Παγκόσμια Συνέδρια
Μετάφραση ΝΤ
Ο πρώτος γύρος, το μεσοδιάστημα ανάμεσα στους δύο γύρους, ο δεύτερος γύρος των βουλευτικών εκλογών, έδωσαν την ευκαιρία για πολλές συζητήσεις στα διαλλείματα ή στη διάρκεια των συνδικαλιστικών περιοδειών. Ήταν ενδιαφέρουσες αλλά μερικές φορές δύσκολες, πριν από τον δεύτερο γύρο, με τους συναδέλφους που υποστήριζαν την υπερψήφιση της Rassemblement national (RN) και ήταν ενθουσιασμένοι με την προσδοκία της νίκης που εξήγγειλε ο Μπαρτελά. Η ανατροπή της κατάστασης έγινε την επόμενη μέρα του δεύτερου γύρου, με την ανακούφιση που εκφράστηκε για το χαστούκι που δέχτηκε η RN. «Κάναμε σημαντική πολιτική δουλειά», λένε οι σύντροφοί μας. Σήμερα εγείρονται πολλά ερωτήματα σχετικά με το ποιος και πως θα κυβερνήσει, μεγάλες αμφιβολίες και ανησυχίες σχετικά με τη βούληση ή την ικανότητα του Νέου Λαϊκού Μετώπου (ΝΛΜ) «να αλλάξει τα πάντα», όπως έχει διακηρύξει στην προεκλογική του καμπάνια, στην περίπτωση που θα συμμετάσχει στην κυβέρνηση.
Οι συζητήσεις άναψαν, πριν από τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου
Οι προσπάθειες των αγωνιστών, μέσα στις συζητήσεις, να αποκρυπτογραφήσουν την πολιτική της RN, υπογραμμίζοντας την αντεργατική και ρατσιστική πολιτική της και την ομοιότητά της με τις πολιτικές του Μακρόν και των προηγούμενων αριστερών κυβερνήσεων, υπογραμμίζοντας τη σημασία των συλλογικών αγώνων με τους οποίους οι εργαζόμενοι μπορούν να αντιπαρατίθενται στην εργοδοσία, δεν επηρέασαν τους δηλωμένους ψηφοφόρους της RN. Οι περισσότεροι πεπεισμένοι ψηφοφόροι της RN παρέμεναν σιωπηλοί, ενώ μερικοί δήλωναν «απολίτικοι». Ωστόσο, υπήρξαν πολύ έντονες λογομαχίες όταν διανέμονταν φυλλάδια «κατά της ακροδεξιάς και του Μακρόν», στα εργοτάξια της SNCF [Εθνική Εταιρεία Σιδηροδρόμων της Γαλλίας], περιοχές με ισχυρή παρουσία των ψηφοφόρων της RN. Οι ψηφοφόροι του PCF [Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας] δήλωναν διστακτικοί στο να ψηφίσουν την RN. Και οι νέοι άκουγαν προσεκτικά και χαμογελαστά για να καταλήξουν ωστόσο στο συμπέρασμα ότι θα ψηφίσουν RN.
Να σημειώσουμε ότι οι συζητήσεις σπάνια γίνονταν με αυθόρμητο τρόπο, οι αντι-RN ήταν σε θέση να εκφραστούν πρώτοι όταν αυτό απαιτούνταν, αλλά κανένας δεν επιθυμούσε να δυναμιτίσει την ατμόσφαιρα. Όταν όμως οι συζητήσεις ξεκινούσαν γινόταν μιας σαφής αντιστροφή: οι ψηφοφόροι της RN εκφράζαν πρόθυμα την επιθυμία τους να ξαναπάρουν το λόγο, ενώ εκείνοι που δεν συμπαθούσαν την ακροδεξιά σιγομουρμούριζαν.
