Παγκόσμια Συνέδρια
Το πύρινο, γεμάτο αντικομμουνιστικό και εθνικιστικό μίσος, διάγγελμα του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν, με το οποίο αναγνώρισε τις Λαϊκές Δημοκρατίες (ΛΔ) του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, ήταν το τελευταίο επεισόδιο στη σοβούσα ουκρανική κρίση.
Ο Πούτιν με περισσή ευκολία αναφέρθηκε στο ουκρανικό έθνος ως κατασκεύασμα των μπολσεβίκων, στοιχείο που δείχνει τον κυνισμό με τον οποίο οι άρχουσες τάξεις εύκολα καταφεύγουν στο να εξαφανίσουν από τον χάρτη και την ιστορία ολόκληρα γειτονικά έθνη, προκειμένου να δικαιολογήσουν τις επιθετικές και επεκτατικές τους βλέψεις. Στην Ελλάδα, έχουμε μακροχρόνια εμπειρία από εξαφάνιση γειτονικών εθνών (το “ανύπαρκτο” μακεδονικό έθνος που δήθεν δημιούργησε ο Τίτο) ή εγχώριων εθνικών μειονοτήτων (μακεδονική ή τουρκική).
Η σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, και λιγότερο ΕΕ, από τη μία και Ρωσίας από την άλλη, μόνο δεινά σημαίνει για τους λαούς της Ουκρανίας. Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές δεν κόπτονται καθόλου για την ανεξαρτησία και ευημερία της Ουκρανίας και δε μάχονται καθόλου για την υποστήριξη της δημοκρατίας ενάντια στον ρωσικό δεσποτισμό. Σκοπός τους είναι η περαιτέρω προώθηση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, η στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας και η αποκοπή της οικονομικής της επιρροής στην Ευρώπη. Από την άλλη, η υποστήριξη της Ρωσίας στις αποσχισμένες περιοχές είναι υποκριτική. Η επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία δε γίνεται για να υποστηρίξει έναν δίκαιο εθνικό και αντιφασιστικό αγώνα, αλλά για τα δικά της οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα. Οι δυτικοί είναι εχθροί των λαών της Ουκρανίας όσο και οι Ρώσοι εχθροί των αυτονομημένων ΛΔ, στις οποίες συστηματικά έχουν σβήσει τα εργατικά και προοδευτικά στοιχεία, καθιστώντας αυτές προτεκτοράτο τους. Οι συναισθηματικές επικλήσεις των ιμπεριαλιστών ότι δήθεν υπερασπίζονται την ακεραιότητα και ανεξαρτησία της μίας ή της άλλης χώρας θυμίζει τις δικαιολογίες των μεγάλων δυνάμεων όταν έσερναν τους λαούς του πλανήτη στα σφαγεία των δύο παγκόσμιων πολέμων. Η δε ευαισθησία των δυτικών για την παραβίαση του διεθνούς δικαίου από τη Ρωσία είναι βαμμένη με το αίμα των λαών του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης, της Συρίας και άλλων πολλών.
Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές υποστηρίζουν πολιτικά και εξοπλίζουν στρατιωτικά το καθεστώς του Κιέβου, ένα καθεστώς ακραία νεοφιλελεύθερο, σε διαρκή συμμαχία με παρακρατικές ακροδεξιές ή και ανοιχτά ναζιστικές ομάδες, που έχει επιβάλει φτώχεια στους πολίτες του και ακραία πολιτική φίμωση στους αντιφρονούντες και επιχειρεί διαχρονικά εθνικές εκκαθαρίσεις στα ανατολικά του. Η αντίσταση των λαών (ρωσόφωνων, με ρωσική εθνική συνείδηση ή και όχι) στην περιοχή του Ντονμπάς είναι δίκαιη και επιβεβαιώνουμε την αταλάντευτη υποστήριξή μας στον αγώνα επιβίωσης που κάνουν. Κάθε λαός έχει δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, ανεξάρτητα από τις πολιτικές επιλογές και τις συμμαχίες της ηγεσίας τους. Η εμπλοκή της ιμπεριαλιστικής και αντιδραστικής Ρωσίας του Πούτιν στη σύγκρουση δεν αναιρεί το δίκαιο του αγώνα τους.
Οι λαοί της Ουκρανίας δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την αντιδραστική και από τις δύο πλευρές σύγκρουση. Το ποιο αντιμαχόμενο στρατόπεδο είναι οικονομικά ή στρατιωτικά πιο ισχυρό ή ποιος έριξε την πρώτη σφαίρα είναι αδιάφορο για το χαρακτήρα της σύγκρουσης. Η πολεμική αναμέτρηση θα πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία, καθώς οι συνέπειές της θα είναι χιλιάδες χαμένες ζωές στην περιοχή αλλά και η χειροτέρευση των συνθηκών ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη, με την επιδείνωση της οικονομικής και ενεργειακής κρίσης που θα φέρει, σαν αποτέλεσμα και των συνοδών οικονομικών κυρώσεων εκατέρωθεν. Το δικαίωμα των λαών του Ντονμπάς στον αυτοπροσδιορισμό και την αυτοδιάθεση πρέπει να γίνει από όλους σεβαστό.
Η Ελλάδα, ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με δυσθεώρητα ύψη δαπανών για πολεμικούς εξοπλισμούς και με πολυάριθμες στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στο έδαφός της, εμπλέκεται στην ουκρανική κρίση. Επομένως η σωστή καταγγελία της αντιδραστικής φύσης της σύγκρουσης δεν αρκεί. Χρειάζεται συγκεκριμένη πολιτική ανάλυση αλλά και ανάληψη δράσης προκειμένου να ηττηθούν οι σχεδιασμοί της ελληνικής άρχουσας τάξης, στα πλαίσια και των υπερεθνικών οργανισμών που συμμετέχει.
Μαζί με το “Προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε”, υπενθυμίζουμε και το “Ο κύριος εχθρός είναι στη χώρα μας”. Κύριος εχθρός για την εργατική τάξη, τους ντόπιους και μετανάστες εργαζόμενους και άνεργους, παραμένει η ντόπια άρχουσα τάξη και το κράτος της. Η νίκη των σχεδιασμών της, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, προϋποθέτει την καθυπόταξη των εργαζόμενων και της νεολαίας και η εμπλοκή της σε πολεμικές συγκρούσεις σημαίνει φτώχεια, εξαθλίωση, καταστολή και έξαρση εθνικιστικού μίσους για τον πληθυσμό. Αντίθετα, η ήττα και αποδυνάμωση του ελληνικού κράτους και των συμμάχων του, μέσα από τον αντιπολεμικό, ταξικό, διεθνιστικό αγώνα του δικού μας κοινωνικού στρατοπέδου είναι μια εξέλιξη την οποία πρέπει να επιδιώκουμε, σε διεθνιστική αλληλεγγύη με τις εργατικές τάξεις όλων των χωρών, συμμάχων ή αντιπάλων. Η διεθνής αντιπολεμική και αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση για την ειρήνευση στην περιοχή σημαίνει ότι η εργατική τάξη κάθε χώρας έχει πρώτιστο καθήκον το μπλοκάρισμα της συμμετοχής της “δικής της” χώρας στην πολεμική σύγκρουση.
– ΕΞΩ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΝΑΤΟ-ΕΕ-ΡΩΣΙΑΣ.
– ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΝΤΟΝΜΠΑΣ.
– ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ Η ΣΟΥΔΑ, Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΗΠΑ.
– ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ.
– ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΥ ΑΞΟΝΑ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ-ΙΣΡΑΗΛ-ΑΙΓΥΠΤΟΥ.
