16 Μάρτη ενάντια στον ρατσισμό

Στις 21 Μαρτίου του 1960, στο Σάρπβιλ της Ν.Αφρικής, ένα πλήθος μαύρων διαδηλωτών διαμαρτύρεται ειρηνικά μπροστά στα δημοτικά γραφεία της πόλης, ενάντια στην πολιτική των διακρίσεων του Απαρτχάιντ. Αιτία της διαμαρτυρίας ήταν η ρατσιστική πολιτική που υφίσταντο οι μαύροι/ες από την Νοτιοαφρικανική Κυβέρνηση και αστυνομία. Κάθε μαύρος/η ήταν υποχρεωμένος/η, όταν βρισκόταν σε δημόσιο χώρο, να φέρει βιβλιάριο ταυτότητας, ΑΦΜ, τα στοιχεία του εργοδότη του/ης καθώς και μια σειρά άλλων εγγράφων. Η ποινή, για όποιον/α δεν συμμορφωνόταν, ήταν έως και 30 μέρες φυλάκισης.

Οι συλλήψεις για τους/ις «παραβάτες/ριες»ήταν καθημερινό φαινόμενο, και όπως θα υπέθετε κανείς/μία, συνοδεύονταν από ξυλοδαρμούς, εξευτελισμό, βιασμούς κλπ. Έτσι λοιπόν, εκείνη την ημέρα, ένα πλήθος 5-7 χιλιάδων ανθρώπων συγκεντρώθηκε και απαιτούσε να πάψει αυτή η πολιτική. Η απάντηση του κράτους ήταν άμεση. 300 αστυνομικοί άνοιξαν πυρ στο άοπλο και ειρηνικό πλήθος δολοφονώντας 70 ανθρώπους και τραυματίζοντας δεκάδες άλλους.Σχεδόν 6 χρόνια μετά, η γενική συνέλευση του ΟΗΕ καθιερώνει την 21^η Μαρτίου ως ημέρα κατά του ρατσισμού.

Τα παραπάνω γεγονότα θα μπορούσαν να αποτελούν μια μακρινή ιστορία που όμως έχει ένα δίκαιο τέλος. Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. Σήμερα, 59 χρόνια μετά την σφαγή του Σάρπβιλ και 53 χρόνια μετά τη «θεσμοποίηση» του αντιρατσισμού, φαίνεται πως, κάθε άλλο παρά έχουμε ξεκαθαρίσει με τις ρατσιστικές πολιτικές. Από την Αμερική του Τραμπ και του Μπολσονάρο με την επίθεση σε μαύρους/ες και ιθαγενείς ως την Ευρώπη-Φρούριο της Λεπέν και του Όρμπαν με την ισλαμοφοβική ρητορική, ο ρατσισμός αξιοποιείται ιδεολογικά ως αντιπερισπασμός προκειμένου να μην φανούν τα πραγματικά προβλήματα της φτώχειας και της περιθωριοποίησης ολοένα και μεγαλύτερων τμημάτων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Ενώ παράλληλα, οι ρατσιστικές πολιτικές εξοπλίζουν με επιχειρήματα και αθωώνουν τους Ναζί και τους ακροδεξιούς σε όλη την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν έχουν περάσει ούτε 24 ώρες από τη σφαγή στο Κράιστσερτς της Ν.Ζηλανδίας όπου φασίστες, μιμητές του Μπρέιβικ σκόρπισαν το θάνατο σε μουσουλμανικούς χώρους λατρείας.

 Οι ρατσιστικές πολιτικές όμως δεν εκπορεύονται μονάχα από δεξιές/ακροδεξιές κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις. Αξιοποιούνται το ίδιο, ή ίσως και αποτελεσματικότερα, και από δήθεν ευαίσθητες και προοδευτικές κυβερνήσεις. Αυτό, στην Ελλάδα, το ξέρουμε καλά. Τα τελευταία χρόνια είναι που επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ πνίγονται άνθρωποι στο Αιγαίο, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ συντηρούνται τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/ριών και προσφύγων, επι κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ γίνονται ρατσιστικές συμφωνίες με την Τουρκία για την ελεγχόμενη «ροή» μεταναστών/ριών και προσφύγων. Επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ είναι που συνεχίζονται οι τόσες και τόσες δολοφονίες από το Α.Τ. Ομονοίας, όπως οι πιο πρόσφατες του Εμπούκα και του Ζακ. Και βεβαίως, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ είναι που καθυστερεί αδικαιολόγητα η δίκη-καταδίκη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής αλλά και μεθοδεύεται η αλλαγή του ποινικού κώδικα ώστε να προβλέπει μικρότερες ποινές για διεύθυνση ή/και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση, δίνοντας έτσι ένα δώρο στους υπόδικους μαχαιροβγάλτες της ΧΑ.

Με αφορμή την επέτειο της σφαγής του Σάρπβιλ αλλά με αιτίες τον ρατσισμό, την κοινωνική καταπίεση και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, φέτος, στις 16 Μαρτίου, διαδηλώνουμε όλοι, όλες και όλα, ανεξάρτητα από έθνος, θρησκεία, σεξουαλικό προσανατολισμό και σεξουαλική ταυτότητα ενάντια σε κάθε έκφανση φυλετικής ή κοινωνικής διάκρισης αλλά και ενάντια στη ρίζα όλων των διακρίσεων, ενάντια στο σύστημα της φτώχειας και της εκμετάλλευσης. Διαδηλώνουμε για να καταδικαστούν οι ναζί αλλά και για να μην έχουν το θάρρος να πατούν πόδι στις γειτονιές μας, διαδηλώνουμε για να μην υπάρξουν άλλες ρατσιστικές δολοφονίες, διαδηλώνουμε για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να ανοίξουν τα σύνορα. Διαδηλώνουμε διεθνιστικά,ταξικά και αντικαπιταλιστικά!