Οι υποστηρικτές της RN εξέφραζαν τότε μια σειρά από διαφορετικά πράγματα. Από τη μια πλευρά το ταξικό μίσος που στρέφεται ενάντια στον Μακρόν και στην κυβερνητική αριστερά· ενάντια στις συνδικαλιστικές ηγεσίες επίσης, οι οποίες οδήγησαν στην ήττα τις προηγούμενες απεργιακές κινητοποιήσεις. Εκφραζόταν αυτό το αίσθημα δυσαρέσκειας των απεργών. Η απόδοση ευθύνης σε όλες τις μορφές της αριστεράς ήταν απτή. Από μια άλλη πλευρά, η υποστήριξη στην RN είναι μια μορφή προσκόλλησης σε αντιδραστικές θέσεις, με πολλές φαντασιώσεις σχετικά με αυτούς που ζουν από την κοινωνική πρόνοια χωρίς να εργάζονται, ή ακόμη σχετικά με την έλλειψη ασφάλειας και την ανάγκη αποκατάστασης της τάξης. Εκφραζόταν κάποιες επικρίσεις για τα δικαιώματα των γυναικών ή ακόμη για τα «woke» κινήματα και την προτεραιότητα που δίνεται στις μειονότητες εις βάρος των άλλων … . Πολύ απογοήτευση εκφραζόταν για το γεγονός ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτε απολύτως, οι πλούσιοι θα παραμείνουν ανέγγιχτοι, ενώ η αύξηση των μισθών θα προκαλούσε τη φυγή των αφεντικών [επενδυτών].
Εδώ και εκεί, ωστόσο, ο τόνος ήταν πιο παρήγορος, οι ελπίδες (ή οι ψυδαισθήσεις) ήταν περισσότερο παρούσες ανάμεσα στην αριστερά και οι συζητήσεις άλλαζαν τόνο με τη συμμετοχή συναδέλφων αφρικανικής καταγωγής. Δεν τους είχαν διαφύγει η αύξηση των ρατσιστικών επιθέσεων και η εκτόξευση της ρητορικής του μίσους στα κοινωνικά δίκτυα. Υπήρχε πραγματικός φόβος από τις προβλέψεις για τη βραδιά της 30ης Ιουνίου, εάν η RN θριάμβευε.
Ανακούφιση και αντιστροφή της τάσης μετά τον δεύτερο γύρο
Λίγες μόλις μέρες μετά τον δεύτερο γύρο, από όσο μπορούμε να κρίνουμε, πραγματοποιήθηκαν πολύ πιο συχνές και συλλογικές συζητήσεις, και όχι απλώς κουβέντες του αέρα, αλλά και παρεμβάσεις που μερικές φορές υποστηρίχτηκαν από συναδέλφους: άλλους χαρούμενους που περιμένουν καλά πράγματα από το ΝΛΜ, άλλους περισσότερο δύσπιστους που όμως θέλουν έτσι κι αλλιώς να διαπιστώσουν, οι περισσότεροι ανακουφισμένοι από το «χαστούκι» που δέχτηκε η RN. Αισθήματα που δεν τόλμησαν να εκφράσουν στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στους δύο γύρους. Ήρθε η ώρα για να επαληθευτεί η αντιστροφή της κατάστασης: αν παραμείνουν τα ίδια προβλήματα, δεν θα είναι πλέον τα ίδια στόματα που θα ανοίγουν… .
Τα δικά μας στόματα, των αγωνιστριών και των αγωνιστών της επαναστατικής αριστεράς, δεν έκλεισαν ποτέ! Κέρδισαν Ίσως μερικούς πόντους, έκαναν προσπάθειες που θα πρέπει ίσως να επανεξετασθούν, με το να καλούν για εμπιστοσύνη στους αγώνες που βρίσκονται μπροστά μας, για ταξική αλληλεγγύη, ενάντια στον Μακρόν και τη Λεπέν, αλλά και ενάντια στις πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες της αριστεράς που για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν υπερασπίστηκαν τα θεμελιώδη συμφέροντα των εργαζομένων και έριξαν έτσι νερό στον μύλο της ακροδεξιάς.
Ανταποκριτές
(Aπό το Révolutionnaires no. 17)
