όλα τα βασικά αγαθά αποκλειστικά δημόσια.
- Απαλλοτρίωση των μεγάλων επιχειρήσεων και των βασικών κλάδων της παραγωγής, χωρίς αποζημίωση στους καπιταλιστές, και λειτουργία τους κάτω από εργατικό έλεγχο.
ΟΚΔΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ – ελληνικό τμήμα της 4ης Διεθνούς