Παγκόσμια Συνέδρια
Το Athens pride θα πραγματοποιηθεί φέτος στην Πλατεία Κοτζιά, διότι δεν μπορεί να πάρει το χώρο της Πλατείας Συντάγματος, όπως όλες τις προηγούμενες χρονιές, λόγω της κατάληψής του από το εκλογικό περίπτερο της ΝΔ. Έτσι, ακόμη μία φορά το κυβερνών κόμμα δηλώνει ξεκάθαρα ότι χρησιμοποιεί υποκριτικά τις διεκδικήσεις και το λόγο της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ για να ξεπλύνει τη συντηρητική του πολιτική και να αναδείξει ότι τα ζητήματα καταπίεσης είναι θέματα ατομικής ανάδειξης του κάθε ατόμου στα υψηλά κλιμάκια του καταπιεστικού αυτού συστήματος.
Η κυβέρνηση της ΝΔ (όπως εξάλλου και οι προηγούμενες κυβερνήσεις) δεν μπορεί να είναι σύμμαχος της κοινότητας έχοντας δείξει το σκληρό της πρόσωπο, νεοφιλελεύθερο και αυταρχικό, που διαλύει εργασιακά δικαιώματα, απαξιώνει την καθημερινή επιβίωση της εργατικής τάξης με την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, διαλύει τη δημόσια υγεία, ιδιωτικοποιεί τις συγκοινωνίες με καταστροφικά αποτελέσματα (τα Τέμπη είναι το τελευταίο παράδειγμα) και την ενέργεια, αποκλείει χιλιάδες κόσμου με τους ταξικούς φραγμούς από την εκπαίδευση. Εφόσον απαξιώνεται η εργασιακή προοπτική και η δύναμη όλων των εργαζομένων, εντείνονται αντίστοιχα στους χώρους δουλειάς και στην κοινωνία οι εργασιακές διακρίσεις, ομοφοβικές και τρανσφοβικές, απέναντι στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα.
Η αστική δικαιοσύνη αθώωσε τους μπάτσους που δολοφόνησαν τον Ζακ. Έριξε στα μαλακά τον Λιγνάδη. Δεν αφήνει τη δωδεκάχρονη από τον Κολωνό να έχει επαφή με τη μάνα της (στην οποία επιρρίπτουν αβάσιμες κατηγορίες), βγάζει τα προσωπικά στοιχεία της στη φόρα και έχει αφήσει την ίδια και την οικογένειά της στην τύχη τους χωρίς κοινωνικοψυχολογική στήριξη.
Η αστυνομία δολοφόνησε τον δεκαεξάχρονο Κώστα Φραγκούλη για είκοσι ευρώ βενζίνη. Πνίγει πρόσφυγες στα σύνορα με τις παράνομες επαναπροωθήσεις. Έπνιξε στα χημικά το αυτοοργανωμένο pride της Θεσσαλονίκης, στο χώρο του ΑΠΘ. Η αστυνομία, που ως θεσμός καταστολής της αστικής τάξης έχει καταγγελθεί για βία από μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, δεν έχει καμιά θέση στην παρέλαση. Εάν έχει ρόλο η αστυνομία στο pride απαξιώνεται η ιστορία των αγώνων της κοινότητας, και εξωραΐζεται ο αυταρχισμός του αστικού κράτους και της κυβερνητικής πολιτικής, Δεν ξεχνάμε ότι το Stonewall ξεκίνησε με αφορμή την αστυνομική καταστολή…
Στη δομική κρίση του κεφαλαίου υπάρχει μια ένταση συντηρητισμού από τις κυρίαρχες τάξεις για την κατάργηση κοινωνικών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν από το φεμινιστικό και ΛΟΑΤΚΙ κίνημα, όπως είναι π.χ. το δικαίωμα στη διακοπή της κύησης. Το κράτος μέσω των θεσμών (όπως, π.χ., στις φετινές πανελλαδικές) συκοφαντεί το φεμινιστικό κίνημα μιλώντας για εξοργισμένες φεμινίστριες που «θυματοποιούνται». Γίνεται θέμα από την Ακροδεξιά η προβολή μιας βραβευμένης εκπαιδευτικής ταινίας γύρω από την παιδική φιλία, επειδή προβλήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος σε σχολείο στο Ζωγράφου. Αλλά τα σύγχρονα κινήματα απαντούν με νίκες απέναντι στην επίθεση αυτή με την έκφραση ριζοσπαστικού λόγου και πρακτικής, με νέα μέσα πάλης, διεθνή συντονισμό και κατάθεση κινηματικών εμπειριών.
Η κοινότητα βιώνει διακρίσεις στο χώρο εργασίας, στην εκπαίδευση, στη δημόσια υγεία και στις δημόσιες υπηρεσίες. Παρά τις δειλές αλλαγές που έχουν συντελεστεί σε επίπεδο δικαιωμάτων της (π.χ. σύμφωνο συμβίωσης, νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου), έχει να παλέψει το δικαίωμα της ισότητας στον γάμο, στην τεκνοθεσία από άτομα του ίδιου φύλου, στην τρανς γονεϊκότητα, στη δημόσια-ασφαλή εγχείρηση αλλαγής φύλου, στις πολυσυντροφικές σχέσεις.
Τα «αντισυστημικά» κόμματα, ακόμη και σήμερα, φοβούνται να αναδείξουν αυτά τα θέματα και να ζητήσουν την επίλυσή τους, διότι δεν θέλουν να πάρουν το κοινωνικό κόστος της αντιπαράθεσης με ένα συντηρητικό κομμάτι του ακροατηρίου τους και χρησιμοποιούν ως άλλοθι ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμη έτοιμη να τα δεχθεί.
Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος οι διακρίσεις απέναντι στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα δεν αίρονται και όσο υπάρχει και κυριαρχεί το σύστημα αυτό δεν θα σταματήσει η καταπίεσή της, όσο και αν χορηγοί -πολυεθνικές επιχειρήσεις και κρατικοί θεσμοί- χρησιμοποιούν το pride για ροζ ξέπλυμα και προσπαθούν να το απολιτικοποιήσουν.
Το Pride είναι μια μέρα αγώνα και γιορτής, όπου άνθρωποι δηλώνουν την περηφάνια τους σ’ ένα ασφαλές περιβάλλον. Η πορεία με τις χιλιάδες κόσμου δείχνει πόσο έχουν αλλάξει συνειδήσεις σε σχέση με το παρελθόν.
– Γι’ αυτό είναι αναγκαίο ένα Pride μακριά από χορηγούς και κρατικούς φορείς. Υπάρχει ανάγκη μιας εναλλακτικής πρότασης, ενός αυτοοργανωμένου και κινηματικού Pride στην Αθήνα. Ως ΟΚΔΕ Σπάρτακος θα συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις σ’ αυτή την κατεύθυνση, αναγνωρίζοντας ότι η σημερινή εργατική τάξη είναι πολύχρωμη και πολυεθνική στο εσωτερικό της.
– Γι΄ αυτό, στις εκλογές της 25ης του Ιούνη ως ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που έχει δείξει ότι μπορεί να δίνει μάχες μαζί της απέναντι σε επιθέσεις που δέχονται μέλη της και απέναντι στον, απαξιωτικού χαρακτήρα και ρητορικού μίσους, δημόσιο λόγο, υπέρ των αγώνων και των διεκδικήσεών της. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ενάντια στην υποκρισία των αστικών κομμάτων που θέλουν να υποκλέψουν την ψήφο μας πατώντας πάνω στα αιτήματα και υποκρύπτοντας τα πραγματικά αίτια της καταπίεσής μας, που οφείλονται στη διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος.
Ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να δυναμώσει το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα και να συνδεθούν οι αγώνες του με τους αγώνες όλων των καταπιεσμένων απέναντι στις πολιτικές που υποβαθμίζουν τις ζωές μας.
