ΟΚΔΕ Σπάρτακος

Σχέδιο θέσων: Καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, ιμπεριαλισμοί, γεωπολιτικό χάος και οι επιπτώσεις τους

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την ολοκληρωμένη εκδοχή του κειμένου που βρίσκεται στο αφιέρωμα για τον Ιμπεριαλισμό του τεύχους 122/123 του ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ και είναι διαθέσιμο στα αγγλικά και τα γαλλικά στους παρακάτω συνδέσμους:

internationalviewpoint.org

inprecor.fr

Διαβάστε περισσότερα: Σχέδιο θέσων: Καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, ιμπεριαλισμοί, γεωπολιτικό χάος και οι επιπτώσεις τους

Καμία ανοχή στη βία του κράτους των καπιταλιστών, με κανένα πρόσχημα

Την 6η Δεκέμβρη 2016, η αστυνομία έδειξε ότι οι λόγοι της εξέγερσης ενάντια στην καταστολή και την καταπίεση μένουν πάντα οι ίδιοι. Την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008, που ακολούθησε τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, τα ΜΑΤ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος το 2008 ως αντιπολίτευση ήθελε να μιλάει στο όνομα της εξεγερμένης νεολαίας, επέλεξαν για να παρουσιάσουν το δικό τους «δόγμα της μηδενικής ανοχής» στις διαδηλώσεις. Το πρωί περικύκλωσαν ασφυκτικά όλη την πορεία των μαθητών και των φοιτητικών συλλόγων, και το απόγευμα, με τον ίδιο τρόπο, έστησαν κλοιό γύρω από όλη τη διαδήλωση, και ιδιαίτερα γύρω από τα μπλοκ της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. 

Διαβάστε περισσότερα: Καμία ανοχή στη βία του κράτους των καπιταλιστών, με κανένα πρόσχημα

Στη μνήμη του Αλέξη, στο Δρόμο του Δεκέμβρη!

«Ένας δεν είμαι, μα χιλιάδες!

Όχι μονάχα οι ζωντανοί -

κ' οι πεθαμένοι μ' ακολουθάνε

σε μια αράδα σκοτεινή.»

Κ. Βάρναλης 

Τον Δεκέμβρη του 2008 ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός στα Εξάρχεια από τη σφαίρα του μπάτσου Κορκονέα. Δύο εβδομάδες αργότερα, μπράβοι της εργοδοσίας λούζουν την Κωνσταντίνα Κούνεβα με βιτριόλι, γιατί ήταν μια μετανάστρια εργάτρια που τολμούσε να αγωνιστεί για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Τον φετινό Δεκέμβρη, η Βασιλική Παραστατίδου, λογίστρια των “Everest”, στην πλατεία Βικτωρίας, πεθαίνει μετά από έκρηξη στο υπόγειο της επιχείρησης, όπου πραγματοποιούνταν εργασίες συνεργείου ψυκτικών που περιελάμβανε εργασία με φλόγα με χρήση φιαλών με αέριο. Το υπόγειο του καταστήματος δεν είχε έξοδο κινδύνου. Την ίδια μέρα, σε αγαστή συνεργασία, δικαστές και αστυνομικοί καταδικάζουν στον Πολύγυρο αγωνιστές των Σκουριών που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια καθιστικής διαμαρτυρίας για την καταστροφή του Δάσους της περιοχής από την “El Dorado Gold”. Παράλληλα, πρόσφυγες πεθαίνουν κάθε μέρα στα κέντρα κράτησης των νησιών. 

Διαβάστε περισσότερα: Στη μνήμη του Αλέξη, στο Δρόμο του Δεκέμβρη!

Εκδήλωση, Σάββατο 03.12.2016, "Δεκέμβρης 2008: οχτώ χρόνια μετά. Το ρήγμα που άνοιξε η εξέγερση και οι αγώνες μετά από αυτό"

Στην υπεράσπιση της Κουβανικής Επανάστασης

Αυτό το άρθρο του Ernest Mandel δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο La Gauche (1964) και μεταφράστηκε από τα γαλλικά από τον Ruth Porter. 

Μια επανάσταση που έχει μετατρέψει στρατώνες σε σχολεία; Που έχει δώσει τις πολυτελείς επαύλεις των πλουσίων για υποτροφίες φοιτητών; Που έχει ωθήσει ένα εκατομμύριο εφήβους και ενήλικες στην εκπαίδευση; Μια επανάσταση που έχει εξαλείψει ριζικά τις φυλετικές ανισότητες και τους διαχωρισμούς; Που έχει καταφέρει ως θαύμα, μέσα σε τρία χρόνια, να εξαλείψει την ανεργία και την υποαπασχόληση στις αγροτικές περιοχές - ένα διαβόητο κακό σε όλες τις υπανάπτυκτες οικονομίες. Μια επανάσταση των οποίων υπουργοί και αξιωματούχοι ασκούν τα καθήκοντα φρουράς μπροστά από δημόσια κτίρια, όπως οι απλοί  πολιτοφύλακες; Μια επανάσταση που έχει εξαλείψει από τον στρατό - που τώρα, εξάλλου, καλείται «Αντάρτικος Στρατός»! - όλες τις τάξεις πάνω από εκείνη του διοικητή (ο μόνος στρατός στον κόσμο, ο οποίος δεν περιλαμβάνει στις τάξεις του συνταγματάρχες, στρατηγούς και στρατάρχες); Μια επανάσταση που, ακόμη και σύμφωνα με τις εκθέσεις των εχθρών της στις ΗΠΑ, διαβεβαιώθηκε, για πρώτη φορά, ότι όλα τα παιδιά έχουν να φάνε και να πάνε στο σχολείο. Ποιος σοσιαλιστής του οποίου η καρδιά είναι στη σωστή θέση δε θα μπορούσε να είναι ενθουσιασμένος από μια τέτοια επανάσταση;

