Ο νόμος Χατζηδάκη να αποσυρθεί – Η εργατική τάξη στην αντεπίθεση

Με την πανδημία να συνεχίζει να αποτελεί καθημερινότητα, ενώ μετράμε δεκάδες νεκρούς τη μέρα, η κυβέρνηση οραματίζεται την επιστροφή στην κανονικότητα. Μια κανονικότητα που δεν σημαίνει τίποτα διαφορετικό από μέτρα εναντίον των εργαζομένων, για την αντιμετώπιση της επερχόμενης ύφεσης και την τόνωση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Και την ίδια στιγμή, θέλει να είναι οχυρωμένη ενάντια σε πιθανές κοινωνικές εκρήξεις και εργατικούς αγώνες. 

Σε αυτό το πλαίσιο, ψηφίστηκε τον περασμένο Ιούνιο ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη (ν. 4808/21), ο όποιος ήδη έχει μπει σε εφαρμογή, με τις διατάξεις του να εφαρμόζονται μία-μία. Από την 1η Φλεβάρη, όλα τα σωματεία είναι υποχρεωμένα να εγγραφούν στο ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε. (Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων), καταθέτοντας στοιχεία που αφορούν τη λειτουργία και την εσωτερική ζωή τους, όπως αποφάσεις συνελεύσεων, αποτελέσματα αρχαιρεσιών, κ.ά. Ενώ όποιο σωματείο αρνηθεί την ένταξη του στερείται της δυνατότητας διαπραγμάτευσης με την εργοδοσία, για σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας, ακόμα και κήρυξης απεργίας. Ταυτόχρονα, με εγκύκλιο του υπουργείου Εσωτερικών, μπαίνουν σε εφαρμογή η ηλεκτρονική συμμετοχή σε συνελεύσεις και η ηλεκτρονική ψήφος. Κάθε σωματείο που κάνει εκλογές ή συνέλευση για απεργία είναι υποχρεωμένο να κάνει και ηλεκτρονική ψηφοφορία – σε αντίθετη περίπτωση οι διαδικασίες θα θεωρούνται παράνομες. 

Είναι ηλίου φαεινότερη η κατάφωρη πρόθεση της κυβέρνησης για φακέλωμα και έλεγχο της λειτουργίας των σωματείων. Οι διατάξεις αυτές είναι μόνο η αρχή για την εφαρμογή του συνόλου του νόμου Χατζηδάκη, που καταστρατηγεί το 8ωρο, αυξάνει τις υπερωρίες, καταργεί την κυριακάτικη αργία σε μια σειρά ακόμα κλάδους, καταστρατηγεί το δικαίωμα στην απεργία ,αφού απαγορεύει τις απεργιακές φρουρές και τις καταλήψεις εργασιακών χώρων, ενώ υποχρεώνει μια σειρά από κλάδους (μεταφορές, κοινή ωφέλεια, αποκομιδή απορριμμάτων κ.ά.) να τηρούν προσωπικό ασφαλείας το 1/3 των εργαζόμενων.

Στο ίδιο πνεύμα, η πρόσφατη προειδοποιητική απεργία των εργαζόμενων στην COSCO, με στόχο να εξασφαλίσουν την εφαρμογή των υποσχέσεων που απέσπασαν για υπογραφή συλλογικής σύμβασης, βαρέα και ανθυγιεινά και επαναπρόσληψη όλων των συμβασιούχων, βγαίνει παράνομη μετά από αίτημα της εργοδοσίας. Την 1η Φλεβάρη, η κυβέρνηση ειδοποιεί τους περισσότερους από 1.000 εργαζόμενους στη ΛΑΡΚΟ ότι θα απολυθούν όλοι μέσα στο μήνα, ώστε το εργοστάσιο να πωληθεί. Στο εργοστάσιο της Kavala Oil, οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και σε κόντρα με τα σχέδια της εταιρείας Energean, η οποία έλαβε κρατική επιδότηση για να “αναδιαρθρώσει” το εργοστάσιο. Αναδιάρθρωση η οποία δεν σημαίνει τίποτα άλλο από παραχώρηση υπηρεσιών σε εργολάβους, απολύσεις και διάλυση του σωματείου, με την εταιρεία να απολύει στις 11 Γενάρη 24 εργαζόμενους, μεταξύ των οποίων και όλα τα μέλη του ΔΣ του σωματείου.

Η κυβέρνηση και οι εργοδότες θα βρουν μπροστά τους την αλληλεγγύη και την οργή των εργαζόμενων. Ούτε η εργοδοτική τρομοκρατία ούτε η καταστολή μπορούν να σταματήσουν τους αγώνες των εργαζομένων. Όσο κι αν η κυβέρνηση βγάζει παράνομες τις απεργίες, όσο κι αν στέλνει τα ΜΑΤ να δέρνουν υγειονομικούς, την ίδια στιγμή που η αποδόμηση του ΕΣΥ και η εξόντωση των γιατρών συνεχίζεται, όσο κι αν καταστέλλει τους εργαζόμενους που αγωνίζονται, τα σχέδια της δεν θα πετύχουν. Ο νόμος Χατζηδάκη να μείνει στα χαρτιά – και θα μείνει.

Το όπλο των εργαζομένων είναι η αντικειμενική τους δύναμη, γιατί είναι εκείνοι και εκείνες που παράγουν όλο τον πλούτο της κοινωνίας, και κανένας άλλος. Χρειάζεται ενότητα και συντονισμός όλων των κλάδων, πέρα από συντεχνιακές αντιθέσεις. Χρειάζεται οργάνωση των αγώνων από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Χρειάζεται να πάρουμε τα σωματεία στα χέρια μας, σε ρήξη με τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες που παίζουν το ρόλο των εργοδοτών μέσα στα κίνημα, και πέρα από τις πυροσβεστικές και συμβιβαστικές γραμμές που κυριαρχούν στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, ακόμα και κάτω από αγωνιστική φρασεολογία. Χρειάζεται οι σημαντικοί αγώνες σε επίπεδο επιχείρησης ή κλάδου να συνδυαστούν σε μια γενική απεργία, που θα μπλοκάρει την καπιταλιστική παραγωγή και τον κρατικό μηχανισμό. Έχει γίνει, και θα ξαναγίνει. Χρειάζεται να βάλουμε μπροστά το ζήτημα του εργατικού ελέγχου στην παραγωγή και την οικονομία.

• Πλήρης απόσυρση του νόμου Χατζηδάκη.

• Κάτω τα χέρια από την απεργία – κάτω τα χέρια από τα σωματεία. Καμία απεργία παράνομη και καταχρηστική.

• Μείωση του χρόνου εργασίας με αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων – Υπογραφή ΣΣΕ – Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και όλες.

• Απαγόρευση των απολύσεων.

• Να μην ιδιωτικοποιηθεί η ΛΑΡΚΟ – Καμία απόλυση εργαζομένου.

• Ανάκληση όλων των απολύσεων στο εργοστάσιο της Kavala Oil – Καμία δίωξη, καμία ποινικοποίηση των αγώνων των εργαζομένων.

• Ασφαλείς συνθήκες εργασίας – Όχι άλλα εργατικά ατυχήματα.

• Λειτουργία των επιχειρήσεων υπό δημόσια ιδιοκτησία και κάτω από εργατικό έλεγχο.

• Ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και της πρωτοβάθμιας φροντίδας. 

• Νοσοκομεία και δομές υγείας για όλους – μαζικές προσλήψεις υγειονομικών. Ένταξη των υγειονομικών στα βαρέα και ανθυγιεινά.

• Μαζικός εμβολιασμός – Επέκταση του εμβολιασμού στις δομές προσφύγων και μεταναστών χωρίς χαρτιά.

• Κατάργηση της πατέντας στα εμβόλια και τα φάρμακα.

• Όχι στα μέτρα κρατικού αυταρχισμού – ποτέ ξανά απαγόρευση της κυκλοφορίας.