Διαβάστε περισσότερα: Στην υπεράσπιση της Κουβανικής Επανάστασης

25 Νοέμβρη - Ενάντια στη βία κατά των γυναικών

Κάθε μήνα διαβάζουμε για τουλάχιστον έναν βιασμό. Κάθε βδομάδα ακούμε για μια κακοποίηση. Η περίπτωση της Λάρισας, με τον ομαδικό βιασμό ανήλικης, δείχνει ξεκάθαρα ότι όχι μόνο δεν έχουμε ξεμπερδέψει με τη σεξιστική βία, αλλά αυτή καλά κρατεί. Ωστόσο, βία ενάντια στις γυναίκες δεν είναι μόνο ο βιασμός.

Βία είναι το «απλό χαριτολόγημα». Βία είναι το σεξιστικό σχόλιο και το ανέκδοτο. Βία είναι η άνιση αμοιβή για ίση εργασία. Βία είναι ο έλεγχος στον τρόπο που ντύνεσαι. Βία είναι να πρέπει να είσαι πάντα χαρούμενη στη δουλειά. Βία είναι το «απαλό άγγιγμα» του συναδέλφου και του αφεντικού σου. Βία είναι να φτιάχνεις καφέ για το αφεντικό σου. Βία είναι να απολύεσαι επειδή είσαι έγκυος. Βία είναι η άμισθη εργασία στο σπίτι. Βία είναι η ανυπαρξία κοινωνικού κράτους. Βία είναι η διαπόμπευση των οροθετικών. Βία είναι να είσαι μετανάστρια και να θεωρείσαι εκδιδόμενη. Βία είναι να είσαι εκδιδόμενη και να συλλαμβάνεσαι, ενώ ο νταβατζής σου και ο πελάτης σου να θεωρούνται ευυπόληπτοι οικογενειάρχες. Βία είναι να μην μπορείς να χωρίσεις επειδή δεν έχεις δουλειά. Βία είναι να μένεις με τους γονείς σου επειδή δεν έχεις δουλειά. Βία είναι να πρέπει να δουλέψεις, ενώ δεν έχεις τελειώσει το σχολείο.  Βία είναι… η καθημερινή ζωή.

Διαβάστε περισσότερα: 25 Νοέμβρη - Ενάντια στη βία κατά των γυναικών

Εκδήλωση, Σάββατο 19.11.2016, "Τα πραξικοπήματα στην Τουρκία"

Όπως το '73, έτσι και τώρα… Ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος!

43 χρόνια μετά το Νοέμβρη του '73, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί να πάρει, εκ μέρους των αστών, τη μεγάλη ρεβάνς από τη νίκη της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Στις 15 του Νοέμβρη 2016 έρχεται μετά βαΐων και κλάδων ο πιο επιφανής εκπρόσωπος του ιμπεριαλισμού, ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Δύο μόλις μέρες πριν την επέτειο της εξέγερσης, κλείνει το κέντρο της Αθήνας και απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις, με μια απόφαση που θα εφαρμοστεί από την ΕΛ.ΑΣ. με τη συνδρομή 500 αμερικανών πρακτόρων. Το μήνυμα είναι πολύ σαφές: πρέπει να κηλιδωθούν ένα προς ένα όλα τα αγωνιστικά παράσημα της εργατικής τάξης, πρέπει να χάσει κάθε αίγλη η δύναμη που παραδοσιακά εξέφραζε τους καταπιεσμένους, η αριστερά. Κι αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο το θλιβερό παρόν, με «αριστερούς» να ψηφίζουν με «βαριά καρδιά» μνημόνια, στρατόπεδα συγκέντρωσης, χαράτσια, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικούς νόμους. Είναι και το παρελθόν, που εμπνέει ακόμα, αυτό που πρέπει να βουτηχτεί στις λάσπες. Λες και δεν έφταναν οι ταξικές προδοσίες των περασμένων δεκαετιών και η πολιτική καριέρα που έχτισαν πάνω στις αγωνιστικές περγαμηνές τους κάποιοι από τους μετέχοντες στα γεγονότα της Μεταπολίτευσης. Ακόμα τους φοβίζει ο Νοέμβρης, η περήφανη εκείνη εξέγερση της νεολαίας και των εργαζόμενων που σήμανε την αρχή του τέλους για το σάπιο καθεστώς της αντίδρασης που ουσιαστικά δυνάστευε τη χώρα από το 1945 και μετά.  

Διαβάστε περισσότερα: Όπως το '73, έτσι και τώρα… Ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος!